ΚΥΡΙΕ ΜΟΥ, ΙΗΣΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ!

 

ΚΥΡΙΕ, ΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΩΣ ΟΙΔΑΣ,

ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ! ...

Κύριε μου, γλυκύτατε μου Ἰησοῦ, ἰδέ  τήν θλῖψιν μου, ἄκουσε τίς ἄναρθρες κραυγές μου καί μή απορρίψῃς ἡμᾶς, ἀπό τοῦ προσώπου Σου... Φιλάνθρωπε καί Οἰκτίρμων, μή ἀπορρίψῃς ἡμᾶς!

Κινδυνεύομεν νά χωρισθοῦμε ἀπό Σένα, πού εἶσαι ἠ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας. Μή μᾶς ἀφήνῃς μόνους. Χωρίς Ἐσένα, χωρίς τή δύναμι καί τή Χάρι Σου, εἴμαστε ὁλότελα χαμένοι, «εἰς ᾏδου βυθόν». Κύριέ μου, Ἰησοῦ μου, Θεέ καί Κύριέ μου, ὁλοένα ἀπομακρυνόμαστε ἀπό Σένα, τήν Πηγήν τοῦ Ζῶντος  Ὕδατος, χάσαμε τό δρόμο τῆς Ζωῆς, κυλιόμαστε στά λασπονέρια τῆς ἀποστασίας καί τῆς ἀπογνώσεως, Χωρίς Ἐσένα, χωρίς ἀγάπη χωρίς νόημα, χωρίς σκοπό, ἐμπεπηγμένοι «εἰς ἰλύν βυθοῦ». Πετρῶσαν’ οἱ καρδιές. «ἐψύγη ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν», ἐπλήθυναν οἱ ἁμαρτίες μας, καί στό κάθε μας βῆμα διαπράττουμε ἐγκλήματα ντροπῆς καί σωρεύουμε συμφορές, γι’αὐτό καί τό  νερό, πού πίνουμε καί τό ψωμί , πού τρῶμε εἶναι «ἄρτος Ὀδύνης!...». Ἄνοιξε, Κύριε, τούς καταρράκτες τοὐρανοῦ, γιά νά ξεπλύνης τίς ντροπές... ὡς πῦρ καταναλίσκον, ἔρχου ταχύ καί κάψε. Κάψε τά ἄχυρα τῶν ἔργων μας. Φώτισε τά σκοτάδια μας. Λάμπρυνε τήν ψυχή μας. Στερέωσε, Κύριέ μου Ἰησοῦ, ἐπί τήν πέτραν τῶν Ἐντολῶν σου, τή σαλεμένη μας καρδιά, «ὅτι μόνος Ἅγιος ὑπάρχεις καί Κύριος»! Μή βραδύνῃς. Ἔρχου ταχύ! «Ἐπίβλεψον ἐξ Οὐρανοῦ καί ἴδε καί ἐπίσκεψαι τήν ἄμπελον ταύτην, καί κατάρτισαι αὐτήν,  ἥν ἐφύτευσεν ἡ Δεξιά Σου! Χωρίς ἐσένα κινδυνεύουμε νά μᾶς καταβροχθήσουν οἱ ἐχθροί μας, δαίμονες καί δαιμονάνθρωποι...

Κύριε, συγχώρησέ μας, λυπήσου μας καί σῶσαι μας, πρίν εἰς τέλος χαθοῦμε. Ἔλεος σοῦ ζητῶ. ΕΛΕΟΣ! ΕΛΕΟΣ! ΕΛΕΟΣ!

 Χωρίς Ἐσένα, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, εἴμαστε ὁλότελα χαμένοι, δέν μποροῦμε νά κάμουμε!  ἀπολύτως τίποτε Καλόν. Χωρίς Ἐσένα, χωρίς τή χάρι Σου, μόνον συμφορές σωρεύουμε στή ζωή μας. ἔρχου ταχύ! Κύριε ἐλέησον! Κύριε ἐλέησον! Κύριε ἐλέησον! Γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, ἐλέησον!...