ΟΤΑΝ ΕΛΘῌ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΚΡΙΤΗΣ,

 

«Θά ἔλθῃ ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ 

μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς»

                                               (Ματθ. κδ΄30. Ἀποκ. α΄7).

 

Ἐπαγρύπνισις

Τό βέβαιον εἶναι ὅτι ὁ Κύριος θά ἔλθῃ «μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς», νά κρίνῃ ζῶντας καί νεκρούς καί νά ἀποδώσῃ εἰς τόν καθένα ἀνάλογα μέ τά ἔργα του.

Τό «ΠΟΤΕ» θά ἔλθῃ  δέν ἀποκαλύπτεται. Εἶναι γνωσηθῶσιντόν μόνον εἰς τόν Πατέρα. Ὁ χρόνος τῆς Ἐλεύσεώς Του εἶναι ἄγνωστος εἰς ἡμᾶς, γιά τόν ἴδιον λόγον, πού εἶναι ἄγνωστος καί ἡ ἡμέρα τοῦ σωματικοῦ μας θανάτου. «Περί τῆς ἡμέρας ἐκείνης καί τῆς ὥρας οὐδείς οἶδεν, οὐδέ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μή ὁ Πατήρ μου μόνος» (Ματθ. κδ΄36). «ΟΥΧ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἤ καιρούς οὕς ὁ Πατήρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ»(Πράξ. α΄7). Τό γεγονός, ὅτι δέν γνωρίουμε τήν ἡμέραν καί τήν ὥραν τοῦ Τέλους, μᾶς κρατᾶ σέ  Ἐπαγρύπνισι, σέ νῆψι καί ἐγρήγορσι. Ὁ Κύριος ἐφιστᾶ τήν Προσοχήν μας καί λέγει: «Προσέχετε δέ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κραιπάλῃ καί μέθῃ καί μερίμναις βιοτικαῖς, καί αἰφνίδιος ἐφ᾿  ὑμᾶς ἐπιστῇ ἡ ἡμέρα ἐκείνη· ὡς παγίς γάρ ἐπελεύσεται ἐπί πάντας τούς καθημένους ἐπί προσώπον πάσης τῆς γῆς. Ἀγρυπνεῖτε  οὖν  ἐν  παντί καιρῷ δεόμενοι ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τά μέλλοντα γίνεσθαι καί σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου»(Λουκ.κα΄34-36). «Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τήν ἡμέραν οὐδέ τήν ὥραν ἐν ᾗ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (Ματθ.κδ΄42. κε΄13). «Γίνου γρηγορῶν...Ἐάν οὖν μή γρηγορήσῃς, ἥξω ἐπί σέ ὡς κλέπτης, καί οὐ μή γνώσῃ ποίαν ὥραν ἥξω ἐπί σέ»(Ἁποκ. γ΄2-3). «Ὥσπερ γάρ ἡ ἀστραπή ἐξέρχεται ἀπό ἀνατολῶν καί φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καί ἡ Παρουσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ. κδ΄27). Εἶναι δέ πλέον ἤ βέβαιον ὅτι «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετά δέ τοῦτο κρίσις»(Ἑβρ. θ΄ 27). Εἶναι δέ πολύ παρήγορον ὅτι ὁ δίκαιος Κριτής θά εἶναι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, ὁ ὁποῖος θά εἶναι συγχρόνως Κριτής, ἀλλά καί ὁ  πρῶτος Παράκλητος, ὁ πρῶτος Παρηγορητής καί συνήγορος ἡμῶν, διότι ΑὐτόςΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ, γιά μᾶς.

Θά ἔλθῃ ἐν δόξῃ.

« Ὅταν δέ ἔλθῃ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ» (Ματθ. κε΄31), «τότε φανήσεται τό σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καί κόψονται πᾶσαι  αἱ φυλαί τῆς γῆς καί ὄψονται τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετά δυνάμεως καί δοξης πολλῆς»(Ματθ.κδ΄30. Πράξ. α΄11. Ἀποκ.α΄7). Ὁ Θεάνθρωπος, ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης «τότε καθίσῃ ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ», θά εἶναι δέ μαζί Του καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι.  Καί τότε θά συναχθοῦν Μπροστά Του πάντα τά ἔθνη, ὅλοι, δηλαδή, οἱ ἄνθρωποι καί θά ξεχωρίσῃ,  ὅπως ὁ Ποιμένας ξεχωρίζει τά πρόβατα ἀπό τά ἐρίφια. Καί θά τοποθετήσῃ τά μέν πρόβατα ἐκ δεξιῶν Αὐτοῦ, τά δέ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. Καί τότε ὁ Δικαιοκρίτης, θά ἐπικυρώσῃ τήν ἐκλογήν, πού ἔκαμαν μέ τή θέλησί τους οἱ ἴδιοι. Καί θά πῇ εἰς αὐτούς , πού διάλεξαν νά σταθοῦν δεξιά Του:

«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν Βασιλείαν   ἀπό   καταβολῆς κόσμου»(Ματθ.κε΄34). Καί θά αἰτιολογήσῃ τή δίκαιη Ἀπόφασί Του λέγων: Εἰσέλθετε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σας, εἰς τήν αἰώνιον Βασιλείαν Του, διότι τηρήσατε στή ζωή σας τίς Ἐντολές τῆς Ἀγάπης . Διότι «ἐπείνασα καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καί συνηγάγετέ με. γυμνός καί περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καί ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην , καί ἤλθετε πρός με»(Ματθ. κε΄ 35-36).

Οἱ δίκαιοι, εἰλικρινά μετανοιωμένοι, ταπεινά, εἰς τήν Εὐσπλαγχνίαν Του  ἀποκρίνονται: Κύριε, Πότε σέ εἴδομεν πεινῶντα καί ἐθρέψαμεν; Θαυμαστόν τό ἔλεός σου, ἄφατη εἶναι ἡ μακροθυμία Σου, Κύριε, δόξα Σοι! Καί τότε ὁ Κύριος θά ἀποκριθῇ εἰς αὐτούς καί θά πῇ, πρός γνῶσιν καί συμμόρφωσιν πάντων:

«Ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε»(Ματθ. κε΄ 40).

Ὕστερα θά στραφῇ σ᾿  αὐτούς, πού στάθηκαν εἰς τά ἀριστερά Του καί θά τούς πῇ :

Πορεύεσθε ἀπ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό Πύρ τό αἰώνιον τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ, διότι ἐπείνασα καί οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν...»(Ματθ, κε ΄42-43).

Μόνοι σας χωρισθήκατε καί διαλέξατε τόν αἰώνιον χωρισμόν ἀπό τόν Θεόν,   μόνοι σας διαλέξατε τήν συγκατοίκησιν μέ τό Διάβολον καί τό Πύρ τό αἰώνιον. Διότι στή ζωή σας δέν δείξατε εὐσπλαγχνίαν καί ἔλεος εἰς τούς συνανθρώπους σας, δέν δείξατε ἴχνος ἀγάπης, καί ἡ Κρίσις εἶναι ἀνελέητη, σέ σέ ὅλους ἐσᾶς, πού δέν δείξατε στούς συναθρώπους σας ἔλεος. Διότι «ἡ Κρίσις ἀνέλεος  τῷ μή ποιήσαντι ἔλεος»(Ἰακ. β΄13). Καί ἔτσι οἱ ἄδικοι οὗτοι «ἀπελεύσονται εἰς κόλασιν αἰώνιον οἱ δέ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον»(Ματθ.κε΄46).