Ζωντανό παράδειγμα μετανοίας καί σωτηρίας
Ἦταν μόλις δώδεκα χρονῶν, ὅταν ξέφυγε ἀπό τήν ἐπίβλεψι τῶν γονέων της. Πῆγε στήν Ἀλεξάνδρεια, ὅπου ἐκεῖ, μακριά ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἔζησε μέσα στό βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας.
Παραδόθηκε στίς σαρκικές ἡδονές καί στίς αἰσχρές ἀπολαύσεις τοῦ σώματος καί δεκαεπτά ὁλόκληρα χρόνια, παρέσερνε στόν ψυχικόν ὄλεθρο πολλούς.
Κάποτε ἀπό περιέργεια, μέ μιά μεγάλη συντροφιά, πῆγε στά Ἱεροσόλυμα, γιά νά βρεθῇ στή Γιορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἀφοῦ ἐπιδόθηκε στήν πορνεία καί σέ κάθε εἶδος ἀκολασίας, θέλησε ὕστερα νά δῇ τήν Ὕψωσι τοῦ Σταυροῦ, ὅμως ἐνῷ προσπαθοῦσε νά εἰσέλθῃ στό ναό τῆς Ἀναστάσεως, κάποια ἀόρατη δύναμι τήν ἐμπόδιζε καί δέν τήν ἄφηνε νά προχωρήσῃ καί νά εἰσέλθῃ στό Ναό. Δοκίμασε τρεῖς τέσσερις φορές, ἀλλά καί πάλιν ἡ θεία Χάρις δέν τῆς ἐπέτρεπε τήν εἴσοδο, ἐνῷ ὅλος ὁ κόσμος ἔμπαινε στό Ναό χωρίς καμμιά δυσκολία.Τότε ἔρχεται σέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός της.
Στό δρόμο τῆς ἀλλαγῆς.
Γεννήθηκε μέσα στήν ψυχή της ἡ λαχτάρα νά ἀλλάξῃ ζωή. Μετανοεῖ εἰλικρινά, γιά τίς ἁμαρτίες της. Ἀποφασίζει νά ἐπιστρέψῃ στό δρόμο τοῦ Θεοῦ. Μέ συντριβή καί κατάνυξι προσεύχεται καί ὑπόσχεται νά μή μολύνῃ πιά τό σῶμα της, ἀλλά νά τό διατηρήσῃ καθαρό, μακρυά ἀπό τίς σαρκικές ἐπιθυμίες καί ἡδονές, μακρυά ἀπό κάθε ἁμαρτία. Ὑπόσχεται νά ζήσῃ τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς της, μέ ἀρετή καί σωφροσύνη.
Μετά ἀπό τήν ἐσωτερική αὐτή ἀλλαγή της, ἡ Μαρία, εἰλικρινά μετανοιωμένη, ξαναδοκιμάζει νά εἰσέλθῃ στό Ναό, καί -ὦ τοῦ θαύματος!- τώρα εἰσέρχεται μέ μεγάλη εὐκολία. Ἀσπάζεται τόν Τίμιον Σταυρόν καί τήν εἰκόνα τῆς
Παναγίας καί πιστή στήν ὑπόσχεσί της πηγαίνει ἀμέσως στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνου καί ζεῖ ἐκεῖ σαράντα ἑπτά χρόνια «ζωήν σκληροτάτην καί ὑπέρ ἄνθρωπον, μόνη μόνῳ Θεῷ προσευχομένη».
Ὁ ἱερός ὑμνῳδός τῆς ἐκκλησίας μας ὑμνεῖ τή μεταστροφή τῆς Ἁγίας καί τήν ἀφιέρωσί της στό Θεό καί τήν προβάλλει ὡς ἕνα ζωντανό, σωστικό
παράδειγμα εἰλικρινοῦς μετανοίας.
Στό Τροπάριο τῆς β΄ Ὠδῆς τοῦ Μεγάλ. Κανόνος ψάλλομεν:
«Ὅλη προθυμία, πόθῳ προσέδραμες Χριστῷ, τήν πρίν τῆς ἁμαρτίας, ὁδόν ἀποστραφεῖσα, καί ἐν ἐρήμοις ταῖς ἀβάτοις
τρεφομένη, καί τούτου καθαρῶς, τελοῦσα θείας ἐντολάς».
Μέ ὅπλα τήν εἰλικρινῆ μετάνοια, τήν προσευχή, τήν νηστεία καί τήν, «ὑπέρ μέτρον τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως», ψυχοσωματικήν ἄσκησι, κατώρθωσε ἡ Ἁγία, ἀπό τό βόρβορο τῆς ἁμαρτίας, νά φτάσῃ στίς ὑψηλότερες βαθμίδες τῆς πνευματικῆς τελειώσεως.
Νίκησε τούς δαίμονες καί τά δαιμονικά πάθη καί ἀξιώθηκε νά γίνῃ συνόμιλος τῶν Ἀγγέλων, ἀμνάς καί θυγατέρα Χριστοῦ, Νύμφη τοῦ Οὐρανοῦ, ὑπόδειγμα μετανοίας.
Πέτυχε τήν καλήν ἀλλοίωσιν.
«Ὤ ἀλλοιώσεως σεπτῆς, τῆς πρός τό κρεῖττόν σου μεταθέσεως, σεμνή! Ὤ πόθου θεϊκοῦ, μισήσαντος τάς σαρκικάς ἡδονάς!
Ὤ πίστεως ζεούσης καί θείας, πανεύφημε Μαρία! ἥν πιστῶς εὐφημοῦμεν καί ὑπερ-
υψοῦμεν εἰς πάντας τούς αἰῶνας»(Τροπ. η΄ Ὠδῆς).
Καί πράγματι «ἡ πορνείαις πρότερον μεμεστωμένη παντοίαις, Χριστοῦ νύμφη
σήμερον τῇ μετανοίᾳ ἐδείχθη» καί «ὁδηγός πᾶσι τοῖς ἁμαρτάνουσι».
Ὁ ἱερός ὑμνῳδός ἐκστατικός περιγράφει τήν ψυχική της μεταστροφή, τούς ἀγῶνες καί τήν πνευματική της ἄνοδο λέγοντας ὅτι ἡ Ἁγία, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε ὅλα τά ἐγκόσμια καί, μέ σκληρή πνευματική καί σωματική ἄσκησι ἐχαλίνωσε τῆς σαρκός τά σκιρτήματα, ἀναδείχθηκε τίμιον βλάστημα τῆς Ἐκκλησίας, σεπτό κατοικητήριον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐζήλωσε καί κατώρθωσε νά ζήσῃ τήν ἰσάγγελον πολιτείαν.
Στό τέλος τῆς ζωῆς της συνάντησε κάποιον Ἅγιον ἐρημίτη, τόν ἀββᾶ Ζωσιμᾶ. Τοῦ ἐξομολογήθηκε ὅλο τό βίο της καί θερμά τόν παρεκάλεσε νά τῆς φέρῃ τά ἄχραντα μυστήρια, γιά νά κοινωνήσῃ.
Πράγματι ὁ ἀββᾶς ἦλθε καί τήν κοινώνησε τό ἐρχόμενον ἔτος, τήν Μεγ. Πέμπτη. Κι' ὅταν τό ἑπόμενο ξανάρθε πάλιν, τή βρῆκε νεκρή, στή θέσι, πού τήν εἶχε ἀφήσει, καί δίπλα της βρῆκε γραμμένες τίς παρακάτω λέξεις :
«Ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, θάψον ὧδε τό σῶμα τῆς ἀθλίας Μαρίας. Ἀπέθανον τήν αὐτήν ἡμέραν, καθ' ἥν ἐκοινώνησα τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Εὔχου ὑπέρ ἐμοῦ».
Ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ τήν 1ην Ἀπριλίου. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὥρισαν να γιορτάζουμε τή μνήμη της τήν Ε΄Κυριακή τῶν Νηστειῶν, λίγο πρίν τό τέλος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς,
«πρός διέγερσιν τῶν ῥαθύμων καί ἁμαρτωλῶν εἰς μετάνοιαν, ἐχόντων ὑπόδειγμα τήν ἑορταζομένην Ἁγίαν».
Θέλει δηλαδή ἡ Ἐκκλησία νά μᾶς διδάξῃ πόσο Εὔσπλαγχνος καί Φιλάνθρωπος εἶναι ὁ Θεός, πού δέχεται καί σώζει καί τά πιό
ἁμαρτωλά τέκνα Του, ὅταν μετανοήσουν εἰλικρινά καί ἔμπρακτα
καί ἐπιστρέψουν κοντά Του.
«Ἴδωμεν ἴδωμεν, φιλανθρωπίαν, ὤ ψυχή,
τοῦ Θεοῦ καί Δεσπότου».
Ὁ Θεός «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»( Α΄Τιμόθ. β΄ 4) καί «γίνεται μεγάλη χαρά στόν οὐρανό, ὅταν ἕνας ἁμαρτωλός μετανοήσῃ»( Λουκ. ιε΄ 7).
Ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία εἶναι πράγματι ἕνα ζωντανό, συγκλονιστικό παράδειγμα μετανοίας καί σωτηρίας. Μᾶς παρηγορεῖ καί μᾶς προετοιμάζει νά ὑποδεχθοῦμε τόν δι' ἡμᾶς Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα Κύριον. Μᾶς προτρέπει νά ξυπνήσουμε ἀπό τό ζοφερό ὕπνο τῆς ἁμαρτίας, νά σταθοῦμε μακρυά ἀπό κάθε σκοτεινή καί νυκτερινή ἡδυπάθεια, νά καταστείλουμε, μέ τή Χάρι τοῦ Σταυροῦ, τίς ἐπαναστάσεις τῆς σάρκας, νά νικήσουμε τίς ὁρμές τῶν παθῶν, νά σβήσουμε τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ. Νά συνειδητοποιήσουμε τό βυθό τόν ἀμέτρητο τῶν πλημμελημάτων μας, πού μᾶς φέρνει ὁλοταχῶς στό βέβαιο χαμό, ἄν δέν προφθάσουμε νά μετανοήσουμε καί νά ζητήσουμε ἀπό τό Χριστό νά μᾶς λυτρώσῃ. Μέ τό παράδειγμά της μᾶς προτρέπει ἀκόμη νά ἐπιστρέψουμε στήν Πατρική Ἑστία καί νά ἐναποθέσουμε τήν ψυχή καί τή ζωή μας στά ἄχραντα Χέρια τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά Τόν δοξάσουμε διότι Σέ Αὐτόν ἀνήκει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.
Ἦταν μόλις δώδεκα χρονῶν, ὅταν ξέφυγε ἀπό τήν ἐπίβλεψι τῶν γονέων της. Πῆγε στήν Ἀλεξάνδρεια, ὅπου ἐκεῖ, μακριά ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἔζησε μέσα στό βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας.
Παραδόθηκε στίς σαρκικές ἡδονές καί στίς αἰσχρές ἀπολαύσεις τοῦ σώματος καί δεκαεπτά ὁλόκληρα χρόνια, παρέσερνε στόν ψυχικόν ὄλεθρο πολλούς.
Κάποτε ἀπό περιέργεια, μέ μιά μεγάλη συντροφιά, πῆγε στά Ἱεροσόλυμα, γιά νά βρεθῇ στή Γιορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἀφοῦ ἐπιδόθηκε στήν πορνεία καί σέ κάθε εἶδος ἀκολασίας, θέλησε ὕστερα νά δῇ τήν Ὕψωσι τοῦ Σταυροῦ, ὅμως ἐνῷ προσπαθοῦσε νά εἰσέλθῃ στό ναό τῆς Ἀναστάσεως, κάποια ἀόρατη δύναμι τήν ἐμπόδιζε καί δέν τήν ἄφηνε νά προχωρήσῃ καί νά εἰσέλθῃ στό Ναό. Δοκίμασε τρεῖς τέσσερις φορές, ἀλλά καί πάλιν ἡ θεία Χάρις δέν τῆς ἐπέτρεπε τήν εἴσοδο, ἐνῷ ὅλος ὁ κόσμος ἔμπαινε στό Ναό χωρίς καμμιά δυσκολία.Τότε ἔρχεται σέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός της.
Γεννήθηκε μέσα στήν ψυχή της ἡ λαχτάρα νά ἀλλάξῃ ζωή. Μετανοεῖ εἰλικρινά, γιά τίς ἁμαρτίες της. Ἀποφασίζει νά ἐπιστρέψῃ στό δρόμο τοῦ Θεοῦ. Μέ συντριβή καί κατάνυξι προσεύχεται καί ὑπόσχεται νά μή μολύνῃ πιά τό σῶμα της, ἀλλά νά τό διατηρήσῃ καθαρό, μακρυά ἀπό τίς σαρκικές ἐπιθυμίες καί ἡδονές, μακρυά ἀπό κάθε ἁμαρτία. Ὑπόσχεται νά ζήσῃ τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς της, μέ ἀρετή καί σωφροσύνη.
Μετά ἀπό τήν ἐσωτερική αὐτή ἀλλαγή της, ἡ Μαρία, εἰλικρινά μετανοιωμένη, ξαναδοκιμάζει νά εἰσέλθῃ στό Ναό, καί -ὦ τοῦ θαύματος!- τώρα εἰσέρχεται μέ μεγάλη εὐκολία. Ἀσπάζεται τόν Τίμιον Σταυρόν καί τήν εἰκόνα τῆς
Ὁ ἱερός ὑμνῳδός τῆς ἐκκλησίας μας ὑμνεῖ τή μεταστροφή τῆς Ἁγίας καί τήν ἀφιέρωσί της στό Θεό καί τήν προβάλλει ὡς ἕνα ζωντανό, σωστικό
παράδειγμα εἰλικρινοῦς μετανοίας.
Στό Τροπάριο τῆς β΄ Ὠδῆς τοῦ Μεγάλ. Κανόνος ψάλλομεν:
«Ὅλη προθυμία, πόθῳ προσέδραμες Χριστῷ, τήν πρίν τῆς ἁμαρτίας, ὁδόν ἀποστραφεῖσα, καί ἐν ἐρήμοις ταῖς ἀβάτοις
τρεφομένη, καί τούτου καθαρῶς, τελοῦσα θείας ἐντολάς».
Μέ ὅπλα τήν εἰλικρινῆ μετάνοια, τήν προσευχή, τήν νηστεία καί τήν, «ὑπέρ μέτρον τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως», ψυχοσωματικήν ἄσκησι, κατώρθωσε ἡ Ἁγία, ἀπό τό βόρβορο τῆς ἁμαρτίας, νά φτάσῃ στίς ὑψηλότερες βαθμίδες τῆς πνευματικῆς τελειώσεως.
Νίκησε τούς δαίμονες καί τά δαιμονικά πάθη καί ἀξιώθηκε νά γίνῃ συνόμιλος τῶν Ἀγγέλων, ἀμνάς καί θυγατέρα Χριστοῦ, Νύμφη τοῦ Οὐρανοῦ, ὑπόδειγμα μετανοίας.
Πέτυχε τήν καλήν ἀλλοίωσιν.
«Ὤ ἀλλοιώσεως σεπτῆς, τῆς πρός τό κρεῖττόν σου μεταθέσεως, σεμνή! Ὤ πόθου θεϊκοῦ, μισήσαντος τάς σαρκικάς ἡδονάς!
Ὤ πίστεως ζεούσης καί θείας, πανεύφημε Μαρία! ἥν πιστῶς εὐφημοῦμεν καί ὑπερ-
υψοῦμεν εἰς πάντας τούς αἰῶνας»(Τροπ. η΄ Ὠδῆς).
Καί πράγματι «ἡ πορνείαις πρότερον μεμεστωμένη παντοίαις, Χριστοῦ νύμφη
σήμερον τῇ μετανοίᾳ ἐδείχθη» καί «ὁδηγός πᾶσι τοῖς ἁμαρτάνουσι».
Ὁ ἱερός ὑμνῳδός ἐκστατικός περιγράφει τήν ψυχική της μεταστροφή, τούς ἀγῶνες καί τήν πνευματική της ἄνοδο λέγοντας ὅτι ἡ Ἁγία, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε ὅλα τά ἐγκόσμια καί, μέ σκληρή πνευματική καί σωματική ἄσκησι ἐχαλίνωσε τῆς σαρκός τά σκιρτήματα, ἀναδείχθηκε τίμιον βλάστημα τῆς Ἐκκλησίας, σεπτό κατοικητήριον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐζήλωσε καί κατώρθωσε νά ζήσῃ τήν ἰσάγγελον πολιτείαν.
Στό τέλος τῆς ζωῆς της συνάντησε κάποιον Ἅγιον ἐρημίτη, τόν ἀββᾶ Ζωσιμᾶ. Τοῦ ἐξομολογήθηκε ὅλο τό βίο της καί θερμά τόν παρεκάλεσε νά τῆς φέρῃ τά ἄχραντα μυστήρια, γιά νά κοινωνήσῃ.
Πράγματι ὁ ἀββᾶς ἦλθε καί τήν κοινώνησε τό ἐρχόμενον ἔτος, τήν Μεγ. Πέμπτη. Κι' ὅταν τό ἑπόμενο ξανάρθε πάλιν, τή βρῆκε νεκρή, στή θέσι, πού τήν εἶχε ἀφήσει, καί δίπλα της βρῆκε γραμμένες τίς παρακάτω λέξεις :
Ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ τήν 1ην Ἀπριλίου. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὥρισαν να γιορτάζουμε τή μνήμη της τήν Ε΄Κυριακή τῶν Νηστειῶν, λίγο πρίν τό τέλος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς,
«πρός διέγερσιν τῶν ῥαθύμων καί ἁμαρτωλῶν εἰς μετάνοιαν, ἐχόντων ὑπόδειγμα τήν ἑορταζομένην Ἁγίαν».
Θέλει δηλαδή ἡ Ἐκκλησία νά μᾶς διδάξῃ πόσο Εὔσπλαγχνος καί Φιλάνθρωπος εἶναι ὁ Θεός, πού δέχεται καί σώζει καί τά πιό
ἁμαρτωλά τέκνα Του, ὅταν μετανοήσουν εἰλικρινά καί ἔμπρακτα
καί ἐπιστρέψουν κοντά Του.
«Ἴδωμεν ἴδωμεν, φιλανθρωπίαν, ὤ ψυχή,
τοῦ Θεοῦ καί Δεσπότου».
Ὁ Θεός «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»( Α΄Τιμόθ. β΄ 4) καί «γίνεται μεγάλη χαρά στόν οὐρανό, ὅταν ἕνας ἁμαρτωλός μετανοήσῃ»( Λουκ. ιε΄ 7).
Ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία εἶναι πράγματι ἕνα ζωντανό, συγκλονιστικό παράδειγμα μετανοίας καί σωτηρίας. Μᾶς παρηγορεῖ καί μᾶς προετοιμάζει νά ὑποδεχθοῦμε τόν δι' ἡμᾶς Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα Κύριον. Μᾶς προτρέπει νά ξυπνήσουμε ἀπό τό ζοφερό ὕπνο τῆς ἁμαρτίας, νά σταθοῦμε μακρυά ἀπό κάθε σκοτεινή καί νυκτερινή ἡδυπάθεια, νά καταστείλουμε, μέ τή Χάρι τοῦ Σταυροῦ, τίς ἐπαναστάσεις τῆς σάρκας, νά νικήσουμε τίς ὁρμές τῶν παθῶν, νά σβήσουμε τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ. Νά συνειδητοποιήσουμε τό βυθό τόν ἀμέτρητο τῶν πλημμελημάτων μας, πού μᾶς φέρνει ὁλοταχῶς στό βέβαιο χαμό, ἄν δέν προφθάσουμε νά μετανοήσουμε καί νά ζητήσουμε ἀπό τό Χριστό νά μᾶς λυτρώσῃ. Μέ τό παράδειγμά της μᾶς προτρέπει ἀκόμη νά ἐπιστρέψουμε στήν Πατρική Ἑστία καί νά ἐναποθέσουμε τήν ψυχή καί τή ζωή μας στά ἄχραντα Χέρια τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά Τόν δοξάσουμε διότι Σέ Αὐτόν ἀνήκει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου