ΟΤΑΝ ΕΛΘῌ Ο ΚΡΙΤΗΣ

Ὁ Παγκόσμιος Κριτής θά ἔλθῃ

«μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς»

(Ματθ. κδ΄ 30).

Ἐπαγρύπνησις.

Τό βέβαιον εἶναι ὅτι ὁ Κύριος θά ἔλθῃ «μετά δυνάμεως

καί δόξης πολλῆς», νά κρίνῃ ζῶντας καί νεκρούς καί

νά ἀποδώσῃ στόν καθένα ἀνάλογα μέ τά ἔργα του.  

Τό Πότε θά ἔλθῃ δέν ἀποκαλύπτεται. Εἷναι γνωστόν μόνον στόν Πατέρα.  Ὁ χρόνος τῆς ἐλεύσεώς Του εἶναι ἄγνωστος σέ μᾶς, γιά τόν ἴδιο λόγο, πού εἶναι ἄγνωστος καί ἡμέρα τοῦ σωματικοῦ μας θανάτου.« Περί τῆς ἡμέρας ἐκείνης καί  ὥρας οὐδείς οἶδεν, οὐδέ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μή ὁ Πατήρ μου μόνος» (Ματθ. κδ΄ 36). «Οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἤ καιρούς οὕς ὁ πατήρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσία» (Πραξ. α΄  7).

 Τό ὅτι δέν γνωρίζουμε τήν ἡμέραν καί τήν ὥραν τοῦ τέλους, μᾶς κρατᾶ σέ ἐπαγρύπνησι, σέ νῆψι καί ἐγρήγορσι. Ὁ Κύριος ἐφιστᾶ τήν προσοχήν μας καί λέγει:

 «Προσέχετε δέ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι ἐν κρεπάλῃ καί μέθῃ καί μερίμναις βιωτικαῖς, καί αἰφνίδιος ἐφ’ ὑμᾶς ἐπιστῇ ἡ ἡμέρα ἐκείνη· ὡς παγίς γάρ ἐπελεύσεται ἐπί πάντας τούς καθημένους ἐπί πρόσωπον πάσης τῆς γῆς.
Ἀγρυπνεῖτε οὖν ἐν παντί καιρῷ δεόμενοι ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τά μέλλοντα γίνεσθαι καί σταθῆναι ἐμπροσθεν τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Λουκ. κα΄34-36). «Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τήν ἡμέραν οὐδέ τήν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (Ματθ. κδ΄ 42. κε΄ 13). « Γίνου γρηγορῶν,... Ἐάν οὖν μή γρηγορήσῃς, ἥξω ἐπί σέ ὡς κλέπτης, καί οὐ μή γνώσῃ ποίαν ὥραν ἥξω ἐπί σέ» (Ἀποκ. γ΄  2-3).

«Ὥσπερ γάρ ἡ ἀστραπή ἐξέρχεται ἀπό ἀνατολῶν καί φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καί ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ. κδ΄ 27). Εἶναι δέ πλέον ἤ βέβαιον ὅτι «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετά δέ τοῦτο κρισις» (Ἑβρ. θ΄ 27). Εἷναι δέ πολύ παρήγορον ὅτι δίκαιος Κριτής θά εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος θά εἶναι συγχρόνως Κριτής, ἀλλά καί ὁ πρῶτος παράκλητος, ὁ πρῶτος παρηγορητής καί συνήγορός μας, γιατί σταυρώθηκε,γιά μᾶς.

Θά ἔλθῃ ἐν δόξῃ.

« Καί  ὅταν ἔλθῃ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ» (Ματθ. κε΄ 31),«τότε φανήσεται τό σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καί κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς καί ὄψονται τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπί τῶν νεφελῶν του οὐρανοῦ μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς» (Ματθ. κδ΄ 30. Πράξ. α΄11).

Ὁ Θεάνθρωπος, ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης «Ἰδού ἔρχεται μετά τῶν νεφελῶν, καί ὄψεται αὐτόν πᾶς ὀφθαλμός καί οἵτινες αὐτόν ἐξεκέντησαν, καί κόψονται ἐπ’ αὐτόν πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς. Ναί, ἀμήν» (Ἀποκ. α΄ 7). Καί «τότε καθίσει ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ», θά εἶναι δέ  μαζί Του καί ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι. Καί τότε θά συναχθοῦν ἐμπρός Του πάντα τά ἔθνη, ὅλοι, δηλαδή, οἱ ἄνθρωποι καί θά τούς ξεχωρίσῃ ὅπωςὁ ποιμένας ξεχωρίζῃ τά πρόβατα  ἀπό τά ἐρίφια.

Καί θά τοποθετήσῃ τά μέν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τά δέ κατσίκια θά τά τοποθετήσῃ στά ἀριστερά του. Καί τότε ὁ Δικαιοκρίτης θά πῇ εἰς ἐκείνους, πού θά εἶναι εἰς τά δεξιά του:

«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. κε΄ 34). Καί θά αἰτιολογήσῃ τή δίκαιη ἀπόφασί του λέγων: Εἰσέλθετε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου  σας, εἰς τήν αἰώνιον βασιλείαν, διότι τηρήσατε τίς Ἐντολές τοῦ Θεοῦ στήν καθημερινή σας ζωή. Διότι

«ἐπείνασα, καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν,

ἐδίψησα, καί ἐποτίσατέ με,

ξένος ἤμην, καί συνηγάγετέ με,

γυμνός, καί περιεβάλετέ με,

ἠσθένησα, καί ἐπεσκέψασθέ με,

ἐν φυλακῇ ἤμην, καί ἤλθετε πρός με» 
                                 (Ματθ. κε΄ 35-36).

Οἱ δίκαιοι, εἰλικρινά μετανοιωμένοι, ὅπως σέ ὁλόκληρη τή ζωή τους ἦταν ταπεινοί, μέ συντριβή ἀποκρίνονται στήν Εὐσπλαγχνία Του:

« Φιλάνθρωπε Κύριε, πότε σέ εἴδομεν πεινῶντα καί ἐθρέψαμεν, ἤ  διψῶντα καί ἐποτίσαμεν, κλπ.» (Ματθ. κε΄ 37-39). Καί τότε ὁ Κύριος θά ἀποκριθῇ σ’ αὐτούς καί θά τούς πῇ, ἔτσι ἁπλᾶ:

«Ἀμήν λέγω ὑμῖν (ἀλήθεια σᾶς λέγω),

Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν
ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε» (Ματθ. κε΄ 40).

Ὕστερα στραφῇ σ’ αὐτούς, πού ἔχει τοποθετήσῃ στά ἀριστερά του καί θά τούς πῇ:

«Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ  οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ

καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ (Ματθ. κε΄ 41).

Καταδικάζονται διότι δέν τήρησαν στήν καθημερινή τους ζωή τίς πανάγιες Ἐντολές τῆς γνήσιας ἀγάπης στό Θεό καί τόν πλησίον. ’Επικυρώνει ὁ Δικαιοκρίτης τήν ἐκλογή τους καί τούς καταδικάζει  μέ  αὐτό, πού διάλεξαν.  Δηλαδή διάλεξαν α) τόν αἰώνιον χωρισμόν ἀπό τόν Θεόν, β) συγκατοίκησι μέ τούς δαίμονας καί γ) πῦρ αἰώνιον. Μόνοι τους  ἀρνήθηκαν τόν Θεόν καί τήν Ἀγάπην καί γεύονται τήν Ὀδύνην τῆς δικῆς τους ἐκλογῆς, τήν πικρία τῆς ἀρνήσεως. Διάλεξαν μόνοι τους τόν τόπον τῆς βασάνου καί θά ὀδυνῶνται ἐν τῇ φλογί ταύτῃ, βεβλημένοι ἐν τῇ λίμνῃ τοῦ πυρός τήν καιομένην ἐν θείῳ.

«Ἡ κρίσις ἀνέλεος τῷ μή ποιήσαντι ἔλεος»

                                                     (Ἰακ. β΄13).

Καί αἰτιολογεῖ ὁ Κύριος τήν καταδίκη τῶν ἀμετανοήτων ἁμαρτωλῶν καί λέγει : Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ, διότι

«ἐπείνασα καί οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν,

ἐδίψησα, και οὐκ ἐποτίσατέ με...» (Ματθ. κε΄ 42-43).
Θά ἀρνηθοῦν μέ θρασύτητα τό κατηγορητήριον.
Ὁ Κύριος ὅμως καί σ’ αὐτούς, τούς ἀμετανοήτους,
θά ἀποκριθῇ ἁπλᾶ καί τούς πῇ: «Ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε
ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων,
οὐδέ ἐμοί ἐποιήσατε» (Ματθ. κε΄ 45).

«Καί ἀπελεύσονται οὗτοι( οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοί) εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δέ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον» (Ματθ. κε΄ 46).

 Εἶναι καιρός νά κατανοήσουμε, πού μᾶς ὁδηγεῖ ἡ ἄρνησις τοῦ Θεοῦ καί ἡ παρακοή στόν Νόμο τῆς γνήσιας Ἀγάπης. Εἷναι καιρός νά μετανοήσουμε καί νά ἀκολουθήσουμε τόν δρόμον τῶν Ἐντολῶν. Εἶναι καιρός, πρίν νά εἶναι ἀργά, νά ζητήσουμε ἔλεος,  τό ἔλεός Του ὥστε εἰλικρινά μετανοιωμένοι, τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς μας, νά κάνουμε πρᾶξι τήν ἀγάπη  καί νά ἀποφύγουμε τήν αἰώνια καταδίκη.