ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ

ΔΕΝ  ΕΧΟΥΜΕ  ΑΛΛΟΝ ΚΑΝΕΝΑ

Ἀνεξίκακε Κύριε, μακρόθυμε καί πολυέλεε

Μέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός μου,
προσεγγίζω τή Χάρι Σου καί ζητῶ τό Ἔλεός Σου.
Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη, καρδιογνῶστα, νά Σοῦ
ἀνοίξω τήν καρδιά μου. Προσπαθῶ νά βρῶ λόγια...
Λόγια κατάλληλα καί νά συνθέσω ὕμνον ἐπάξιον

τῆς μεγαλειότητός Σου, ὕμνον Εὐχαριστίας 

Σέ Σένα, πού εἶσαι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, τό
Φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο,πού
ἔρχεται στόν κόσμο. Ὕμνον εὐχαριστίας Σέ Σένα,
Υἱέ καί Λόγε τοῦ Θεοῦ, πού ἔρχεσαι κοντά μας καί
εἶσαι ὁ μόνος πού ἁπαλύνεις τόν πόνο μας, ὁ μόνος,
πού σπογγίζεις τά δάκρυά μας, γιαίνεις τίς πληγές,
θεραπεύεις τά τραύματα, ὁ μόνος, πού θωπεύεις καί
γαληνεύεις τήν ψυχή μας καί μᾶς χαρίζεις τή ζωή.
Σέ Σένα, τόν πάντων ἐπέκεινα, πού εὐσπλαγχνίζεσαι
τά πλανεμένα πλάσματά Σου, Σέ Σένα, πού, γιά χάρι
μας καταδέχεσαι, καί λαμβάνεις «δούλου μορφήν»,

γεννιέσαι σέ ἕνα παγωμένο Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, 

γιά νά  ζεστάνῃς τίς παγωμένες ψυχές ὅλων ἡμῶν τῶν
ἁμαρτωλῶν. Ναι, Κύριε, γνωρίζεις  πολύ  καλά, τήν
προσπάθειά μου καί τήν ἀγωνία μου, νά πλέξω ἐπάξιο
ἐγκώμιον, Ὕμνον Εὐχαριστίας, Σέ Σένα, πού εἶσαι
ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, Σέ  Σένα, «Τόν δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο», Σέ Σένα, πού ἐπιβλέπεις
ἐπί τήν γῆν καί τήν κάνεις νά τρέμῃ. Σέ Σένα, πού καταδέχεσαι καί γίνεσαι ταπεινός ἄνθρωπος, καί μέ τήν
ἄκρα ταπείνωσί Σου καί τήν ἄπειρη ἀγάπη σου προτρέπεις  ὅλους ἐμᾶς, τούς ἐραστές τῆς Ἀφροσύνης, «μή ἀνακάμψαι πρός Ἡρώδην», ἀλλά  «ζῆν καθώς πρέπει ἁγίοις» καί γίνεσαι γιά ὅλους μας ἡ Ὁδός τῆς ὄντως ζωῆς. Ὕμνον Σέ Σένα, τό Λυτρωτή καί Θεό, τήν ἄπειρη ἀγάπη, καί δέν βρίσκω λόγια ἐπάξια, καί φοβοῦμαι. Νοιώθω ἀνάξιος. Δέξου, Μακρόθυμε, ἀντί ὕμνου, τά δάκρυά μου, δάκρυα Εὐγνωμοσύνης  σέ Σένα, τόν Εὐεργέτη καί Λυτρωτή καί ἐλέησε ὅλους ἐμᾶς τούς ἀναξίους δούλους Σου. Ἰησοῦ μου, ἐλέησον τόν κόσμον Σου ὄχι γιατί τό ἀξίζουμε, ἀλλά «ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ Ὀνόματός Σου». Σύ καί μόνον Σύ, μέ τήν ἁγιασμένη Παρουσία Σου, φωτίζεις τά σκοτάδια μας, λαμπρύνεις τή ταλαίπωρη ψυχή μας. Σύ καί μόνον Σύ, κύριε, δίνεις νόημα

καί περιεχόμενον στή ἄχαρη ζωή μας. Ἰησοῦ μου, Σύ εἶσαι τό Φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου, τό γλυκύ μου Ἔαρ, βοήθησε  ὅλους ἐμᾶς τά πλάσματά Σου  καί φώτιζέ μας, ὥστε νά σέ ὑμνοῦμε καί νά Σέ δοξάζουμε ὄχι μόνο μέ τά λόγια, ἀλλά, πρό πάντων, μέ τά ἔργα τῆς ἁγνῆς καί ἀνυπόκριτης ἀγάπης. Ἰησοῦ μου, μή μᾶς ἀποδοκιμάσης. Σύ, πού ἄφησες τό Θεϊκό σου θρόνο καί  φανερώθηκες «ἐν σαρκί», μόνο γιά τή δική μας σωτηρία, σῶσε μας, ὁ Χριστός, Χανόμαστε , Κύριε, ἐλέησέ μας. Βοήθησέ μας, νά συνειδητοποιήσουμε τά μεγαλεῖα τῆς συγκαταβάσεώς Σου. Ξεφύγαμε ἀπό τό δρόμο τῆς ζωῆς καί ὁλοένα ὁδεύουμε πρός τήν αὐτοκαταστροφή μας. Στό διάβα μας συναντᾶμε ἀγκάθια καί τριβόλους, θλῖψι, πόνο, συμφορές. Πουθενά δέν βρίσκει ἀνάπαυσι ἡ ψυχή μας. Μάθε μας, μέ τό θεϊκό Σου τρόπο, νά Σέ ὑμνοῦμε καί νά Σέ δοξάζουμε. Βοήθησέ μας νά καταλάβουμε, ὅσο εἶναι καιρός, τό σκοπό τῆς ζωῆς μας στή γῆ. Να μάθουμε ὅτι τελικός σκοπός τῆς ζωῆς εἶναι ἡ ΔΟΞΑ ΣΟΥ, Κύριε.

Ἄκουσε τίς κραυγές τῆς ἀγωνίας μας. Δέξου τά δάκρυά μας. Δέξου τά ψελίσματα τῶν νηπίων καί ἀναξίων δούλων Σου. Σάν ὕμνο Εὐχαριστίας δέξου τίς ἁμαρτίες μας. Δέξου τή μετάνοιά μας. Μήν χρονίσῃς. Μήν ἀργοπορῇς. Σύ εἶσαι ὁ Ἐρχόμενος. Σύ εἶσαι ἡ ἐλπίδα μας, ἡ μόνη παρηγοριά μας. Ἔλα γρήγορα καί μεῖνε κοντά μας. Σπεῦσε καί πρόφθασε. Καταποντιζόμαστε. Βυθιζόμαστε στό βόθρο, πού σκάψαμε ὁ ἕνας, γιά τόν ἄλλο. Σέ Σένα, τόν προαιώνιον Θεόν, πού γεννᾶσαι στό Σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ, ὡς Παιδίον νέον, Σέ Σένα πού, ἀνερμηνεύτως, ἀνακλίνεσαι στή φτωχική Φάτνη, ὡς θεῖον Βρέφος, προσπίπτουμε καί γονατιστοί Σέ προσκυνοῦμεν, Ὕψιστε Θεέ. Σπεῦσε καί πρόφθασε, Θεέ μου. Μήν ἀργοπορῇς. Σύ καί μόνον Σύ εἶσαι ὁ Θεός μας. Γιά μᾶς δέν ὑπάρχουν ἄλλοι θεοί. Γιά μᾶς μόνον Σύ ὑπάρχεις. Ἀχρεῖοι δοῦλοι Σου εἴμαστε. Ἀχρεῖοι μέν, ἀλλά δικοί Σου δοῦλοι. Μή μᾶς ἐγκαταλείπῃς. 

Ποιός ἄλλος, ἄν ὄχι Ἐσύ, θά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τήν «ἰλύν βυθοῦ» εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῇ; 

Σέ ποιόν ἄλλον νά καταφύγουμε; Κύριε, ἐκτός ἀπό Σένα, δέν ἔχουμε ἄλλον κανένα.  Κύριε, Μόνον Σύ μᾶς ἔσωσες καί μᾶς σώζεις ἀπό κάθε συμφορά. Μόνον Σύ, ὡς Παντοδύναμος, μπορεῖς, καί, ὡς Πανάγαθος, θέλεις τή σωτηρία μας. 

Σύ  εἶσαι γιά μᾶς τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον.
Εὐσπλαγχνίσου μας  καί ἐλέησέ μας, πολυέλεε Κύριε.
Σέ Σένα μονάχα πιστεύουμε, Σέ Σένα ἀμαρτάνουμε, ἀλλά καί Ἐσένα μονάχα  λατρεύουμε. Ἕρχου, Κύριε Ἰησοῦ, νά γεννηθῇς καί μέσα στήν ψυχή μας καί ἀξίωσέ μας, νά Σέ ὑμνοῦμε ἀκατάπαυστα καί νά Σέ λατρεύουμε αἰώνια, «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ», διότι Σέ Σένα, Ἰησοῦ μου τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀνήκει ἠ τιμή, ἠ δύναμις , ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.