ΔΕΥΤΕ ΙΔΩΜΕΝ ΠΙΣΤΟΙ

Ποῦ  ἐγεννήθη ὁ Χριστός ;

«Μή φοβεῖσθε· Ἰδού γάρ ευαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός

Κύριος, ἐν πόλει Δαυῒδ» (Λουκ. β΄ 10-11).

Ὀκτακόσια χρόνια πρίν ἀπό τόν ἐρχομό τοῦ Κυρίου στόν κόσμο, ὁ Εὐαγγελιστής – Προφήτης Ἡσαῒας, μέ τή Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐπροφήτευσε τήν ἐνανθρώπησι τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τή Γέννησί Του ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί εἶπε: «Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει, καί τέξεται υἱόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Ἡσ. ζ΄ 14).

Στό νεογέννητο παιδίον δίδεται τό ὄνομα Ἐμμανουήλ ( imanu’ el ), πού σημαίνει: μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, καί  φανερώνει τήν ἐνσάρκωσιν τῆς θείας βοηθείας. Ἐμμανουήλ εἶναι ὁ ἀπό τοῦ Δαβίδ καταγόμενος Μεσσίας. Εἷναι ὁ προεπηγγελμένος Σωτῆρας καί Λυτρωτής τοῦ Κόσμου. Εἶναι Ἐκεῖνος περί τοῦ ὁποίου ὁ Ἡσαΐας λέγει: «ὅτι παιδίον  ἐγενήθη ἡμῖν, υἱός  καί ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχή ἐγενήθη ἐπί τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καί καλεῖται τό ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς  ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων  εἰρήνης, πατήρ

τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· ... Μεγάλη ἡ ἀρχή αὐτοῦ, καί τῆς εἰρήνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον. Ἐπί τόν θρόνον Δαυῒδ καί τήν βασιλείαν αὐτοῦ κατορθῶσαι αὐτήν καί ἀντιλαβέσθαι αὐτῆς ἐν κρίματι καί ἐν δικαιοσύνῃ ἀπό τοῦ νῦν καί εἰς τόν αἰῶνα· ὁ ζῆλος Κυρίου σαβαώθ ποιήσει ταῦτα» (Ἡσ. θ΄  6-7).

Ὁ Θεοδώρητος λέγει:« Ἐμμανουήλ τό βρέφος ὠνόμασε· δηλοῖ δέ τό ὄνομα τόν μεθ’ ἡμῶν Θεόν, τόν ἐναθρωπήσαντα Θεόν, τόν τήν ἀνθρωπίνην φύσιν ἀνειληφότα Θεόν, τόν ἑνωθέντα ταύτῃ Θεόν, τήν τοῦ Θεοῦ μορφήν καί τήν τοῦ δούλου μορφήν ἐν ἑνί υἱῷ γνωριζομένην».

Ἡ προφητεία γίνεται Ἱστορία. Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ τίκτεται ἐκ τῆς Παρθένου καί ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Ὁ ἁόρατος ὁρᾶται. Ὁ ἀναφής ψηλαφᾶται, σπαργανοῦται καί ἀνακλίνεται εἰς τήν Φάτνην, σέ ἕνα πτωχικό Σπήλαιον στή Βηθλεέμ τῆς Ἱουδαίας. Τό χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένον μυστήριον, τό μυστήριον τό κεκρυμμένον ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ, ἀποκαλύπτεται σήμερον. Ὁ Θεός ἔρχεται κοντά μας καί μᾶς καλεῖ νά ἐπιστρέψουμε κοντά. Ἔρχεται γιά νά διώξῃ μεσ’ ἀπό τήν ψυχή  καί τή ζωή μας τό φόβο, γιά νά φωτίσῃ τά σκοτάδια μας ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης καί νά μᾶς ὀδηγήσῃ ἀπό τό θάνατο στή ζωή.

Ὁ Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ ἀναγγέλλει τό χαρμόσυνο γεγονός καί λέγει: «Μή φοβεῖσθε· ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστί Χριστός Κύριος ἐν πόλει Δαυΐδ».

Ἀναγγέλλει τήν ἔλευσι τοῦ σωτῆρος, τοῦ Λυτρωτοῦ, τήν ἔλευσι τοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία.

Πιθανόν νά εἶναι ὁ ἴδιος Ἄγγελος, πού κατ’ Ἐντολήν τοῦ οὐρανίου Πατρός ἀπεκάλυψε στόν σώφρονα Ἰωσήφ τό μυστήριον τῆς Οἰκονομίας Του, τοῦ θύμισε τήν προφητεία τοῦ Ἡσαῒου, καί τοῦ εἶπε: «Ἰωσήφ, υἱέ τοῦ Δαυΐδ, μή φοβηθῇς νά παραλάβῃς Μαριάμ τήν γυναῖκα σου· τό γάρ ἐν αὐτῇ γεννηθέν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου· τέξεται δέ υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰ η σ ο ῦ ν· αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ.  α΄ 20-21).

Καί πραγματικά ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον Σωτήρ στή Βηθλεέμ, στήν Πόλι τοῦ Δαυΐδ. Καί ὁ Οὐρανός συναγάλλεται τῇ γῇ. Μέγα εἶναι τό Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ. Δέν τό χωράει ὀ νοῦς μας.

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγει: Ταλαίπωρε ἄνθρωπε,

ἄνθρωπος ὤν, Θεόν πολυπραγμονεῖς;». Καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει:
«Παραπληκτήσωμεν (θά τρελλαθοῦμε) μυστήρια Θεοῦ ἐρευνῶντες».

Ὁ ἱερός ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας, μᾶς καλεῖ νά  φέρουμε σταθερά τά βήματά μας στή Βηθλεέμ καί λέγει:

«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός·

ἀκολουθήσωμεν λοιπόν, ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ, μετά τῶν Μάγων Ἀνατολῆς τῶν βασιλέων. Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν, ἀκαταπαύστως ἐκεῖ. Ποιμένες ἀγραυλοῦσιν, ᾠδήν ἐπάξιον. Δόξα ἐν ὑψίστοις λέγοντες, τῷ ἐν Σπηλαίῳ τεχθέντι, ἐκ τῆς Παρθένου, καί Θεοτόκου, ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἱουδαίας».

Μᾶς προτρέπει νά ἀκολουθήσουμε τόν ἀστέρα καί, μαζί μέ τούς Ποιμένες καί τούς σοφούς Βασιλεῖς τῆς Ἀνατολῆς, νά προσέλθουμε,  νά εἰσέλθουμε στό Σπήλαιον καί, ταπεινά καί εὐλαβικά, νά γονατίσουμε μπροστά στό Θεῖον Βρέφος καί νά Τό προσκυνήσουμε. Νά ἐγκολπωθοῦμε τό Θεῖον Βρέφος καί  ἀντί δώρων, νά Τοῦ προσφέρουμε τήν ψυχή μας. Ἐκεῖ  μπροστά στήν φτωχική Φάτνη, νά ἀπεκδυθοῦμε τόν παλαιόν ἄνθρωπον, τόν φθειρόμενον κατά τάς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης, καί νά ἐνδυθοῦμε τόν νέον, τόν καινόν ἄνθρωπον, τόν κατά Θεόν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καί ὁσιότητι τῆς ἀληθείας, νά ἐνδυθοῦμε τόν νεογέννητο Βασιλιᾶ μας τόν  Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν (Ἐφεσ. δ΄ 22-24. Ρωμ. ιγ΄ 14). Καί νά ἐξέλθουμε ἀπό τό Σπήλαιον νέοι ἄνθρωποι, πιστοί στό Θεό, «ἐν Χριστῷ καινή κτίσις» (Β΄Κορινθ.  ε΄ 17).

Βαριόμοιροι συνοδοιπόροι, καιρός εἶναι
τή μεγάλη Χαρά νά χαροῦμε. Καί σ’ αὐτήν
ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία πού ζοῦμε, καθαρή
νά ἀνοίξουμε  τήν καρδιά μας στόν νεογέννητο
Βασιλιά. Νά ἐγκολπωθοῦμε τό Θεῖον Βρέφος.
Νά ἐπιτρέψουμε ὁ Χριστός νά γεννηθῇ ἐντός μας
Νά βασιλεύσῃ στήν ψυχή καί τή ζωή μας ἡ ἀγάπη.
Πυώδεις ἰχῶρες τυφλώνουν τούς ὀφθαλμούς τῆς
ἄθλιας ψυχῆς μας καί δέν βλέπουμε τό Φῶς, πού
ἀνατέλλει ἀπό τή Φάτνη καί διαλύει τό σκότος.
Δέν ἔχει ὅρια ἡ ἀνθρώπινη κακία, πού φέρει τόση
Πνευματική καί ψυχική ἐξαχρείωσι, φρικτή, πού
Βυθίζει τόν ἄνθρωπο στό ἔρεβος, τά βαθύτατο σκοτάδι, καί  τόν ἐμποδίζει νά δῇ Θεοῦ πρόσωπον.
Καιρός νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό.
Καιρός νά κάνουμε πρᾶξι τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του. Καιρός νά βασιλεύση στόν κόσμο μας ἡ Ἀγάπη, ἡ Εἰρήνη καί ἠ Δικαιοσύνη Του.
Καιρός νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τόν Ἡρώδη, ἀπό
τόν πυρρό Δράκοντα καί νά ζοῦμε εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ
Ἰησοῦ, τῷ τεχθέντι Βασιλεῖ, ὑμνοῦντες Αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.