Ο ΕΚ ΡΟΤΤΕΡΝΤΑΜ ΕΡΑΣΜΟΣ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ.

Ὁ Ἔρασμος, ὁ διδάσκαλος πάντων τῶν φιλολόγων

 συγκρίνων τόν Βασίλειον πρός τά ἀρχαῖα τῆς Ρητορείας πρότυπα, λέγει:

«Βροντᾷ καί ἀστράπτει ὁ Περικλῆς, ἀλλ’ ἄνευ τέχνης. Δι’ ἀττικῆς τεχνοτροπίας ἐπενεργεῖ ὁ Λυσίας, ἐν τούτοις σχεδόν ψυχρῶς. Εἰς τόν ἐκ τοῦ Φαλήρου ρήτορα ἀναγνωρίζονται γλυκύτητες, ἀλλά διαμφισβητεῖται εἰς αὐτόν ἡ ἀξιοπρέπεια. Ὁ Ἰσοκράτης, ὁ ὑποδειγματικός μεταξύ τῶν ρητόρων, ἀπώλεσε διά τῶν ἐντέχνων ῥυθμῶν του ἐν τῷ πεζῷ λόγῳ, τήν χάριν τοῦ φυσικοῦ ῥήτορος.

Εἰς τόν Δημοσθένη, ὅν ὁ Μ. Τύλλιος ὡς τό πρότυπον τῆς Ῥητορείας παριστᾷ, ἀπεδόθη ἡ κατηγορία ὅτι ὄζει καπνοῦ ἀπό λύχνου καί ὅτι ἐλλείπει ἀπ’ αὐτοῦ τό πάθος  καί ἡ εὐγένεια. Ἀλλ’ ἔστω ὅτι ὑπῆρξε πράγματι καί εἷς, μή στερούμενος οὔτε τῆς φυσικῆς χάριτος, οὔτε τῆς ἐπικτήτου τέχνης, οὔτε τῆς ἐμφύτου πνευματικῆς  εὐστροφίας. Ποῖος  θά ἐτόλμα νά προσαγάγῃ καί τοῦτον πρός σύγκρισιν μετά τοῦ Βασιλείου, τήν θέρμην τῆς εὐσεβείας τοῦ  ὁποίου οὔτε πρότερον οὐδ’ ὕστερον ὑπῆρξεν ὁ ὁποσοῦν προσεγγίσας; Ποῖος ἄλλος, ἐκτός τοῦ Βασιλείου, ἔχει συνδυάσει καί ἔχει συνενώσει ἕνα τόσον μέγαν κύκλον τῆς

Φιλοσοφίας, μάλιστα ὅλων ὁμοῦ τῶν Ἐπιστημῶν, μετά τῆς εἰς τόν ὕψιστον βαθμόν ἱκανότητος καί ἐπιτηδειότητος ἐκφράσεως, μεθ’ ὅσης ἐκεῖνος ὁ μέγας  ἀνήρ» (ΒΕΠΕΣ,51,170,11-31).

Γνωρίζουν οἱ νεοέλληνες αὐτόν τόν θησαυρόν, τόν ἕνα ἀπό τούς τρεῖς φωστῆρες τῆς τρισηλίου Θεότητος;

Μελετοῦν τή ζωή καί τά θεόπνευστα ἔργα του;

Ἀκοῦμε τίς σοφές Ὁδηγίες του;

Προσέχουμε στόν ἑαυτό μας, γιά νά προσέχουμε στό Θεό;