«ΤΙΣ Ο ΑΨΑΜΕΝΟΣ ΜΟΥ;»

ΕΠΙΣΤΑΤΑ,ΟΙ ΟΧΛΟΙ ΣΥΝΕΧΟΥΣΙ ΣΕ

ΚΑΙ ΑΠΟΘΛΙΒΟΥΣΙ, ΚΑΙ ΛΕΓΕΙΣ

ΤΙΣ Ο ΑΨΑΜΕΝΟΣ ΜΟΥ (Λουκ. η΄45);

 

Ὁ Χριστός, «ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας» ἔρχεται στή γῆ, ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, γιά τά πλάσματά Του. Δέν ἔρχεται, γιά νά μᾶς κρίνῃ, γιά τήν παραβατική, τήν προβληματική μας συμπεριφορά, ἀλλά, γιά νά φωτίσῃ τά σκοτάδια μας, γιά νά μᾶς ἐπαναφέρῃ στό δρόμο τῆς ὄντως ζωῆς, γιά νά μᾶς σώσῃ. Ἔρχεται κοντά μας καί διέρχεται τήν ζωήν αὐτοῦ εὐεργετῶν, κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. Αὐτός εἶναι ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, ἡ Πηγή τῆς Ζωῆς καί τῆς Ἀθανασίας. Αὐτός εἶναι  ὁ μόνος Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ Θανάτου. Στήν εὐεργετική Του πορεία εἰσακούει καί τήν παράκλησι τοῦ Ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου. Κάνει δικό Του τόν πόνο τοῦ Ἰαείρου καί σπεύδει νά ἀναστήσῃ τήν κόρη του. Ἐνῶ ἔρχεται πρός τό σπίτι τοῦ Ἀρχισυναγώγου τόν συνθλίβουν οἱ ὄχλοι. 

Ἀνάμεσα στούς ὄχλους ἀκολουθεῖ καί κάποια γυναῖκα, πού ἔπασχε ἀπό αἱμορραγία δώδεκα χρόνια καί εἶχε ἐξοδεύσει ὅλην τήν περιουσία της σέ γιατρούς καί δέν μπόρεσε νά θεραπευθῇ ἀπό κανένα. Αὐτή ἡ πτωχή ἦλθε κοντά στόν Κύριο καί μέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός της, δέν τόλμησε νά παρουσιασθῇ μπροστά Του. Τόν πλησίασε ἀπό πίσω καί μέ βαθειά καί θερμή πίστι στή Χάρι ΤΟΥ. Ἔλεγε δέ ὅτι καί ἐάν ἐγγίσω μόνον τό κράσπεδον τοῦ ἰματίου αὐτοῦ θά θεραπευθῶ. Καί πραγματικά,  μόλις  ἄγγιξε τήν ἄκρη τοῦ ἐνδύματός Του,   ἀμέσως ἐσταμάτησε ἡ αἱμορραγία της. Θεραπεύθηκε. Ὁ Καρδιογνώστης, ὁ «πανακής ἰατρός» θέλοντας νά ἀναδείξῃ τή θερμή πίστι, τήν ἄκρα ταπείνωσι καί τήν «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» λατρείαν τῆς θεραπευθείσης,  ἐρώτησε: «Τίς ὁ ἁψάμενός μου;» Ποιός μέ ἄγγιξε; Καί ἐπειδή ὅλοι ἠρνοῦντο, Ὁ Πέτρος καί οἱ ἄλλοι Μαθηταί, ἄδολοι καί ἀθῶοι, πού δέν μπόρεσαν νά καταλάβουν τό θεϊκό ἐρώτημα, εἶπαν μέ ἀπορία: Κύριε, οἱ ὄχλοι σέ περικυκλώνουν, σέ πιέζουν καί Σέ συνθλίβουν καί Σύ λές Ποιός μέ ἄγγιξε;

Ὁ Κύριος δέχθηκε, μέ καλωσύνη, τήν ἀπορία τῶν Μαθητῶν καί, «πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ», ἐξηγεῖ στούς Μαθητάς καί σέ ὅλους μας τό γεγονός, καί λέγει «ἥψατό μού τις. Ἐγώ γάρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ’ ἐμοῦ».

«Καί εἶπε Κύριος· ἐγγίζει μοι ὁ λαός οὗτος ἐν τῷ στόματι αὐτῶν καί τοῖς χείλεσιν αὐτῶν τιμῶσι με, ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ· μάτην δέ σέβονταί με διδάσκοντες ἐντάλματα ἀνθρώπων καί διδασκαλίας» (Ἡσ. 29,13. Ματθ.ιε΄8-9).

Πράγματι, ἀδέλφια μου, οἱ ὄχλοι συνωστίζονται γύρω μου καί μέ συνθλίβουν, ἀλλά κανείς δέν μέ πλησιάζει, δέν με ἐγγίζει μέ τήν ψυχή του. Ὁ λαός  αὐτός, ὅλοι αὐτοί πού μέ συνθλίβουν, μέ τό στόμα τους μέ πλησιάζουν καί μέ τά χείλη τους μέ τιμοῦν, ἐνῷ ἡ καρδιά τους πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ, εἶναι πολύ μακρυά ἀπό ἐμέ· μάταια καί ψεύτικα  μέ λατρεύουν, ἐπειδή διδάσκουν διδασκαλιες, πού εἶναι παραγγέλματα καί ἐντολές ἀνθρώπων καί ὄχι δικές μου. Σᾶς βεβαιώνω, λοιπόν, ὅτι ἀπό ὅλους αὐτούς πού μέ συνθλίβουν, μόνο μιά ψυχή μέ ἄγγιξε, διότι ἐγώ κατάλαβα ὅτι βγῆκε ἀπό ἐμέ μιά δύναμις θαυματουργική.

Καί πραγματικά ποιός μπορεῖ νά κρυφθῇ ἀπό τόν Κύριο; «Δέν ὑπάρχει δημιούργημα, πού νά εἶναι κρυμμένο, ἀλλά ὅλα εἶναι γυμνά καί φανερά στά μάτια τοῦ Θεοῦ, λέει ὁ Παῦλος, καί ὅλοι πρός Αὐτόν 

ἔχουμε νἀ δώσουμε λόγον».

  Ὅταν ἡ θεραπευθεῖσα γυναίκα εἶδε ὅτι δέν μπόρεσε νά κρυφθῇ τό τόλμημά της ἀπό τόν Ἰησοῦν, ἦλθε τρέμουσα ἀπό τό φόβο της καί ἔπεσε γονατιστή μπροστά Του καί Τοῦ ἐξομολογήθηκε μπροστά σέ ὅλους τήν αἰτίαν, γιά τήν ὁποίαν Τόν ἐπλησίασε καί πῶς  ἀμέσως θεραπεύθηκε. 

Τότε ὁ Κύριος, μέ τρυφερότητα καί ἀγάπη, ἐβράβευσε τήν θερμή της πίστι, τήν ταπείνωσι καί τήν ἀγάπη της, μπροστά σέ ὅλο τό πλῆθος καί τήν ἀνέδειξε ὡς Πρότυπο, ὡς Ὑπόδειγμα Πίστεως καί ἀγάπης πρός τόν Θεόν καί εἶπε: «Θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην» (πρβλ. Λουκ. η΄43-48).  Ἔχε θάρρος , κόρη μου. ἡ πίστις σου σέ ἔσωσε. Πήγαινε στό καλό, ἤρεμη καί ἐλεύθερη ἀπό κάθε ἀνησυχία. 

 Ὅποιος μέ τήν καρδιά του πλησιάζει τό Χριστό, δέχεται ἄφθονη τή Θεία Χάρι καί τή δύναμι τοῦ Θεοῦ καί, ὄχι μόνον θεραπεύεται ἀπό κάθε ἀρρώστια, ἀλλά δέχεται καί τήν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ καί τίποτε ἀπολύτως δέν μπορεῖ νά τόν βλάψῃ στή  ζωή του. 

Καί εἶναι καιρός, ἀγαπητά μου Παιδιά, νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό. Νά Τόν πλησιάσουμε μέ τήν καρδιά μας καί νά Τόν λατρεύουμε  «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ», ὅπως τόν λάτρεψε ἡ αἱμορροούσα. Νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωή, γιά νά βροῦμε ἀνάπαυσι καί γαλήνη στήν ψυχή μας. 

Εἶναι καιρός νά καταλάβουμε καλά, ὅτι Ὅλοι μᾶς ἔχουν ἐξαπατήσει καί μᾶς ἔχουν ἐγκαταλείψει. Εἶναι καιρός νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ὁ μόνος, πού μένει  παντοτινά κοντά μας καί δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ εἶναι ὁ Χριστός, πού εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας παρηγοριά, ἡ μόνη μας καταφυγή, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό  Φρούριόν μας, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, πολλές εἶναι οἰ ἁμαρτίες μας καί πολλά εἶναι τά βάσανά μας. Δέν τολμοῦμε νά σηκώσουμε τά μάτια καί νά σέ ἀτενίσουμε, Ἥλιε τῆς Δικαιοσύνης. Σύ, Κύριε, τό Φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζεις κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο, φώτισε τά σκοτάδια μας καί ἐλέησέ μας, ὄχι γιατί τό ἀξίζουμε, ἀλλά ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ Ὀνόματός Σου. Σύ, πού ἔρχεσαι καί σταυρώνεσαι γιά μᾶς, εὐσπλαγχνίσου μας καί φρούρησε τή ζωή μας. Μή ἀργοπορεῖς, ἔρχου ταχύ καί λύτρωσε  ἡμᾶς ἀπό πάσης τοῦ σεισμοῦ ἀπειλῆς, ἀπό πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου καί ἀνάγκης καί ἀπό τούς ἰούς τοῦ ἀντιχρίστου. Πιστεύουμε ὅτι, ὡς Πανάγαθος, θέλεις, καί ὡς Παντοδύναμος, μπορεῖ, μέ ἕνα μόνο φύσημα τοῦ Στόματός Σου, μέ τήν  εὐλογημένη Παρουσία Σου, νά κονιορτοποιήσης καί νά ἐξαφανίσῃς ἀπό τήν ψυχή καί τή ζωή μας τόν ἀντίχριστο, τούς ἀντιχρίστους καί τούς δαιμονανθρώπους καί τούς ἰούς καί τούς υἱούς αὐτῶν. Σύ εἶσαι ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ ΣΩΤΗΡ καί ΕΛΕΥΘΡΩΤΗΣ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν καί μόνον κοντά Σου νοιώθουμε ἀσφαλεῖς. Σέ Σένα ἁμαρτάνουμε, ἀλλά Ἐσένα μονάχα λατρεύουμε. 

Σύ εἶσαι ὀ Κύ ριος καί ὀ Θεός μας καί μεῖς εἴμαστε ἀχρεῖοι μέν, ἀλλά δούλοι Σου. Μονάχα Σέ Σένα καταφεύγουμε καί  Σέ παρακαλοῦμε. Λυπήσου μας καί ἐλέησέ μας, πολυεύσπλαγνε, καί ἀξίωσέ μας νά Σέ λατρεύουμε, ὄχι μέ τά χείλη, ἀλλά μέ τήν καρδιά μας. Ἀξίωσέ μας νά Σέ ὑμνοῦμε καί νά Σέ δοξολογοῦμε, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. Ἀμήν.