« ΜΗ ΔΟΤΕ ΤΑ ΑΓΙΑ ΤΟΙΣ ΚΥΣΙ...»(Ματθ. ζ΄ 6)

«ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ. ΤΑ ΑΓΙΑ, ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ»

 

Α) «Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω ὕδωρ ζωῆς δωρεάν».

Στή Θεία Λειτουργία, μᾶς καλεῖ ὁ Ἱερεύς σέ περισυλλογή καί αὐτοεξέτασι. Μᾶς καλεῖ, μέ βαθειά συναίσθησι  τῆς ἁμαρτωλότητός μας, νά συγκεντρώσουμε τήν προσοχή μας, προς τόν ΜΟΝΟΝ ΑΓΙΟΝ, τόν Μόνον Κύριον, ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ. Εἶναι δε πασίδηλον ὅτι «Εἷς Ἅγιος, εἰς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀμήν». Ὁ Κύριος  γνωρίζει τήν ἀπόλυτη φτώχεια μας, γνωρίζει, δηλαδή, ὅτι δέν ἔχουμε τίποτε νά προσφέρουμε στό Θεό, παρά μόνον τίς ἁμαρτίες μας.  Γι’ αὐτό καί, ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, γιά μᾶς, προσφέρει, ἑκουσίως, τον ἑαυτόν Του «προσφοράν καί θυσίαν τῷ  Θεῷ εἰς ὀσμήν εὐωδίας» (Ἐφεσ. ε΄2). Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ἡ Πηγή τοῦ Ζῶντος Ὕδατος, θύεται, ἀντί ἡμῶν καί προσφέρεται, εἰς βρῶσιν καί πόσιν τοῖς Πιστοῖς, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν τήν αἰώνιον. Τό Ζῶν Ὕδωρ, συμβολίζει τίς δωρεές καί τίς Χάριτες  τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τίς ὁποῖες χορηγεῖ  ὁ Χριστός, εἰς τούς κλητούς, ἐκλεκτούς καί πιστούς. Εἰς τούς δεκτικούς τῆς Χάριτος. Τό « Ὕδωρ τό Ζῶν», δέν προσφέρεται εἰς τούς ἀπίστους. Δέν προσφέρεται εἰς τούς ἀκαθάρτους, ἀλλά εἰς τούς καθαρούς τῇ  καρδίᾳ. Δεκτικοί δέ τῆς Χάριτος, καθαροί τῇ καρδίᾳ, εἶναι ὅσοι δέχονται τόν Χριστόν, ὡς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τέλειον Θεόν ἐνανθρωπήσαντα και πιστεύουν εἰς τό  Ὅνομα Αὐτοῦ. Σ’ αὐτούς χορηγεῖ τό Ὕδωρ τό Ζῶν. Σ’ αὐτούς δίδει τήν ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι. Αὐτοί, πραγματικά, διψοῦν τό ὕδωρ τό Ζῶν.

Διψῶ, σημαίνει, συναισθάνομαι την ἁμαρτωλότητά μου, την ἀπόλυτη φτώχεια μας, ἀναγνωρίζω τά λάθη μου, τά σφάλματά μου, τίς ἁμαρτίες μου, μετα-νοῶ εἰλικρινά και, εἰλικρινά μετανοιωμένος, ἐπιστρέφω στήν Πηγή τοῦ Ζῶντος Ὕδατος, στό Χριστό, μέ θερμή Πίστι, καί ζητῶ τό ὕδωρ το ζῶν. Αὐτούς, πού πιστεύουν καί ἀγαποῦν τόν Χριστόν καί φλέγονται ἀπό λαχτάρα γιά τό Θεό, καί Τόν δέχονται ὡς Θεόν καί Σωτῆρα τους, αὐτούς πρῶτα ἐπισκέπτεται ὁ Χριστός και τούς λούζει και τούς καθαρίζει μέ τό πανάγιον αἷμα Του ἀπό τίς ἁμαρτίες τους και τούς καθιστᾶ βασιλεῖς καί ἱερεῖς στο Θεό και πατέρα(πρβλ. Ἀποκ. α΄5-6). Σ’ αὐτούς προσφέρει τό ὕδωρ τό ζῶν δωρεάν.

Β) Προϋποθέσεις, γιά νά λάβουμε, ἀλλά καί γιά νά διαφυλάξουμε  τό ὕδωρ τό ζῶν.

 

Ὁ Θεός, ὡς Ἀγαθός και μεταδοτικός τοῦ ἀγαθοῦ, «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» ( Α΄Τιμόθ. β΄4) καλεῖ ὅλους τούς ἀνθρώπους κοντά, ἀλλά δέν ἐξαναγκάζει κανένα. ΚΡΟΥΕΙ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ καί «Ὅστις θέλει…».

 «Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω, καί ὁ θέλων λαβέτω ὕδωρ ζωῆς δωρεάν»(Ἀποκ. κβ΄17). Ἀλλά τονίζεται σέ ὅλους ὅτι μόνον οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ λαμβάνουν τό ὕδωρ τό ζῶν. Μόνον «οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ τον Θεόν ὄψονται»(Ματθ. ε΄8).

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος καί ὁ Μέγας Βασίλειος, σέ ὅλους  βροντοφωνάζουν: «Πρόσχωμεν. Τά ἅγια τοῖς ἁγίοις». Και ὁ Κύριος προστάζει: «Μή δότε τό ἅγιον τοῖς κυσί μηδέ βάλητε τούς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτούς ἐν τοῖς ποσίν αὐτῶν καί στραφέντες ρήξωσιν ὑμᾶς» (Ματθ. ζ΄6).

Ὁ Κύριος χορηγεῖ τ ὕδωρ τό Ζῶν, τίς δωρεές καί τίς Χάριτες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τούς καθαρούς τῇ καρδίᾳ πιστούς, ἀλλά καί οἱ ΠΙΣΤΟΙ ΟΦΕΙΛΟΥΝ, νά  διαφυλάσσουν  καθαρή, τήν στολήν τῆς ψυχῆς, πού ὁ Χριστός τήν ἔλουσε καί τήν ἐκαθάρισε με το Αἷμα Του.

ΟΦΕΙΛΟΥΝ νά διαφυλάσσουν τήν Πίστιν τους στό Χριστό, τήν δι’  ἀγάπης ἐνεργουμένην». Δέν ἀρκεῖ, δηλαδή νά  καθαρίζουν τόν ἑαυτόν τους ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός και πνεύματος, ἀπό κάθε ἀκάθαρτη καί ὑλική ἡδονή, ἀλλά εἶναι ἀνάγκη καί «νά ἐπιτελοῦν, συγχρόνως, ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β΄ Κορινθ. ζ΄1).

Δέν ἀρκεῖ νά ἐπιποθῇ τόν Θεόν, «ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων»(Ψαλμ. 41,2), ἀλλά καί νά προσέχῃ εἰς τον ἑαυτόν του καί, δι’ ἔργων ἀγαθῶν, νά διατηρῇ τήν καρδίαν του καθαράν. Διότι ὁ Χριστός μᾶς δηλώνει ὅτι μόνον οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, οἱ ἄμωμοι, οἱ εἰλικρινά μετανοιωμένοι μποροῦν νά ἔλθουν καί νά λάβουν τό ὕδωρ ζωῆς δωρεάν, να ἔλθουν σέ κοινωνία ,σχέσι και ἕνωσι μέ τόν ΚΑΘΑΡΟΝ ΘΕΟΝ.

Η ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ εἶναι βασική προϋπόθεσις, γιά νά λάβουμε  καί να διατηρήσουμε τό ὕδωρ τό ζων. Καί παραμένουμε παρθένοι καί ἄμωμοι, μόνον «ὅταν ἀκολουθοῦμε τό Ἀρνίον ὅπου ἄν  ὑπάγῃ» (Ἀποκ. ιδ΄4).

«Πρόσχωμεν. Τά ἅγια τοῖς ἁγίοις!» «Λύσατε πάντα σύνδεσμον ἀδικίας…»( Ἡσ. 58,6-7).

«Λούσασθε καί καθαροί γίνεσθε, ἀφέλετε τάς πονηρίας ἀπό τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπό τῶν πονηριῶν ὑμῶν, μάθετε καλόν ποιεῖν και ἐκζητήσατε κρίσιν, ῥύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καί   δικαιώσατε χήραν· και δεῦτε διαλεχθῶμεν, λέγει Κύριος»( Ἡσ. α΄ 16-18).

Καί, πραγματικά, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξῃ καμμιά ἀπολύτως  κοινωνία, συνομιλία, σχέσις καί ἕνωσις τοῦ καθαροῦ Θεοῦ τῆς Ἀγάπης, μέ τόν ἀκάθαρτον ἄνθρωπον. « Τίς ἡ κοινωνία φωτί πρός σκότος;…» (Β΄ Κορινθ. στ΄14-16). Ἀπολύτως καμμιά. Γιά νά λάβουμε τό ὕδωρ τό ζῶν καί νά γίνεται μέσα μας πηγή ὕδατος ἀλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον, ὀφείλουμε νά διατηροῦμε καθαρή τήν καρδιά μας. Γι’ αὐτό  ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ κοντά Του, λέγων : «Ἐξέλθετε ὁ λαός μου ἀπό τήν Βαβυλῶνα»(Ἀποκ. ιη΄ 4). «Σεῖς οἱ κλητοί, ἐκλεκτοί καί πιστοί εἶσθε ναός Θεοῦ Ζῶντος, κἀθώς εἶπεν ὁ Θεός, ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καί  ἐμπεριπατήσω, και ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καί αὐτοί ἔσονταί μοι λαός. Διό  ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε,  λέγει Κύριος, καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε, κἀγώ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καί ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καί ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱούς καί θυγατέρας, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ»(Β΄ Κορινθ. στ΄16-18. Ἐξόδ. 29,45.Λευιτ, κστ΄1).

Εἷναι δέ αὐτονόητον ὅτι ἡ ἔξοδος αὐτή δεν εἶναι τοπική μετακίνησις, ἀλλά ἠθική, πνευματική ἀναχώρησις ἀπό τό κακό καί τήν ἁμαρτία καί ἐπιτέλεσις ἁγιωσύνης ἐν φόβῳ Θεοῦ. Γιά νά διαφυλάξουμε τήν Καθαρότητα τῆς καρδίας μας καί νά λαμβάνουμε τό ὕδωρ τό ζῶν, τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὀφείλουμε να ζοῦμε «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», «κἀθώς πρέπει ἁγίοις», νά περιπατοῦμε «ἐν ἀγάπῃ», ὅπως ὁ Χριστός, διότι «ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ»(Α΄ Ἰωάν. δ΄16). Ὁ Πιστός, πού διψᾶ καί ζητεῖ τό ὕδωρ τό ζῶν, «ἁγνίζει ἑαυτόν», «κἀθώς ὁ Χριστός ἁγνός ἐστι» (Α΄ Ἰωάν. γ΄3) καί, ἀκολουθῶν τά ματωμένα Χνάρια τοῦ Χριστοῦ, ἀγωνίζεται νά διαφυλάττῃ τήν Καθαρότητα τῆς καρδίας του. Καί τότε σ’ αὐτόν πού διψᾷ, ὁ Χριστός προφέρει ἄφθονον τό ὕδωρ τό Ζῶν δωρεάν. Διευκρινίζει δέ ὁ Κύριος καί λέγει ὅτι «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἀθώς εἶπεν ἡ Γραφή, ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δε εἶπε περί τοῦ Πνεύματος, οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτόν» ( Ἰωάν.ζ΄38-39). Ἐπαναλαμβάνομεν δε ὅτι διά νά λάβουμε το Ὕδωρ το Ζῶν, βασική προϋπόθεσις εἶναι Η ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. Μόνον Καθαρή καρδιά εἶναι δεκτική τῶν δωρεῶν τοῦ Ἁγίου πνεύματος.

Θά πρέπει ὅμως νά συνειδητοποιήσωμεν ὅλοι ὅτι ἡ καθαρότης τῆς καρδίας ἀποκτᾶται καί διατηρτεῖται, μέ ἐπίπονον πνευματικόν ἀγῶνα, ἔχοντας πάντοτε ἐστραμμένους τούς ὀφθαλμούς,  σώματος καί ψυχῆς, εἰς τόν Ἀρχηγόν τῆς Πίστεως καί τελειωτήν Ἰησοῦν. Ὁ Παῦλος λέγει: « Τό λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστίν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετή καί εἴ τις ἔπαινος,  ταῦτα λογίζεσθε·  ἅ καί ἐμάθετε καί παρελάβετε καί ἠκούσατε και εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καί ὁ Θεός τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν»(Φιλιπ. δ΄8-9).

«Ἐάν τις διψᾷ τό ὕδωρ τό ζῶν», ἐάν ἡ ψυχή του φλέγεται ἀπό τή λαχτάρα γιά τό Θεό, ἐάν ζητεῖ τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τή Δικαιοσύνη Του, τότε ὀφείλει νά μελετᾶ μέρα καί νύκτα τό Νόμο τοῦ Θεοῦ καί νά τόν κάνῃ «Πρᾶξι» στήν καθημερινή του ζωή. Τότε αὐτός θά ὁμοιάζῃ μέ τό δένδρον τό καρποφόρον καί ἀειθαλές, θα ἀποδίδῃ τούς καρπούς αὐτοῦ εἰς τόν κατάλληλο καιρό και θά κατευοδοῦνται πάντα τά ἔργα του(πρβλ. Ψαλμ. α΄1ἑξ.). Ἐάν, λοιπόν,  θέλουμε νά λάβουμε τό Ὕδωρ τῆς Ζωῆς, ὀφείλουμε να προσέχουμε πολύ εἰς τόν ἑαυτόν μας.   Ὁ Παῦλος λέγει:

« Ὁρᾶτε μή τις κακόν ἀντί κακοῦ τινι ἀποδῶ, ἀλλά πάντοτε τό ἀγαθόν διώκετε και εἰς ἀλλήλους και εἰς πάντας. Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γάρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς. Τό Πνεῦμα μή σβέννυτε, προφητείας  μή ἐξουθενεῖτε. Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε· ἀπό παντός εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε. Αὐτός δέ ὁ Θεός τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι  ὑμᾶς ὁλοτελεῖς, καί ὁλόκληρον ὑμῶν τό πνεῦμα καί ἡ ψυχή καί τό σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη. Πιστός ὁ καλῶν ὑμᾶς, ὅς καί ποιήσει»(Α΄ Θεσσαλ. ε΄15-24). Αὐτῷ δέ «τῷ βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ΑΜΗΝ»( Α΄Τιμόθ. α΄17).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

π