ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΑΠΟ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΑΣ

«ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ

ΑΠΟ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ ΤΥΡΟΥ ΚΑΙ ΣΙΔΩΝΟΣ»

 

Ἡ ΕΞΟΔΟΣ αὐτή δέν εἶναι τοπική μετακίνησις ἀπό ἕνα τόπον εἰς ἄλλον τόπον, ἀλλά εἶναι μετακίνησις ἠθική, πνευματική. Καί ἡ μέν ἔξοδος τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τῶν ὁρίων τῆς Ἰουδαίας, φανερώνει τήν ἄπειρη Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνον, για τούς Ἰουδαίους, ἀλλά για ὅλους τούς ἀνθρώπους.

Ἀνέκφραστη καί ἀπερίγραπτη εἶναι ἡ ἔξοδος τοῦ Ἰησοῦ, ἡ συγκατάβασίς Του. Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος. Ἄφραστη εἶναι ἡ θεία κένωσις ! Ἐξέρχεται ὁ Λευκός ἵππος καί ὁ Πάλλευκος καβαλάρης, «ὁ Παῖς ὀ ἐκλεκτός», ὁ Χριστός,  καί ἔρχεται κοντά μας. «Ἐξέρχεται δέ νικῶν καί ἵνα νικήσῃ»(πρβλ. Ἀποκ. στ΄2). Ἐξέρχεται. Ἔρχεται κοντά μας καί διέρχεται τήν ζωήν αὐτοῦ εὐεργετῶν. Κηρύσσει τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας και θεραπεύει πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ»(Ματθ. δ΄23).

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀναφέρει ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀφήνει τό Θεϊκό Του Θρόνο, ἐξέρχεται καί προσλαμβάνει τήν καταφθαρεῖσαν φύσιν ἡμῶν καί  τήν ἀπαφθαρτίζει καί τήν ἐξαγιάζει. Προσηλοῦται εἰς τόν Σταυρόν, «ἵνα τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσι» και «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ΄ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον»( Ἰωάν. γ΄15,16). Καί ἔρχεται πρῶτα εἰς τά ἴδια. Ἐπισκέπτεται πρῶτα τούς δικούς Του, αὐτούς πού πίστευαν εἰς αὐτόν, τόν ἀληθινόν Θεόν, μολονότι καί αὐτοί πολλές φορές, Τόν ἀρνήθηκαν, οἱ ὑποκριτές. Ὁ Ἰωάννης ἀναφέρει την ἐπιπολαιότητα τῶν Ἰουδαίων και λέγει  ὅτι «εἰς τά ἴδια ἦλθε, καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον. Ὅσοι δέ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τό ὄνομα αὐτοῦ» ( Ἰωάν. α΄ 11—12). Ἀλλά καί αὐτοί,  ἐκ τῶν Ἰουδαίων, πού πίστεψαν εἰς αὐτῶν, ἄργησαν νά καταλάβουν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται καλεῖ καί σώζει ὅλα τά ἀπολωλότα πρόβατα Οἴκου Ἰσραήλ, πάντα τά Ἔθνη, καί ὄχι μόνον τούς Ἰουδαίους. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, μέ λαχτάρα περιμένουν τόν Μεσσίαν, τόν  Ἐρχόμενον Λυτρωτήν. «Καί Αὐτός προσδοκία Ἐθνῶν» (Γενέσ.49, 10).

Ἐξέρχεται, λοιπόν, ἀπό τῶν ὁρίων τῆς Ἰουδαίας καί ἔρχεται εἰς τά μέρη Τύρου καί Σιδῶνος, γιά νά συναντήσῃ καί νά σώσῃ τά  ἀπολωλότα πρόβατα. Καί δέν ἐξαναγκάζει, ἀλλά Προσκαλεῖ καί τούς εἰδωλολάτρες νά ἐξέλθουν, ἐάν θέλουν, ἀπό τῶν ὁρίων Τύρου και Σιδῶνος, ἀπό τῶν ὁρίων τῆς εἰδωλολατρίας, νά μετα-νοήσουν καί, μέ τή Θέλησί τους, νά ἐπιστρέψουν στήν Πατρικήν  Ἑστίαν. Καλεῖ τά ἀπολωλότα πρόβατα νά ἐπιστρέψουν εἰς την Ποίμνην Του, ὥστε να ὑπάρχει μία Ποίμνη, εἷς Ποιμήν, ὁ Χριστός. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ προσδοκώμενος, ὁ ἀναμενόμενος, ὁ Ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ Εὐλογημένος, ὁ Σωτῆρας καί Λυτρωτής Κόσμου.

Ἡ Χαναναία πληροφορεῖται τόν ἐρχομό τοῦ Λυτρωτοῦ εἰς τά μέρη Τύρου καί Σιδῶνος, καί, ἀπό τῶν ὁρίων ἐκείνων τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐξελθοῦσα, ἔρχεται σέ συνάντησι τοῦ ΙΗΣΟΥ. Τό· «ἐξελθοῦσα» ἐδῶ σημαίνει συνειδητή  ἀναχώρησι, ἀπό τήν εἰδωλολατρία, ἀναχώρησιν ἀπό τό Κακόν καί τήν ἁμαρτίαν καί ἐπιστροφήν εἰς τήν Πατρικήν Ἑστίαν τοῦ ἀπολωλότος προβάτου. Ἡ Ἔξοδος τῆς Χαναναίας, ἀπό τῶν ὁρίων ἐκείνων, φανερώνει: τήν εἰλικρινεῖ μετάνοιάν της, τήν βαθειά συναίσθησιν τῆς ἁμαρτωλότητός της, τήν θερμή Πίστιν αὐτῆς πρός τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ὁποῖον ὁμολογεῖ Υἱόν τοῦ Θεοῦ, Μεσσίαν, Σωτήρα καί Λυτρωτήν τοῦ κόσμου, καί τή λαχτάρα της, γιά τό Χριστό. Ἀπόδειξις τούτου εἶναι ἡ θερμή της Προσευχή: «Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱέ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται» (Ματθ.ιε΄22). Ὁ Καρδιογνώστης γνωρίζει τά ἐσώτατα βάθη τῆς καρδιᾶς της καί δέν ἀποκρίνεται, δοκιμάζει τήν πίστι της καί θέλει νά διδάξῃ ὅλους ἐμᾶς, ὅτι δέν ἀρκεῖ ἡ ἔξοδος ἀπό τῶν ὁρίων τῆς εἰδωλολατρίας, ἡ  καθαρότης τῆς καρδίας, ἀλλά καί ἡ διατήρησις τῆς καθαρότητος, δι’ ἔργων ἀγαθῶν, διά τῆς συνεχοῦς ἐπιτελέσεως ἁγιωσύνης ἐν φόβῳ Θεοῦ. Ζητεῖ ὀ Θεός ἀγάπη, ταπείνωσι, ὑπομονήν, βαθειά συναίσθησι τῆς οὐτιδανότητός μας μπροστά στο Θεό, διά νά μᾶς ἀξιώση, μετά τήν ἐξοδον ἀπό τῶν ὁρίων ἐκείνων, τῆς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ παρατάξεως καί νά μᾶς ἐπιτρέψῃ τήν εἴσοδον εἰς τήν ἁγίαν Του ποίμνην.

Οἱ Μαθηταί παρατηροῦν ὅτι ὁ Κύριος δέν ἀποκρίνεται στίς κραυγές τῆς Χαναναίας καί μεσιτεύουν στόν Κύριον, νά τήν βοηθήσῃ. Και ὁ  Κύριος τούς βεβαιώνει. ὅτι γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τον σκοπόν ὁ οὐράνιος Πατέρας Τόν  ἔστειλεν στόν κόσμον, γιά νά καλέσῃ καί νά σώσῃ τά χαμένα πρόβατα οἴκου Ἰσραήλ. Ἀλλά τά πρόβατα αὐτά ὀφείλουν, νά καθαρίσουν τόν ἑαυτόν τους ἀπό κάθε μολυσμό σαρκός καί πνεύματος, να καθαρίσουν την καρδιά τους, ἀπό τη λάσπη καί την ἀκαθαρσία τῆς εἰδωλολατρίας, καί  νά ἐπιστρέψουν, με τη θέλησί τους, στην Πηγή τοῦ Ζῶντος Ὕδατος, στόν Ἕνα καί Μόνον ἀληθινόν Θεόν «ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ». Νά ἐξέλθουν, συνειδητά, ἀπό τῶν ὁρίων τῆς εἰδωλολατρίας. Ἡ  Χαναναία δοκιμάζεται, γιά νά ἀναδείξῃ ὁ Κύριος, σέ ὅλους μας, την μεγάλη της Πίστι. Ἡ εἰλικρινά μετανοιωμένη Χαναναία, δέν δυσανασχετεῖ, ἀποδέχεται τήν ἁμαρτωλότητά της, ὑπομένει τή δοκιμασία, δέν χάνει την πίστι της, ἐπιμένει στήν προσευχή της καί λέγει: «Κύριε, βοήθει μου». Καί  ὁ Κύριος τῆς λέγει: «Οὐκ ἔστι καλόν λαβεῖν τον ἄρτον τῶν τέκνων καί βαλεῖν τοῖς κυναρίοις».

Καί ἐκείνη, μέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός της ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ,  ἐξομολογεῖται και λέγει: Ναί , Κύριε, εἶμαι ἁμαρτωλή, εἶμαι, πράγματι, ἕνα ἄπιστο σκυλί. Ἁλλά μετανοῶ, καί ζητῶ τό Ἔλεός Σου. Λύπήσου μέ καί ἐλέησόν με!  Ἡ Κόρη μου βασανίζεται ἀπό δαιμονικό Πάθος καί ὐποφέρω πολύ. Σῶσε μας Σωτῆρα, Πολυέλεε καί ἐλέησέ μας, «και γάρ τά κυνάρια ἐσθίει ἀπό τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπό τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. Κύριε, δέξου κι' ἐμᾶς τά ἀπολωλότα πρόβατα, εἰλικρινά μετανοιωμένους κοντά Σου, στήν ἁγίαν Σου ποίμνην.

Ὁ Κύριος θαυμάζει τό μεγαλεῖον τῆς ψυχῆς τῆς Χαναναίας καί τήν προβάλλει ὡς Παράδειγμα πρός μίμησιν πρός ὅλους, και λέγει: «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. Καί  ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπό τῆς ὥρας ἐκείνης» (Ματθ. ιε΄ 28).

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ   τοῦ Ζῶντος, ὅπως δέχθηκες τή μετάνοια καί ἐπιστροφή τῆς Χαναναίας, δέξου, Κύριε, καί τήν δική μας μετάνοια καί συντριβή! Θεράπευσε, μέ τή Χάρι Σου, καί τά δικά μας Πάθη!  Σκέπασον ἡμᾶς ὑπό τήν Σκέπην τῶν Πτερύγων Σου καί ἀξίωσέ μας, ἀσιγήτως, νά Σέ ὑμνοῦμεν καί να Σέ  δοξάζωμεν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.