ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

 

                            ΔΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟΝ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ.

 

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀναφωνεῖ: «Μυστήρια Θεοῦ ἐρευνῶντες παραπληκτήσομεν».Τό Μέγα Μυστήριον π.χ.  τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, γιά τήν Σωτηρία μας, τό Μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὅπου ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ τέλειος Θεός, γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος, ἡ συγκατάβασις αὐτή, δέν εἶναι ἀντικείμενον διεξεργασίας τῆς ἀνθρωπίνης Λογικῆς. Δέν τό χωράει ὀ νοῦς μας. Εἷναι ὐπέρ λόγον καί ἔννοιαν.

Τό ἴδιο Μέγα καί παράδοξον εἶναι ἐπίσης καί τό Μυστήριον τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ,ἡ ματωμένη πορεία Του πρός τόν Γολγοθᾶ, τά φρικτά καί ἄχραντα Πάθη Του, τά Πάθη τά ὁποία ὑπέμεινε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὡς ἄνθρωπος, ἀντί ἡμῶν. Μυστήριον εἶναι ἡ Χαρά τοῦ Χριστοῦ, νά ἀγωνίζεται καί νά ὑποφέρῃ Αὐτός ἀντί ἡμῶν. Ἔδωκε τήν ψυχήν Του,  ἀντί ἡμῶν. Τό βαθύτερο νόημα τῆς ἐνανθρωπήσεως, τῶν ἀγώνων καί τῶν φρικτῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ εἶναι Η ΔΙΔΑΧΗ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗΣ ΕΝΤΟΛΗΣ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ἀγωνιζόμενος καί εὐεργετῶν, χαράσει τήν ὁδόν τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ εἰς τό Θεῖον Θέλημα.

Χαράσει τήν καθ᾿ ὑπερβολήν Ὁδόν τῆς τελείας Ἀγάπης πρός τόν Θεόν καί τόν Πλησίον, τήν Ὁδόν ἀπό τό· «κατ᾿  εἰκόνα», εἰς τό·« καθ᾿ ὁμοίωσιν». Μέ τό Αἷμα Του, χαράσει τήν Ὁδόν, τήν ὁποίαν ὀφείλει νά βαδίσῃ ὁ ἄνθρωπος, ὥστε ἀπό «δυνάμει θεός», νά γίνῃ καί «ἐνεργείᾳ θεός».

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ἀγωνιζόμενος καί εὐεργετῶν, ἔφθασε εἰς τήν κορυφήν τῆς τελειότητος καί ὡς ἄνθρωπος.

Μέ τή ζωή καί τή διδασκαλία Του, μέ τόν ὑποδειγματικόν

ἀγῶνα Του, μετουσίωσε τήν σάρκα καί Πνεῦμα, ΝΙΚΗΣΕ τό Κακόν καί τήν ἁμαρτίαν, ΝΙΚΗΣΕ πάντα πειρασμόν, καί ἔφθασε εἰς τήν Κορυφήν, εἰς τόν Γολγοθᾶ καί συνέτριψε διά τῆς Σταυρικῆς Του Θυσίας τήν κεφαλήν τοῦ Ἀρχεκάκου Ὄφεως, ΕΝΙΚΗΣΕ Θανάτῳ τόν Θάνατον καί κατήργησε τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστι τόν Διάβολον καί μᾶς διδάσκει τήν ΚΑΙΝΗΝ ΕΝΤΟΛΗΝ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, λέγων: «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθώς ἐγώ ἠγάπησα ὑμᾶς καί ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους». «Ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν, ὑπολιμπάνων  ἡμῖν ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς  Ἴχνεσιν Αὐτοῦ» (Α΄ Πέτρ. β΄21).

Ὁ Πάνσοφος  καί παντοδύναμος Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπον «κατ᾿  εἰκόνα καί καθ᾿ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ», τόν ἔπλασε «δυνάμει θεόν» καί καλεῖται νά ἀγωνισθῇ καί τίς θεϊκές δυνατότητες νά τίς μεταβάλλῃ  σέ δυνατότητες. Ἄν θέλ}η, μπορεῖ. Καί ἔρχεται ὁ Χριστός, ὁ Νέος Ἀδάμ, ὁ Νέος ἄνθρωπος καί χαράσσει σέ ὅλους μας τήν ἀνοδική Πορεία ἀπό γῆς πρός Οὐρανόν. Μέ τήν Ἁγία Του Ζωή καί, μέ τόν συνεχῆ καί ἐπίπονον ἀγῶνα Του, μέ τό ΚΑΚΟΝ, μᾶς διδάσκει τόν τρόπον, μέ τόν ὁποῖον θά νικῶμεν πάντα πειρασμόν. Μᾶς καλεῖ νά ἐνοήσωμεν τό Βαθύτερο Νόημα τοῦ Ἀγῶνος καί τῶν Παθῶν Του καί νά ἀκολουθήσωμεν τά ματωμένα Χνάρια Του, νά φθάσωμεν είς τό Ὕψος νά συνακολουθήσωμεν Αὐτόν, νά συσταυρωθοῦμε μαζί Του καί νά συναναστηθοῦμε μαζί Του. Νά μετουσιώσουμε, μέ τόν πνευματικόν μας ἀγῶνα τή σάρκα σέ πνεῦμα, νά φθάσουμε, μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ καί μέ τή Θέλησί μας εἰς τήν Κορυφήν καί νά γίνουμε θεοί κατά χάριν. Αὐτό καί τό Βαθύτερο νοημα τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ.

Γι᾿ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο καταδέχεται ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ καί ὑποφέρει τά φρικτά Πάθη, γιά νά κατανοήσουμε ὅλοι ἐμεῖς τό ἀνώτατο ΧΡΕΟΣ. Νά ὑποτάξωμε, τό ἀτελές καί ἀνόητο Θέλημά μας, εἰς τό Πανάγιον καί παντέλειον ΘΕΛΗΜΑ τοῦ Θεοῦ, νά ἀξιωποιήσουμε τά θεῖα προσόντα, νά γίνουμε συνδημιουργοί, νά γίνουμε θεοί καί Υἱοί  Ὑψίστου πάντες. Μέ τά Πάθη Του ὁ Χριστός ἔγινε τό ἀνώτατο πρότυπο εἰς τόν ἀγωνιζόμενον ἄνθρωπον.

Σᾶς συνιστῶ νά διαβάσετε τόν πρόλογο στόν «Τελευταῖο Πειρασμό», τοῦ Νίκου Καζαντζάκη. «...Νά ὁ ἀνήφορος, πού πῆρε ὁ Χριστός καί μᾶς καλεῖ νά πάρουμε κι᾿ ἐμεῖς ἀκολουθῶντας τά ματωμένα Χνάρια Του. Πῶς νά κινήσουμε κι᾿  ἐμεῖς γιά τήν ἀνώτατη αὐτή κορφή, ὅπου, πρωτότοκος υἱός τῆς σωτηρίας, ἔφτασε ὁ Χριστός· νά τό νἀνώτατο Χρέος τοῦ ἀγωνιζομένου ἀνθρώπου. Ἀνάγκη λοιπόν, γιά νά μποροῦμε νά τόν ἀκολουθήσουμε, βαθειά νά ξέρουμε τόν ἀγῶνα Του, νά ζήσουμε τήν ἀγωνία Του, πῶς νίκησε τίς ἀνθισμένες παγίδες τῆς γῆς, πῶς θυσίασε τίς μεγάλες καί τίς μικρές χαρές τοῦ ἀνθρώπου, κι᾿  ἀνέβηκε ἀπό θυσία σέ θυσία, ἀπό ἄθλο σέ ἄθλο, στήν κορφή τῆς θέλησης, στό Σταυρό. Ποτέ δέν ἀκολούθησα μέ τόσο τρόμο, λέγει ὁ Καζαντζάκης, τήν αἱματωμένη πορεία Του στό Γολγοθᾶ, ποτέ δέν ἔζησα μέ τόση ἔνταση, μέ τόση κατανόηση κι  ἀγάπη τό βίο καί τά Πάθη τοῦ Χριστοῦ, ὅσο τίς μέρες καί τίς νύχτες, πού ἔγραφα τόν «τελευταῖο Πειρασμό»... Γιατί ὁ Χριστός, γιά ν᾿  ἀνέβη στήν  κορυφή τῆς θυσίας, στό Σταυρό, στήν κορυφή τῆς ἐξαῢλωσης, στό Θεό, πέρασε ὅλα τά στάδια τοῦ ἀγωνιζομένου ἀνθρώπου. Ὅλα, καί γι᾿  αὐτό κι  ὁ πόνος Του μᾶς εἶναι γνώριμος καί Τόν πονοῦμε, κι᾿  ἡ τελική νίκη Του μᾶς φαίνεται τόσο καί δικιά μας μελλούμενη νίκη. Ὅ, τι εἶχε βαθειά ἀνθρώπινο ὁ Χριστός μᾶς βοηθάει νά Τόν καταλάβουμε καί νά Τόν ἀγαπήσουμε καί νά παρακολουθοῦμε τά Πάθη Του σά ν᾿ άταν δικά μας Πάθη...».

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ νίκησε κάθε Πειρασμό καί μᾶς διδάσκει ὅτι κι᾿  ἐμεῖς μποροῦμε, ἄν θέλουμε, μέ τή Χάρι Του καί τήν καλή μας θέλησι, νά νικῶμεν τούς πειρασμούς καί νά φθάσουμε

εἰς τήν Κορυφήν τῆς τελειότητος, νά  μεταμορφώσουμε τόν κόσμον σέ «Καινή κτίσι», ἀρκεῖ νά μετά-νοήσωμεν εἰλικρινά καί νά μιμηθοῦμε τόν Χριστόν εἰς τήν ἀνοδική Του Πορεία πρός τόν Γολγοθᾶ, καί νικῶντας τόν Κακόν μας ἑαυτόν, τόν κόσμον καί τόν Διάβολον, νά φθάσουμε στήν Κορυφή τῆς πνευματικῆς τελειώσεως. Νά φθάσουμε στό Θεό, νά ΓΙΝΟΥΜΕ θεοί καί υἱοί Ὑψίστου πάντες.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ πάνω στό Σταυρό ἄνοιξε διάπλατη τήν ἀγκαλιά Του καί περιμένει τήν ἐπιστροφή μας κοντά Του. Ἔγινε ὁ Χριστός, γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους, μιά ζεστή, μεγάλη ἀγκαλιά, γιά νά τόν μιμηθοῦμε. Νά παλαίψουμε μέ τό ΚΑΚΟ καί τήν Ἁμαρτία καί νά νικήσουμε. Καί νικητές, νά γίνουμε κι᾿  ἐμεῖς μιά ζεστή ἀγκαλιά, ὁ Ἕνας, γιά τόν Ἄλλον.

Ἄν δέν ἀκολουθήσωμε τά ματωμένα Χνάρια τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ καί ἄν δέν ἀνεβοῦμε τόν δικόν μας Γολγοθᾶ, Ἅν δέν βιώσουμε τήν γνησίαν ἀγάπην, Ἄν δέ ἀποστραφοῦμε τό ΚΑΚΟΝ, ἌΝ δέν ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ζῶντες καθώς πρέπει ἁγίοις, ΤΟΤΕ θά μείνουμε κατάκοιτοι στή χώρα καί τή σκιά τοῦ θανάτου.  Εἶναι ἀνάγκη νά κατανοήσουμε τό βαθύτερο νοήμα τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ καί νά Τόν ἀκολουθήσουμε πιστά στήν ἀνοδική Του Πορεία, πρός τήν Κορυφή, ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ. Εἶναι ἀνάγκη νά Σταυρωθοῦμε μαζί μέ τόν Χριστόν. Ἔτσι καί μόνον ἔτσι θά ἀξιωθοῦμε μαζί Του νά Ἑορτάσουμε τήν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ, ὑμνοῦντες καί εὐλογοῦντες τόν Θεόν εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.

Non finito. Ὡς συνέχεια συνιστῶ τή μελέτη τοῦ βιβλίου μου:

«ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ καί Θεραπεία τοῦ φόβου τοῦ θανάτου» , Ἔκδ. Ἑπτάλοφος.