ΜΑΡΙΑ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ.

Ἡ Ὁσία Μαρία  λέγεται Αἰγυπτία, διότι κατήγετο από τήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου. Ζοῦσε δέ ἀπό τήν παιδική της ἀκόμη ἡλικία ἔκλυτο, ἔκφυλο, ἀκόλαστο, ἀνήθικο βίο.

Δέκα ἑπτά(17) ὁλόκληρα χρόνια παρέμεινε στήν ἀκολασία καί πολλές ψυχές παρέσυρε στό Θάνατο, διότι ἡ πορνεία εἶναι θάνατος τῆς ψυχῆς. Μετά ὅμως ἀπό τήν πολυχρόνιον αὐτήν παραλυσίαν, κατά  ἕνα θαυμαστόν τρόπον, παρέδωκε τόν ἑαυτόν της εἰς τήν ἐγκράτειαν καί ἔφθασε σέ τέτοιο ὕψος πνευματικῆς τελειότητος, ὥστε νά περιπατεῖ ἐπάνω στά  ὕδατα τοῦ Ἰορδάνου καί νά κρατῆται μετέωρη πάνω στή γῆ. ΠΡΟΞΕΝΕΙ κατάπληξιν καί εἰς τούς Ἀγγέλους. Διότι, μέ τήν εἰλικρινῆ της καί ἔμπρακτη Μετάνοια,  δι᾿  ἐπιπόνου ἀσκήσεως καί ἐγκρατείας, ΕΦΘΑΣΕ  εἰς τό ἀκρότατον ὕψος τῆς ἀρετῆς.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ὁ Καρδιογνώστης, ὡς ἄπειρη ΑΓΑΠΗ δέχθηκε τήν εἰλικρινῆ της Μετάνοια καί τήν ἐνίσχυσε εἰς τόν πνευματικό της ἀγῶνα. Ἡ Ὁσία Μαρία νίκησε πάντα Πειρασμόν, καί μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ ἔφθασε εἰς τήν Κορυφήν τῆς Κλίμακος τῶν ἀρετῶν.

 «Εθαυματούργησε, Χριστέ, τοῦ Σταυροῦ Σου ἡ δύναμις, ὅτι καί ἡ πρώην πόρνη, ἀσκητικόν ἀγῶνα ἀγωνίσθηκε, γι᾿  αὐτό καί, ἀφοῦ ἀπέρριψε τό ἀσθενές τῆς φύσεως, ἀντιστάθηκε μέ θάρρος καί γενναιότητα κατά τοῦ διαβόλου καί νέκρωσε τά βρωμερά της Πάθη. διά τοῦτο, ἀφοῦ ἔλαβε τό βραβεῖον τῆς ΝΙΚΗΣ, πρεσβεύει ἡ Ἁγία ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

ΠΟΙΟΣ δέν θαυμάζει «τήν καλήν ἀλλοίωσιν», τήν ἁγίαν μεταβολήν, τῆς Ὁσίας Μαρίας; ΠΟΙΟΣ δέν παραδειγματίζεται ἀπό τήν εἰλικρινῆ της Μετάνοια; ΠΟΙΟΣ δέν ἐνθαρρύνεται νά πάρῃ τήν ἀπόφασι ἐπιστροφῆς εἰς τήν Πατρικήν Ἑστίαν;

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας, Ἐπίσκοπος Κρήτης, εἰς τόν Μεγάλο Κανόνα, ἀναφερόμενος εἰς τήν Μαρίαν τήν Αἰγυπτίαν, λέγει: «Μεγάλων ἀτοπημάτων εἰς βάθος κατενεχθεῖσα, οὐ κατεσχέθης· ἀλλ᾿  ἀνέδραμες  λογισμῷ  κρείττονι πρός τήν ἀκροτάτην διά πράξεως σαφῶς ἀρετήν παραδόξως, ἀγγέλων φύσιν, ΜΑΡΙΑ  καταπλήξασα».

«Τά τῆς ψυχῆς θηρεύματα καί τά πάθη τῆς σαρκός  συνέτριψε, μέ τό ξίφος τῆς ἐγκρατείας, τά τῆς ἐννοίας , τῶν λογισμῶν τά ἐγκλήματα, μέ τή σιγή τῆς ἀσκήσεως τά ἀπέπνιξες καί μέ τά ρεῖθρα, μέ τίς ροές τῶν δακρύων σου ἐπότισες ὁλόκληρη τήν ἔρημο καί ἐβλάστησες σέ μᾶς καρπούς ἀξίους τῆς μετανοίας, γι᾿  αὐτό ἑορτάζουμε τήν  μνήμην σου ὁσία Μαρία, ὡς ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ».

ΠΩΣ, ὅμως, ἐπῆλθε ἡ μεταβολή αὐτή; Κάποτε πληροφορήθηκε  ὅτι πολλοί προσκυνηταί θά πήγαιναν εἰς τά Ἱεροσόλυμα, γιά νά παρασταθοῦν εἰς τήν Ὕψωσιν τοῦ Σταυροῦ. Ἀπό περιέργεια ἤ μᾶλλον, μέ σκοπόν νά ἀγρεύσῃ πελάτες, ἀκολούθησε καί αὐτή καί πῆγε εἰς τά Ἱεροσόλυμα. Εἰς τήν προσπάθειάν της νά εἰσέλθῃ εἰς τόν Ναόν, πού θά γινόταν ἡ Ὕψωσις τοῦ τιμίου Σταυροῦ, αἰσθάνθηκε μιά ἀόρατη δύναμι νά τήν κρατάῃ ἀκίνητη εἰς τήν Εἴσοδο καί νά τήν ἐμποδίζῃ νά εἰσέλθῃ εἰς τόν Ναόν. Ἔβλεπε ὅλους τούς προσκυνητάς νά εἰσέρχονται εἰς τόν Ναόν καί αὐτή μόνον δέν μποροῦσε νά εἰσέλθῃ. Καί τότε ἦλθε εἰς τόν ἑαυτόν της. Ὁ Φιλάνθρωπος τήν βοήθησε, μέ αὐτόν τόν τρόπον νά συναισθανθῇ τήν ἁμαρτωλότητά της. καί ἀμέσως, μετά ἀπό ἐνσυνείδητο αὐτοέλεγχον, ἀποδέχθηκε τήν προσωπική της ἐνοχή, ἀναγνώρισε τά σφάλματά της, καί μετενόησε ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ. Τότε ἀμέσως, μέ δάκρυα εἰλικρινοῦς μετανοίας, γονάτισε  καί ζήτησε τή βοήθεια τῆς ἀειπαρθένου ΜΑΡΙΑΣ καί παρεκάλεσε  τήν ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ, τήν ἁγνήν καί ἄχραντον Παρθένον, νά πρεσβεύσῃ εἰς τόν Υἱόν της  καί νά τῆς ἐπιτραπῇ ἡ εἴσοδος εἰς τόν Ναόν.

ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ δέ εἰς τήν Μεγαλόχαρι ὅτι θά ἀλλάξῃ ζωή, ὅτι δέν πρόκειται ποτέ νά ξαναγυρίσῃ πίσω εἰς τόν ἀκόλαστον βίον. Μετά τήν εἰλικρινῆ της Μετάνοια, μπόρεσε νά εἰσέλθῃ εἰς τόν Ναόν. Προσκήνησε τόν Τίμιον Σταυρόν. Γονάτισε μπροστά εἰς τήν Εἰκόνα τῆς Υπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, εἰλικρινά μετανοιωμένη,  εὐχαρίστησε τήν ΠΑΝΑΓΙΑ καί τῆς ὑποσχέθηκε ὅτι θά ἀλλάξῃ ζωή. Συντετριμμένη, γιά τά πολλά καί μεγάλα  της ἁμαρτήματα,  ΠΗΡΕ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΦΑΣΙ: Νά ζήσῃ τόν ὑπόλοιπον  χρόνον τῆς ζωῆς της ἐν ΧΡΙΣΤῼ. Καί ἀμέσως ἀνεχώρησε καί πῆγε εἰς τήν ἔρημον τοῦ Ἰορδάνου καί ἔζησεν ἐκεῖ σαράντα ἑπτά(47) ἔτη  ἐπίπονης ἀσκήσεως. Μέ ἀσκητικούς πόνους ἐχαλίνωσε καί νέκρωσε τῆς σαρκός τά σκιρτήματα. Ἀπέδειξε τό ἀνδρεῖον φρόνημα τῆς ψυχῆς. Πράγματι νέκρωσε  πάντα τά μέλη τῆς σαρκός τά ἐπί τῆς γῆς. ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ, γιά τόν κόσμο, γιά νά  ζήσῃ γιά τό ΧΡΙΣΤΟ. Ἔζησε σαράντα ἑπτά χρόνια, μέ Ἐγκράτεια, Προσευχή καί Νηστεία καί δόξασε τόν Θεόν, πού τῆς ἔδωσε τό Χάρισμα τῆς Μετανοίας καί τή δέχθηκε, εἰλικρινά μετανοιωμένη, εἰς τήν Βασιλείαν Του.

«Ἡ πορνείαις πρότερον, μεμεστωμένη παντοίαις, Χριστοῦ νύμφη σήμερον, τῇ Μετανοίᾳ ἐδείχθης, Ἀγγέλων, τήν πολιτείαν ἐπιποθοῦσα, Δαίμονας, ΣΤΑΥΡΟΥ τῷ ὅπλῳ καταπατοῦσα· διά τοῦτο βασιλείας, ἐφάνης νύμφη Μαρία πάνσεμνε».

Δύο χρόνια πρίν ἀπό τήν Κοίμησίν της, συνήντησε εἰς τήν ἔρημο ἕναν Ἅγιον ἐρημίτην, τόν ΖΩΣΙΜΑ καί ἐξομολογήθηκε ἀπό τήν ἄρχήν ὁλόκληρη τήν ζωήν της καί τόν παρεκάλεσε νά τήν κοινωνήσῃ τοῦ ἀχράντου Σώματος καί τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Κυρίου. Ὁ Ἅγιος Ζωσιμᾶς τόν ἑπόμενον χρόνον, τήν Μεγάλην Πέμπτην, ἔφερε τά Ἅγια Μυστήρια, γιά νά τήν κοινωνήσῃ, καί ΕΙΔΕ ὅτι, ἡ Ὁσία Μαρία, πού βρισκόταν εἰς τήν ἀπέναντι ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου, κάνει τό σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, πατᾷ πάνω στά νερά τοῦ ποταμοῦ, καί διαπερνᾶ τόν Ποταμόν, διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἔρχεται καί κοινωνεῖ τῶν ἀχράντων Μυστηρίων.  Εἶπε δέ εἰς τόν ἀββᾶ Ζωσιμᾶ νά ἔλθῃ τόν ἑπόμενον Χρόνον.

Ἀφοῦ κοινώνησε παρέδωκε τήν ἁγιασμένη της ψυχή εἰς τόν Κύριον. Τόν ἑπόμενον χρόνον ἐπανῆλθεν ὁ Ἀββᾶς Ζωσιμᾶς, καί τήν βρῆκε νεκρή, ἁπλωμένη στήν Ἄμμο, μέ τά χέρια σταυρωμένα καί βλέπουσα πρός Ἀνατολάς, στή θέσι, πού τήν εἶχε κοινωνήσῃ τόν προηγούμενο χρόνον, καί γράμματα πλησίον αὐτῆς, πού ἔλεγαν:

«Ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, θάψον ὧδε τό σῶμα τῆς ἀθλίας Μαρίας. Ἀπέθανον τήν αὐτήν ἡμέραν, καθ᾿ ἥν ἐκοινώνησα τῶν ἀχράντων Μυστηρίων. Εὔχου ὑπέρ ἐμοῦ».

Λέγεται ὅτι ὁ Πατήρ Ζωσιμᾶς προσπάθησε νά τή θάψῃ εἰς τήν θέσιν αὐτήν καί ἐπειδή δέν μποροῦσε νά ἀνοίξῃ τόν τάφον, βρισκόταν σέ ἀπορία. Τότε «ὁρᾷ  λέοντα μέγαν τῷ Λειψάνῳ τῆς ὁσίας παρεστῶτα καί τά ἴχνη αὐτῆς ἀναλείχοντα». Δηλαδή εἶδε ἕνα μεγάλο Λιοντάρι νά στέκεται δίπλα στό ἅγιον λείψανον τῆς Ὁσίας καί νά γλείφῃ τά ἴχνη της. Τρόμαξε ὁ  Ἀββᾶς. Ἀλλά τό Λιοντάρι, μετά ἀπό παράκλησι τοῦ ἀββᾶ, ἔσκαψε μέ τά μπροστινά του πόδια τό λάκκο, γιά νά ἐνταφιασθῇ τό σκήνωμα τῆς Ἁγίας. Τόν βίον της ἔγραψε ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων. Ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμην της τήν πρώτην (1ην) Ἀπριλίου. Οἱ  Ἅγιοι Πατέρες ὅμως ὥρισαν νά τιμᾶται ἡ Ἁγία καί τήν Ε΄ Κυριακήν τῶν Νηστειῶν. Τήν προβάλλουν ὡς ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, μέ σκοπόν νά διεγείρουν τούς ῥᾳθύμους καί ἁμαρτωλούς εἰς Μετάνοιαν καί νά  διακηρύξουν τό ἄπειρον Ἔλεος τοῦ Θεοῦ, πού δέχεται τούς εἰλικρινά μετανοιωμένους καί ὅτι γίνεται μεγάλη χαρά στόν οὐρανό ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι.

Τό Μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι σαφές. ὁ Χριστός ἦλθε εἰς τόν κόσμον, νά σώσῃ ὅλους ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς, διότι πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.

ΤΩΡΑ ἀπομένει ἡ δική μας θέλησις. Δέν μᾶς ἐξαναγκάζει. ΚΑΙΡΟΣ, λοιπόν,  εἶναι νά ἔλθουμε ὅλοι σέ περισυλλογή καί αὐτοεξέτασι. Νά κάνουμε ἐνσυνείδητον αὐτοέλεγχον. Νά ἔλθουμε σέ αὐτογνωσία  νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί ἔμπρακτα, νά καθαρίσουμε τόν ἑαυτόν μας ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος καί ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ, νά   δεχθοῦμε τό Ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὥστε νά μᾶς ἐπιτραπῇ ἡ Εἴσοδος εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί ἀξιωθοῦμε ἐκεῖ νά δοξολογοῦμε τόν Θεόν μετά τῶν Αγγέλων καί τῶν Αγίων εἰς πάντας τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.