«ΟΙ ΔΙΨΩΝΤΕΣ ΠΟΡΕΥΕΣΘΕ ΕΦ' ΥΔΩΡ»

«Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με

καί πινέτω» (Ἰωάν. ζ΄ 37).

   Ὁ Κύριος, ὡς ἄπειρη ἀγάπη, ἔρχεται κοντά μας, γιά νά ἁπαλύνει τόν πόνον μας, νά σπογγίσῃ τά δάκρυά μας, νά θεραπεύσῃ τά τραύματά μας καί νά μᾶς χαρίσῃ τήν ψυχική καί τή σωματική μας ὑγεία.

 Ἔρχεται καί πλησιάζει τόν καθένα μας  χωριστά καί κρούει τήν θύραν... Πλησιάζει τήν τρεμοσβύνουσαν λυχνίαν καί ρίχνει λάδι καί δίνει ζωή. Πλησιάζει τό καλάμι, πού σείεται ἀπό τόν κάθε λογῆς ἄνεμο καί εἶναι ἕτοιμο νά σπάσῃ καί τό στηρίζει.

   Καί ποιός ἀπό μᾶς δέν βρίσκεται σ’ αὐτή τήν παροικία, σάν τήν καλαμιά στόν κάμπο;

    Ἀπομακρυνθήκαμε ἀπό τήν Πηγή τοῦ ζῶντος ὕδατος, ἀπό τόν Ἕνα καί Μόνον Ἀληθινόν Θεόν, διά τῆς παρακοῆς καί μετουσιώσαμε, δυστυχῶς,   τόν Παράδεισο, σέ χοιροστάσι.

   Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι παραβαίνοντες τάς Ἐντολάς τοῦ Θεοῦ, γίναμε δέσμιοι τῆς γῆς, αἰχμάλωτοι τῶν χαμηλῶν μας παθῶν, κατάκοιτοι στή χώρα καί τή σκιά τοῦ θανάτου (πρβλ. Θρῆνοι γ΄ 34, Σοφ. Σολομ. ιζ΄ 2 Ματθ. δ΄16).

  Ὑποφέρουμε «ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ» (Ψαλμ. 62,2). Ὅμως ὅσον κι’ ἄν πετρῶσαν’ οἱ καρδιές, δέν ἔπαυσεν ἡ ψυχή μας νά λαχταράει τό Θεό, τήν Πηγή τοῦ ζῶντος Ὕδατος.

Ποιός ἀπό  μᾶς δέν διψᾶ γιά τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ;

Ποιός δέν διψᾶ γιά γνήσια ἀγάπη;

Μπουχτίσαμε ἀπό τίς ψεύτικες τοῦ κόσμου τές ἀγάπες.

Βασανισθήκαμε πολύ ἀπό τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία τῶν συγχρόνων Φαρισαίων. Ἡ Ψυχή μας λαχταρᾶ γιά λίγη Καλωσύνη.

Ποιός ἀπό μᾶς δέν διψᾶ νά βρῆ λίγη γαλήνη, λίγη στοργή; Ποιός δέν θέλει νά βασιλεύση στόν κόσμο μας ἡ κοινωνική δικαιοσύνη καί ἡ ἀναφαίρετη Εἰρήνη τοῦ Θεοῦ;

Πράγματι σ’ αὐτό τόν ἄνυδρο τόπο ἡ ψυχή μας λαχταρᾶ τό σωτήριον ὕδωρ.

Αὐτό τόν πόθο, αὐτή τή λαχτάρα μας, γιά τό σωτήριον ὕδωρ, γιά τό Χριστό ἐκφράζει ὁ Δαβίδ μέ τή προσευχή του καί λέγει ὅτι «ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σέ, ὁ Θεός. Ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρός τόν Θεόν τόν ζῶντα· πότε ἥξω καί ὀφθήσομαι  τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ;» (Ψαλμ. 41,2). Μόνον ὁ Θεός εἶναι Πηγή δροσιστική καί ζωογόνος  τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Αὐτός καί μόνον  Αὐτός εἶναι «Πηγή ὕδατος ζωῆς» καί σ’  Αὐτόν στρέφεται κάθε διψασμένη ψυχή μαζί μέ τό Δαβίδ καί ζητεῖ τό σωτήριον ὕδωρ καί λέγει: «Ὁ Θεός, ὁ Θεός μου, πρός σέ ὀρθρίζω· ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου (Σέ ποθεῖ ἡ ψυχή μου!) Πόσες φορές καί αυτές οἱ αἰσθήσεις τοῦ σώματός μου Σέ πόθησαν σ’ αὐτήν  ἐδῶ τήν ἔρημη  Χώρα, πού εἶναι δύσβατη καί ἄνυδρη!» (Ψαλμ. 62, 2).

    Ὁ Θεός ἄκουσε τή φωνή τῶν πεπεδημένων, ἔνιωσε τή λαχτάρα τῆς ψυχῆς μας  καί ἦλθε στή γῆ καί μᾶς καλεῖ κοντά του, γιά νά μᾶς χαρίσῃ τό ὕδωρ τό ζῶν: «Ἐάν τις διψᾷ, λέγει ὁ Κύριος, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω»

(Ἰωάν. ζ΄ 37). «Ἐγώ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς
πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν» (Ἀποκ. κα΄ 6)
«καί ὁ διψῶν ἐρχέσθω, καί ὁ θέλων λαβέτω ὕδωρ
ζωῆς δωρεάν» (Ἀποκ. κβ΄ 17).

   Ὁ Προφήτης Ἡσαῒας, ὀκτακόσια χρόνια πρίν ἀπό τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, προεφήτευσε τήν πρόσκλησι τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί μᾶς προτρέπει νά προσέλθουμε κοντά στόν Κύριο καί νά λάβουμε τό σωτήριον ὕδωρ, τό ὕδωρ τῆς ὄντως ζωῆς καί ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων βροντοφωνάζει  στήν ἡμιθανῆ ἀνθρωπότητα:

«Οἱ διψῶντες πορεύεσθε ἐφ’ ὕδωρ» (Ἡσ. 55, 1)  «καί ἀντλήσατε ὕδωρ μετ’ εὐφροσύνης ἐκ τῶν πηγῶν τοῦ σωτηρίου» (Ἡσ. ιβ΄ 3).

Πηγή τοῦ σωτηρίου, μοναδική  πηγή τῆς σωτηρίας εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός καί ὁ ζωοποιός λόγος Του. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας καί ὁ λόγος Του ὁ πανάγιος εἶναι τροφή καί τρυφή τῆς ψυχῆς, ἀπόλαυσις καί χαρά, ὕδωρ ζωῆς,  ἴαμα, θεραπεία. Ὁ Χριστός προσφέρει σέ κάθε πιστό τό σωτήριον ὕδωρ δωρεάν. «Ὅποιος μέσ’ ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς του πιστεύει στό Χριστό, σύμφωνα μέ τούς λόγους τῆς Γραφῆς, ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δέ εἶπε περί τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν» (Ἰωάν. ζ΄ 38-39).

    Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του. Νά ἀφήσουμε τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία. Νά ἐγκολπωθοῦμε τόν Χριστόν, τήν Ἀλήθεια καί τόν ζωοποιό λόγο Του, γιά νά βροῦμε τήν σωστή ἀπάντησι σέ ὅλα τά ἐρωτηματικά μας, τή σωστή λύσι σέ ὅλα τά προβλήματά μας.

   Εἶναι καιρός νά ξεχωρίσουμε τἄχυρα ἀπ’ τό σιτάρι, τά γήϊνα καί φθαρτά, ἀπό τά  ἐπουράνια,  ἀπό τά ἄφθαρτα καί αἰώνια.

   Εἶναι καιρός νά ξεχωρίσουμε δηλαδή  τό γήϊνο, τό φυσικό νερό, ἀπό τό ἀθάνατο, ἀπό τό ζωντανό νερό, τό σωτήριον ὕδωρ.

    Τό ὕδωρ τοῦτο τοῦ φρέατος τοῦ Ἰακώβ, λέγει ὁ Κύριος, δέν ξεδιψᾶ τή δίψα μας. Ὅλα, δηλαδή,   τά γήϊνα πράγματα, δέν ἱκανοποιοῦν τίς μεταφυσικές μας ἀνησυχίες, δεν γεμίζουν τό ὑπαρξιακό κενό. Ὅλα εἶναι μάταια, «σκιᾶς ἀσθενέστερα καί ὀνείρων ἀπατηλότερα».

   Στό διάλογό Του μέ τή Σαμαρείτιδα ὁ Κύριος τονίζει αὐτή τή μεγάλη ἀλήθεια καί λέγει: «Πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου (ἀπό τό νερό τοῦ φρέατος τοῦ

Ἰακώβ), διψήσει πάλιν·  ὅς δ’ ἄν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγώ δώσω αὐτῷ, οὐ μή διψήσει εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλά τό ὕδωρ ὅ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἀλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. δ΄13-14). Τό ὕδωρ τό ζῶν εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, οἱ δωρεές  τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁ ζωοποιός λόγος τοῦ Χριστοῦ, πού ἀνασταίνει νεκρούς καί ζωοποιεῖ καί χαρίζει ἀνάπαυσι στίς ψυχές τῶν πιστῶν. Ὅποιος, πράγματι θέλει νά βρῇ ἀνάπαυσι, δέχεται τήν πρόσκλησι καί ἐπιστρέφει στό Χριστό, ὁ ὁποῖος, χθές καί σήμερον ὁ αὐτός, διέρχεται τήν ζωήν αὐτοῦ εὐεργετῶν καί ἰώμενος πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

   Καιρός νά ἀκούσουμε τήν φωνήν τῆς ἀγάπης Του, νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του, ἀποδεχόμενοι μέ τήν καρδιά μας τήν πρόσκλησί Του:

«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. ια΄ 28-30).

«Ἐάν τίς διψᾷ, ἐρχέσθω πρός μέ καί πινέτω ὕδωρ ζωῆς δωρεάν».

     

 Εἶναι βέβαιον ὅτι ὁ Κύριος, ὡς Ἀγαθός καί μεταδοτικός τοῦ ἀγαθοῦ, προσφέρει τό ὕδωρ τό ζῶν εἰς τούς πιστούς δωρεάν.

« Καί εἶπε μοι· γέγονεν.  Ἐγώ τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος. Ἐγώ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν» (Ἀποκ. κα΄ 6). Ὁ ποταμός ὕδατος ζωῆς ἐκπορεύεται «ἐκ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Ἀρνίου» (Ἀποκ. κβ΄ 1). «Καί ὁ διψῶν ἐρχέσθω, καί ὁ θέλων λαβέτω ὕδωρ ζωῆς δωρεάν» (Ἀποκ. κβ΄ 17).