«ΜΗ ΑΝΤΙΣΤΗΝΑΙ ΤΩ ΠΟΝΗΡῼ»

«Ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ,

καί φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν»

                         (Ἰάκ. δ΄ 7).

    Τό πνευματικό ἐπίπεδο τῶν ἀνθρώπων  κατά τήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν χαμηλό καί ἡ συμπεριφορά τους ἦταν ἀνάλογη, γι’ αὐτό καί ὁ πάνσοφος Θεός παρέδωκε τόν Ποινικόν Νόμον τῆς Ταυτοπαθείας: «Ὀφθαλμόν  ἀντί ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντί ὀδόντος, χεῖρα ἀντί χειρός, πόδα ἀντί ποδός, κατάκαυμα ἀντί κατακαύματος, τραῦμα ἀντί τραύματος, μώλωπα ἀντί μώλωπος» (Ἐξοδ. κα΄ 23-25. Λευϊτ. κδ΄ 20. Δευτ. ιθ΄ 21). Θεϊκός, δίκαιος Κανών ἐπιμετρήσεως τοῖς ποινῆς. Νόμος ἄριστος ἀπονομῆς   τῆς Δικαιοσύνης. Εἶναι δέ αὐτονόητον ὅτι ὁ Νόμος αὐτός δέν δόθηκε, γιά νά βγάζουν  οἱ ἄνθρωποι τά μάτια τους, ἀλλά γιά τό ἀκριβῶς ἀντίθετο. Γιά νά ἀποτρέπωνται ἀπό τίς βδελυρές αὐτές πράξεις.

   Ὁ Νόμος αὐτός εἶναι αἰώνιος καί δίκαιος καί ἰσχύει. Πρέπει δέ νά ἐφαρμόζεται πάντοτε σέ ἀνθρώπους, πού μέ τή θέλησί τους, παραμένουν σέ αὐτό τό χαμηλό ἐπίπεδο καί διαπράττουν τέτοια ἀποτρόπαια ἐγκλήματα.

      Ὁ Κύριος, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὡς ἄπειρη ἀγάπη, «ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών», γίνεται ταπεινός ἄνθρωπος, ἔρχεται κοντά μας, μᾶς συναναστρέφεται καί δέν ντρέπεται νά μᾶς ἀποκαλεῖ ἀδελφούς Του καί μᾶς καλεῖ νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του, νά ἀλλάξουμε νοοτροπία καί τρόπο ζωῆς. Μᾶς καλεῖ νά γίνουμε «καινή κτίσις». Νά ἀνέβουμε ἐπάνω, νά γίνουμε θεοί κατά χάριν. Νά παύσουμε ἀπό τῶν πονηριῶν ἡμῶν. Νά μάθουμε καλόν ποιεῖν (Ἡσ. α΄ 16-17). Νά παύσῃ  ὁ ἕνας νά βγάζῃ τά μάτια τοῦ ἄλλου. Θέλει ὁ Κύριος νά μᾶς ἀνεβάσῃ στό πνευματικό ἐπίπεδο τῆς γνήσιας ἀγάπης καί λέγει:

«Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ καί ὀδόντα ἀντί ὀδόντος. Ἐγώ δέ λέγω ὑμῖν μή ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ’ ὅστις σέ ῥαπίσει ἐπί τήν δεξιάν σιαγόνα στρέψον αὐτῷ καί τήν ἄλλην ...» (Ματθ. ε΄ 38-42). Ἐγώ σᾶς λέγω νά μή προβάλετε ἀντίστασι εἰς τόν πονηρόν ἄνθρωπον. Νά μή προβάλετε ἀντίστασιν στόν δυστυχῆ συνάνθρωπό σας, πού δέν πρόσεξε καί αἰχμαλωτίσθηκε στά δίκτυα τοῦ Πονηροῦ Διαβόλου καί ἐνεργεῖ «κατ’ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ, πού θέλει νά σᾶς βλάπτῃ. Ὁ πονηρός αὐτός ἄνθρωπος εἶναι δυστυχής, διότι ἐπέτρεψε στό Σατανᾶ νά τόν χρησιμοποιῇ ὡς ὄργανόν του, γιά νά βλάπτῃ τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ. Δημιουργεῖ ἔριδες, διχόνοιες. Προκαλεῖ τούς πιστούς, διαταράσσει τή γαλήνη.

     Ὁ Κύριος μᾶς προτρέπει νά μή ἀντισταθοῦμε στόν πονηρόν. Νά μήν παίξουμε δηλαδή τό παιχνίδι τοῦ Διαβόλου. Ὅταν δέν ἀντισταθοῦμε στόν πονηρόν, διώχνουμε ἀπό τή ζωή μας τό Διάβολο καί φεύγει ἀπό κοντά μας. Ὁ Σατανᾶς χρησιμοποιεῖ τόν πονηρόν γιά νά μᾶς δημιουργήσῃ σύγχυσι καί προβλήματα. Θέλει νά μᾶς χωρίσῃ. Δέν θέλει ὁ Διάβολος νά εἴμαστε ἑνωμένοι καί ἀγαπημένοι. Βρίσκει μερικούς ἀξιολύπητους ἀδελφούς, τούς ἐξαπατᾶ καί τούς ὑποβάλλει τήν ἰδέα ὅτι ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι «παρακατιανοί» καί ὅτι  μόνον αὐτοί  εἶναι «ἅγιοι» καί τούς χρησιμοποιεῖ ὡς ὄργανά του, γιά νά διασπάσῃ τήν ἑνότητα.

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μᾶς ἐφιστᾶ τήν προσοχή
στό λόγο τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος  προστάσσει:
«Μή ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ», καί μᾶς προτρέπει λέγων:
«Νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς
λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄ Πέτρ. ε΄ 8).

    

Ἡ μή ἀντίστασις στόν πονηρό, εἶναι ἀντίστασις στό Διάβολο καί εἶναι ὁ καλλίτερος τρόπος νά φύγῃ ἀπό κοντά μας. Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος λέγει: «Ὑποτάγητε τῷ Θεῷ, καί ἐγγιεῖ ὑμῖν». Ὑποταγή στό Θεό σημαίνει τήρησι τῶν Ἐντολῶν καί τῆς Ἐντολῆς· «Μή ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ. Και ἐάν σέ ῥαπίσῃ ἐπί τήν δεξιάν σιαγόνα στρέψον αὐτῷ καί τήν ἄλλην...».

Ἐξ ἄλλου δέν θεραπεύεται ποτέ τό Κακόν μέ ἕνα ἄλλο Κακόν. Καί ὁ θυμός καί τό πεῖσμα δέν σβύνουν μέ θυμό καί πεῖσμα. Οὔτε ἡ φωτιά σβύνει μέ  φωτιά, ἀλλά μέ τή μακροθυμία καί τήν ὑπομονήν.

    Ὅταν ἀντιμετωπίσης μέ ἀγάπην τόν δυστυχῆ πονηρόν συνάνθρωπόν σου, τότε διαφυλάσσεις στήν ψυχή σου τή γαλήνη καί τήν εἰρήνην τῆς Ἐκκλησίας καί τότε πραγματικά ἀντιστέκεσαι στό Διάβολο καί τόν διώχνεις μακρυά.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος μᾶς συμβουλεύει:   Ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ, καί φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν· ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, καί ἐγγιεῖ ὑμῖν. Καθαρίσατε χεῖρας ἁμαρτωλοί καί ἁγνίσατε καρδίας δίψυχοι» (Ἰακ. δ΄ 7-8).