ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ (1ΟΝ),

ΚΑΙ  ΕΙΝΑΙ  ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ.

Α΄

«Ἐν αὐτῷ γάρ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν...

τοῦ γάρ καί γένος ἐσμέν» (Πράξ. ιζ΄ 28).

Ὅσο κι’ ἄν πολεμοῦν, ὅπως ἔχουμε πῆ, τήν  ὕπαρξι

 τοῦ  Θεοῦ, οἱ ἄφρονες, οἱ ἄμυαλοι, ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ ἕνας καί μόνος ἀληθινός Θεός ὑπάρχει καί εἶναι ὁ παντοδύναμος καί πάνσοφος Δημιουργός τοῦ Σύμπαντος κόσμου καί ὁ ὁποῖος, ὡς Πανάγαθος καί Μακρόθυμος, συνέχει, συγκροτεῖ, καί συγκρατεῖ σέ θαυμαστή ἁρμονία τά Σύμπαντα. Εἶναι πανταχοῦ Παρών καί προνοεῖ, φροντίζει, ὁ πανάγαθος, γιά τήν ἁρμονική λειτουργία τοῦ Σύμπαντος κυρίως δέ γιά τά «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν αὐτοῦ», πλάσματά Του. Διότι ὁ πάνσοφος Θεός, ἡ ἄπειρη Ἀγάπη, ὁ ἀεί ὤν, ὁ ὄντως Ὤν, ἡ αἰωνία ὕπαρξις, ὁ πάντων ἐπέκεινα, ὁ ἀόρατος καί ἀκατάληπτος, ἔπλασε τόν ἄνθρωπον κατ' εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ, και ἐνεφύσησεν εἰς τό πρόσωπον αὐτοῦ «πνοήν ζωῆς καί ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχήν ζῶσαν», «ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς» καί φροντίζει γιά  μᾶς, «αὐτῷ μέλει περί ἡμῶν» (Α΄ Πέτρ. ε΄7) καί μακροθυμεῖ.
Ἡ ἐπίπονη, συνεχής καί ἀγωνιώδης ἀναζήτησις τοῦ Θεοῦ, ὑπό τῶν ἀπανταχοῦ τῆς γῆς ἀνθρώπων, μέ λάθος τρόπο, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπό τά ἀνόητα, τά εὐτελῆ,
Θρησκεύματά τους, ἀλλά καί τά ἄπειρα Ἡλιακά συστήματα καί ἡ θαυμαστή, ἁρμονική λειτουργία τους, καί γενικά ἀπό ὅλα τά θαυμάσια ἔργα, τά ὁποῖα «ἐν σοφίᾳ ἐποίησεν»,  σύμφωνα μέ τήν Ἁγ. Γραφή, βροντοφωνάζουν καί διακηρύττουν  τήν Πανταχοῦ Παρουσία τοῦ Πανσόφου Δημιουργοῦ καί τήν ἀγάπη  Του, μέ τήν ὁποίαν περιβάλλει τά Σύμπαντα, καί ἰδιαιτέρως τήν κορωνίδα τῆς Δημιουργίας Του, τόν ἄνθρωπον, πού εἶναι καί ὁ μόνος, πού  Τόν ἀρνεῖται.

Καί ἐνῷ οἱ ἄφρονες, οἱ Ἰοῦδες,Τόν ἀρνοῦνται, ὁ Φιλάνθρωπος μακροθυμεῖ καί δηλώνει σέ ὅλους τήν πανταχοῦ Παρουσία Του καί τήν Παντοδύναμον Προστασία Του καί λέγει:

«Ἐγώ εἰμι ὁ Ὤν» (Ἔξοδ. γ΄14). Μή φοβᾶσαι, Παιδί μου, κανέναν καί τίποτε. «Ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου. Οὐκ ἔσονταί σοι ἕτεροι θεοί πλήν ἐμοῦ» (Ἔξοδ.  κ΄ 2-3. Δές καί Ἀνάρτησι «Πληροφορίες τ’ οὐρανοῦ»).

Καί πράγματι ὁ Πανάγαθος εἶναι παντοτινά, αἰώνια,  μαζί μας καί μᾶς περιβάλλει μέ τήν Ἀγάπη Του καί τήν Παντοδύναμον Προστασία Του. «Θεός ἐγγίζων ἐγώ εἰμί, λέγει Κύριος καί οὐχί Θεός πόρρωθεν». Ἐγώ εἶμαι ὁ Θεός πού βρίσκομαι κοντά σας. Δέν εἶμαι ὁ Θεός, πού βρίσκομαι μακρυά σας (Ἱερεμ. 23,23).

Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἀναφέρει ὅτι ὁ Παῦλος  (Πράξ. ιδ΄ 17), ἀπευθυνόμενος σέ ὅλους ἐκείνους, πού ξέφυγαν ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ καί ζοῦν εἰδωλολατρικά, μακράν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, καί Τόν ἀγνοοῦν, λέγει ὅτι, μολονότι τόν ἀρνούμαστε, ὁ πανάγαθος, δέν ἀφῆκεν ἀμάρτυρον τόν ἑαυτόν Του. Ἔδωκε μαρτυρία. Ἐγνώρισε τόν ἑαυτόν Του σ’ αὐτούς τούς ἄμυαλους. Ἐξακουλούθησε καί τότε, ἀλλά καί πάντα ἐξακολουθεῖ, νά εὐεργετῇ,  νά  δίδῃ ἀπό τόν οὐρανό βροχές καί ἐποχές καρποφορίας καί νά γεμίζει μέ τροφή καί χαρά καί εὐφροσύνη τίς καρδιές μας. Καί ἐξακολουθεῖ «νά ἀνατέλλῃ τόν ἥλιον αὐτοῦ ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς καί νά βρέχῃ ἐπί δικαίους καί ἀδίκους (πρβλ. Ματθ. ε΄ 45). Ἐξηγεῖ δέ ἀκόμη, ὁ Παῦλος, στούς Ἀθηναίους ὅτι ὁ Θεός δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό μᾶς, ἀλλά, ὡς ἄπειρη ἀγάπη χορηγεῖ τά πάντα σέ μᾶς: «Ὁ Θεός ὁ ποιήσας τόν κόσμον καί πάντα τά ἐν αὐτῷ, οὗτος οὐρανοῦ καί γῆς Κύριος ὑπάρχων οὐκ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, οὐδέ ὑπό χειρῶν ἀνθρώπων θεραπεύεται προσδεόμενός τινος, αὐτός διδούς πᾶσι ζωήν καί πνοήν καί τά πάντα...». Αὐτός ἀπό ἕναν ἄνθρωπον ἐποίησε πάντα τά ἔθνη, γιά νά κατοικοῦν σέ ὅλη τή γῆ καί ὥρισε πόσο καιρό θά ὑπάρχουν καί σέ ποιά σύνορα θά κατοικοῦν (Πράξ. ιζ΄ 24-26). Ὁ σπουδαιότερος σκοπός δέ διά τόν ὁποῖον  ἐποίησε τά ἔθνη εἶναι νά ζητοῦν τόν Κύριον.

Τούς ἐφύτευσε τόν πόθον νά ἀναζητοῦν πάντοτε τόν Κύριον, νά προσπαθήσουν νά τόν ψηλαφήσουν καί νά Τόν εὕρουν, ἄν καί αὐτός ὑπάρχει πολύ κοντά στόν καθένα μας. Ἐν αὐτῷ γάρ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν... Τοῦ γάρ καί γένος ἐσμέν» (Πράξ. ιζ΄  27-28).
Εἶναι πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν. Μᾶς παρακολουθεῖ καί μᾶς προστατεύει.  Ἀκούει καί βλέπει τά πάντα. Κανείς δέν μπορεῖ νά ξεφύγῃ ἀπό τό ἀκοίμητο βλέμμα Του (Ἑβρ. δ΄13): «Οὐκ ἔστι κτίσις ἀφανής ἐνώπιον αὐτοῦ, πάντα δέ γυμνά καί τετραχηλισμένα (ξεσκεπασμένα) τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ, πρός ὅν ἡμῖν ὁ λόγος ( Σ’ Αὐτόν θά δώσουμε λογαριασμό γιά τίς πράξεις μας).

Εἶναι πολύ κοντά μας, ὁ Πανταχοῦ παρών, μᾶς συμπονεῖ, μᾶς εὐσπλαγχνίζεται, ἀκούει τίς προσευχές μας καί εἶναι ἕτοιμος νά μᾶς δεχθῇ νά γυρίσουμε κοντά Του, διότι, ὁ Μακρόθυμος, «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμόθ. β΄ 4).
Ὁ Προφήτης Ἡσαῒας μᾶς συμβουλεύει: «Ζητήσατε τόν Κύριον καί ἐν τῷ εὑρίσκειν αὐτόν ἐπικαλέσασθε» (Ἡσ. νε΄ 6). Καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος συνιστᾶ σέ ὅλους μας καί λέγει νά ταπεινωθοῦμε κάτω ἀπό τό παντοδύναμο Χέρι τοῦ Θεοῦ, γιά νά μᾶς ὑψώσῃ στόν κατάλληλο καιρό, ὅταν θά ἀποκαλυφθῇ ὁ Κύριος. Νά ἐναποθέσουμε Σ’ Αὐτόν ὅλην τήν ψυχήν μας, καί τίς φροντίδες μας, διότι  Αὐτός καί μόνον Αὐτός μέ ἀγάπη φροντίζει, νοιάζεται, γιά μᾶς (πρβλ. Α΄ Πέτρ. ε΄ 6-7).

  Ἀνεξίκακε Κύριε, ὁ πανταχοῦ παρών καί

τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν,
ἔγγισον ἡμῖν, ἔγγισον ὁ πανταχοῦ, μή μᾶς
ἀποχωρίζεσαι σ’ αὐτές τίς φοβερές ἡμέρες
τῆς θλίψεως καί τῆς ἀπαξιώσεως τῶν Ἀξιῶν.
Πρόφθασε, Κύριε, πρόφθασε. Ἐλθέ, Κύριε
Ἰησοῦ, μήν ἀργοπορεῖς. Σύ, Κύριε, γνωρίζεις
καλά, τούς κινδύνους, πού διατρέχει ὁ Λαός 
Σου καί ἡ ταλαιπωρουμένη Πατρίδα μας.
Εἶσαι ἡ μόνη μας ἐλπίδα, Πανάγαθε. 
Ζοῦμε ἤ πεθαίνουμε δικοί σου δοῦλοι εἴμαστε.
Μή μᾶς ἐγκαταλείψῃς, ὄχι γιατί τό ἀξίζουμε,
ἀλλ’ ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ Ὀνόματός Σου, Κύριε
Ἰησοῦ. Ἐσύ εἶσαι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας.
Σύ, Κύριε, ὁ Πανταχοῦ παρών, καί μόνον Σύ, μπορεῖς, ὡς Παντοδύναμος, καί θέλεις, ὡς Πανάγαθος, τή σωτηρία μας. Σύ πού, σταυρώθηκες γιά  μᾶς, πρόφθασε καί σῶσε μας!