ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΝΤΟΤΕ

ΜΑΧΟΝΤΑΙ

ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.

«Τίς οὐκ ἄν θεῶν ἠλέησεν αὐτούς

ὑπέρ τοῦ μεγέθους τοῦ κινδύνου;
Τίς ἀνθρώπων οὐκ ἄν ἐδάκρυσεν;
Ἤ τίς τῆς τόλμης αὐτῶν οὐκ  ἄν
ἠγάσθη;» (Λυσίου, λογ. Ἐπιτάφιος).

Ἀντάξιοι τῶν προγόνων ἀγωνίζονται

Πάντοτε «ἡγησάμενοι  κρεῖττον εἶναι
μετ’ ἀρετῆς καί πενίας καί φυγῆς
ἐ λ ε υ θ ε ρ ί α ν, ἤ μετ’ ὀνείδους καί
πλούτου δουλείαν τῆς Πατρίδος»

                               (Λυσίου, ἔνθ’ ἀνωτ.)

Οἱ Ἕλληνες διακηρύττουν πάντοτε σέ
ὅλον τόν κόσμον ὅτι πάνω ἀπό ὅ λ α
εἶναι ἡ Πίστις στό Θεό, ἡ τιμή καί  ἡ
ἐλευθερία τῆς Πατρίδος, καί ὅτι τίποτε
δέν ὑπάρχει πιό γλυκό ἀπ’ τήν Πατρίδα.

ΟΥΔΕΝ  ΓΛΥΚΙΟΝ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.

Ἡ Ἑλλάς εἶναι Φῶς Θεοῦ καί συγχρόνως
ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Οἱ Ἕλληνες πάντοτε ἀγωνίζονται καί πιστεύουν ὅτι ὁ Θεός βραβεύει τό δίκαιο ἀγῶνα τους καί ὅτι  «ὁ Θεός συνταράσσει τούς ἐνδόξους μετά ἰσχύος, καί οἱ ὑψηλοί τῇ ὕβρει συντριβήσονται».

Σέ κάθε τους δίκαιο ἀγῶνα ἀκοῦνε τά

Αἵματα τῶν προγόνων, πού βογκοῦν καί τούς προστάσσουν τό ΧΡΕΟΣ.
Ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων ἀκούονται παναρμόνιοι παιᾶνες.

Ἀπό τή Σπάρτη:

«Ἤ τάν ἤ ἐπί τᾶς», «Νίκη ἤ Θάνατος»

«Ὦ ξένε, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις,
ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ρήμασι πειθόμενοι».

 Ἀπό τό Μαραθῶνα:

«Ἑλλήνων προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθῶνι, χρυσοφόρων Μήδων ἑστόρεσαν δύναμιν».

Ἀπό τό Βυζάντιο ἀκούεται ὁ ὕμνος στή Μεγαλόχαρη: «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια...», πού, μαζί μέ τό πολεμικόν ᾆσμα

«Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστι τήν ἁγία καί γιά τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερίαν»,

ἐμψύχωναν

τούς ἀγωνιστές τοῦ Ι821 καί τοῦ 1940.

Γιορτάζοντας τήν ἐπέτειο τοῦ 1940 ἄς βροντοφωνάξουμε καί σήμερα τό μεγάλο ΟΧΙ στούς φανερούς καί κρυφούς ἐχθρούς τῆς Πατρίδος μας.

Καί μήν ξεχνᾶμε: 1^ον) ὅτι καί

 «ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ».

2^ον) ὅτι οἱ Ἕλληνες ποτέ δέν σκύβουν τό κεφάλι. «Καβάλα πᾶν’ στήν Ἐκκλησιά, καβάλα προσκυνᾶνε».

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ!

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ! ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!