ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΔΙ’ ΑΥΤΩΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ

ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀναφωνεῖ: «Μυστήρια Θεοῦ ἐρευνῶντες παραπληκτήσωμεν». Τό μέγα Μυστήριον π.χ. τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, γιά τή σωτηρία μας, τό μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὅπου ὁ τέλειος Θεός γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος, δέν τό χωράει ὁ νοῦς μας. Εἶναι ὑπέρ λόγον καί ἔννοιαν. Τό ἴδιο μέγα καί παράδοξον εἶναι ἐπίσης καί τό μυστήριον τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ, ἡ ματωμένη πορεία Του  πρός τόν Γολγοθᾶ, τά φρικτά καί ἄχραντα πάθη Του, τά πάθη τά ὁποία ὑπέμεινε Αὐτός, ὁ Θεάνθρωπος, ἀντί γιά μᾶς.

                   Χαρά Του ἦταν νά ὑποφέρῃ Αὐτός ἀντί ἡμῶν

                           Ἔδωκε τήν ψυχήν Του ἀντί ἡμῶν.

Ἀγωνιζόμενος καί εὐεργετῶν, ἔφθασε στήν κορυφή τῆς τελειότητος καί ὡς ἄνθρωπος. Μέ τόν ὑποδειγματικό Του ἀγῶνα μετουσίωσε τήν σάρκα σέ πνεῦμα καί νίκησε τό Κακό καί τήν ἁμαρτία καί ἔφθασε στήν κορυφή «ὑπολιμπάνων ἡμῖν ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ».

Ὁ Πάνσοφος καί πανάγαθος Θεός ἔπλασε τόν ἄνθρωπον «κατ’εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ», τόν ἔπλασε «δυνάμει Θεόν» καί καλεῖται νά ἀγωνισθῇ καί τίς θεϊκές του δυνατότητες νά τίς μεταβάλλῃ σέ ἱκανότητες, νά γίνῃ δηλ. καί «δυνάμει Θεός». Ἄν θέλῃ, μπορεῖ. Καί ἔρχεται ὁ Χριστός , ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ νέος ἄνθρωπος, νά χαράξῃ σέ ὅλους μας τήν ἀνοδική μας πορεία ἀπό γῆς πρός οὐρανόν. Νά μᾶς διδάξῃ μέ τήν Ἁγία Του ζωή καί μέ τήν συνεχῆ πάλη Του μέ τό Κακόν τόν τρόπον, ὥστε ἀκολουθοῦντες τά Χνάρια Του , νά φθάσουμε στό ὕψος νά συσταυρωθοῦμε μαζί Του καί συναναστηθοῦμε μαζί Του. Νά μετουσιώσουμε, μεσ’ ἀπό τόν πνευματικό μας ἀγῶνα, μέσα ἀπό

τήν πάλη μας, τήν σάρκα, σέ πνεῦμα, νά φθάσουμε, μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ καί τή θέλησί μας στήν κορυφή, νά γίνουμε θεοί κατά χάριν. Αὐτό εἶναι καί τό βαθύτερο νόημα τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο καταδέχεται ὁ Χριστός καί ὑποφέρει τά φρικτά Πάθη, γιά νά κατανοήσουμε ὅλοι ἐμεῖς τό ἀνώτατο ΧΡΕΟΣ. Νά καταθέσουμε τή θέλησί μας στό Θέλημα τοῦ Θεοῦ, νά ἀξιωποιήσουμε τά θεῖα προσόντα, καί νά γίνουμε συνδημιουργοί, νά γίνουμε θεοί καί υἱοί Ὑψίστου πάντες.
Μέ τά πάθη Του ὁ Χριστός ἔγινε τό ἀνώτατο πρότυπο στόν ἀγωνιζόμενο ἄνθρωπο.

Σᾶς συνιστῶ νά διαβάσετε τόν πρόλογο στόν «Τελευταῖο Πειρασμό» τοῦ Νίκου Καζαντζάκη.

«...Νά ὁ ἀνήφορος πού πῆρε ὁ Χριστός καί μᾶς καλεῖ νά πάρουμε κι’ ἐμεῖς ἀκολουθῶντας τά ματωμένα Χνάρια του.

Πῶς νά κινήσουμε κι  ἐμεῖς γιά τήν ἀνώτατη αὐτή κορφή, ὅπου, πρωτότοκος υἱός τῆς σωτηρίας, ἔφτασε ὁ Χριστός- νά τό ἀνώτατο Χρέος τοῦ ἀγωνιζόμενου ἀνθρώπου.

Ἀνάγκη λοιπόν, γιά νά μποροῦμε νά τόν ἀκολουθήσουμε, βαθειά νά ξέρουμε τόν ἀγῶνα Του, νά ζήσουμε τήν ἀγωνία Του, πῶς νίκησε τίς ἀνθισμένες παγίδες τῆς γῆς, πῶς θυσίασε τίς μεγάλες καί τίς μικρές χαρές τοῦ ἀνθρώπου, κι’ ἀνέβηκε ἀπό θυσία σέ θυσία, ἀπό ἄθλο  σέ ἄθλο, στήν κορφή τῆς ἄθλησης, στό Σταυρό.

Ποτέ δέν ἀκολούθησα μέ τόσο τρόμο, λέγει ὀ Καζαντζάκης, τήν  αἱματωμένη πορεία Του στό Γολγοθᾶ, ποτέ δέν ἔζησα μέ τόση ἔνταση, μέ τόση κατανόηση κι  ἀγάπη τό βίο καί τά Πάθη τοῦ Χριστοῦ, ὅσο τίς μέρες καί τίς νύχτες, πού ἔγραφα τόν «τελευταῖο Πειρασμό»... Γιατί ὁ Χριστός , γιά ν’ ἀνέβη στήν κορυφή τῆς θυσίας, στό Σταυρό, στήν κορυφή τῆς ἐξαῢλωσης, στό Θεό, πέρασε ὅλα τά στάδια τοῦ ἀγωνιζόμενου ἀνθρώπου. Ὅλα, καί γι’ αὐτό κι ὁ πόνος Του μᾶς εἶναι γνώριμος καί Τόν πονοῦμε, κι’ ἡ τελική νίκη Του μᾶς φαίνεται τόσο καί  δικιά μας μελλούμενη νίκη. Ὅ,τι εἶχε βαθειά  ἀνθρώπινο ὁ Χριστός μᾶς βοηθάει νά Τόν καταλάβουμε καί νά Τόν ἀγαπήσουμε καί νά παρακολουθοῦμε τά Πάθη Του σά ν’ άταν  δικά μας πάθη...».

 

 Ὁ Χριστός νίκησε κάθε Πειρασμό καί μᾶς διδάσκει ὅτι κι’ ἐμεῖς μποροῦμε, ἄν θέλουμε, μέ τή Χάρι Του καί τήν καλή μας θέλησι νά νικήσουμε τούς πειρασμούς καί νά φθάσουμε στήν Κορυφή τῆς τελειότητος, νά μεταμορφώσουμε τόν κόσμο σέ «καινή κτίσι», ἀρκεῖ νά μετά-νοήσουμε εἰλικρινά καί νά μιμηθοῦμε τόν Κύριο στήν ἀνοδική Του πρός τόν Γολγοθᾶ καί νικῶντας τόν κακό μας ἑαυτό, τόν κόσμον καί τόν Διάβολον, νά φθάσουμε στήν κορυφή τῆς πνευματικῆς τελειώσεως. Νά φθάσουμε στό Θεό,   νά γίνουμε θεοί καί υἱοί Ὑψίστου πάντες.

Ὁ Χριστός, πάνω στό Σταυρό ἄνοιξε διάπλατη τήν ἀγκαλιά Του καί περιμένει τήν ἐπιστροφή μας κοντά Του. Ἔγινε ὁ Χριστός, γιά ὅλους τούς  ἀνθρώπους , μια ζεστή, μεγάλη ἀγκαλιά, γιά νά Τόν μιμηθοῦμε. Νά παλαίψουμε μέ τό Κακό καί τήν ἁμαρτία καί νά νικήσουμε. Καί νικητές νά γίνουμε κι’ ἐμεῖς, εἰλικρινά μετανοιωμένοι, μια ζεστή ἀγκαλιά, ὁ ἕνας γιά τόν  ἄλλον.

Ἄν δέν ἀκολουθήσουμε τά ματωμένα Χνάρια τοῦ Χριστοῦ καί δέν ἀνέβουμε τό δικό μας Γολγοθᾶ, ἄν δέν βιώσουμε τήν γνήσια ἀγάπη, ἄν δέν ἀποστραφοῦμε τό Κακό καί δέν ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ζῶντες καθώς πρέπει ἁγίοις, τότε θά μείνουμε κατάκοιτοι στή Χώρα καί τή σκιά τοῦ θανάτου. Ἀνάγκη νά κατανοήσουμε τό βαθύτερο νόημα τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ καί νά Τόν ἀκολουθήσουμε πιστά στήν ἀνοδική Του Πορεία, πρός τήν Κορυφή, στό Σταυρό.

Ἔτσι θά  ἀξιωθοῦμε μαζί Του νά γιορτάσουμε τήν Ἀνάστασιν ὑμνοῦντες καί εὐλογοῦντες τόν Θεόν  εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.