Η ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

ΤΟ ΠΙΚΡΟΝ ΠΑΡΑΠΟΝΟΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ, ΔΙΑ ΤΗΝ

ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος  ἐν ὀνόματι Κυρίου,

Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ» (Ἰωάν. ιβ ΄ 13).

«Καί ἐγώ εἶπα·  κενῶς ἐκοπίασα, εἰς μάταιον καί εἰς οὐδέν
ἔδωκα τήν ἰσχύν μου· διά τοῦτο ἡ κρίσις μου παρά Κυρίῳ,
καί ὁ πόνος μου ἐναντίον τοῦ Θεοῦ μου» (Ἡσ. 49, 4).

ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ  εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, πού, ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, κατέρχεται ἀπό τόν Οὐρανό στή γῆ, γίνεται ταπεινός ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί κατά χάριν. Ἔρχεται κοντά μας, γιά νά ἀπαλύνῃ τόν πόνο μας, νά σπογγίσῃ τά δάκρυά μας, νά θεραπεύσῃ τά τραύματά μας καί, ψυχοσωματικά ὑγιεῖς, νά μᾶς συμφιλιώσῃ μέ τόν οὐράνιον Πατέρα καί νά μᾶς ἐπανεισάγῃ εἰς τόν Παράδεισο.

Ἔρχεται νά κάμῃ τήν ψυχή καί τή ζωή μας Παράδεισο.
Ἔρχεται ταπεινά καί ἀθόρυβα. Ὁ παῖς μου , ὁ ἐκλεκτός μου, λέγει Κύριος, ἐπισκέπτεται τήν ἡμιθανῆ ἀνθρωπότητα, γιά  νά τήν λυτρώσῃ ἀπό τόν θάνατον, νά τήν ἀναστήσῃ, νά τῆς δώσῃ ζωήν. Πλησιάζει τόν τεθλασμένον κάλαμον (τό τσακισμένο καλάμι) καί τό περιδένει καί τό στηρίζει, πλησιάζει δέ  καί  τήν τρεμοσβύνουσαν λυχνίαν καί τῆς ρίχνει λάδι καί τῆς δίνει ζωήν.  Πλησιάζει  τόν μισοπεθαμένο,  δηλαδή,  ἀπό τήν ἁμαρτίαν ἄνθρωπον, τήν ἡμιθανῆ ἀνθρωπότητα,

ταπεινά καί ἀθόρυβα καί τήν θεραπεύει καί τήν σώζει (παρβλ. Ἡσ. 42, 1—5).Ἔρχεται κοντά μας καί μέ τόν ἐρχομό Του, « τυφλοί ἀναβλέπουσι καί χωλοί περιπατοῦσι, λεπροί καθαρίζονται καί κωφοί ἀκούουσι, νεκροί ἐγείρονται καί πτωχοί εὐαγγελίζονται» (Ματθ. ια΄ 5).

ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ εἶναι ὁ ἀληθινός Μεσσίας, «ὁ διερχόμενος τήν ζωήν αὐτοῦ εὐεργετῶν, κηρύσσων τό εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ καί ἰώμενος πάντας τούς καταδυναστευομένους ὑπό τοῦ διαβόλου, ὅτι ὁ Θεός ἦν μετ’ αὐτοῦ» ( παρβλ. Ματθ. δ΄  23. Πραξ.  ι΄ 38).

Ἔρχεται κοντά μας ὁ ἀληθινός Μεσσίας καί μοναδική τροφή καί ποτό του εἶναι ἡ ἐπιτέλεσις τοῦ Θελήματος τοῦ οὐρανίου Πατρός, ἡ πραγματοποίησις τῆς προαιωνίου Βουλῆς τοῦ Θεοῦ, γιά τή σωτηρία μας καί τό ἀνακοινώνει σέ ὅλους μας  λέγων·

«Ἐμόν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τό θέλημα  τοῦ πέμψαντός με καί τελειώσω αὐτοῦ τό ἔργον» (Ἰωάν. δ΄ 34).

Ἔρχεται. Καί μετά τήν Ἀνάστασιν τοῦ τετραημέρου φίλου του Λαζάρου, εἰσέρχεται εἰς Ἱεροσόλυμα, νά ὁλοκληρώσῃ τό κοσμοσωτήριον ἔργον Του, μέ τή Σταυρική Του Θυσία καί τήν Ἀνάστασίν Του. Εἰσέρχεται εἰς τά Ἱεροσόλυμα καί ὁ ἄστατος, ὁ παλίμβουλος Λαός, ὁ εὐεργετημένος, ἀλλά ἀχάριστος καί  ἀγνώμων Λαός, ἀφοῦ ἄκουσε ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς,  Τόν ὑποδέχεται πανηγυρικά. «Ἔλαβον τά βαΐα τῶν φοινίκων καί ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καί ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ Βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ» (Ἰωάν. ιβ΄ 12-13).

Ἡ Θριαμβευτική εἴσοδος τοῦ Ἰησοῦ, οἱ ἐπευφημίες καί οἱ ζητωκραυγές τοῦ Ὄχλου ταράζουν, ἀναστατώνουν, ἀνησυχοῦν ἔντονα τούς διεστραμμένους Ἀρχιερεῖς, τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους, τούς ὑποκριτάς, πού μεθοδεύουν νά θανατώσουν, ὄχι μόνον τόν Ἀληθινόν Μεσσίαν, ἀλλά καί  τόν Λάζαρον, τόν ὁποῖον  ἀνέστησεν ἐκ νεκρῶν. διότι πολλοί πίστεψαν στό Χριστό, ὕστερα ἀπό αὐτό τό μεγάλο θαῦμα.

Ὁ ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ, ὅμως εἶναι πικραμένος, ὄχι μόνον διότι, ὡς καρδιογνώστης, γνωρίζει τί δολίως μηχανεύονται οἱ ἄρχοντες τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλά καί διότι γνωρίζει καλά ὅτι ἀνάμεσα στόν ὄχλο, πού τόν ζητωκραυγάζει,  ὑπάρχουν καί ἐκεῖνοι, πού «τοῖς χείλεσι μόνον τόν τιμοῦν, ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ Αὐτοῦ». Ὑπάρχουν καί ἐκεῖνοι, οἱ ἀχάριστοι καί ἀμετανήτοι, πού,  ἐνῶ τώρα κραυγάζουν  τό· «ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου...», σέ λίγο θά κραυγάζουν « ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν» καί  ὅτι ἐμεῖς δέν ἔχουμε ἄλλο βασιλιά, παρά  μόνον  τόν Καίσαρα (Ἰωάν. ιθ΄ 15). Προγνωρίζει ὁ Κύριος τί πρόκειται νά τοῦ συμβῇ μετά ἀπό λίγο καί, μέ τή θέλησί Του, εἰσέρχεται εἰς τά Ἱεροσόλυμα, γιά νά φέρῃ σέ τέλειον πέρας τό κοσμοσωτήριον ἔργον Του, πού εἶναι ἡ σωτηρία μας.

 Δέχεται καί συγκινεῖται μέ τόν τέλειον  ὕμνον, πού ὁ Οὐράνιος Πατέρας κατήρτισε ἐκ στόματος νηπίων καί θηλαζόντων (Ματθ. κα΄16). Ἀνάμεσα στόν ὄχλο ὑπάρχουν καί ψυχές καθαρές καί ἄδολες , μαζί μέ τά ἁγνά παιδιά, πού Τόν δέχονται στήν καρδιά τους καί Τόν λατρεύουν. Ἀλλά ὁ Σωτήρας ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ  εἶναι πικραμένος  γιά τήν κατάντια τῶν πολλῶν, γιά τήν πώρωσι καί τήν ἀχαριστία τους, πού δέν Τόν δέχθηκαν, δέν ἐνεκολπώθησαν τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, καί, μέ τή θέλησί τους, παραμένουν ἀμετανόητοι, κατάκοιτοι στή χώρα καί τή σκιά τοῦ θανάτου. Εἶναι πικραμένος ὄχι μόνον διότι  Τόν ἀρνήθηκαν, ἀλλά καί  Σταύρωσαν τόν ἀναμάρτητον, τόν Εὐεργέτην, τόν Ἀληθινόν Μεσσίαν, γι’ αὐτό καί «ἡ Ἱερουσαλήμ, ἐξ αἰτίας τῆς ἀνηθικότητος καί τῆς εἰδωλολατρίας τῶν κατοίκων της καλεῖται Σόδομα καί Αἴγυπτος, ὅπου καί ὁ Κύριος αὐτῶν ἐσταυρώθη» (Ἀποκ. ια΄ 8).

Ὀκτακόσια χρόνια πρίν ἀπό τόν ἐρχομό Του, ὁ Προφήτης Ἡσαῒας, μέ τή χάρι τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τήν πίκρα αὐτή τοῦ Μεσσία, γιά τήν πώρωσι καί τήν ἀμετανοησία  τοῦ Λαοῦ, ἐκείνων πού δέν δέχθηκαν τόν Λυτρωτήν, ἀλλά καί τήν βεβαιότητα τῆς ἐπιβραβεύσεως τοῦ ἔργου τοῦ Υἱοῦ, ἀπό τόν Πατέρα καί λέγει:

«Λοιπόν εἰς μάτην ἐκοπίασα; Εἰς μάτην ἐξήντλησα τάς δυνάμεις μου; Ἐναποθέτω ὅμως τό δίκαιόν μου, τήν ὑπόθεσί μου, τήν κρίσιν μου εἰς τόν Κύριον. Ἡ θλῖψις μου εἶναι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου» (Ἡσ. 49, 4).
Ὁ παῖς, ὁ ἐκλεκτός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής, ὁ ἀληθινός Μεσσίας ἦλθε στόν κόσμο καί πραγματοποίησε τήν προαιώνιον  Βουλήν τοῦ Θεοῦ, γιά τή λύτρωσι τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους.
Ἐπετέλεσε τό κοσμοσωτήριον ἔργον Του. Ἔσπειρε τόν σπόρον στίς καρδιές ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Καί καρποφορεῖ στήν καλή καί ἀγαθή γῆ, καρπόν ἑκατονταπλασίονα. Πολλοί ἀπό τούς ἀνθρώπους δέν δέχθηκαν τόν ἀληθινόν Μεσσίαν καί τό ἔργον Του.
Ὅσοι δέν δέχονται τόν Χριστόν, κάνοντας κακή χρῆσι τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας τους, δέν ἐξαναγκάζονται. Ἀλλά ἡ μή ἀποδοχή τοῦ Μεσσία, ἀπό τούς πολλούς δέν μειώνει τήν ἀξία τοῦ κοσμοσωτηρίου ἔργου Του, ἀλλά ζημιώνει αὐτούς, πού δέν δέχονται τόν λόγον τῆς ζωῆς καί ὁδεύουν πρός τήν ἄβυσσον τῆς αἰώνιας Ὀδύνης, μέ τή θέλησί τους.
Ἡ μή ἀποδοχή ἀπό τούς πολλούς τοῦ λόγου τῆς ζωῆς, ἡ πώρωσις καί ἡ ἀμετανοησία τους ὅμως, πικραίνει τόν ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ, ὁ ὁποῖος ἔρχεται καί θέλει νά σώσῃ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὡς ἄπειρη Ἀγάπη. Ἔρχεται καί ἀνοίγει τίς Πύλες τοῦ Οὐρανοῦ, καί οἱ πολλοί μένουν ἔξω  ἀπό τή Βασιλεία Του. Δέν πιστεύουν. Δέν μετανοοῦν.
Γνωρίζει ὅμως ὁ Θεάνθρωπος ὅτι, ὁ Θεός -Πατήρ βραβεύει τό ἔργον Του, γι’ αὐτό καί λέγει: «Τό δίκαιόν μου, ἡ κρίσις μου παρά τῷ Κυρίῳ καί ὁ πόνος μου (γιά τήν ἀμετανοησία τῶν ἀνθρώπων) εἶναι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ»(Ἡσ. 49,4). Ἔχει τήν πεποίθησιν ὅτι ὁ Θεός-Πατήρ δέχεται τήν ταπείνωσι τοῦ Υἱοῦ Του, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος καί βραβεύει καί τήν ἀνθρωπίνην φύσιν Του καί τοῦ δίδεται πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς (Ματθ. κη΄ 18). Ἔχει τήν πεποίθησιν ὅτι ἐπειδή «ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ, διό καί ὁ Θεός -Πατήρ αὐτόν (καί ὡς ἄνθρωπον) ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων, καί πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός» (Φιλιπ. β΄ 7-11).

Συνεπῶς τό πικρόν παράπονον τοῦ Ἰησοῦ, κατά τήν Θριαμβευτικήν εἴσοδόν Του εἰς Ἱεροσόλυμα, εἶναι πόνος γιά τήν ἐμμονήν τῶν πολλῶν εἰς τό Κακόν, εἶναι θλῖψις, γιά τήν πώρωσι καί τήν  ἀμετανοησία τοῦ Λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἀρνεῖται τόν ἀληθινόν Μεσσίαν καί μέ τήν θέλησίν Του μένει ἔξω ἀπό τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ὁδεύει πρός τόν αἰώνιον Θάνατον.

Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ, ὡς ἄπειρη ἀγάπη ὑψώνεται εἰς τό ξύλον τοῦ Σταυροῦ, γιά νά λυτρώση τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν καταδυναστία τοῦ Διαβόλου καί οἱ πολλοί ἀρνοῦνται μέ λυσσώδη μανίαν τήν δωρεάν τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί ὁ Σωτῆρας, ἐνῶ ἀκούει τόν αἶνον τῶν νηπίων καί τῶν θηλαζοντων, εἶναι πικραμένος καί μονολογεῖ:

«Ἱερουσαλήμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκείνουσα τούς προφῆτας καί λιθοβολοῦσα τούς ἀπεσταλμένους πρός αὐτήν!  Ποσσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τά τέκνα σου ὅν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τά νοσσία ἑαυτῆς ὑπό τάς πτέρυγας, καί οὐκ ἠθελήσατε.

Ἰδού ἀφίεται  ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος.

Λέγω γάρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ’ ἄρτι ἕως ἄν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ματθ. κγ΄ 37-39).

Ὁ ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ, ὡς Θεός, προγνωρίζει ὅτι ἡ ἄρνησις ἐπισύρει τήν ποινήν τοῦ θανάτου, πού εἶναι σύμφυτος, εἶναι φυτρωμένη μαζί μέ τήν ἀμετανοησία. Προγνωρίζει καί προλέγει ὅτι ἐπέρχεται ἡ δικαία τιμωρία τῆς ἀμετανοησίας , δηλαδή ἡ καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ καί τοῦ Ναοῦ ἡ ἐρήμωσις. Θά μείνουν ἔρημοι, χωρίς τήν προστασίαν τοῦ Θεοῦ.

Προγνωρίζει ὅτι ἐξ  αἰτίας τῆς  πωρώσεως καί τῆς ἀμετανοησίας «ἐπέρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἐπί τούς υἱούς τῆς ἀπειθείας» (Ἐφεσ. ε΄ 6), καί θρηνεῖ, πικραίνεται, πού ἀρνοῦνται τούς λόγους τῆς ζωῆς, ἀρνοῦνται τόν Χριστόν καί χάνονται. «Οὐ μή ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπί λίθον, ὅς οὐ καταλυθήσεται» (Ματθ. κδ΄ 2). Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο καί Ὁ ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ, ὡς ἄπειρη Ἀγάπη, θρηνεῖ:

«Λοιπόν εἰς μάτην ἐκοπίασα; Εἰς μάτην ἐξήντλησα τάς δυνάμεις μου;» Πόσες φορές ἠθέλησα μέ τρυφερότητα καί στοργή νά συγκεντρώσω τά παιδιά σου Ἱερουσαλήμ,  ὅπως ἡ ὄρνιθα περιμαζεύει τά παιδάκια της κάτω ἀπό τά πτερά της  καί δέν ἠθελήσατε; Σταυρώθηκα ἐγώ γιά σᾶς. Τί ἄλλο νά κάμω; Καί τώρα πάλιν« ἵσταμαι ἐπί τήν θύραν καί κρούω...», καί πάλιν σᾶς καλῶ εἰς μετάνοιαν. Καί τώρα, ἄν θέλετε,  μπορεῖτε νά σωθῆτε».

Μακρόθυμε καί πολυέλεε Κύριε, ποιός μπορεῖ νά περιγράψῃ

τό ἀμέτρητον Ἔλεος καί τήν Εὐσπλαγχνίαν Σου;

Σύ, Κύριε, εἶσαι ἡ μόνη Ὁδός τῆς σωτηρίας. Σύ εἶσαι ἡ μόνη

Ἀλήθεια, πού καταλύει τήν Ψευτιά καί τήν ὑποκρισία.

Φώτισε τά σκοτάδια μας καί δῶσε μας τό χάρισμα

τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας. Νά γυρίσουμε κοντά Σου νά βροῦμε
ἀναπαμό. Σύ καί μόνον Σύ εἶσαι τό ἀσφαλές καταφύγιον.

Σύ, Κύριέ μου, εἶσαι τό Φῶς, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπον,

πού ἔρχεται στόν Κόσμο. Σύ εἶσαι ὁ Ἰησοῦς, ὁ μόνος Σωτήρ

καί Λυτρωτής, ὁ Μόνος  ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Στερέωσε τόν κόσμον Σου ἐπί τήν πέτραν τῶν Ἐντολῶν Σου.

Σύ καί μόνον Σύ εἶσαι ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή.

Σύ καί μόνον Σύ εἶσαι ἡ ὄντως Χαρά καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου.

Μονάχα σύ εἶσαι ἡ ζωή μας καί ἠ εἰρήνη μας.

Ἐκτός ἀπό Σένα δέν ἔχουμε ἄλλον κανέναν καί δέν θέλουμε

ἄλλον κανέναν. Σύ εἶσαι ὁ Ἐρχόμενος, ὁ μόνος Ἀληθινός Μεσσίας καί ἐκτός ἀπό Σένα δέν περιμένουμε ἄλλον κανέναν.

Σύ καί μόνον Σύ «ἐσταυρώθης δι’ ἡμᾶς καί ἑκών ἐτάφης καί

Ἀνέστης ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τά σύμπαντα».

Ἀξίωσέ μας, Κύριε, μέ  ἄδολη, ἁγνή καί καθαρή καρδιά ,

νά Σέ ὑμνοῦμε μετά «τῶν νηπίων καί τῶν θηλαζόντων» καί νά

Σέ δοξάζομεν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, καί τώρα καί πάντοτε και εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.