«ΟΥΔΕΝ ΓΛΥΚΙΟΝ ΠΑΤΡΙΔΟΣ» (Ὁμ. Ὁδ. ι΄34)

«Τίποτε δέν ὑπάρχει πιο γλυκό  ἀπ’ τήν Πατρίδα»

Ἡ Ἑλλάδα πρώτη διακήρυξε στόν κόσμο ὅτι «τίποτε δέν ὑπάρχει πιο γλυκό ἀπ’ τήν Πατρίδα». Καί πραγματικά ἡ ἀλήθεια αὐτή ἔγινε «βίωμα» σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὄχι μόνον γιά τούς Ἕλληνες , ἀλλά καί γιά τούς βαρβάρους. Καί ΧΡΕΟΣ ὅλων εἶναι ἡ  θυσιαστική ἀγάπη, γιά τήν Πατρίδα. Καί ἐάν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν Χρέος νά ἀγαποῦν τήν Πατρίδα τους, νά ἀγωνίζονται καί νά θυσιάζονται, γιά τήν ἐδαφική της ἀκεραιότητα καί νά ὑπερασπίζονται μέ τή ζωή τους τήν ἐλευθερία τῆς Πατρίδος ἀπό κάθε εἴδους ζυγό, πόσο μεγαλύτερο εἶναι τό ΧΡΕΟΣ ὅλων τῶν Ἑλλήνων, γιά τήν ΕΛΛΑΔΑ μας, πού εἶναι ἡ Πατρίδα τῶν πατρίδων, ἡ κοιτίδα τοῦ Πολιτισμοῦ;

Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, εἶναι ἀλήθεια ὅτι, ἀπό τά πολύ παλιά χρόνια, ὄχι μόνον γαλουχηθήκαμε, ἀλλά καί συνεχίζουμε νά ἀνατρεφώμαστε, μέ Ἀρχές καί ὕψιστα Ἰδανικά, πρῶτα δέ καί πάνω ἀπό ὅλα μέ τήν Πίστι στό Θεό, ἀγάπη στήν Πατρίδα καί μέ ἀφοσίωσι στήν Οἰκογένεια.

Καί ἐμπράκτως διακηρύξαμε καί διακηρύττουμε σέ ὅλο τόν κόσμο ὅτι «Οὐδέν γλύκιον Πατρίδος» καί ὅτι «Μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ πατρίς καί σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι μοίρᾳ καί παρά θεοῖς καί παρ’ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι, καί σέβεσθαι δεῖ καί μᾶλλον ὑπείκειν καί θωπεύειν πατρίδα χαλεπαίνουσαν ἤ πατέρα, καί ἤ πείθειν ἤ ποιεῖν, ἅ ἄν κελεύῃ· καί πάσχειν, ἐάν τι προστάττῃ παθεῖν, ἡσυχίαν ἄγοντα,...» (Πλάτωνος, Κρίτων 12, 51 Β΄ ). Δηλαδή: Πραγματικά, γιά τόν συνετό ἄνθρωπο, «Τίποτε δέν ὑπάρχει πιο γλυκό ἀπ’ τήν Πατρίδα» καί ὅτι « καί ἀπό τή μητέρα καί ἀπό τόν πατέρα καί ἀπό ὅλους τούς ἄλλους προγόνους τό πολυτιμότερον πρᾶγμα εἶναι ἡ Πατρίς καί  σεβαστότερον καί ἁγιώτερον καί σέ ἀνώτερη θέσι καί κατά τήν γνώμην τῶν θεῶν καί κατά τήν γνώμην τῶν φρονίμων  ἀνθρώπων, καί ὅτι πρέπει νά σεβώμαστε καί περισσότερο νά ὑπακούωμεν καί νά θωπεύωμεν τήν πατρίδα, ὅταν ὀργίζεται, παρά τόν πατέρα, καί  ἤ νά προσπαθοῦμεν νά τήν πείθωμεν ἤ νά ἐκτελοῦμεν ὅ,τι καί ἄν διατάσσῃ·  καί ἤ νά ὑποφέρωμεν, ἐάν αὐτή τό θέλῃ, χωρίς τό παραμικρόν παράπονον, καί ἐάν θέλῃ ἀκόμα νά μᾶς δείρῃ ἤ νά μᾶς  ρίξῃ στή φυλακή, ἤ καί νά μᾶς στείλῃ στόν πόλεμο, γιά νά πληγωθοῦμε ἤ καί νά φονευθοῦμε, ὅλα αὐτά πρέπει νά τά κάμνωμεν· καί ἔτσι εἶναι τό σωστό·  καί δέν πρέπει νά ξεφεύγουμε οὔτε νά ὀπισθοχωροῦμε οὔτε νά ἐγκαταλείπουμε τή θέσι μας, ἀλλά καί στόν πόλεμο καί στά δικαστήρια καί ὅπου ἀλλοῦ, καθῆκον μας εἶναι νά ἐκτελοῦμεν ὅσα διατάσσει ἡ Πολιτεία καί ἡ Πατρίς...».

Ὁ «ἀνδρῶν ἁπάντων σοφώτατος Σωκράτης» ὄχι μόνον ἐδίδαξε, ἀλλά καί ἔζησε σύμφωνα μέ τή διδασκαλία του καί μολονότι ἐγνώρισε τήν παρερμηνεία, πού ἔκαναν οἱ συκοφάντες δικαστές του, δέχτηκε τήν καταδίκη του ἀγόγγυστα καί ἔπιε τό κώνειον, προσπαθῶντας μέ τή ζωή του νά ἀνοίξῃ τά μάτια τῶν συμπολιτῶν του , ἀλλά καί τά μάτια ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος καί νά

διακηρύξῃ ὅτι  τιμιώτερον καί σεμνότερον  καί πάνω

ἀπό ὅλα εἶναι ἡ ΠΑΤΡΙΣ.

Ἔτσι ἀπό τά ἀρχαιότατα χρόνια, μέ αὐτά τά Ἰδανικά, μεγαλουργήσαμε οἱ Ἕλληνες. Μέ αὐτά τά Ἰδανικά γαλουχήσαμε τήν ἀνθρωπότητα.

Καί πρώτιστον καθῆκον τῶν Ἑλλήνων  ἦταν καί εἶναι ἡ πίστις στό Θεό, ἡ θυσιαστική ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα, καί ἡ ἀφοσίωσι στήν Οἰκογένεια. Σέ ὅλους τούς ἀγῶνες τους οἱ Ἕλληνες πολέμησαν «ὑπέρ βωμῶν καί Ἑστιῶν».

«Τεθνάμεναι γάρ καλόν ἐνί προμάχοισι πεσόντα ἄνδρ’ ἀγαθόν περί ᾗ πατρίδι μαρνάμενον» (Τυρταῖος ὑποθῆκαι).

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῶν Ἑλλήνων, ἀπό τά ἀρχαῖα χρόνια καί μέχρι σήμερα, εἶναι ἡ Πίστι πρός τόν Θεόν καί ἡ Ἀγάπη  πρός τήν Πατρίδα καί τήν Οἰκογένεια. Καί αὐτές τίς Ἀξίες ὑπερασπίσθηκαν καί ὑπερασπίζονται οἱ Ἕλληνες, μέχρι θανάτου.

Ἡ ἀθάνατη ἑλληνική ψυχή, προικισμένη μέ Πίστι, μέ ἀγάπη, μέ  θάρρος, τόλμη καί ἀνδρεία, θριάβευσε καί θριαμβεύει μέχρι σήμερα. Βάδισε καί βαδίζει μέ ἱστορική , ἐθνική συνείδησι καί διδάσκει τήν ἑλληνική λεβεντιά καί τό ἑλληνικό φιλότιμο. Διδάσκει, σέ κάθε συνετό, μυαλωμένο ἄνθρωπο σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο, τήν Πίστι στό Χριστό, τήν ἀγάπη στήν Πατρίδα καί τήν ἀφοσίωσι στήν Οἰκογένεια. Διδάσκει τόν ἡρωϊσμό, τήν αὐτοθυσία, καί προκαλεῖ τό θαυμασμό τοῦ Σύμπαντος κόσμου. Καί πραγματικά «Τίς οὐκ ἄν θεῶν ἠλέησεν αὐτούς(τούς Ἕλληνας) ὑπέρ τοῦ μεγέθους τοῦ κινδύνου; Τίς  ἀνθρώπων οὐκ ἄν ἐδάκρυσεν; Τίς τῆς τόλμης αὐτῶν οὐκ ἄν ἠγάσθη;» (Λυσίου, λόγ. Ἐπιτάφιος).

Οἱ Ἕλληνες πάντοτε ὑπερασπίζονται καί θυσιάζονται, γιά τά Ἰδανικά, τίς Ἀξίες , τά ὅσια καί τά ἱερά τους. Πολέμησαν καί πολεμοῦν πάντοτε,

«Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστι τήν ἁγία

καί γιά τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερίαν».

Καί ἡ Πατρίς ὡς προσωποποίησις τοῦ Ἔθνους ἀνεγείρει ἀνδριάντας , γιά ὅλους ἐκείνους τούς ἥρωες, γνωστούς καί ἀφανεῖς καί ἀγνώστους, πού ἔπεσαν καί θυσιάσθηκαν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος. Καί οἱ Ἀνδριάντες καί  τό Μνημεῖον τοῦ Ἀγνώστου εἶναι ὅ, τι πιό σεβαστό, πιό τίμιο, πιό ἱερό, ἀκόμη καί στούς ἐχθρούς μας.

 Μέ αὐτές τίς Ἀρχές καί τά Ἰδανικά γαλουχήσαμε τά Παιδιά μας καί ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα μέχρι σήμερα.

Παρατηροῦμε ὅμως, δυστυχῶς, στήν σχιζοφρενική  ἐποχή μας,  ὅτι σέ Παγκόσμια Κλίμακα, ὑπάρχει μιά «χοῦφτα» ἀθέων, μηδενιστῶν, πού κατεργαζεται τήν ἀπαξίωσι τῶν Ἀξιῶν καί τῶν Ἰδανικῶν.

Προσπαθοῦν, δολίως καί μέ λυσσώδη μανίαν, νά ξεριζώσουν, μέσα ἀπό τήν ψυχή τῶν Νέων Παιδιῶν τήν Πίστι στό Χριστό καί τήν ἀγάπη στήν Πατρίδα καί τήν Οἰκογένεια. Προπαγανδίζουν δέ ὅτι ὅποιος ὁμολογεῖ α)Πίστι στό Χριστό, β) Ἀγάπη στήν Πατρίδα  καί γ) ἀγάπη  στήν Οἰκογένεια, καί ὅτι εἶναι Πατριώτης, αὐτός εἶναι φασίστας.

Ὁ ἐλάχιστος ἐγώ μεγάλωσα μέ αὐτές τίς Ἀρχές, τά Ἰδανικά τῆς Φυλῆς καί  ὁμολογῶ Πίστι στό Χριστό, Ἀγάπη στήν Πατρίδα καί ἀφοσίωσι στή Χριστιανική Οἰκογένεια. Ἐάν ἡ Ὁμολογία αὐτή εἶναι Φασισμός, τότε εἶμαι φασίστας.

Διακηρύττω δέ καί θερμά παρακαλῶ τόν ἐξοχότατον Πρόεδρον τῆς Κυβερνήσεως καί τούς ἐξοχοτάτους κυρίους τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου, ὅσον καί ἄν πιέζονται ἀπό  τή Σκύλα καί τό Μεφιστοφελῆ, καί ἀπό τίς σκοτεινές Δυνάμεις τῆς ἀθέου Παγκοσμιοποιήσεως, νά μή δειλιάσουν, νά μή ὑποχωρήσουν στίς πιέσεις πού, ὁλοφάνερα, σκοπεύουν  στόν ἀφανισμό τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ. Καί ὄχι μόνον, ἀλλά καί τυχόν ἀθέους νόμους-δυναμῖτες στά θεμέλια τοῦ Ἑλληνισμοῦ-πού, ὑπο τήν πίεσιν τῶν ἐχθρῶν τῆς Πατρίδος μας ψηφίσθηκαν, νά τούς ἀποσύρουν, πρίν νά εἶναι ἀργά. Καί νά εἶναι σίγουροι ὅτι ὁ Ἐξουσιαστής , ὁ Ἄρχων τῆς Εἰρήνης, ὁ Παντοκράτωρ, θά εὐλογήσῃ τή σύνεσι καί τά ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος ἔργα τους. Γένοιτο.