Η ΜΕΤΑΣΤΑΣΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.

« Τά μεγαλεῖα σου, παρθένε, τίς διηγήσεται;

Βρύεις γάρ θαύματα καί πηγάζεις ἰάματα καί
Πρεσβεύεις ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς
Θεολόγος καί φίλος Χριστοῦ».

Ὁ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ἰωάννης εἶναι ἕνας ἀπό τούς τέσσερις ψαράδες, πού ἐκάλεσε ὁ Κύριος πρώτους στό ἀποστολικό ἀξίωμα. Γονεῖς του ἦσαν ὁ Ζεβεδαῖος καί ἡ Σαλώμη. Ἦσαν ἄνθρωποι εὐσεβεῖς, περισσότερο ἡ Σαλώμη, ἡ ὁποία μετέδωσε στά παιδιά της τήν θρησκευτικότητά της καί τήν εὐσέβειάν της. Ὁ Ἰωάννης ἦτο ἕνας ἀπό τούς Μαθητάς Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ὅταν ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος  εἶδε τόν Ἰησοῦν ἐρχόμενον πρός αὐτόν, ἐνώπιον τῶν δύο Μαθητῶν, πού βρίσκονταν κοντά του ἔδειξε τόν Ἰησοῦν καί εἶπε· «Ἴδε ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. α΄ 29, 36). Καί «ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο Μαθηταί λαλοῦντος, καί ἠκολούθησαν τῷ  Ἰησοῦ» (Ἰωάν. α΄ 36-37). Ὁ Ἕνας ἐκ τῶν δύο ἦτο ὀ Ἰωάννης καί ἔμεινε κοντά στόν Ἰησοῦν τήν ἡμέραν ἐκείνην. Λέγεται ὅτι ἡ Σαλώμη ἦτο ἀδελφή τῆς Θεοτόκου, ὁπότε ὁ Ἰωάννης θά ἦτο συγγενής  τοῦ Κυρίου, πρῶτος ἐξάδελφος. Δέν φαίνεται ὅμως νά γνώριζε ὁ Ἰωάννης τόν Κύριον πρίν ἀπό τή σύστασι πού τοῦ ἔκανε ὁ Βαπτιστής, πρίν ἀπό τή Βάπτισι τοῦ Κυρίου.

Ὅταν ὁ Ἱωάννης ἔγινε Μαθητής τοῦ Κυρίου, συγκατελέγη μεταξύ τῶν τριῶν πρωτοκορυφαίων Μαθητῶν. Ὁ Πέτρος, ὁ  Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης ἦσαν «οἱ τῶν ἀρετῶν διαπρέψαντες» καί γι’αὐτό ὁ Κύριος τούς πῆρε μαζί Του καί στήν ἀνάστασιν τῆς θυγατρός τοῦ Ἰαείρου, ὅσον καί κατά τήν Μεταμόρφωσιν, καθώς ἐπίσης καί στήν πρό τοῦ Πάθους ἀγωνιώδη Προσευχήν εἰς τόν κῆπον τῆς Γεθσημανῆ. Ὁ Ἰωάννης εἶναι ὁ Μαθητής, «ὁ ἀνακείμενος ἐν τῷ κόλπῳ τοῦ Ἰησοῦ», ὁ Μαθητής, «ὅν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς» (Ἰωάν. ιγ΄ 23-24). Γιά τήν ἀκλόνητη πίστι καί θερμόν ζῆλον, γιά τήν τέλεια ἀγάπη καί τήν ἀφοσίωσίν του πρός τόν Κύριον ὁ Ἰωάννης, καθώς ἐπίσης καί ὀ ἀδελφός του Ἰάκωβος, ὠνομάσθησαν ἀπό τόν Κύριον «Βοανεργές», δηλαδή, «υἱοί βροντῆς». 

Ὁ Ἠγαπημένος Ἰωάννης, ὁ υἱός τῆς βροντῆς, εἶναι ὀ μόνος ἀπό τούς Μαθητάς, πού παρηκολούθησε τόν Ἰησοῦν στά φρικτά Πάθη Του καί μέχρι καί αὐτοῦ τοῦ Σταυροῦ. Πιστεύω δέ ὅτι ὁ Ἰωάννης δέν ὑπέστη μαρτυρικόν θάνατον, διότι εἶχε πονέση καί συσταυρωθῆ μέ τόν Κύριόν του. Εἶχε δέ τήν τιμήν νά ἐκπροσωπῇ στό Σταυρό, ὅλους τούς κλητούς, ἐκλεκτούς καί πιστούς Μαθητάς τοῦ Χριστοῦ ὅλων τῶν αἰώνων καί τήν μεγαλύτερη τιμή, εἰς αὐτόν νά ἐμπιστευθῇ τήν παναγίαν Μητέρα Του, ὅταν τοῦ εἶπε· «Ἴδε ἡ Μήτηρ σου. Καί ἀπ’ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ Μαθητής αὐτήν εἰς τά ἴδια» (Ἰωάν. ιθ΄ 27).

Ὁ Ἰωάννης ἐξωρίσθηκε ἀπό τόν αὐτοκράτορα Δομιτιανόν εἰς τήν νῆσον Πάτμον. Ἐκεῖ, στόν τόπο τῆς ἐξορίας του, προσευχόμενος, στό γνωστό μας Σπήλαιον τῆς Ἀποκαλύψεως, τιμήθηκε ἀπό τόν Θεόν καί ἀξιώθηκε νά ἀνέβη ἄνω, πάνω ἀπό τά ἐγκόσμια. Γενόμενος ἐν πνεύματι, εἶδε ἅ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει (Ἀποκ.α΄1 ἑξ.) καί ἔλαβε τήν Ἐντολήν νά δῇ καί νά γράψῃ τήν Ἀποκάλυψιν. Ὑπήκουσε στήν Ἐντολήν τοῦ Κυρίου: «Γράψον ἅ εἶδες, καί ἅ εἰσι καί ἅ μέλλει γίνεσθαι μετά ταῦτα» (Ἀποκ. α΄19).Συνέγραψε δέ τό Προφητικό αὐτό βιβλίο κατά τά τέλη τοῦ 1^ου μ.Χ. αἰῶνος, γύρω στό 95 μ.Χ. Μετά τόν θάνατον τοῦ τυράννου, ὁ Διάδοχός του, ὁ Νέρβας μέ ψήφισμά του ἐπανέφερε τούς ἀδίκως ἐξορισθέντες. Τότε ἐπέστρεψε καί ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης καί ἐγκατεστάθη στήν Ἔφεσο,« ἀπό τῆς κατά τήν νῆσον φυγῆς» (ΒΕΠΕΣ, 19, 264, 12-19). Πιθανολογεῖται ὄτι τό Εὐαγγέλιόν του τό ἔγραψε κατά τό 85 ἕως 95 μ.Χ. Ἐκτός ἀπό τήν Ἀποκάλυψιν καί τό Δ΄Εὐαγγέλιον, ὁ Ἰωάννης συνέγραψε καί τρεῖς θαυμάσιες ἐπιστολές, πού φέρουν τό ὄνομά του. Αὐτή εἶναι ἠ πίστις τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν πρῶτον μετά Χριστόν αἰῶνα καί μέχρι σήμερα.

Ὁ Ἱερώνυμος ἀναφέρει ὅτι ὁ  Ἰωάννης ἔφθασε εἰς βαθύτατον γῆρας καί  δέν μποροῦσε νά διδάσκῃ διά μακρῶν, περιωρίζετο νά λέγῃ στούς πιστούς:
«Τεκνία μου, ἀγαπᾶτε ἀλλήλους».
Θά ἦταν εὐχῆς ἔργον νά γράφαμε ὅλοι οἱ πιστοί τή διδαχή τοῦ Ἰωάννου στήν καρδιά μας. Τότε πραγματικά θά βρίσκαμε ἀνάπαυσιν στήν ψυχή μας καί ὁλόκληρη ἡ ζωή μας θά ἦταν δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Καί εἶναι καιρός νά κατανοήσουμε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ. Αὐτήν τήν ἀγάπην ἐκήρυττε ὁ Ἰωάννης καί ἐδοξάσθη ὅσο κανείς ἄλλος ἀπό τόν Κύριο.
Ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει ὡς πρότυπον ἁγιότητος, ὑπόδειγμα γνήσιας ἀγάπης, τόν Ἰωάννην, γιά νά τόν μιμηθοῦμε καί νά δοξάζουμε, μέ τήν ἀγάπη μας, στήν πρᾶξι, τόν Κύριον , στόν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
 Στήν Μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, θά ἦταν παράλειψις ἀδικαιολόγητος, ἐάν δέν ἀνέφερα στούς εὐλαβεῖς ἀναγνῶστες, ὅτι ἑορτάζει  ὁ

ἠγαπημένος συνάδελφος καί συλλειτουργός εἰς τό Μετόχι τῆς Μονῆς καί Μετοχιάρης, ὁ ἐκλεκτός καί ἄψογος π. ΘΕΟΛΟΓΟΣ. Σᾶς καλῶ ὅλους νά εὐχηθοῦμε, μέ τήν καρδιά μας, στό Θεό, νά χαρίζῃ μακροημέρευσιν καί ὑγείαν τήν κατ’ ἄμφω στόν πατέρα Θεολόγον, ὥστε νά συνεχίσουμε , μέ τή Χάρι τοῦ Κυρίου τήν πνευματικήν μας συνεργασίαν,
πρός δόξαν Θεοῦ.