ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΗΣ Υ. ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τά προοίμια.

Σήμερον ὁ Εὔσπλαγχνος καί Ἐλεήμων Θεός

Προεοιμάζει ἐπί γῆς τόν πανάγιον Θρόνο Του.
Ἔριξε σπλαγχνικό τό βλέμμα Του στή γῆ καί
Εἶδε τήν κατάντια μας, τήν ἀθλιότητά μας,
ἄκουσε τούς στεναγμούς καί τίς θλίψεις μας,
καί θέλησε νά μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό τή δουλεία
τῆς ἁμαρτίας καί νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τήν «ἰλύν
βυθοῦ», εἰς τήν ὁποίαν εἴχαμε ἐμπαγῆ, διά τῆς
παρακοῆς εἰς τήν  Ἐντολήν τῆς ἀγάπης Του.
Τόσο πολύ μᾶς ἀγάπησε, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ
Τόν Μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς
Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχει ζωήν αἰώνιον.
Ηὐδόκησε, λοιπόν, ὁ Οὐράνιος, στοργικός μας
Πατέρας, νά στείλῃ τόν υἱόν Του στόν κόσμον
Καί ἐν Αὐτῷ καί δι’ Αὐτοῦ νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό
Τήν Ὀδύνη καί τόν Πόνο, νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό
Τήν «ἰλύν βυθοῦ», ἀπό τό βρωμερό Βόρβορο, νά
Μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό τήν τρομερή κοιλάδα τοῦ
Κλαυθμῶνος, νά φωτίσῃ τά σκοτάδια ὅλων τῶν
Πεπεδημένων, νά φωτίσῃ τούς κατακοίτους,
Τούς ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου καθημένους νά
μᾶς ὀδηγήσῃ εἰς τόπον ἀναψυχῆς,  «εἰς ζωῆς
πηγάς ὑδάτων». Ἐν Αὐτῷ (τῷ Υἱῷ) καί δι’ Αὐτοῦ
ηὐδόκησε τή λύτρωσι τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων.

Σήμερον ὁ Θεός, ὡς Φιλάνθρωπος, κατασκευάζει
«οὐρανόν ἔμψυχον». Ἀπό ἄκαρπη ρίζα ἐβλάστησε
«φυτόν ζωηφόρον», ἡ Μητέρα τοῦ Υἱοῦ Του,  ἐνανθρωπήσαντος. «Ἡ στεῖρα τίκτει τήν Θεοτόκον καί τροφόν τῆς ζωῆς ἡμῶν». Ἐλευθέωσεν ὁ Θεός, ἀπό τό ὄνειδος τῆς ἀτεκνίας τόν Ἰωακείμ καί τήν Ἄννα, στά γεράματά τους, καί ἐχάρισε, ὡς καρπόν Προσευχῆς, σέ αὐτούς, τήν Μητέρα τοῦ Υἱοῦ Του, τήν «κεχαριτωμένην», τήν ἁγνήν καί ἄσπιλον Παρθένον, ἡ ὁποία ἐκ πνεύματος Ἁγίου ἔτεκε τόν Ἐλευθερωτήν τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, εἰς ἐκπλήρωσιν τῆς θείας Οἰκονομίας. Σήμερον δηλαδή γεννᾶται ἡ γεννήσασα τόν Λυτρωτήν καί συνεπῶς δι’ αὐτῆς
«ἀνεπλάσθημεν οἱ γηγενεῖς, καί ἀνεκαινίσθημεν ἐκ τῆς φθορᾶς, πρός ζωήν τήν ἄληκτον». Ὁ ἱερός,  ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας ἐν χαρᾷ ψάλλει, ὅτι
«Σήμερον ὁ τοῖς νοεροῖς θρόνοις ἐπαναπαυόμενος
Θεός, θρόνον ἅγιον(τήν Παρθένον) ἑαυτῷ προητοίμασεν. Ἐκεῖνος, πού μέ τόση σοφία ἐστερέωσε τούς οὐρανούς, ὡς Φιλάνθρωπος, κατεσκεύασε  «οὐρανόν ἔμψυχον», τήν Θεοτόκον.
Τό ζωηφόρον φυτόν, τήν ἁγνή καί ἄσπιλον Παρθένον, ἐβλάστησε, γιά χάρι μας,  ἀπό ἄκαρπη ῥίζα, τήν Μητέρα Του, ἐν σαρκί ἐληλυθότος.
Ὁ τῶν θαυμασίων Θεός καί τῶν ἀνελπίστων ἐλπίς, Κύριε Δόξα σοι».

Σήμερα εἶναι ἡμέρα χαρᾶς. Διότι ὁ Πανάγαθος, μέ τή

τή Γέννησι τῆς Θεοτόκου ἐφανέρωσε σέ μᾶς τούς ἀναξίους τήν ἀνέκφραστη καί ἀνέλπιστη θεϊκή Του συγκατάβασι. Τοῦτο τό μυστήριον δέν τό χωράει ὁ νοῦς μας. Σήμερα γεννᾶται ἡ κλῖμαξ, δι’ ἧς κατέβη ὁ Θεός, Σωτῆρας καί Λυτρωτής τοῦ Γένους τῶν ἀνθρώπων. Σήμερα γεννᾶται ἡ γέφυρα, πού μεταφέρει ὅλους ἐμᾶς τούς εὐτελεῖς

ἀπό τή γῆ εἰς τόν οὐρανόν, ἀρκεῖ νά πιστέψουμε καί νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό  νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης  Του καί νά τό κάνουμε «πρᾶξι» στή ζωή μας. Τώρα ἔχουμε τήν πιο στοργική Μητέρα, πού μᾶς παραστέκει στό κάθε μας βῆμα καί μᾶς ὁδηγεῖ εἰς τήν Ὁδόν τῆς Ζωῆς. Μᾶς Φωτίζει, μέ τό φωτεινό τό ἅγιο παράδειγμά της, ἡ ἁγνή καί ἄσπιλος Παρθένος. Μᾶς ὁδηγεῖ πρός τόν Σωτῆρα καί Κύριον, μέ τήν ὁλόψυχη, τήν ὁλοκληρωτική ἀφιέρωσί της στό Θεό, πού τήν ἀνέδειξε Μητέρα τοῦ Φωτός, Μητέρα τῆς Ζωῆς, Μητέρα τῆς Χαρᾶς καί τοῦ πόνου, Μητέρα ὅλων μας. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, πῶς νά Σέ ὑμνήσουμε καί νά Σέ εὐχαριστήσουμε, γιά τή μεγάλη Μητέρα, πού μᾶς χάρισες, σκέπη κραταιά καί βοήθεια, καταφυγήν καί στερέωμα. Ἀνεξιχνίαστες εἶναι οἱ βουλές Σου, Κύριε. Μας χάρισες ἕνα μεγάλο Θησαυρό, τήν παναγία Μητέρα Σου, γιά νά  σκεπάζῃ ἐμᾶς τούς ἀθλίους, ὄχι γιατί τό ἀξίζουμε, ἀλλά ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ ἐνδόξου Ὀνόματός Σου,  Ἰησοῦ μου!

Γλυκύτατε Κύριέ μου Ἰησοῦ, Σύ πού εἶσαι τό Φῶς τό ἀληθινό, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο ,πού ἔρχεται στόν κόσμο, φώτισε καί τό δικό μας πυκνό σκοτάδι. Βοήθησέ μας νά φυλάξουμε βαθειά, μεσ’ στήν καρδιά μας τό Θησαυρό, πού μᾶς χάρισες, τήν ἄχραντη Μητέρα Σου...

Καί Σύ, «Μεγαλόχαρη», τρισκεχαριτωμένη, δέξου τίς παρακλήσεις ὅλων ἡμῶν τῶν ἀναξίων παιδιῶν Σου, Πανάχραντε. Σύ εἶσαι ἡ ἐλπίς τῶν ἀπηλπισμένων καί μή μᾶς ἐγκαταλείπῃς. Ἐσένα ἔχουμε, Παναγία Μητέρα, προστασία καί σκέπη καταφυγή καί βοήθεια σέ ὅλες τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας καί Σέ Σένα καταφεύγουμε καί σέ παρακαλοῦμε, Παναγιά μου, νά σκεπάζῃς μέ τή Χάρι Σου ἐμᾶς καί τό ταλαίπωρο Γένος μας, ὅπως πάντοτε. Σέ ὑμνοῦμε καί Σέ δοξάζουμε, Πανάχραντε, ἐλπίς πάντων τῶν Χριστιανῶν. Σκέπε, φρούρει, φύλαττε τούς ἀναξίους δούλους σου,  καί λύτρωσε ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως καί ἀπό πάσης ἐπιβουλῆς τῶν δολίων ἐχθρῶν μας, δαιμόνων καί δαιμονανθρώπων. Πρέσβευε στόν Υἱόν Σου καί Θεόν ἡμῶν νά μᾶς λυτρώνῃ ἀπό τόν κακό μας ἑαυτό καί ἀπό κάθε συμφορά! Σκέπαζέ μας, Πανάχραντε μέ τή Χάρι Σου, γιατί μόνον Σύ γεννήθηκες, γιά νά εἶσαι σκέπη τοῦ κόσμου Πλατυτέρα νεφέλης.

Χαῖρε Πανάχραντε Κόρη! Χαῖρε ἡ τῶν ἀπηλπισμένων ἡ ἐλπίς καί τῶν πολεμουμένων βοήθεια. Χαῖρε Δέσποινα, προστασία καί σκέπη καί σωτηρία τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Σέ Σένα ἀναθέτω κάθε μου ἐλπίδα, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, σκέπασον ἡμᾶς ὑπο τήν σκέπην Σου!