Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΦΙΛΘΕΗ Η ΑΘΗΝΑΙΑ

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΑΡΕΤΗΣ

Δέν εἶναι ὑπερβολή, ἄν ποῦμε ὅτι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι στόν κόσμο, ἔχουμε ἀπομακρυνθῆ ἀπό τήν πηγή τοῦ ζῶντος ὕδατος, ἀπό τόν Ἕνα καί μόνον ἀληθινόν Θεόν, καί, διά τῆς παρακοῆς τοῦ Θείου Θελήματος, ἔχουμε μεταβάλλει τόν Παράδεισο, σέ «χοιροστάσι». Ζοῦμε «ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ» (Ψαλμ.62,2). Διαπιστώνει ὁ Προφήτης ὅτι δέν ὑπάρχει κανείς συνετός, κανείς καθαρός ἀπό ῥύπου. Οὔτε ἕνας, πού νά σέβεται τόν Θεόν, ὅπως ἁρμόζῃ. Δίκαια ὁ Εὐαγγελιστής τῆς Ἀγάπης, ὁ υἱός τῆς βροντῆς, ὁ Ἰωάννης, λέγει ὅτι «ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄Ἰωάν. ε΄19).

Συνέπια τῆς παραβατικῆς συμπεριφορᾶς, πού εἶναι καθαρή τρέλλα, εἶναι νά εἰσέρχεται ὀ Σατανᾶς στίς ψυχές τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων. Κυριεύονται,

δηλαδή, ἀπό τά δαιμονικά πάθη καί τίς Κακίες, ἀπό τόν Ἐγωϊσμό, ἀπό τήν πλεονεξία, πού εἶναι εἰδωλολατρία, καί ἀπό πολλά ἄλλα βρωμερά πάθη, ὥστε νά μή σέβωνται τούς συνανθρώπους τους, καί χωρίς ντροπή, νά βασανίζει ὁ ἕνας τόν ἄλλον, τόσον, ὥστε 

«νἆναι πικρό καί τό νερό πού πίνουμε

καί τό ψωμί πού τρῶμε, «ἄρτος οδύνης».

Ὁ  Οὐίλιαμ Σαίξπιρ( Shakespeare) λέγει ὅτι

«Ζοῦμε σ’ ἕνα κόσμο, πού τό νά βλάψῃς ἄλλον

εἶναι πρᾶξι ἐπαινετή, καί ὅταν κάνῃς τό καλό,

οἱ πιο πολλοί σέ παίρνουν γιά τρελλό».

 Καί εἶναι διαχρονικός ὁ λόγος του.

Εὐτυχῶς ὅμως, δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν ἀκόμη καί σήμερα, πολλοί, πού ἀγωνίζονται μέ τόν κακό τους ἑαυτό, καί, μέ σύμμαχο, τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, σιγά-σιγά, καλλιεργοῦν μέσα στήν ψυχούλα τους τήν Πίστι στό Χριστό, τήν γνήσια  Ἀγάπη στόν Θεόν καί τόν πλησίον, τήν ταπείνωσι καί γενικά τίς χριστιανικές ἀρετές. Ζοῦν «εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Ζοῦν «καθώς πρέπει ἁγίοις». Μιμοῦνται τό Χριστό. Ἀκολουθοῦν τά ματωμένα Χνάρια Του. Περιπατοῦν «ἐν ἀγάπῃ», ὅπως ὁ Χριστός, δίδουν καί τή ζωή τους, γιά τούς ἄλλους, προσφοράν καί θυσίαν στό Θεό εἰς ὀσμήν εὐωδίας» (Ἐφεσ. ε΄ 1-2).

Μία ἁγία ψυχή, ἁπλῆ, καθαρή ταπεινή, Πιστή στό Χριστό,  ὑπόδειγμα χριστιανικῆς ἀρετῆς, πρότυπον ἁγίας ζωῆς, ὑπῆρξε καί ἡ Ἁγία καί Ὁσιομάρτυς  Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία, πού ἔζησε καί ἔδρασε στήν ἐποχή τῆς Τουρκοκρατίας.

Ὑπάρχουν, δόξα τῷ Θεῷ, ἀκόμη ἄνθρωποι, σάν τήν Φιλοθέη, πού πιστεύουν καί ἀφοσιώνονται στό Χριστό καί στό ἔργο τῆς ἀνακουφίσεως τῶν πτωχῶν. Πρόθυμοι νά θυσιάσουν στό βωμό τῆς ἀγάπης τήν ψυχή καί τή ζωή καί τόν πλοῦτο του, γιά νά θρέψουνε καί νά ποτίσουν τό Χριστό, στό πρόσωπον τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν Του.Εἶναι ἄνθρωποι, ἁπλοϊκοί, ταπεινοί, μέ βαθειά, θερμή Πίστι στό Χριστό, πού σέβονται τούς συνανθρώπους τους καί προσπαθοῦν νά τούς στηρίζουν τίς δύσκολες ὧρες. Ἔτσι ἐξηγεῖται καί τό ὅτι ὁ Θεός δέν καταστρέφει τόν κόσμο, ὅπως στό Σόδομα καί τά Γόμορα. Ἡ Ὁσιομάρτυς μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἔχοντας ὑπόδειγμα τήν Ὁσιομάρτυρα, πού ἀφοσιώθηκε στό Χριστό καί τά ἔδωσε ὅλα καί τή ζωή της, γιά τούς ἄλλους, πλησιάζουμε τό Θρόνο τῆς Χάριτος καί συνομιλοῦμε μέ τόν Οὐράνιον Πατέρα μας.

Πιστεύουμε ὅτι οἱ ἄλλοι, οἱ πλησίον, οἱ ἐλάχιστοι ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή μας, εἶναι ἡ χαρά μας. Πιστεύουμε ὅτι, χωρίς τούς ἄλλους ἡ ζωή μας εἶναι σκοτάδι, ἔρεβος, κόλασις. Χωρίς τούς ἄλλους δέν ὑπάρχει ζωή.  Κανείς δέν μπορεῖ νά ζήσῃ μόνος του. οὔτε στόν Παράδεισο τῆς Ἐδέμ καί κανείς δέν μπορεῖ νά σωθῇ μόνος του. Αὐτήν τήν ἀλήθεια τή βεβαιώνει ὁ Θεός καί λέγει: «Οὐ καλόν εἶναι τόν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθόν κατ’ αὐτόν. Καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, κατ’εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. Καί εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός» (Γενέσ. α΄ 27-28. β΄ 18).

Καί εἶναι καιρός στήν ἐξωφρενική ἐποχή μας νά κατανοήσουμε τήν ἀξία καί τή σημασία, πού ἔχουν οἱ ἄλλοι στή ζωή μας, καί ἐγκαίρως νά θεραπεύσουμε τήν προβληματική μας συμπεριφορά ἀπέναντί τους, Νά Νοιώσουμε ὅτι χωρίς αὐτούς ἡ Ζωή μας εἶναι κενή, εἶναι ἄδεια, χωρίς νόημα, χωρίς περιεχόμενον, χωρίς ἀξία. Νά κατανοήσουμε ὅτι οἱ συνάνθρωποί μας, οἱ ἐλάχιστοι ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τούς ἀποκαλεῖ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, εἶναι εἰκονίσματα τοῦ Θεοῦ, ἴσως ἀχρειωμένα, ἀλλά εἰκονίσματα, καί ὅτι ὀφείλουμε νά ἔχουμε σεβασμό σ’ αὐτούς καί νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά θυσιάσουμε ἀκόμη καί τή ζωή μας γι’ αὐτούς, ἄν χρειασθῇ. Τρανό παράδειγμα μᾶς δίνει μέ τή ζωή καί τά θεάρεστα ἔργα της ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία. ἡ ὁποία ἀκολούθησε τό παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ, πού σταυρώθηκε γιά μᾶς.

Εἴθε νά μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Κύριος, διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ἁγίας Φιλοθέης, νά ἀκολουθήσουμε κι’ ἐμεῖς τά ματωμένα Χνάρια Του καί νά τόν δοξολογοῦμε ἀκατάπαυστα, ὄχι μόνον μέ τά λόγια, ἀλλά μέ τά φωτεινά, τά θεάρεστα ἔργα μας. Διότι σ’ Αὐτόν ἀνήκει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις καί τώρα, καί πάντοτε καί εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.