« ΟΙ ΔΙΨΩΝΤΕΣ ΠΟΡΕΥΕΣΘΕ ΕΦ' ΥΔΩΡ»(Ἡσ. 55,1)

« ΚΑΙ ΑΝΤΛΗΣΑΤΕ ΥΔΩΡ ΝΕΤ’ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ

ΕΚ ΤΩΝ ΠΗΓΩΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ»

(Ἡσ.12,3).

 Oἱ διψῶντες, ὅσοι ποθοῦν τή λύτρωσι, ὅσοι, πραγματικά, διψοῦν, μέ τήν καρδιά τους, τή σωτηρία, μποροῦν να δεχθοῦν την πρόσκλησι τῆς Ἄπειρης Ἀγάπης, καί, μέ τή θέλησί τους, να κόψουν τά δεσμά, να παύσουν νἆναι «δέσμιοι τῆς γῆς» καί νά πορευθοῦν την ὁδόν πού φέρει στην Πηγή τοῦ Ζῶντος Ὕδατος, στήν Πηγή τοῦ Σωτηρίου, στήν Πηγή τῆς Σωτηρίας καί νά ἀντλήσουν, μέ χαρά και εὐφροσύνη, «τό Ὕδωρ τό Ζῶν», τό Ζωντανό νερό.

Πηγή τῆς Σωτηρίας εἶναι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ. Αὐτός και μόνον Αὐτός εἶναι ἡ Πηγή τῆς Ζωῆς και τῆς ἀθανασίας. Αὐτός και μόνον Αὐτός χορηγεῖ στούς διψῶντας τό «ὕδωρ το Ζῶν», δηλαδή, τίς δωρεές και τίς Χάριτες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτός και μόνον «Αὐτός σώσει και σώζει τον λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. α΄21).Καί εἶναι πλέον ἤ βέβαιον ὅτι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς (Πράξ. δ΄ 12). Και πραγματικά, ὅποιος διψᾷ τη σωτηρία και ἐπικαλεῖται τό ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ σώζεται (Πράξ. β΄ 21). Αὐτός εἶναι «ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. α΄29).

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας (παρβλ. Κολοσ. γ΄ 4.Ἐφεσ. β΄14). Αὐτός και μόνον Αὐτός εἶναι για μᾶς ἡ Ὁδός και ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, το Φῶς και ἡ Εἰρήνη τοῦ σύμπαντος κόσμου. Αὐτός και μόνον Αὐτός εἶναι ἡ μόνη μας παρηγοριά, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας, το μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Ὅλοι μᾶς ἐξαπατοῦν και μᾶς ἐγκαταλείπουν. Αὐτός καί μόνον Αὐτός μένει κοντά μας, μᾶς κυνηγάει μέ  τό Ἔλεός Του καί δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ. Και Αὐτός καί  μόνον Αὐτός εἶναι «τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί  τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ Ἔσχατος, ὁ Ὤν και ὀ Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ» (Ἀποκ. α΄ 8, 17.β΄ 8.κβ΄13). Αὐτός και μόνον Αὐτός εἶναι « ὁ θαυμαστός Σύμβουλος, Θεός  Ἰσχυρός, Ἐξουσιαστής, Ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος…»( Ἡσ. 9,6). Αὐτός και μόνον Αὐτός εἶναι ἡ Πηγή και ὁ χορηγός τοῦ Ζῶντος ὕδατος. Και Αὐτός , ὡς ἄπειρη Ἀγάπη μᾶς καλεῖ καί λέγει: «Ἐάν τις διψᾷ ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω» ( Ἰωάν. ζ΄37). Καί «Οἱ διψῶντες πορεύεσθε ἐφ’ ὕδωρ. Και ἀντλήσατε ὕδωρ μετ’ εὐφροσύνης ἐκ τῶν πηγῶν τοῦ σωτηρίου».

Ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει καί λέγει ὅτι «Αὐτός πού πίνει ἀπό αὐτό ἐδῶ τῆς γῆς τό φυσικό νερό ξαναδιψάει. Ἐκεῖνος ὅμως πού θά πιῇ ἀπό το νερό, πού θά τοῦ δώσω ἐγώ, δέν θά διψάσῃ ποτέ εἰς τον αἰῶνα, ἀλλά τό νερό, πού θα τοῦ δώσω ἐγώ θα γίνῃ μέσα του πηγή ὕδατος, πού θα ἀναβλύζῃ καί θά ξεχύνεται καί θά τρέχῃ πάντοτε καί θά ποτίζῃ  τίς ψυχές καί θά παρέχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. δ΄  13-14).

Ὅποιος δεχθῇ τήν πρόσκλησι καί, μέ λαχτάρα, δεχθῇ «τό ὕδωρ τό ζῶν», ὅποιος,  δηλαδή, πιστεύσῃ εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν, « καθώς εἶπεν ἡ Γραφή, ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δέ εἶπεν περί τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν  οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτόν» (Ἰωάν. ζ΄38-39). Οἱ διψῶντες, δεχόμενοι τό ὕδωρ τό ζῶν, γίνονται «Θεοφόροι, Χριστοφόροι και Πνευματοφόροι». Ζωντανό νερό εἶναι καί ὁ ζωοποιόςτοῦ Χριστοῦ λόγος, πού, καί νεκρούς  ἀνασταίνει, καί εἶναι καθαρή τροφή και τρυφή τῆς ψυχῆς, ἴαμα,θεραπεία.

Ζωντανό νερό  εἶναι, πάνω ἀπό ὅλα, τό ἄχραντο Σῶμα καί τό Τίμιον Αἷμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού καθαρίζει ἡμᾶς ἀπό κάθε ἁμαρτία και μᾶς θεραπεύει ἀπό πᾶσαν νόσον και πᾶσαν μαλακίαν. Και πραγματικά ὅποιος διψᾷ και προσέρχεται μετά φόβου Θεοῦ, Πίστεως καί ἀγάπης καί κοινωνεῖ τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, σώζεται. Ὁ «πανακής ἰατρός»,  ὁ Λυτρωτής, μᾶς θεραπεύει  ἀπό πᾶσαν νόσον καί ἀπό πᾶσαν μαλακίαν.

Ὁ Κύριος, ὡς ἄπειρη Ἀγάπη, μᾶς προσκαλεῖ καί μᾶς βεβαιώνει: Γέγονεν. Ἔχουν γίνει ὅλα. Ἐγώ τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος. Ἐγώ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν» (Ἀποκ. κα΄ 6). «Καί ὁ διψῶν ἐρχέσθω, καί ὁ θέλων λαβέτω ὕδωρ ζωῆς ΔΩΡΕΑΝ» (Ἀποκ. κβ΄17).

ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΔΙΨΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ.

Ἐμεῖς ὅμως εἴμαστε δεκτικοί τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Εἴμαστε ἄξιοι να λάβουμε το ὕδωρ το ζῶν;

Διακατέχεται ἡ ψυχή μας ἀπό πεῖνα καί δίψα, γιά  τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί γιά τήν Δικαιοσύνην Αὐτοῦ;

Ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μας τήν ἐσωτερική, μυστική σχέσιν,  κοινωνίαν και ἕνωσιν , μέ τόν Ζῶντα Θεόν,  «ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος επί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων;» ( Ψαλμ. 41,2). Ἐάν πραγματικά φλέγεται ἡ ψυχή μας ἀπό τη λαχτάρα, γιά τό Θεό καί τή Δικαιοσύνη Του, τότε δέν ἀρκεῖ να εἴμαστε «διψῶντες». Χρειάζεται να σπάσουμε τά δεσμά μέ τή γῆ και τά γήϊνα. Ὀφείλουμε νά σταθοῦμε πάνω ἀπό τίς μικρότητες καί νά καθαρίσουμε την ψυχή μας ἀπό τά βρωμερά μας πάθη και τίς κακίες μας. Διότι μόνον οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ μποροῦν νά λάβουν τό Ζωντανό νερό καί νά δοῦν τό Θεό.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς τονίζει και λέγει: «Ταύτας οὖν ἔχοντες  τάς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός και πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β΄ Κορινθ. ζ΄1).

Εἴθε ὁ Κύριος, ὁ Σωτήρ καί Λυτρωτής τοῦ Σύμπαντος, νά μᾶς ἀξιώσῃ, να καθαρίσουμε την ψυχή μας ἀπό κάθε ὑλική και ἀκάθαρτη ἡδονή καί νά περιπατοῦμε, ὅπως ἀκριβῶς Αὐτός, ἐν ἀγάπῃ, καί νά παραδίδουμε τόν ἑαυτόν μας προσφοράν και θυσίαν στο Θεό εἰς ὀσμήν εὐωδίας, νά ζοῦμε ,δηλαδή, «εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ», καθώς πρέπει ἁγίοις, ὥστε νά λάβουμε τό Ζωντανό Νερό και ἔχοντες τη Χάρι τοῦ ἁγίου Πνεύματος να Τον δοξάζουμε και, ἀσιγήτως, νά Τόν ὑμνοῦμεν εἰς πάντας τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.