« ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ»·

«ΗΓΓΙΚΕ  ΓΑΡ  Η  ΒΑΣΙΛΕΙΑ  ΤΩΝ  ΟΥΡΑΝΩΝ».

(Ματθ. δ΄17)

 

Ἔχουμε πεῖ ἀμέτρητες φορές πόσο μεγάλο Κακό εἶναι ἡ ἁμαρτία. «Δεινόν ἡ ἁμαρτία»! Εἶναι βλάστημα τῆς κακῆς ἐλευθέρας βουλήσεως τοῦ ἀνθρώπου. Εἷναι δε πασίδηλον ὅτι ὁ Θεός εἶναι Ἀγαθός και μεταδοτικός τοῦ ἀγαθοῦ Καί ὅτι «Ουκ ἔστιν αἴτιος τῶν Κακῶν ὁ Θεός». Τό  Κακόν, ἡ ἁμαρτία, ὁ ἐκτροχιασμός, εἶναι λάθος ἐπίζήμιον, προϊόν τῆς κακῆς προαιρέσεως τοῦ ἀνθρώπου, πού ἐπιφέρει στήν ψυχή καί  τή ζωή μας τό θάνατο.  «Τά γάρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. στ΄ 23).Καί Θάνατος εἶναι ὁ χωρισμός ἀπό τό Θεό.

Ἐπίσης ἔχουμε τονίσει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε «κατ’ εικόνα και καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ». Δηλαδή, μέ νοῦν, γιά νά διακρίνει τό Καλόν ἀπό τό Κακόν καί μέ  ἐλευθέρα βούλησι, μέ ἐλευθερία, ὥστε νά μπορῇ νά ἐκλέγῃ καί νά εἶναι ὑπεύθυνος τῆς ἐκλογῆς του. Ἡ καλή χρῆσις τοῦ νοῦ και τῆς ἐλευθερίας του εἶναι ζωή. Ἡ κακή χρῆσις εἶναι θάνατος. Ἡ κακή προαίρεσις γεννᾶ τον Θάνατο.

Ὁ ἄνθρωπος γεννιέται μέ τό «δυνατόν τοῦ ἀποθανεῖν καί  τό δυνατόν τοῦ μή ἀποθανεῖν». Ἡ ζωή ἤ ὁ Θάνατος ἐξαρτῶνται ἀπό τη δική του προαίρεσι. Γιεννιέται με ἔμφυτη τή ῥοπή πρός τήν ἁμαρτία. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς το λόγο και οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς ἀποτρέπουν ἀπό τό Κακόν, μᾶς διδάσκουν  νά μένουμε στερεωμένοι στήν Πίστι στό Θεό, νά βαδίζουμε, σταθερά, στήν Ὁδόν τῆς ζωῆς, τήν Ὁδόν τῶν Ἐντολῶν, ἀπό τό Α πρός τό Ω, ἀπό τήν Ἀρχή πρός τό Τέλος, ἀπό τό· «κατ’ εἰκόνα», εἰς τό· «καθ’ ὁμοίωσιν», μέ Προσοχή και Προσευχή, ὥστε νά μήν ἐκτροχιαζώμαστε, νά μήν ἁμαρτάνωμε.

Στήν περίπτωσιν ὅμως ἀπροσεξίας, ἐκτροχιασμοῦ, στήν περίπτωσι παραβατικῆς συμπεριφορᾶς, ἡ Ἐκκλησία, μᾶς τονίζει ὅτι ὁ Θεός, ὡς στοργικός Πατέρας, ἐπειδή «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»(Α΄Τιμόθ.β΄4), μακροθυμεῖ. Ἀνοίγει τή Θύρα τῆς ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. Και μᾶς καλεῖ να μετανοήσουμε εἰλικρινά και ἔμπρακτα και τονίζει ὅτι γίνεται μεγάλη χαρά στόν οὐρανό «ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκ.ιε΄7). Και ὁ ἱερός Χρυσόστομος  μᾶς καλεῖ εἰς μετάνοιαν και λέγει ὅτι «τό ἁμαρτάνειν ἀνθρώπινον, το ἐμμένειν ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ σατανικόν καί τό ἐξομολογεῖσθαι θεῖον». Ὁ δέ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει ἐπίσης ὅτι «Οὐ φοβερόν τό πεσεῖν, ἀλλά τό κεῖσθαι».Καί πραγματικά πιό φοβερό Κακό εἶναι ἡ ἀμετανοησία.

Κάθε λογικός ἄνθρωπος προγνωρίζει ὅτι ὅλα τά κακά στή ζωή του εἶναι προϊόντα τῆς κακῆς του προαιρέσεως, τῆς κακῆς χρήσεως τοῦ νοῦ και τῆς ἐλευθερίας του. Καί ὀφείλει νά προσέχῃ, νά ἀγωνίζεται καί νά ἀποφεύγῃ τήν ἁμαρτία. Ὅταν δέ, ὡς ἄνθρωπος, ἁμαρτάνῃ, τότε ὀφείλει νά μεταμελῆται, νά μετά-νοῇ. Νά ἀναγνωρίζῃ, ἔστω ἐκ τῶν ὑστέρων,  τά λάθη του καί  νά διορθώνῃ τά κακά, πού ἔχει προκαλέσει,  νά εὐχαριστῇ δέ  τό Θεό, γιά τή δωρεά. Διότι, ὅπως ἔχουμε πεῖ, ἡ μετάνοια εἶναι δόσις ἀγαθή και δώρημα τέλειον τοῦ Θεοῦ στόν ἀνθρωπο. Ὁ Υἱός και Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ἀνατέλλει τοῖς ἐν σκότει και σκιᾷ θανάτου καθημένοις. Γίνεται, γιά χάρι μας, ταπεινός ἄνθρωπος, καί μᾶς καλεῖ να μετανοήσουμε, διότι ἔφθασε ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.Ἔρχεται ταπεινά, ἀθόρυβα κοντά μας, «ὡς αὔρα λεπτή», «ἵνα τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσιν». Και λέγει: «Δέν ἦλθα να καλέσω δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν» (Ματθ. θ΄13).Ἀναζητεῖ  τό πλανώμενον πρόβατον. 

Και « τό πλανηθέν εὑρών, τοῖς ὤμοις ἀναλαβών τῷ Πατρί προσαγάγει» καί γίνεται μεγάλη χαρά στόν οὐρανό, γιά τόν καθένα πού ἐπιστρέφει στήν Πατρική Ἑστία. Δέν θέλει  ὁ Θεός νά χαθοῦν τά πλάσματά Του. Πεῖνα και δίψα τοῦ Χριστοῦ ἡ σωτηρία μας. ΑΡΚΕΙ νά ἀκούσουμε τή φωνή Του,  νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του. Νά ἐξέλθουμε ἀπό τή Βαβυλῶνα καί νά ἀκολουθήσουμε τό Ἀρνίον, ὅπου ἄν ὑπάγῃ.

ΑΡΚΕΙ  νά ἀνοίξουμε τήν  καρδιά μας στό Χριστό, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «Πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωή καί ἔτσι νά μεταβάλλουμε αὐτήν ἐδῶ την Κόλασι, σέ Παράδεισο τῆς τρυφῆς. Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ μᾶς καλεῖ:«Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν». 

Και πραγματικά, «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει, μπορεῖ να δῇ Φῶς μέγα, και οἱ καθήμενοι ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου, μποροῦν , ἄν θέλουν, νά δεχθοῦν στήν ψυχή καί  τή ζωή τους, τόν Κύριο, ὥστε νά λάμψῃ μέσα τους το Φῶς τοῦ Χριστοῦ»(παρβλ.Ματθ.δ΄16).

Κρούει τήν Θύρα. Συγκαταβαίνει καί, γιά χάρι μας, ἀνοίγει τίς Πύλες τοῦ Οὐρανοῦ, διά τῆς μετανοίας. Και μᾶς καλεῖ. ΑΡΚΕΙ να ἀκούσουμε τή φωνή Του και να μετανοήσουμε εἰλικρινά καί νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του, εἰλικρινά μετανοιωμένοι. ΑΡΚΕΙ νά ἀφήσουμε τά «λασπονέρια τῆς Ἀποστασίας» και νά ἐπιστρέψουμε στήν Πῃγή τοῦ Ζῶντος Ὕδατος. ΑΡΚΕΙ να ἀφήσουμε τά «ξυλοκέρατα τῆς ἀπιστίας» , γιά νά γευθοῦμε «τόν Μόσχον τον σιτευτόν». Τό ἐμμένειν ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ εἶναι σατανικόν.

 Δυστυχῶς ὅμως διαπιστώνουμε ὅτι ἡ ἀνθρωπότης πορεύεται ἀπό πτώσεως εἰς πτῶσιν. Δεν βαδίζει τήν «καθ’ ὐπερβολήν Ὁδόν», τήν Ὁδόν τῆς ζωῆς, τήν ὁδόν τῆς Ἀγάπης. Πολλοί ἄνθρωποι, ὄχι μόνον δέν μετανοοῦν, ἀλλά καί καυχῶνται ἐπί τοῖς ἀτοπήμασιν. Ἐμμένουν, μέ λυσσώδη μανίαν, κατάκοιτοι στή Χώρα καί τή σκιά τοῦ Θανάτου. «Δέσμιοι τῆς γῆς».

Με τή θέλησί τους, ἀρνοῦνται τόν Ἕνα καί μόνον Ἀληθινόν Θεόν καί μέ δυό λέξεις· ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ το Βόρβορο, τό Διάβολο, τό Μαμωνᾶ , ΤΟ ΧΡΗΜΑ.

Καί ἐδῶ στήν Ἑλλάδα μας ἀκόμη, στήν καρδιά τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, οἱ ἐντεταλμένοι ἀπό τό Σύνταγμα νά φυλάξουν τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν στόν Θεόν, «τά Ὅσια και τά Ἱερά τῆς Ρωμιοσύνης», χωρίς Ντροπή, προσβάλουν στήν Πρᾶξι, ὄχι μόνον τόν ἙΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ἀλλά καί ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ. Περιφρονοῦν τίς Ἀξίες καί τά Ἰδανικά. Νομοθετοῦν νόμους, πού ἀποπροσανατολίζουν τούς ἀνθρώπους, καί δέν παιδαγωγοῦν. Π.χ. νομιμοποιοῦν τή διαστροφή ὡς Ἰδιαιτερότητα. Σπέρνουν τό φόβο στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Σύγχρονοι εἰκονοκλάστες. Ἀφανίζουν τό ἀνθρώπινον πρόσωπον. Μᾶς ἀναγκάζουν να φορέσουμε φίμωτρο. Δέν προσκυνοῦν τόν Τίμιον Σταυρόν καί τό Εὐαγγέλιον καί,χωρίς ντροπή, περιφρονοῦν τίς ΑΞΙΕΣ καί τά Ἰδανικά τῆς Φυλῆς. Καί ὄχι μόνον δέν προσκυνοῦν, ἀλλά κλείνουν τίς Ἐκκλησίες μας, ἀγνοοῦντες ὅτι «ὡσεί χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτῶν». Δολίως μᾶς γυρίζουν πίσω στίς τρῶγλες καί τά σπήλαια καί τήν ὀπισθοδρόμησι τήν ἀποκαλοῦν πρόοδο, καί δέν μετανοοῦν. 

O Tempora, o mores! «Ὤ ἤθη! Ὤ καιροί!»

Θα μποροῦσε ποτέ νά φαντασθῇ κανείς ὅτι θά πετοῦσαν τήν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας μας ἀπό τήν αἰθουσα τῆς Βουλῆς καί ἀπό τό Γραφεῖο τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καί ἀπό τίς αἴθουσες διδασκαλίας τῶν ἑλληνικῶν Σχολείων; Θά φανταζόταν κανείς ὅτι θά ἀφαιροῦσαν ἀπό τό Προεδρικό Μέγαρο τά ὅπλα τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, τά ἱερά  ὅπλα Ἐκείνων, πού πολέμησαν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστι τήν ἁγίαν καί γιά τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερίαν», τά ὅπλα αὐτῶν, πού μέ τό αἷμα τους, μᾶς χάρισαν τή λευτεριά; 

Τί,  ἄραγε, προσπαθοῦν νά ἐπιτύχουν  οἱ ὀλίγοι αυτοί δυστυχισμένοι,   ἄμυαλοι,  συνανθρωποί μας,  μέ τά καμώματά τους αὐτά; Ὅλα αὐτά εἶναι καμώματα ντροπῆς. Τί ἐπιδιώκουν μέ τό κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν, μέ τόν ἐκφοβισμό καί μέ τό διωγμό ὅλων, ἐκείνων πού πιστεύουν στό Θεό καί ἀγαποῦν τήν πατρίδα καί τήν Χριστιανικήν Οἰκογένεια;

Ἀγνοοῦν, ἀσφαλῶς, οἱ δύσμοιροι θνητοί, ὅτι «σκληρόν τό πρός κέντρα λακτίζειν»; Αγνοοῦν ὅτι «τεθνήκασι και θνήσκουν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχή τοῦ Παιδίου»; Ἡ Ἱστορία διδάσκει ὅτι οἱ διῶκτες τῆς Πίστεως ἐξαφανίσθηκαν, καί ἐξαφανίζονται, «ὡσεί χνοῦς ὅν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος  ἀπό προσώπου τῆς γῆς».

Καί οἱ φύλακες γρηγοροῦν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. Δέν μᾶς ἀφήνει μόνους. Εἶναι μαζί μας ὁ Θεός.

Εἶναι καιρός νά καταλάβουν οἱ δυστυχισμένοι αὐτοί συνάνθρωποί μας ὅτι καμμιά δύναμις, ΚΑΝΕΙΣ, ἀπολύτως κανείς, δέν μπορεῖ να ἀνατρέψῃ τίς προαιώνιες Βουλές τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ Παντοκράρωρ σκεπάζει μέ τή Χάρι Του καί μέ τή Δύναμί Του ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΟΔΟΞΙΑ ΤΗΣ. ΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΙΣΩ!

Καί εἶναι καιρός νά καταλάβουμε καλά ὅλοι καί οἱ ἐλάχιστοι Θεομάχοι, ὅτι «γινώσκει Κύριος ὁδόν δικαίων και ὁδός ἀσεβῶν ἀπολεῖται» ( «chi jodea jechova derech tsadikim, vederech ressaim tovet») (Ψαλμ.α΄6).

Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο και οἱ πιστοί στό Θεό δέν φοβούμαστε. Και μαζί μέ τόν Δαυῒδ κραυγάζομεν: «Lo nira… chi Jechova tsebaoth imanu, misgav lanu eloche Jaakob» Δηλαδή: Οἱ Πιστοί στό Θεό δέν φοβοῦνται. Καί ὅταν βογγοῦν τά κύματα, και ὅταν μετακινοῦνται τά βουνά και ἔρχονται στή θάλασσα και ἡ θάλασσα ἔρχεται στήν ξηρά, καί ὅταν σείεται και συγκλονίζεται τό Σύμπαν, δέν θά φοβηθοῦμε. Διότι ὁ Κύριος τῶν Δυνάμεων, εἶναι μαζί μας, ὁ Παντοδύναμος, εἶναι Φρούριόν μας, ὁ Θεός τῶν Πατέρων μας ( Ψαλμ. 45, 3-8). 

Και ὅταν ὁ Θεός εἶναι μαζί μας, ποιός θά τολμήσῃ νά σταθῇ ἐναντίον μας;

                            Καί ἔστι ἡ Χείρ ὑψηλή!