ΔΟΞΑ Τῼ ΘΕῼ !

«ΟΤΙ ΕΠΕΣΚΕΨΑΤΟ Ο ΘΕΟΣ

ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΑΥΤΟΥ (Λουκ. ζ΄ 11-17). 

Ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ Χριστός, δέν θά εἴχαμε λόγον ὑπάρξεως. Χωρίς Αὐτόν ἡ ζωή μας θά ἦταν «κενή», ἄδεια, ἀνούσια, χωρίς  νόημα, χωρίς περιεχόμενο, χωρίς σκοπό. Ἡ ζωή μας θά ἦταν ΚΟΛΑΣΙΣ. Ὅμως ὑπάρχει ὁ Χριστός καί εἶναι μαζί μας καί νοηματίζει τή ζωή μας.

«Ἄν δέν ἦταν μαζί μας ὁ Χριστός… ἄς τό ὁμολογήσῃ ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ, ἄν ὁ Κύριος δέν ἦταν μαζί μας, προστάτης καί ὑπερασπιστής μας, θά μᾶς εἶχαν καταβρωχθήσει, θά μᾶς κατάπιναν ζωντανούς οἱ ἐχθροί μας, δαίμονες καί δαιμονάνθρωποι. Χείμαρρον διῆλθε καί διέρχεται ἡ ψυχή μας. Σάν  ὁρμητικός Χείμαρρος, ὁ κατακλυσμός μίσους, παραφορᾶς καί παραφροσύνης τῶν ἐχθρῶν μας, θά μᾶς κατεπόντιζε καί θά μᾶς ἀπέπνιγε, ἄν ὁ Κύριος δέν ἦταν μαζί μας. Ἀλλά ὁ Κύριος εἶναι καί παραμένει μαζί μας, σκέπη, καταφυγή καί στερέωμα. Αὐτός μᾶς λυτρώνει ἀπό τίς παγίδες τοῦ ἐχθροῦ. Ἡ βοήθεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ ποιήσαντος τόν οὐρανόν καί τήν γῆν» (παρβλ. Ψαλμ. 123, 1-8). Ὁ Κύριος ἐγγύς.

Ὁ Χριστός εἶναι μαζί μας. Μᾶς παραστέκει στό κάθε μας βῆμα. Μᾶς ὁδηγεῖ καί μᾶς στηρίζει.

Ο Χριστός εἶναι τό Φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἀνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο(Ἰωάν. α΄ 9).Ὁ Χριστός εἶναι «ὁ δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο»(Ἰωάν. α΄3). Ὁ Χριστός εἶναι «Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου· καί Οὐδείς ἔρχεται πρός τόν Πατέρα, εἰ μή δι’ Αὐτοῦ» (Ἰωάν.ιδ΄6). Αὐτός εἶναι ὁ Κύριος τῆς Ζωῆς καί τοῦ Θανάτου. Εἶναι ἡ ἄπειρη Ἀγάπη, πού ἐνσαρκώνεται καί ἔρχεται κοντά μας, σπογγίζει τά δάκρυά μας, ἁπαλύνει τόν πόνον μας, θεραπεύει τά  τραύματά μας, μᾶς καθαρίζει μέ τό Αἷμα Του ἀπό τίς ἁμαρτίες μας, καί «νεκρούς ὄντας τῇ ἁμαρτίᾳ», μᾶς ἀνασταίνει καί μᾶς καθιστᾳ βασιλεῖς καί ἱερεῖς τῷ Θεῷ καί Πατρί Αὐτοῦ»(Ἀποκ. α΄5-6).Ὁ Χριστός ἔρχεται κοντά μας, λαμβάνει δούλου μορφήν καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι μόνον «Αὐτός εἶναι ἡ Ἀνάστασις καί ἡ ζωή» καί «ἐπειδή  ἐμεῑς  ἔχουμε σάρκα καί αἷμα, διά τοῦτο καί αὐτός, κατά παρόμοιον τρόπον, ἔγινε μέτοχος τῶν ἰδίων, «σάρξ ἐγένετο», καί ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς, γιά νά καταργήσῃ διά τοῦ θανάτου, ἐκεῖνον πού ἔχει τήν δύναμιν τοῦ θανάτου, δηλαδή τόν διάβολον καί νά μᾶς ἀπαλλάξῃ, νά μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό τό φόβο τοῦ θανάτου, στόν ὁποῖον εἴμαστε ὑποδουλωμένοι σέ ὅλη μας τή ζωή»(Ἑβρ. β΄14-15). Γίνεται ὅμοιος μέ μᾶς, χωρίς τήν ἁμαρτίαν, γιά  μᾶς, γιά τήν ἐξιλέωσιν καί συγχώρησιν τοῦ λαοῦ.

Τώρα πιά γιά τούς πιστούς στό Χριστό, δέν ὑπάρχει θάνατος, ὑπάρχει ζωή. Δέν ὑπάρχουν νεκροί, ὑπάρχουν κεκοιμημένοι. Δέν ὑπάρχουν νεκροταφεῖα, ἀλλά κοιμητήρια.

Ἔρχεται κοντά μας ὁ Χριστός, τό Ἀρνίον, καί μᾶς ὁδηγεῖ ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων, καί ἐξαλείφει ὁ Θεός πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν»(παρβλ. Ἀποκ. ζ΄ 17). Μᾶς ερὐσπλαγχνίζεται. Ἔρχεται κοντά μας ὁ Χριστός, ὅπου κι’ ἄν βρισκώμαστε, ὅποιοι κι’ ἄν εἴμαστε, ὅ,τι κι’ ἄν κάνουμε καί μᾶς ἀνασύρει ἀπό τήν «ἰλύν βυθοῦ» εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ. Μᾶς ἐπισκέπτεται ὁ Χριστός. Καί στό ὄνομά Του, «τυφλοί ἀναβλέπουσι, καί χωλοί περιπατοῦσι,  λεπροί καθαρίζονται καί κωφοί ἀκούουσι, νεκροί ἐγείρονται καί πτωχοί εὐαγγελίζονται» (Ματθ. ια΄5).

Ἔρχεται κοντά μας ὁ Χριστός, ἡ Ἀνάστασις καί ἠ ζωή, ὁ ἄρτος τῆς Ζωῆς, ὁ ἄρτος τοῦ Θεοῦ ὁ καταβαίνων ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καί ζωήν διδούς τῷ κόσμῳ»   (Ἰωάν. στ΄33 ἑξ.). Ὅπου βασιλεύει ὁ Χριστός, ἐκεῖ δέν  ὑπάρχουν δάκρυα, πόνος, λύπη καί στεναγμοί, ἀλλά ὑπάρχει χαρά καί ζωή ἀτελεύτητος. Καί ἡ ἀνάστασις τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας τῆς Ναῒν εἶναι ἀκόμη μιά διαβεβαίωσις ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ὄντως ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή. ΔΟΞΑ Τῼ ΘΕῼ.  Ὄχι μόνον ΕΠΕΣΚΕΨΑΤΟ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΑΥΤΟΥ, ἀλλά  καί ὅτι  «ὁ Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ Αὐτός και εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ΄8), ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ τόν λαόν Αὐτοῦ, καί τόν καθένα μας χωριστά. Καί ὅπως ἐπλησίασε τήν πονεμένη Χήρα τῆς Ναῒν, γλυκοψιθυρίζοντάς της: «Μή κλαῖε» καί ἀνέστησε τό μονάκριβό της Γιό, ἔτσι ἀκριβῶς, μέ τήν ἴδια τρυφερότητα καί ἀγάπη, πλησιάζει ὅλους μας καί διώχνει μέσ’ ἀπό τήν ψυχή καί τή ζωή μας κάθε στεναχώρια, ἀρκεῖ νά Τόν δεχθοῦμε, νά πιστέψουμε στό ὄνομά Του  καί νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν  καρδιά μας, νά βασιλεύσῃ ἐντός μας ὁ Χριστός καί νά γίνῃ ἡ ψυχή καί ἡ ζωή μας Παράδεισος. Ἀρκεῖ να πιστέψουμε ὅτι Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ προσωπικός μας Σωτῆρας καί Λυτρωτής τοῦ Σύμπαντος κόσμου καί νά δοξάσουμε τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος ἐπεσκέψατο καί ἐπισκέπτεται τόν λαόν Αὐτοῦ. Καί εἶναι καιρός νά ξεφύγουμε ἀπό τήν παγωνιά τῆς ἐρημιᾶς καί  νά εἰσέλθουμε στῆς Ὀμορφιᾶς τή σφαίρα, νά εἰσέλθουμε στή ζεστασιά τῆς Πατρικῆς Ἑστίας, λατρεύοντες τόν Κύριον τῆς δόξης, «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» καί νά παρακαλέσουμε τόν Κύριον, νά μᾶς ἀξιώσῃ, ἀσιγήτως, νά Τόν ὑμνοῦμε καί νά Τόν δοξάζουμε, διότι Σ’ Αὐτόν καί μόνον Σ’Αὐτόν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀνήκει ἡ τιμή, ἡ δόξα καί τό κράτος, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.