ΘΕΕ ΜΟΥ, ΘΕΕ ΜΟΥ

                              ΚΥΡΙΕ, ΜΟΝΟΝ  ΠΡΟΣ  ΣΕ ΚΑΤΑΦΕΥΓΩ.

 

Κύριέ μου, Ἰησοῦ μόνον κοντά Σου ἀναπαύετ’ ἡ ψυχή μου. Μόνον κοντά Σου νοιώθω ἀσφάλεια καί σιγουριά. Σύ, Κύριέ μου, Ἰησοῦ, εἶσαι ἡ ζωή μου καί ἡ εἰρήνη μου, ἡ μόνη μου καταφυγή, ἡ μόνη μου παρηγοριά, ἡ μόνη μου ἐλπίδα, τό Φρούριόν μου, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Σύ, Κύριε, εἶσαι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή. Τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ  Ἔσχατος, ὁ  Ὤν καί  ὁ  Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ. Μόνον Σύ, ὁ Πάντων Ἐπέκεινα καί Πανταχοῦ Παρών, εἶσαι ὁ Ἰσχυρός Θεός, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης. Μόνον Σύ εἶσαι ὁ πάνσοφος Δημιουργός. Σύ, Θεέ μου  συνέχεις, συγκροτεῖς καί συγκρατεῖς τά Σύμπαντα σέ, ἀξιοθαύμαστη, Τάξι, Ἱσορροπία καί Ἁρμονία. Σύ εἶσαι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς, ὁ Ζωοδότης.  Σύ, Σταυρώθηκες, γιά μᾶς, ἀλλά καί ὁ μόνος, πού νοιάζεται γιά μᾶς. Σύ, Κύριε, εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, πού ἔρχεσαι στόν κόσμο, νά σώσῃς ὅλους ἐμᾶς τούς ἄμυαλους ἁμαρτωλούς, ὧν πρῶτος εἰμί ἐγώ. Ἐάν ζοῦμε καί ὑπάρχουμε στή ζωή, ζοῦμε καί ὐπάρχουμε, γιατί, Κύριε, Σύ ζῆς καί ὑπάρχεις, γιατί Σύ εἶσαι ἡ αἰωνία ὕπαρξις, ἡ Πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας. Ναί, Κύριε, πιστεύω καί ὁμολογῶ ὅτι Σύ εἶσαι «ὁ καταβαίνων ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καί ζωήν διδούς τῷ κόσμῳ», Σύ εἶσαι ἡ ζωή μας. Αἰσθάνομαι, νοιώθω βαθειά μέσα στήν καρδιά μου τήν ἀόρατη, ὁλοζώντανη καί εὐλογημένη Παρουσία Σου καί ἀγάλλομαι, χαίρομαι καί ὁμολογῶ καί τό διακηρύττω σέ ὅλους ὅτι εἶσαι κοντά μας, Πανάγιε, σκέπη, καταφυγή καί κραταίωμα, γιά νά χαροῦν καί νά διώξουν τό φόβο ἀπ’ τήν ψυχή τους καί νά ἀλλάξουν τρόπο ζωῆς, νά ζοῦν καθώς πρέπει ἁγίοις. Ὁμολογῶ ὅτι δέν εἶσαι  μακρυά μας. Εἶσαι πολύ κοντά στόν καθένα μας, Φιλάνθρωπε, καί κρούεις τή Θύρα... Εἶσαι κοντά μας. «Ἐν σοί γάρ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν». Ναί, Κύριε, χάρις στήν ἄφατη μακροθυμία Σου, μέσα σένα καί, χάρις στήν ἀγάπη Σου, ζοῦμε καί κινούμαστε καί ὑπάρχουμε. Χωρίς Ἐσένα θά εἴμαστε ὁλότελα χαμένοι. Ἄν Ἐσύ δέν ἤσουν μαζί μας, ἄς τό ὁμολογήσῃ ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ, ἄν Ἐσύ δέν ἤσουν μαζί μας, ἀσφαλῶς «τό ὕδωρ ἄν κατεπόντισεν ἡμᾶς, χείμαρρον διῆλθε καί διέρχεται ἡ ψυχή ἡμῶν. ΑΝ Ἐσύ δέν ἤσουν μαζί μας θά μᾶς εἶχαν καταβροχθίσῃ ζωντανούς οἱ ἐχθροί μας», δαίμονες καί δαιμονάνθρωποι.

Πόσο πολύ δυστυχισμένοι εἶναι ὅλοι, ὅσοι δέν βρίσκονται κάτω ἀπό τή Σκέπη Σου, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ!.. Θἄδινα καί τήν ψυχή μου, ἄν ἦταν δυνατόν, γιά νά πιστέψουν καί νά ἐπιστρέψουν κοντά Σου,  ὅλοι, ὅσοι βρίσκονται μακρυά Σου, Κύριε, γιά νά βροῦν γαλήνη καί ἀνάπαυσι στήν ταραγμένη τους ψυχή  καί νά νοιώσουν κοντά Σου ἀσφαλεῖς. Μόνον κοντά Σου, γαληνεύουν οἱ ψυχές. Μόνον κοντά Σου νοιώθουμε ἀσφαλεῖς!  Χωρίς Ἐσένα ἡ ζωή μας εἶναι ἄδεια. Χωρίς ἀγάπη, χωρίς Θεό, ἡ ζωή μας εἶναι «κενή», χωρίς περιεχόμενον, χωρίς σκοπό. Χωρίς ἐσένα βυθίζεται ὁ ἄνθρωπος, στήν ἄβυσσο τῆς αἰώνιας Ὀδύνης. Πότε, Κύριε, θά συνειδητοποιήσουμε οἱ ταλαίπωροι θνητοί, τή μόνην καί τραγικήν, αὐτήν ἀλήθειαν; Πότε θά καταλάβουμε ὅτι πήραμε τή ζωή μας λάθος, γιά νά ἀλλάξουμε ζωή; Πότε θά νοιώσουμε ὅτι μόνον κοντά Σου ὑπάρχει ζωή; Δέν ἔχουμε πουθενά ἀλλοῦ νά καταφύγουμε. «Κύριε, πρός τίνα ἀπελευσόμεθα; Ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις. ἐμεῖς πιστεύουμε καί γνωρίζουμε καλά ὅτι Σύ εἶσαι ὁ Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος»( Ἰωάν στ΄68-69). Καί σέ ὅλους διακηρύττουμε καί παρακαλοῦμε  νά ἔλθουν ὅλοι κοντά Σου, Κύριε. Καί βροντοφωνάζουμε, μέ ἄγριες κραυγές καί στεναγμούς ἀλαλήτους :

 «Υἱοί ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; Ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καί ζητεῖτε ψεῦδος;» (Ψαλμ. δ΄3).

«Υἱοί ἀνθρώπων, ἕως πότε παχυκάρδιοι, τῇ γῇ προσηλωμένοι, κακίαν διώκοντες, πονηρίαν μετιόντες, ταῖς ἡδυπαθείαις κατασηπόμενοι;» (Χρυσόστομος).

Κύριε, φώτισε τά σκοτάδια μας, καθάρισε τή λάσπη ἀπ’ τήν ψυχή μας. Κύριέ μου, Ἱησοῦ, ἔρχου ταχύ, μή βραδύνῃς, πρίν εἰς τέλος χαθοῦμε, σῶσε μας. Στερέωσε τή σαλεμένη μας καρδιά ἐπί τήν πέτραν τῶν Ἐντολῶν Σου. Δέν ἀξίζουμε τό  Ἔλεός Σου, Κύριε, ἀλλά ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ Ὀνόματός Σου, ἐλέησον ἡμᾶς τούς ἀναξίους δούλους Σου καί δέξου μας κοντά Σου. Ἀνάσυρέ μας, Λυτρωτά, ἀπό τήν «ἰλύν βυθοῦ» στήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῇ καί χάρισέ μας καιρόν μετανοίας! Δέξου μας εἰλικρινά μτανοιωμένους καί ἀξίωσέ μας νά σταθοῦμε νοερά στἄχραντα πόδια Σου, νά τραφῇ ἡ ψυχή μας μέ τόν πανάγιο καί ζωοποιό Σου λόγο, νά Σέ λατρεύουμε «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» μέ τήν καρδιά μας, νά Σέ ὑμνοῦμεν δέ καί νά Σέ δοξάζουμε, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.