ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

«ΕΑΝ ΑΨΩΜΑΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟΥ  ΙΜΑΤΙΟΥ ΑΥΤΟΥ ΣΩΘΗΣΟΜΑΙ»

(Ματθ. θ΄21. Μάρκ.ε΄28.Λουκ. η΄44).

 

Ὁ Κύριος ἄκουσε τήν παράκλησι τοῦ Ἀρχισυναγώγου καί πηγαίνει στό σπίτι του, γιά νά ἀναστήσῃ τήν ἑτοιμοθάνατη κόρη του. Ἐνῷ πήγαινε, τόν ἀκολουθοῦσε ὄχλος πολύς καί συνέθλιβον Αὐτόν. Ἀνάμεσα στόν ὄχλο, βρίσκεται καί μιά πονεμένη γυναῖκα, πού ἔπασχε ἀπό αἱμορραγία δώδεκα χρόνια και ἡ ὁποία εἶχε ἐξοδεύσει ὅλην της τήν περιουσία στούς γιατρούς καί δέν μπόρεσε νά θεραπευθῇ ἀπό κανένα. Ἧλθε, λοιπόν, κοντά στόν Ἰησοῦ. Μέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός της, μέσα ἀπό τόν ὄχλο, ἐπλησίασε τόν Κύριο ἀπό πίσω, μέ ἄκρα ταπείνωσι. Δέν θεωροῦσε ἄξιον τόν ἑαυτόν της, νά ἀτενίσῃ τό πανάγιον Πρόσωπόν Του. Τόν λάτρευε, ὄχι με τά χείλη, ἀλλά μέ τή καρδιά της, «ἐν πνεύματι και ἀληθείᾳ». Πίστευε στό Χριστό, μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς της, Πίστευε ὅτι μόνον Αὐτός μπορεῖ νά θεραπεύσῃ τήν ἀρρώστια της. Μονολογοῦσε καί σιγοψιθυρίζοντας ἔλεγε μέσα της ὅτι « και μόνον ἄν ἀγγίξω τό ἄκρον τοῦ ἱματίου αὐτοῦ θά θεραπευθῶ». Καί, πραγματικά, μόλις ἄγγιξε τήν ἄκρη τοῦ ἐνδύματὀς Του, ἀμέσως ἐσταμάτησε ἡ αἱμορραγία της. «Καί παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος». Θεραπεύθηκε  ἀμέσως. Ὁ Κύριος, «ὁ πανακής ἰατρός», «ὁ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί  πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ», θέλοντας νά ἀναδείξῃ τό γεγονός, εἶπε: «Τίς  ὁ ἁψάμενός μου;». Ὡς καρδιογνώστης γνωρίζει, ἀλλά ἐρωτᾷ διότι θέλει νά βραβεύσῃ τή θερμή πίστι τῆς θεραπευθείσης καί  τήν ἀναδεικνύει  ὡς Ὑπόδειγμα θερμῆς Πίστεως, σέ ὅλους μας. Ἐλέγχει τήν ψεύτικη, τή Φαρισαϊκή, τήν ὑποκριτική Πίστι καί τήν ἀπορρίπτει. Φανερώνει σέ ὅλους, πού συνοστίζονται γύρω Του καί Τόν συνθλίβουν ὅτι κανείς ἀπό αὐτούς δέν τόν ἀγγίζει, δέν τόν προσεγγίζει πραγματικά, καί φέρει στήν μνήμη ὅλων μας τούς λόγους τοῦ Προφήτου Ἡσαῒου, πού λέγει ὅτι « Ἐγγίζει μοι ὁ λαός οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καί τοῖς χείλεσι με τιμᾷ, ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ» (Ἡσ. κθ΄ 13. Ματθ. ιε΄8). Μέ τή διαπίστωσι αὐτή τοῦ Προφήτου ὁ Κύριος μᾶς φέρει σέ ἐπαφή, μέ  τήν πραγματικότητα. Μᾶς ὁδηγεῖ σέ ἕνα ἐνσυνείδητο αὐτοέλεγχον, ὥστε ἔλθουμε σέ αὐτογνωσία, νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί ἔμπρακτα καί νά πλησιάσουμε τό Χριστό, μέ τήν καρδιά μας καί νά Τόν Λατρεύουμε, ὄχι με τά χείλη, ἀλλά, ὡς ἡ αἱμοροούσα «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ». Διότι ἔτσι μόνον μᾶς δέχεται ὁ Θεός καί συνομιλεῖ μαζί μας. Μόνον ἔτσι μποροῦμε  νά ἐγγίσουμε τόν Θεόν καί νά λάβουμε τά Χάρι Του. Καί αὐτοί οἱ Μαθηταί Του δέν μπόρεσαν να κατανοήσουν τά βαθύτερα νοήματα τοῦ ἐρωτήματός Του, ὅταν,  ἐνῷ Τόν συνέθλιβεν  ὄχλος πολύς, εἶπε «Τίς ὁ ἁψάμενός μου;» Γι’αὐτό και ὁ Πέτρος ἐκπροσωπῶν τούς Μαθητάς, τόλμησε και εἶπε: «Διδάσκαλε, τά πλήθη τοῦ λαοῦ, Σέ συνθλίβουν, Σέ συμπνίγουν καί Σύ λέγεις·  Ποιός Μέ ἥγγισε;» Καί τότε ὁ πρᾷος καί ταπεινός Κύριος, ἀποκρίνεται στόν Πέτρο καί δηλώνει σέ ὅλους μας τήν πικρή πραγματικότητα. Καταδεικνύει πόσο Ψεύστες και ὐποκριτές εἴμαστε και κατακεραυνώνει τήν ψεύτικη, τήν ὑποκριτική μας λατρεία, και βροντοφωνάζει: «ἥψατό μου τίς· ἐγώ γάρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ’ ἐμοῦ».  Τονίζει σέ ὅλους μας ὅτι θερμή Πίστι, καθαρή καρδιά και πνευματική λατρεία, εἶχε μόνον ἡ πτωχή και ταπεινή αὐτή ἄρρωστη γυναῖκα. Μόνον αὐτή Τόν λάτρευε μέ τήν καρδιά της. Μόνον αὐτή Τόν ἄγγιξε. Ὁ πολύς ὄχλος, πού Μὲ  συνθλίβει μόνο μέ τό  στόμα καί μέ τά χείλη Μέ  τιμοῦν, καί ἡ καρδιά τους Πόρρω ἀπέχει ἀπ’ Ἐμοῦ, βρίσκεται πολύ μακρυά ἀπό Μένα, λέγει ὁ Κύριος. Τότε ἡ θεραπευθεῖσα προσέρχεται ταπεινά καί μέ εὐγνωμοσύνη  πέφτει στα πόδια Του, και μπροστά σέ ὅλο τον κόσμο ἐξομολογεῖται τήν αἰτίαν, γιά τήν ὁποίαν Τόν ἄγγιξε καί πῶς  ἀμέσως θεραπεύθηκε, «καί ὡς ἰάθη παραχρῆμα».

Τότε ὁ Κύριος τῆς λέγει: «θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην». Φωτεινόν παράδειγμα θερμῆς Πίστεως ἡ αἱμορροούσα. Ἡ Πίστις της ἔχει περιεχόμενο τή μητέρα ὅλων τῶν ἀρετῶν, τήν γνήσια, τήν ἁγνήν ἀγάπην. Εἶναι ὁλοκληρωτική ἀφιέρωσι στό Θεό, ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ λατρεία, λατρεία τοῦ Θεοῦ μέ καθαρή καρδιά. Μόνον ὁ καθαρός τῇ καρδίᾳ προσεγγίζει τό Θεό καί ὁ Θεός τόν δέχεται καί συνομιλεῖ μαζί του. Ὁ Κύριος βδελύσεται πάντα ὑβριστήν και ὐπερήφανον. Ἀπεχθάνεται τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία. Ζητεῖ την καθαρότητα τῆς καρδίας. Ἡ καθαρότητα τῆς καρδίας  σημαίνει ἀποχή ἀπό τό Κακό καί τήν ἁμαρτία και εἶναι ἡ βασική προϋπόθεσις να πλησιάσῃ καί νά ἐγγίσῃ τόν Θεόν καί  νά συνομιλήσῃ μαζί Του, ὅπως συνομιλῇ ὁ φίλος μέ τόν φίλον του.

Ὁ Πανάγαθος Θεός, ἡ ἄπειρη Ἀγάπη, διά τοῦ Προφήτου Ἡσαῒου, βροντοφωνάζει σέ ὅλους μας: Δέν θέλω νά σᾶς βλέπω μπροστά μου. Δέν θέλω νά παρουσιάζεσθαι μπροστά μου  καί νά πατῆτε τό πόδι σας στό Ναό μου. Σᾶς ἐχόρτασα καί σᾶς ἀηδίασα! Δέν θά ὑπομείνω πιά τίς ἁμαρτίες σας. Συχαίνεται ἡ ψυχή μου τήν ψεύτικη, τήν ὑποκριτική σας λατρεία! Δέν θέλω οὔτε τά ἀλεύρια σας, οὔτε τά πρόσφορά σας οὔτε τίς θυσίες σας. Δέν θέλω τίποτε ἀπό τά βρωμερά σας χέρια, διότι τά χέρια σας εἶναι γεμᾶτα αἵματα ἀπό τίς ἀδικίες σας. Ἐάν θέλετε νά Μέ  πλησιάσεται, ἀπό σᾶς ἐξαρτᾶται:

«Λούσασθε (Ψυχικά και σωματικά) και καθαροί γίνεσθε, ἀφέλετε τάς πονηρίας ἀπό τῶν ψυχῶν ὑμῶν(Διῶξτε τίς πονηρίες, ξεριζώσατε ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς σας κάθε πονηριά, κάθε κακία, ὥστε να εἶσθε καθαροί μπροστά στα μάτια μου) παύσασθε ἀπό τῶν πονηριῶν ὑμῶν. Μάθετε καλόν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, νά εἶσθε δίκαιοι, νά ἀποδίδεται Δικαιοσύνην στό ὀρφανόν καί νά δικαιώνεται τήν ἀδικούμενην χήραν. Καί δεῦτε διαλεχθῶμεν,  λέγει ὁ Κύριος. Και ὅταν μέ τήν καρδιά σας κάμετε ὅλα αὐτά, τότε ἔλθετε νά συζητήσουμε, λέγει ὁ Κύριος. Καί νά εἶσθε βέβαιοι ὅτι ὅταν καθαρίσετε την ψυχή σας ἀπό ὅλες αὐτές τίς κακίας και τίς βρωμερές ἁμαρτίες, Ἐγώ θά σᾶς δεχθῶ, θά συνομιλήσω μαζί σας καί θά σᾶς συγχωρήσω»(Ἡσ. α΄ 10-19).

Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος  λέγει: «Ταύτας οὖν ἔχοντες τάς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός και πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ(Β΄ Κορινθ΄ζ΄1).

Και εἶναι καιρός νά ὑποτάξουμε  τή Θέλησί μας στό πανάγιον Θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά ζητήσουμε τή  Χάρι Του, να μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τήν ἰλύν βυθοῦ εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ, νά ἐνισχύῃ τόν ἀγῶνα μας, νά μᾶς βοηθήσῃ να καθαρίσουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό κάθε πονηρία, ἀπό κάθε ὑλική καί ἀκάθαρτη ἡδονή, καί νά Τον τιμῶμεν ὄχι μόνον μέ τά χείλη. ἀλλά με την καρδιά μας. Νά Τόν   λατρεύουμε μέ τήν καρδιά μας «ἐν πνεύματι και ἀληθείᾳ», καί  νά Τόν ὑμνοῦμεν καί νά δοξάζουμε. Σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ, διότι Σ’Αὐτόν ἀνήκει ἡ τιμή ἡ δόξα καί τό κράτος καί τώρα καί πάντοτε καί τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.