ΜΟΝΟΝ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ

 

                         «ΚΥΡΙΕ, ΕΠΙΒΛΕΨΟΝ ΕΠ’ ΕΜΕ ΚΑΙ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ»

 

Κύριέ μου, προσπαθῶ, μέ τή Χάρι σου, νά κάνω πάντοτε τό Θέλημά Σου. Σύ, Κύριε γνωρίζεις τά πάντα. Σύ γνωρίζεις ὅτι σέ λατρεύω, μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς μου, ὡς τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί Σωτῆρα μου καί Λυτρωτήν τοῦ Σύμπαντος  Κόσμου. Κουρνιάζω νοερά στ’ ἄχραντα πόδια Σου, Κύριέ μου Ἰησοῦ, καί ἀκούω τήν γλυκύτερη κι’ ἀπό τό μέλι φωνή Σου, μελετώντας τό ζωοποιό Σου λόγο καί ἔχω βαθειά μέσα στήν καρδιά μου τήν αἴσθησι τῆς εὐλογημένης, ζωντανῆς Σου Παρουσίας στή ζωή μου. Ἔτσι γαληνεύει ἡ ψυχή μου καί νοιώθω ἀσφαλής ὑπό τήν Σκέπην τῶν πτερύγων Σου!  Ἔρχονται στιγμές ὅμως, πού, κατά τρόπον ἀνερμήνευτον, «ἀνεπαισθήτως», χάνω τήν αἴσθησι τῆς ζωντανῆς Σου Παρουσίας κοντά μου καί χάνομαι. Τότε βυθίζομαι σέ πυκνό, βαθύ σκοτάδι, κι’ ὅπου βρεθῶ, κι’ ὅπου σταθῶ, εἶναι «τόπος βασάνου» καί μέ κυκλώνει ἄβυσσος Ὀδύνης, νοιώθω ἀπροστάτευτος καί εἶμαι δυστυχής. Κύριέ μου Ἰησοῦ, μόνον Σύ εἶσαι ἡ ζωή μου. Μόνον Σύ εἶσαι «τό Πᾶν», γιά μένα». Χωρίς Ἐσένα ἡ ζωή μου εἶναι ἄδεια, κενή, νεκρή. Μόνον Σύ δίνεις ζωή καί νόημα σέ ὅλα. Χωρίς Ἐσένα ἡ ζωή μου εἶναι ἕνα «Τίποτα».

Χωρίς τήν αἴσθησι τῆς ζωντανῆς Σου Παρουσίας, ὁ Πόνος εἶν’ ἀβάσταχτος, σχίζει τά σωθικά μου... Μή ἐπιτρέψῃς, Κύριε, νά ζῶ τέτοιες στιγμές, στιγμές ἀνούσιες, στιγμές συμφοριασμένες!... Κύριε μου, Ὕψιστε Θεέ, Κύριε τοῦ Ἐλέους, ἐπίβλεψον ἐπ’ ἐμέ καί ἐλέησόν με! Φώτισε τά σκοτάδια μου, λάμπρυνέ μου τήν ψυχή, καταύγασέ μου τήν διάνοιαν, νά δῶ τά λάθη μου καί νά τά διορθώσω. Ἔλα καί διόρθωσε τά ἀτοπήματά μου καί μή μέ ἀπορρίπτῃς ἀπό τοῦ Προσώπου Σου. Μή με στερῇς ἀπό τήν Εὐλογημένη Παρουσία Σου. Σέ παρακαλῶ, «καμφθητί μοι», ἄκουσε τούς στεναγμούς τῆς καρδιάς μου, καί «ἐμφάνηθι», σκούπισε καί τά δικά μου δάκρυα. Κύριε ἔχω βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός μου, Ἐνώπιόν Σου. Εἶμαι ἁμαρτωλός καί  ἀγωνίζομαι, προσπαθῶ, μέ τή Χάρι Σου, νά νικῶ τόν κακόν μου ἑαυτό, τόν κόσμο καί τό διάβολο καί Σέ ἱκετεύω,  μή ἐγκαταλείπῃς με! Ἐλθέ καί «ὡς πῦρ καταναλίσκον», κάψε τά ἄχυρα τῶν ἔργων μου, καθάρισε τή λάσπη ἀπ’ τήν ψυχή μου καί στῆσε τή σκηνή Σου στήν καρδιά μου. Ἕρχου ταχύ, Κύριέ μου Ἰησοῦ, καί σκήνωσον ἐν ἐμοί καί καθάρισόν με ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον με, ὡς Ἀγαθός καί Φιλάνθρωπος.

Ἄκουσε τήν προσευχή μου καί εὐσπλαγχνίσου τόν κόσμον Σου, ὅλους ἐμᾶς τούς ἀχρείους καί ἐλεεινούς δούλους Σου, καί ἀξίωσον πάντας ἡμᾶς νά σταθοῦμε κάτω ἀπό τήν σκέπην τῶν πτερύγων Σου. Διῶξε ἀπό κοντά μας κάθε ἀόρατον ἐχθρόν καί πολέμιον. Χάρισε σέ ὅλους μας τήν αἴσθησι τῆς ζωντανῆς Σου Παρουσίας. Εἰρήνευσε τή ζωή μας, σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία. Ἀξίωσέ μας νά Σέ ὐμνοῦμε, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ, καί ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Σου, καί νά Σέ δοξάζουμε, μέ  τήν καρδιά μας, διότι μόνον Σέ Σένα ἀνήκει ἡ τιμή,  ἡ δόξα καί τό κράτος καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.