« ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ! »

 

                             Μέ τήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου τά πάντα γέμισαν Φῶς.

 

«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ, καί καταχθόνια· ἑορταζέτω  γοῦν πᾶσα κτίσις, τήν Ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται».

 

Πρίν ἀπό τήν ἔλευσιν τοῦ Κυρίου στόν κόσμο, βασίλευε, τό σκοτάδι, ὁ ᾏδης καί ὁ Θάνατος. Τά πάντα ἦσαν γεμάτα θλῖψι καί πόνο. Οἱ οὐράνιες ἀγγελικές Δυνάμεις καί οἱ ψυχές τῶν δικαίων συμπονοῦσαν τούς ἀνθρώπους, πού «δέσμιοι τῆς γῆς», μέ τή θέλησί τους, ἔμεναν « κατάκοιτοι  ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου». Καί αὐτή ἀκόμη ἡ κτίσις συμπονοῦσε καί στέναζε μαζί μέ τίς ψυχές, πού βρίσκονταν δέσμιες τοῦ σκότους, ἐξ αἰτίας τῆς παρακοῆς τοῦ προπάτορος Ἀδάμ.

Πρίν ἀπό τήν ἐνανθρώπησιν τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τό ἀνθρώπινον Γένος ζῆ μιά σκοτεινή περίοδο ἀφόρητης δουλείας. Ὁ ἄνθρωπος ζῆ κάτω ἀπό τό ζυγό τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ Διαβόλου. Ὁ Θάνατος κυριεύει καί ὁ ᾏδης αἰχμαλωτίζει τούς ἀνθρώπους.Ὁ ἄνθρωπος στερεῖται τή σωστική Χάρι τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ ὥς σοφός παιδαγωγός, καί ἑτοιμάζεται νά πραγματοποιήσῃ τήν προαιώνια Βουλή Του καί νά ἀποκαλύψῃ τό Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας Του, διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ  ἱερός ὑμνῳδός ἀντιπαραθέτει στό πρίν, στήν προτέρα κατάστασι τοῦ σκότους, τό Νῦν, τό ὁποῖον εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένον, μέ τό ἀεί. Νῦν (Τώρα), ὁ Χριστός, Ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ἀνατέλει. Καί «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» (Ματθ. δ΄16).

Νῦν, τώρα, ὁ Χριστός, πού εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, μέ τόν πανάγιον καί ζωοποιόν Του λόγον, μέ τά θαύματά Του, μέ τή Σταυρική Του Θυσία καί μέ τήν Ἀνάστασίν Του, πῆρε  μέσ’ ἀπό τήν ψυχή καί τή ζωή μας τή θλῖψι, γκρέμισε τό μεσότοιχον τῆς ἔχθρας, πού μᾶς χώριζε ἀπό τό Θεό καί μεταξύ μας, μᾶς συμφιλίωσε μέ τόν οὐράνιον Πατέρα καί μεταξύ μας. Κατάργησε τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, δηλαδή τόν Διάβολον, ἐπάτησε, θανάτῳ, τόν Θάνατον, ἔλυσε τά δεσμά  τοῦ ᾏδου καί τοῦ Θανάτου. Μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τό φόβο τοῦ θανάτου καί ἀπό τή δουλεία τοῦ Κακοῦ, ἀπό τήν καταδυνάστευσιν τῆς ἁμαρτίας, ἀπό τήν τυραννικήν ἐξουσίαν τοῦ σκότους.

Ὁ ἱερός Δαμασκηνός βροντοφωνάζει: «Νῦν πάντα πεπλήρωται Φωτός». Τώρα, μέ τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασίν Του Ὁ Χριστός, διέλυσε τήν ἀχλύν τῆς ἁμαρτίας, γέμισε τά πάντα Φῶς. Ἐξαφάνισε τά σκοτάδια τῆς ἁμαρτίας  καί μᾶς χάρισε ζωήν καί ἀφθαρσίαν. ΤΩΡΑ, μέ τήν Ἀνάστασίν Του, «ὁ Φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον», ἡ Πηγή τοῦ Φωτός, πλημμύρισε τά Σύμπαντα μέ νοερόν Φῶς. Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, τό Φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπον , πού ἔρχεται στόν κόσμο, πλημμύρισε,  τά Σύμπαντα,  μέ τό  Φῶς τό  καθάρσιον τῆς ψυχῆς καί τῆς καρδίας, μέ τό Φῶς τό τῆς γνώσεως, μέ τό Φῶς τῆς Θείας Ἀγάπης. Ὁ ἱερός ὑμνῳδός κατανοεῖ καί διακηρύττει ὅτι τώρα, Ὁ ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ,  ὁ Παντοκράτωρ, ὁ Ἰσχυρός Θεός, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης, ὁ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΗΣ πάνω στό θάνατο, ὡς Φῶς ἐκ τοῦ Τάφου ἀνατέλλει.

Ἀνιστᾶ τήν πεπτωκυῖα ἀνθρωπίνην φύσιν ἀπαφθαρτισμένην καί γεμίζει φῶς, παράγει καί καινοποιεῖ τά Σύμπαντα. Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ καί τά καταχθόνια φωτίζονται. Οἱ οὐράνιες Δυνάμεις ἀγάλλονται, γιά τήν Νίκην καί τόν Θρίαμβον τοῦ Κυρίου καί γιά τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων. Καί ἡ γῆ χαίρεται, γιατί κι’ αὐτή φωτίζεται καί ἐξαγιάζεται, μέ τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου. «Τά οὐράνια   συναγάλλεται τῇ γῇ καί τά ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς». ’Αλλά καί τά καταχθόνια φωτίζονται καί εὐφραίνονται, μέ  τήν Κάθοδον τοῦ Κυρίου εἰς τόν ᾏδη καί μέ τήν ἀπελευθέρωσι τῶν δεσμίων καί μέ τήν κατάλυσιν τοῦ Θανάτου, διά τῆς Ἀναστάσεως.

ΝΥΝ, σέ ἀντίθεσι μέ τό ΠΡΙΝ (πρότερον), τώρα ὅλα εἶναι διαφορετικά, χαρούμενα, φωτεινά. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Λόγος τῆς Ζωῆς, ὁ Χριστός, τό Φῶς τοῦ κόσμου, ζωοποιεῖ καί καινοποιεῖ τά Σύμπαντα.

Ὁ ἱερός ὑμνῳδός, συνεγείρει τίς οὐράνιες Δυνάμεις, ἀφυπνίζει τους πιστούς καί συγκαλεῖ πᾶσαν τήν κτίσιν, γιά νά ἑορτάσουμε μαζί τήν Ἑορτήν τῶν Ἑορτῶν,  τήν ΕΓΕΡΣΙΝ τοῦ Χριστοῦ, διότι σέ αὐτήν στερεώνεται καί σταθεροποιεῖται ὁλόκληρη ἡ Κτίσις καί νοιώθει ἀσφαλής. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Βάσις καί τό μοναδικό στερεό Θεμέλιο τῆς Πίστεώς μας (Α’ Κορινθ. ιε’ 17, 20 ἑξ.). Θεμέλιον στή σκέψι καί τή ζωή μας. Διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκτίσθησαν ὅλα. «Τά πάντα δι’ αὐτοῦ καί εἰς αὐτόν ἔκτισται·  καί αὐτός ἐστι πρό πάντων, καί τά πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε» (Κολοσ. α΄16-17). Ὅλα ὁ Χριστός τά συγκροτεῖ, τά συγκρατεῖ, τά διατηρεῖ στή ζωή καί τά κυβερνᾶ. Αὐτός εἶναι ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ Ἔσχατος, ὁ Ὤν καί ὁ Ἦν λκαί ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ.Αὐτός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καί πρωτότοκος τῶν νεκρῶν ἐγένετο. Αὐτός εἶναι πρωτεύων σέ ὅλα. Σ’Αὐτόν στερεώνεται, ὄχι μόνον κάθε ψυχή, ἀλλά καί πᾶσα ἡ κτίσις. Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι  ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας παρηγοριά, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Αὐτός εἶναι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἠ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ καί ἡ ΖΩΗ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ «ΤΟ  ΠΑΝ», γιά μᾶς.

  «Τώρα ὅλα γέμισαν Φῶς, ὁ Οὐρανός καί ἠ Γῆ καί τά Καταχθόνια· Ἄς γιορτάση, λοιπόν, ὁλόκληρη ἠ κτίσις τήν Ἔγερσιν Χριστοῦ, στήν ὁποίαν ἔχει στερεωθῆ».

(Ἀπόσπ. ἀπό τό βιβλίον μου ,σελ.214-217: «Θρίαμβος πάνω στό θάνατο καί θεραπεία τοῦ φόβου τοῦ θανάτου» Αθῆναι) .

Ἁγαπητά μου παιδιά,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!

Ὁλοψύχως σᾶς εὔχομαι χρόνια πολλά, καλά, καρποφόρα, μέ ὑγεία καί χαρά! Εὔχομαι τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου νά σᾶς φωτίζῃ, νά σᾶς ἁγιάζει καί νά σᾶς ὁδηγῇ εἰς τήν Ὁδόν τῆς ἐν Χριστῷ Ζωῆς.