«ὍΣ ΕΑΝ ΘΕΛῌ ΥΜΩΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΠΡΩΤΟΣ,

 

                                  ΕΣΤΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΔΟΥΛΟΣ»

Ὁ Ἀρχηγός καί Τελειωτής τῆς Πίστεώς μας εἶναι μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, ὁ Ὁποῖος, ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, γιά τά πλάσματά Του, «σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» ( ἙΒΡ. ΙΒ΄2. Ἰωάν. α΄14). «Ἐκένωσεν ἑαυτόν, μορφήν δούλου λαβών... ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, γενόμενος ὑπήκοος (εἰς τόν Πατέρα) μέχρι θανάτου δέ Σταυροῦ» (Φιλιπ. β΄7-11), «ἵνα τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσιν» (Δαμασκηνός). Ἐταπείνωσεν ἑαυτόν μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον»( Ἰωάν. γ΄ 15,16). Ἐταπείνωσεν ἑαυτόν μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, καί μέ τή Θυσία Του ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν Του, τήν αἰώνια Βασιλεία Του, τήν Κοινωνίαν τῶν Προσώπων, τήν Κοινωνίαν τῶν Ἁγίων. Ἀκρογωνιαῖον δέ λίθον, αἰώνιον Θεμέλιον, ἔθεσε τόν Εαυτόν Του, τήν ἐνσαρκωμένην ἄκραν Ταπείνωσιν καί τήν ἐνσαρκωμένην ἄπειρη Ἀγάπην καί «Θεμέλιον ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἱησοῦς Χριστός» (Α΄ Κορινθ. γ΄11). Καί ὁ καθένας ἄς προσέχῃ, λέγει ὁ Παῦλος, πῶς, μέ ποιόν τρόπον οἰκοδομεῖ(πρβλ. Α΄ Κορινθ. γ΄10-18). Κανείς δέν μπορεῖ νά κτίσῃ πάνω εἰς αὐτό τό θεμέλιο, ἐάν δέν ἐνσαρκώσῃ τήν ἄκρα Ταπείνωσιν τοῦ Χριστοῦ καί τήν τέλεια ἀγάπη, τήν Ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἐάν δέν ἐνσαρκώσῃ τήν ἐσταυρωμένην Ἀγάπην, τήν Καινήν Ἐντολήν· «καθώς ἐγώ ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καί ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» ( Ἰωάν. ιγ΄34-35).

Ἡ Κοινωνία τῶν Ἁγίων συγκροτεῖ τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ τόν Ἅγιον, τήν Βασιλείαν Του. Ὁ Απόστολος Παῦλος ἐρωτᾷ: «Δέν ξέρετε ὅτι σεῖς, οἱ πιστοί, εἶσθε ναός τοῦ Θεοῦ καί ὅτι τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ μέσα σας; Ἐάν κανείς ἀπό σᾶς ἀφήσῃ ἀφύλακτες τίς θύρες,  καί «μπῇ ὁ Διάολος μέσα του», ἐάν κυριευθῇ ἀπό τό φοβερό πάθος τοῦ Ἐγωϊσμοῦ, τοῦ Ἑωσφορισμοῦ, ἀπό ἔπαρσι, ὑπεροψία, ὑπερηφάνεια, ἐάν κυριευθῆ ἀπό φιλοδοξία καί, ὡς ὑποκριτής Φαρισαῖος , ἀγαπᾶ «τήν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις καί τάς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς Συναγωγαῖς τούς ἀσπασμούς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καί καλεῖσθαι ὑπό τῶν ἀνθρώπων Ραββί, Ραββί» (παρβλ. Ματθ. κγ΄ 1ἑξ.), δέν ἔχει  τό Θεοῦ μέσα του, καί συνεπῶς δέν εἶναι ναός Θεοῦ. Δέν μπορεῖ νά ἀνήκει στήν Κοινωνίαν τῶν Ἁγίων, τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Κύριος «ὁ Θεός  ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν»( Ἰάκ. δ΄6) καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λέγει: «Πάντες δέ ἀλλήλοις ὑποτασσόμενοι τήν ταπεινοφροσύνην ἐγκομβώσασθε (δέσατε καλά πάνω σας σάν ἄλλο ἔνδυμα τήν ταπεινοφροσύνην) ὅτι ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν» (Α΄ Πέτρ. ε΄5). Καί τονίζει σέ ὅλους· «Ταπεινώθητε ὑπό τήν κραταιάν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὑμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ» (Α΄ Πέτρ. ε΄6). Οἱ φίλαρχοι, οἱ ὑβριστές καί ὑπερήφανοι δέν ἔχουν θέσι στή Βασιλεία Τοῦ Θεοῦ. «Ἐκεῖνος πού θά ὑψώσῃ τόν ἑαυτόν του, θεωρῶντας ὅλους τούς ἄλλους καρακατιανούς, αὐτός πού θά  μεταχειρισθῇ  τούς ἄλλους ὡς κατωτέρους του, θά ταπεινωθῇ καί θά ἐξευτελισθῇ, λέγει ὁ Κύριος. Καί ἐκεῖνος, πού θά ταπεινώσῃ τόν ἑαυτόν του καί θά  γίνῃ, διά τῆς χριστιανικῆς, τῆς τέλειας ἀγάπης, δοῦλος καί ὑπηρέτης τῶν ἄλλων, θά ἀνυψωθῇ ἀπό τόν Θεόν καί θά δοξασθῇ» (Ματθ. κγ΄ 12).

Μέ ἀφορμή τή φιλοδοξία τῶν δύο πρωτοκορυφαίων Μαθητῶν Του, πού λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος Του, τοῦ ζήτησαν νά  καθήσουν ὁ Ἕνας στά δεξιά Του καί ὀ Ἄλλος στά ἀριστερά Του, στή ΔΟΞΑ  Του, ἀλλά καί ἐξ αἰτίας τῆς ἀγανακτήσεως, τῶν ἄλλων Μαθητῶν, γιατί αὐτοί καί ὄχι ἐμεῖς... ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, πρᾶος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, Καλεῖ κοντά Του, τούς Μαθητάς καί μέ τρυφερότητα καί ἀγάπη τούς λέγει: «Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καί οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν»( Μάρκ. ι΄42).

Μέ ἄλλα λόγια  ὁ Κύριος τονίζει στούς Μαθητάς Του ὅλων τῶν Ἐποχῶν, τήν γνωστή σέ ὅλους σκληρή καί ἀπάνθρωπη, καθημερινή πραγματικότητα καί λέγει: «Γνωρίζετε καλά ὅτι αὐτοί πού  νομίζονται καί φαίνονται ὅτι εἶναι ἄρχοντες τῶν Ἐθνῶν, συμπεριφέρονται πρός τούς λαούς πού κυβερνοῦν, σάν νά εἶναι ἀνεξέλεγκτοι κύριοί τους, καί σάν  νά ἦσαν οἱ λαοί κτήματά τους. Καταβασανίζουν, κατατυραννοῦν τούς λαούς πού κυβερνοῦν. Τούς ἐκμεταλεύονται καί τούς κατεξευτελίζουν. Οἱ ἄρχοντες αὐτοί εἶναι ἄλλου πνεύματος. Κατακυριεύονται ἀπό Ἑωσφορισμό καί ἐγκληματοῦν «κατ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ». Καί ἐκεῖνοι πού ἔχουν μεγάλο κοσμικό ἀξίωμα,  μεταχειρίζονται τό Λαό τοῦ Θεοῦ, μέ μεγάλη ἐξουσία, μέ ἔπαρσι καί Ἐγωϊσμό, σάν νά εἶναι οἱ Λαοί δοῦλοι τους.

« Οὐχ  οὕτω δέ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ’ ὅς ἐάν θέλῃ  γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος. Καί ὅς ἐάν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος. Καί γάρ  ὀ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι, καί δοῦναι τήν ψυχή αὐτοῦ λύτρον ἀντί πολλῶν» (Μάρκ. ι΄ 43-45). Δηλαδή:

Μεταξύ σας ὅμως, εἰς τήν Κοινωνίαν τῶν Ἁγίων, ὅπου τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ μέσα σας, καί ὅπου ὁ καθένας ἀπό σᾶς εἶναι Ναός τοῦ Θεοῦ ἅγιος, δέν ἔχει θέσι τό πνεῦμα τοῦ Ἑωσφόρου. Συνεπῶς μεταξύ σας δέν ἠμπορεῖ οὔτε ἐπιτρέπεται καμμιά ἀπολύτως ἑωσφορική συμπεριφορά.

Ἀλλά  ὅποιοσδήποτε θέλει νά γίνῃ μεγάλος μεταξύ σας ἄς εἶναι  ὑπηρέτης ὅλων τῶν ἄλλων, ἄς προσπαθῇ μέ τή χάρι τοῦ Θεοῦ, νά γίνεται προσφορά και θυσία στό Θεό, γιά τούς ἄλλους. Καί ὅποιοσδήποτε θέλει νά γίνῃ πρῶτος ἀπό σᾶς, ὀφείλει νά γίνῃ δοῦλος ὅλων, νά ἀσκῇ δηλαδή.τήν ἀγάπην, μέ κάθε ταπεινοφροσύνην. Διότι καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού  ἔγινε ταπεινός ἄνθρωπος, ἔλαβε δούλου μορφήν, δέν ἦλθε εἰς τόν κόσμον, γιά νά ὑπηρετηθῇ, ἀλλά ἦλθε γιά νά ὑπηρετήσῃ καί νά δώσῃ τήν ψυχήν του λύτρον, Γιά νά  ἐξαγοράσῃ μέ τό αἷμα Του, καί νά ἐλευθερώσῃ, ἀπό τήν ἁμαρτίαν καί ἀπό τόν θάνατον, πολλούς. «Ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς καί ἑκών ἐτάφη καί  Ανέστη ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τά Σύμπαντα. ΑΥΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΩΜΕΝ».

Σταυρώθηκε ὁ Κύριος. Ἐταπεινώθηκε μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ. Πρῶτος μᾶς ἀγάπησε καί μᾶς ἔλουσε καί μᾶς ἐκαθάρισε μέ τό Αἷμα Του ἀπό τίς ἁμαρτίες μας καί μᾶς κατέστησε Βασιλεῖς καί Ἱερεῖς στό Θεό καί Πατέρα μας (Ἀποκ. α΄ 5),« ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς Ἴχνεσιν Αὐτοῦ».

Ἔπλυνε τά πόδια τῶν Μαθητῶν Του, ἀκόμη καί τά πόδια τοῦ  Ἰούδα καί εἶπε: «  Εἰ ἐγώ ἔνιψα ὑμῶν τούς πόδας, ὁ Κύριος καί ὁ Διδάσκαλος, καί ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τούς πόδας. Ὑπόδειγμα γάρ  δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθώς ἐγώ ἐποίησα ὑμῖν καί ὑμεῖς ποιεῖτε» (Ἰωάν. ιγ΄14-15).

Αὐτό τό Πνεῦμα τῆς ταπεινώσεως καί τῆς τέλειας ἀγάπης πρέπει νά κατοικεῖ μέσα μας καί διέπει τῆ ζωή μας, γιά νά εἴμαστε Μέλη τῆς Κοινωνίας τῶν Ἁγίων. Ἔτσι θά γίνουν τά Σύμπαντα καινά καί κάθε πιστός  στό Χριστό, «ἐν Χριστῷ καινή κτίσις».

 Ὁ Πάντων Ἐπέκεινα εἶναι καί Πανταχοῦ Παρών καί παρακολουθεῖ τή ζωή μας καί θέλει νά εἴμαστε ὅλοι ἑνωμένοι μέ τόν Θεόν καί μεταξύ μας. Νά ἔχουμε δηλαδή μέσα μας τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος δέν συμμορφώνεται καί δέν ἀκολουθεῖ τά Ματωμένα Χνάρια τοῦ Χριστοῦ  ἀντιστρατεύεται στόν Ἁρχηγόν καί Τελειωτήν  τῆς Πίστεως ἡμῶν, συντάσσεται μέ τόν Ἀντίχριστον καί δέν εἰσέρχεται εἰς τήν Κοινωνίαν τῶν Ἁγίων, εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, μένει ἔξω, μέ τή θέλησί του. Τρανό Παράδειγμα, πρός ἀποφυγήν, ἀποτελεῖ καί σήμερα ὁ ταλαίπωρος καί δυστυχής κατά πάντα  συνάανθρωπός μας,  Ὁ ΠΑΠΑΣ. Εἷναι Τύπος τοῦ ἀντιχρίστου τῶν Ἐσχάτων. Ἀντιστρατεύεται στό πανάγιον Θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Ἀποβάλλει τόν ἄρραφον Χιτώνα τοῦ Χριστοῦ, δέν δέχεται καί δέν ἐνσαρκώνει τήν ἄκραν Ταπείνωσιν καί τήν τέλειαν Ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, καί  Ἐνδύεται τόν μανδύαν τοῦ Ἑωσφορισμοῦ. Ἰσχυρίζεται ὅτι  κατέχει τήν παντοδυναμίαν τοῦ Θεοῦ, ὅτι εἶναι  extra Jus, super Jus. Καί λέγει χαζομάρες... Λέγει:Ego sum Vicarius Christi in terra. Καταργεῖ τήν ὀρθόδοξον Παράδοσιν καί διακηρύσσει, χωρίς ἴχνος ντροπῆς καί λέγει: La traditio sono Io. Διεκδικεῖ τό ΠΡΩΤΕΙΟΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, σέ ἀντίθεσι μέ τό Θέλημα τοῦ  Κυρίου (πρβλ. Μαρκ. ι΄32-45) καί πολλά ἄλλα. Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ.  ΜΟΝΟΝ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ἀντιστρατεύεται στή ζωντανή Παρουσία τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας. Ἀντίχριστος εἶναι ὅποιος  νομίζει πώς εἶναι ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ στή γῆ. Ὁ Κύριος μᾶς λέγει ὄτι ἐάν ποιήσηται πάντα τά διαταχθέντα ὑμῖν λέγεται ὅτι ΔΟΥΛΟΙ ΑΧΡΕΙΟΙ ΕΣΝΕΝ. Ποιοῦμνεν πάντα τά διαταχέντα ἡμῖν; ΕΙΘΕ ΝΑ ΜΑΣ ΑΞΙΩΣῌ Ο ΚΥΡΙΟΣ νά περιπατοῦμε ὅπως Αὐτός «ἐν Ἀγάπῃ». ΕΙΘΕ νά ποιοῦμεν πάντα τά διαταχθέντα ἡμῖν, ὅπως ὁ Θεός θέλει.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς καί λύτρωσε ἡμᾶς ἀπό τήν πλάνην τῶν ἀνοήτων φιλοδοξιῶν, ἀπό κάθε εἶδος ἑωσφορισμοῦ. Χάρισέ μας , Κύριε, Ταπεινοφροσύνην, ὑπομονήν καί Ἀγάπην. Βοήθησέ μας να προσεγγίσουμε, με ταπεινοφροσύνη, καί νά βιώσουμε τήν Ἀγάπην Σου, στήν καθημερινή μας ζωήν, Νά νοιώσουμε τά ἑκούσια Φρικτά Πάθη Σου. Νά  σταυρωθοῦμε μαζί Σου καί νά ἀξιωθοῦμε νά ἑορτάσουμε τήν Ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν.

«ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕΝ ΣΟΥ ΤΑ ΠΑΘΗ ΧΡΙΣΤΕ. ΔΕΙΞΟΝ ΗΜΙΝ  ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΟΝ ΣΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ»

                      Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.