«ΕΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΜΝΗΜΑΤΟΣ

Η ΖΩΗ ΕΚ ΤΑΦΟΥ ΑΝΕΤΕΙΛΑΣ,

ΧΡΙΣΤΕ Ο ΘΕΟΣ»

 

Ὁ Φιλάνθρωπος καί Ἐλεήμων, μᾶς ευσπλαγχνίζεται καί συγκαταβαίνει, γίνεται ταπεινός ἄνθρωπος, γιά Χάρι μας, μορφήν δούλου λαμβάνει, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί διέρχεται τήν ζωήν αὐτοῦ εὐεργετῶν, κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. Κανείς ἀπό μᾶς δέν μπορεῖ νά διηγηθῇ τά θαυμάσιά Του. Κανείς ἀπό μᾶς δέν μπορεῖ νά κατανοήσῃ καί νά ἑρμηνεύσῃ τήν μακροθυμίαν Του. Κανείς ἀπό μᾶς δέν μπορεῖ νά κατανοήσῃ τό Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας Του!  Πῶς ἐσαρκώθη; Πῶς ἐσταυρώθη; Ἑκουσίως πάσχει καί ὑψοῦται εἰς τόν Σταυρόν, ἀντί ἡμῶν.

Γίνεται ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον». Γίνεται Τύπος καί ὑπογραμμός σέ ὅλα «ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ».

«Ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς καί ἑκών ἐτάφη καί Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τά Σύμπαντα, Αὐτόν προσκυνήσωμεν». Ἔπαθε, ὡς ἄνθρωπος. Ἀνέστη, ὡς Θεός.

Ὄντως μέγα εἶναι τό Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας Του!

Ἡ νοητική μας ἱκανότητα ἀδυνατεῖ νά νοήσῃ τό Μέγα Μυστήριον! Ὁ Θωμᾶς δέν πιστεύει στή μαρτυρία τῶν συμμαθητῶν του: «Ἐάν μή ἴδω ἐν ταῖς χερσίν αὐτοῦ τόν τύπον τῶν ἥλων, καί βάλω τόν δάκτυλόν μου ε ἰς τόν τύπον τῶν ἥλων καί βάλω τήν χεῖρά μου εἰς τήν πλευράν αὐτοῦ, οὐ μή πιστεύσω»(Ἰωάν. κ΄25). Καί ὅμως ὁ ἀναφής Θεός, ὡς Μακρόθυμος, καταδέχεται καί ψηλαφᾶται: Λέγει τῷ Θωμᾶ· « Φέρε τόν δάκτυλόν σου ὧδε καί ἴδε τάς χεῖράς μου καί φέρε τήν χεῖρά σου  καί βάλε εἰς τήν πλευράν μου, καί μή γίνου ἄπιστος, ἀλλά πιστός»(Ἰωάν. κ΄27).

 Καί, ψηλαφώμενος ὁ ἀναφής, ὁ ἄψαυστος,ὁ ἱερός, μέ τρυφερότητα, ἐλέγχει τήν ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ, καί τοῦ λέγει: «ὅτι ἐώρακάς με, πεπίστευκας; καί διακηρύττει: ΜΑΚΑΡΙΟΙ, ΟΙ ΜΗ ΙΔΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΣΑΝΤΕΣ»!

Μακαρίζει ὁ Κύριος ὅλους τούς πιστούς ὅλων τῶν αἰώνων. Πόσο, ἀλήθεια, μᾶς στηρίζει, μᾶς παρηγορεῖ,  καί μᾶς χαροποιεῖ ὁ μακαρισμός αὐτός τοῦ Κυρίου, καί πόσα πολλά μᾶς διδάσκει!...

Ἄν πιστεύαμε στήν ὕπαρξιν μόνον ἐκείνων, πού ὑποπίπτουν εἰς τήν ἀντίληψί μας, ἄν πιστεύαμε στήν ὕπαρξιν μόνον,  ὅσων ψηλαφοῦμε, μόνον ὅσων βλέπουμε μέ τά μάτια μας, τότε σέ πόσο βαθύ σκοτάδι θά βυθιζόμαστε;

Φαντασθῆτε νά ἔλθῃ κάποιος καί νά σᾶς πῆ ὅτι δέν ὑπάρχουν τά Ἱεροσόλυμα, ἐπειδή δέν μπόρεσε νά τά δῆ μέ τά μάτια Του ἤ νἀρνηθῇ τό κάθε τί πού ὑπάρχῃ, μόνον καί μόνον γιατί αὐτός δέν τό ψηλάφησε μέ τά χέρια του, δέν τό εἶδε μέ τά μάτια του ἤ δέν τό ἄκουσε μέ τά αὐτιά του.

Πόσο ἀνόητος εἶναι ὀ ἄνθρωπος, πού ἀρνεῖται τή ΜΑΡΤΥΡΙΑ τόσων ἄλλων ἀξιοπίστων Μαρτύρων; Πόσο ἀνόητος καί ἄφρων εἶναι ὁ ἄνθρωπος, πού  ἀμφισβητεῖ καί δέν πιστεύει εἰς τήν καλήν Μαρτυρία τοῦ Εὐαγγελιστοῦ τῆς Ἀγάπης, τοῦ Ἰωάννου; (Α΄ Ἰωάν. 1-4): Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, μέ ἀγάπη , ἀναφέρει:

«Ἑκεῖνο πού ὑπῆρχε ἀπό τήν ἀρχήν, ἐκεῖνο πού ἔχομεν ἀκούσει, ἐκεῖνο πού ἔχουμε δῆ μέ τά μάτια μας, ἐκεῖνο πού παρατηρήσαμε καί τά χέρια μας ἐψηλάφησαν, περί τοῦ Λόγου δηλαδή τῆς Ζωῆς,- καί ἡ ζωή ἐφανερώθηκε καί μαρτυροῦμε καί σᾶς ἀναγγέλλομεν τήν ζωήν τήν αἰώνιον, ἡ ὁποία ἦτο μέ τόν Πατέρα καί φανερώθηκε σ’ ἐμᾶς, - ἐκεῖνο πού ἔχομε ἰδῆ καί ἀκούσει σᾶς ἀναγγέλλομεν, διά νά ἔχετε στενόν σύνδεσμον καί σεῖς μαζί μας. Ὁ στενός σύνδεσμός μας εἶναι μέ τόν Πατέρα καί μέ  τόν Υἱόν του, τόν Ἰησοῦν Χριστόν» Καί σύνδεσμός μας μέ τόν Θεόν  σημαίνει ἀποχωρισμόν ἀπό τήν ἁμαρτίαν (Α΄ Ἰωάν. α΄1-4-β΄1ἑξ).

Ἁπορῶ καί ἐξίσταμαι καί διερωτῶμαι· Πῶς εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχουν ἀκόμη ἄνθρωποι, σήμερα, ὕστερα ἀπό δυό χιλιάδες χρόνια καί πλέον, πού ἀμφισβητοῦν τόν ἘΡΧΟΜΕΝΟΝ,πού δέν πιστεύουν στήν ΜΑΡΤΥΡΙΑ  τοῦ Ἰωάννου καί τῶν ἄλλων Ἀποστόλων, πού θυσίασαν τά πάντα καί τή ζωή τους, γιά τήν ΠΙΣΤΙΝ εἰς τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Θεόν ἐνανθρωπήσαντα;

Ἐάν μελετήσουμε μέ ἀγαθήν συνείδησιν, χωρίς προκαταλήψεις, ὅλα τά ἱερά κείμενα τῶν διαφόρων Θρησκειῶν,   θά διαπιστώσουμε ὅτι τόσον ἡ Βεδάντα καί οἱ Οὐπανισάδς, ὅσον τό Κοράνιον καί τά ὅμοια πρός αὐτά Θρησκευτικά κείμενα εἶναι ἀνθρώπινα φληναφήματα καί δέν συγκρίνονται μέ τήν Ἁγίαν Γραφήν, ἡ ὁποία εἶναι ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ. Ὁ Ζωοποιός λόγος τοῦ Χριστοῦ καί νεκρούς ἀνασταίνει. Ὁ ἴδιος ὁ εὐαγγελικός λόγος ἀποδεικνύει τή Θεία προέλευσι. ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Γιατί τόση ἐπιμονή, τόσος φανατισμός, τόσο μῖσος, γιά τήν Ἀλήθειαν; Γιατί τόσο μένος καί τόσον λυσσώδης μανία, ἐναντίον τῆς Πίστεως εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν; Τί κέρδισε ἡ ἀνθρωπότης μέ τήν Ἄρνησιν καί τήν Ἀπιστία εἰς τήν ΜΑΡΤΥΡΙΑ τῶν Ἀποστόλων; Γιατί καί σήμερα οἱ ἄνθρωποι μισοῦν τό ΦΩΣ καί δέν ἔρχονται πρός τό ΦΩΣ;

Εἶναι φανερόν ὅτι ἡ δαιμονιώδης ἐμμονή εἶναι ἀπόδειξις ὅτι οἱ ἄνθρωποι μισοῦν τό Φῶς καί δέν ἔρχονται πρός τό Φῶς, γιατί εἶναι πονηρά,σκοτεινά τά ἔργα τους, γι'αὐτό καί ἀγαποῦν τό σκοτάδι, καί μένουν βυθισμένοι στό Βόρβορο, κατάκοιτοι στή χώρα καί τή σκιά τοῦ Θανάτου. Γιατί ἐμμένουν στή φαυλότητα καί συνεχίζουν τά ἔργα τοῦ σκότους; Γιατί ἀγαποῦν νά χύνουν αἷμα  ἀθώων; Γιατί τόση Πώρωσι;

ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ ΓΕΜΙΣΑΝ ΦΩΣ!

ΜΩΡΟΙ ΚΑΙ ΤΥΦΛΟΙ, ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ, ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΕΧΙΔΝΩΝ, ΑΦΡΟΝΕΣ, ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΠΩΣ ΘΑ ΞΕΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟΝ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΟΔΥΝΗΣ;

Ἀναμφιβόλως ΕΙΝΑΙ ΑΦΡΟΣΥΝΗ Η ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ. Καί ὁ Μακρόθυμος μᾶς καλεῖ κοντά Του καί μᾶς δέχεται ἀρκεῖ νά μετανοήσουμε εἰλικρινά. ΕΜΠΡΟΣ,ΛΟΙΠΟΝ, ταλαίπωροι συνοδοιπόροι... Προσέλθετε:

«Δεῦτε λάβετε ΦΩΣ ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου ΦΩΤΟΣ καί δοξάσατε Χριστόν τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ, ΘΑΝΑΤΩ, ΘΑΝΑΤΟΝ  ΠΑΤΗΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΜΝΗΜΑΣΙ ΖΩΗΝ ΧΑΡΙΣΑΜΕΝΟΣ». Αὐτό εἶναι τό ΓΕΓΟΝΟΣ. Καί τό γεγονός οὐκ ἀπογίνεται, λέγει ὁ ἀνδρῶν ἀπάντων σοφώτατος Σωκράτης.

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ὁ αἰώνιος ΝΙΚΗΤΗΣ, ὁ αἰώνιος ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΗΣ. Αὐτός «ἐξῆλθε νικῶν καί ἴνα νικήσῃ». Καί κανείς δέν μπορεῖ νά ἀλλάξῃ τήν Προαιώνιον Βουλήν Τοῦ Θεοῦ ! Καί ΒΟΥΛΗ τοῦ Θεοῦ εἶναι συνεχῶς νά ἔρχεται καί νά ποιῇ καινά  τά πάντα. ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΚΑΙΝΗ ΔΙΔΑΧΗ, ΚΑΙΝΗ ΕΝΤΟΛΗ Καί  «εἴ τις ἐν Χριστῷ καινή κτίσις».  «Καινά ποιῶ τά πάντα».

ΔΟΞΑ Τῌ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ! 

«Ἐσφραγισμένου τοῦ  μνήματος ἡ ζωή ἐκ τάφου ἀνέτειλας, ΧΡΙΣΤΕ Ο ΘΕΟΣ· καί τῶν θυρῶν κεκλεισμένων τοῖς Μαθηταῖς ἐπέστης Η ΠΑΝΤΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ. Πνεῦμα εὐθές ἐγκαινίζων ἡμῖν κατά τό μέγα σου ἔλεος».

Εἶναι καιρός, πάντα τά ἔθνη,  νά πιστεύσουμε στόν ΛΥΤΡΩΤΗ, στόν Ἀληθινόν Μεσσία. Εἷναι καιρός νά ἀφήσουμε τά ἀνθρώπινα φληναφήματα καί νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ  καί νά τό κάνουμε «πρᾶξι», στήν καθημερινή μας ζωή. ΕΙΝΑΙ καιρός νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό καί νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἠ ζωή μας καί ἠ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας παρηγοριά, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ὁ Ἰσχυρός Θεός, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς  εἰρήνης, ὁ Παντοκράτωρ, Αὐτός καί μόνον Αὐτός μπορεῖ νά  χαρίσῃ τήν εἰρήνην στόν Κόσμο. Μόνον Αὐτός μπορεῖ νά χαρίσῃ γαλήνη καί ἀνάπαυσιν στήν ψυχή μας. Μόνον κοντά Του νοιώθουμε σιγουριά καί ἀσφάλεια! 

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ νά ἐντάξουμε τόν ἑαυτόν μας εἰς τήν χορείαν τῶν Ἀποστόλων καί ΠΙΣΤΟΙ εἰς τήν μαρτυρίαν αὐτῶν, νά χαροῦμε τόν Μακαρισμόν τοῦ Κυρίου· «Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες»!

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ, νά δοξολογοῦμε τόν Κύριον. Νά Τόν παρακλέσωμεν νά μᾶς ἀξιώσῃ, ἀσιγήτως, νά  ὑμνοῦμεν, νά  προσκυνοῦμεν καί νά δοξολογοῦμεν Αὐτόν,  τόν ΛΥΤΡΩΤΗΝ καί Σωτῆρα μας, τόν ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. Διότι Σ'Αὐτόν ἀνήκει ἡ Βασιλεία καί ἡ Δύναμις, ἡ Τιμή καί ἡ Δόξα εἰς τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.

«Τήν Ἀνάστασίν Σου, Χριστέ Σωτήρ, ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς, καί ἡμᾶς τούς ἐπί γῆς καταξίωσον ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ Σέ δοξάζειν».

«Δεῦτε, λαοί, ὑμνήσωμεν καί προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αὐτοῦ τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν· ὅτι ΑΥΤΟΣ ΕΣΤΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ Ο ΕΚ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΛΥΤΡΩΣΑΜΕΝΟΣ».