ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΑ ΣΕΠΤΑ

                                           ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

 

ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ, τήν Ἁγία καί μεγάλη Ἑβδομάδα νά μελετήσουμε προσεκτικά καί μέ εὐλάβεια μεγάλη, τά ἄχραντα καί φρικτά, τά ἑκούσια Πάθη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μᾶς καλεῖ νά συνειδητοποιήσωμε τήν ἀνέκφραστον τοῦ Θεοῦ καί Λόγου συγκατάβασιν, νά ἀκολουθήσουμε Βῆμα-Βῆμα τόν Χριστόν, πού εἶναι τό τέλειον πρότυπον τοῦ ἡρωϊκῶς ἀγωνιζόμένου ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος μᾶς ὁδηγεῖ Ψηλά, στό Γολγοθᾶ, στό Θεό. Μᾶς καλεῖ νά συμπορευθῶμεν αὐτῷ  καί νά συσταυρωθῶμεν, ἵνα καί συναναστηθῶμεν καί συζήσωμεν αὐτῷ εἰς τήν αἰώνιον Βασιλείαν Του. 

Μᾶς καλεῖ νά ἐγκολπωθουμε, νά  βιώσουμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «Πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωή καί νά φθάσωμεν ἔτσι, ἀπό τό· «κατ’εἰκόνα», εἰς τό· «καθ’ ὁμοίωσιν», νά γίνωμε θεοί κατά χάριν. Νά πραγματοποιήσουμε δηλαδή τόν σκοπόν, γιά τόν ὁποῖον ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, ἔγινε και τέλειος ἄνθρωπος καί «Ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς καί ἑκών ἐτάφη καί ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ, τοῦ σῶσαι τά Σύμπαντα. ΑΥΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΩΜΕΝ».

Μεγάλη Ἑβδομάδα σημαίνει ἀφύπνησι, ξύπνημα, νῆψι, νηφαλιότητα, ἐγρήγορσι, προσοχή, προσευχή, ἀδιάλειπτη μνήμη τοῦ Θεοῦ, συνειδητή ἀδιάλειπτη νοερά Προσευχή, πού ὁδηγεῖ πράγματι εἰς τήν ἀληθινήν καθαρότητα τῆς καρδίας. Πρέπει δέ νά σημειώσω ἐδῶ ὅτι Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ὁ Ὤν καί ὁ Ἦν καί  ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ, ὁ ἀεί ὤν, τό αἰώνιον Παρών, ἡ αἰωνία  ὕπαρξις.  Καί δέν ἔπαθε τότε σαρκί, ἀλλά πάσχει καί τώρα, γιά τίς ἁμαρτίες μας. Δέν πόνεσε τότε, ἀλλά πονᾶ καί τώρα. Δέν Σταυρώθηκε μόνον τότε, ἀλλά ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ καί τώρα. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ στό πρόσωπον τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν Του. Ἡ  Ἐκκλησία μας βιώνει αὐτή τήν ἀλήθεια καί ψάλλει: ΣΗΜΕΡΟΝ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΕΚ ΠΑΡΘΕΝΟΥ..., ἀλλά καί ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΑΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ...  Καί ΣΤΑΥΡΩΤΕΣ του εἴμαστε οἱ περισσότεροι ἀπό μᾶς, οἱ  ἀστόχαστοι, οἱ ἀχάριστοι, οἱ ἄμυαλοι, οἱ ἀχρεῖοι, πού, Χωρίς ντροπή, ὁδηγοῦμε τό Χριστό καθημερινά στό Γολγοθᾶ καί Τόν ὑποβάλλουμε, σέ φρικτά Πάθη, ὅταν μέ τήν προβληματική μας, σατανική, συμπεριφορά κατατυραννοῦμε τούς ἐλαχίστους ἀδελφούς Του, τούς συνανθρώπους μας.

Μέ τήν ἀνάμνησι τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία προσπαθεῖ νά μᾶς συνετίσῃ, νά μᾶς προβληματίσῃ, νά μᾶς φέρῃ σέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός μας καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ σέ εἰλικρινή μετάνοια καί θεραπεία τῆς προβληματικῆς μας συμπεριφορᾶς. ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ.

Τή Μεγάλη Δευτέρα μᾶς καλεῖ   νά μιμηθοῦμε στήν Πίστι, στήν Ἀγάπη, στίς ἀρετές, στή ἀφοσίωσι στό Θεό, τόν Πάγκαλον Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος «ἕστηκεν ὥσπερ τίς ἀδάμας ὑπό τῶν παθῶν μή ἁλούς  τῆς ἁμαρτίας». Ὁ πάγκαλος, ὁ ἐνάρετος  Ἰωσήφ,  ἐξ αἰτίας τῶν ἀρετῶν του, ἐξ αἰτίας τῆς καλωσύνης του, ἐφθονήθη ἀπό τούς ἀδελφούς του  καί ἐκακοποιεῖτο ἀπό αὐτούς, τέλος τόν ἔβαλαν σέ ἕνα λάκκο καί μετά τόν πούλησαν στούς ἀλλοφύλους καί βρέθηκε στήν Αἴγυπτο, δοῦλος τοῦ Πετεφρῆ, ὅπου συκοφαντήθηκε, βασανίσθηκε καί μετά τήν ἑρμηνεία τῶν ὀνείρων τοῦ Φαραώ, δοξάσθηκε καί τιμήθηκε, σάν βασιλιάς. Ἔγινε κύριος τῆς Αἰγύπτου καί σιτοδότης τοῦ λαοῦ.  «Ὀ Ἰακώβ ὠδύρετο τοῦ Ἰωσήφ τή στέρησιν, καί ὁ γενναῖος ἐκάθητο ἅρματι, ὡς βασιλεύς τιμώμενος· τῆς Αἰγυπτίας γάρ τότε ταῖς ἡδοναῖς μή δουλεύσας, ἀντεδοξάζετο παρά τοῦ βλέποντος, τάς τῶν ἀνθρώπων καρδίας, καί νέμοντος στέφος ἄφθαρτον».

Ὁ σώφρων  Ἰωσήφ εἶναι τύπος τοῦ Χριστοῦ. Προεικονίζει τά Πάθη, ἀλλά καί τή δόξα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἐκκλησία τόν προβάλλει πρός μίμησιν καί τονίζει σέ ὅλους μας ὅτι, «Ὁ ΘΕΟΣ παρέχει τοῖς δούλοις αὐτοῦ, ΣΤΕΦΟΣ ΑΦΘΑΡΤΟΝ».

Ἐκτός ὅμως ἀπό τήν, πρός μίμησιν, μνήμη τοῦ Ἰωσήφ, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἐπισυνάπτει καί τή μνήμη «τῆς ξηρανθείσης συκῆς, διά τήν ἀκαρπίαν» (Ματθ. κα΄18-22), ἡ ὁποία συμβολίζει τήν Συναγωγή τῶν Ἰουδαίων, πού εἶχε μόνον φύλλα καί δέν εἶχε καρπούς ἀρετῆς, τηροῦσαν μόνον τά τυπικά καί εἶχαν χάσει ὁλότελα τήν οὐσίαν. Καί ἐξ αἰτίας τῆς ἀκαρπίας καί τῆς σκληροκαρδίας αὐτῶν ἔχασαν τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ. Ἀναφέρει δέ καί τάς παραβολάς τῶν δύο υἱῶν καί τῶν  ΚΑΚΩΝ γεωργῶν (Ματθ. κα΄23-46) καί αἰτιολογεῖ τόν λόγον, γιά τόν ὁποῖον  ἀφαιρεῖται ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἡ Χάρις Του ἀπό τόν παλαιόν Ἰσραήλ καί δίδεται εἰς ἔθνος, πού θά παράγῃ τά ἀγαθά ἔργα, πού εἶναι οἱ καρποί τῆς Βασιλείας αὐτῆς: Τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν. «Διά τοῦτο λέγω  ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ’ ὑμῶν ( Γι’ αὐτό ἀφαιρεῖται ἀπό σᾶς τούς ΚΑΚΟΥΣ γεωργούς) ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τούς καρπούς αὐτῆς» (Ματθ. κα΄43).

Ἴσως ἀναρωτηθῆτε: Ποιό εἶναι τό ἔθνος στό ὁποῖον δόθηκε  ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἀφαιρέθηκε ἀπό τόν Παλαιόν Ἰσραήλ, πού ΣΤΑΥΡΩΣΕ τόν ἀληθινόν Μεσσίαν; Ποιός εἶναι ὁ ΝΕΟΣ ΙΣΡΑΗΛ, ὁ Νέος Λαός τοῦ Θεοῦ;

Εἶναι φανερόν ὅτι τό ἔθνος στό ὀποῖον δόθηκε ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι τό ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΕΘΝΟΣ, τό ὁποῖον ἔκρινεν ὁ Θεός ἄξιον νά παράγῃ ἔργα ἀγαθά, νά φέρῃ καρπούς ἀρετῆς, γι’αὐτό καί ἡ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ γράφτηκε στήν γλώσσα τοῦ Θεοῦ,  στήν ΕΛΛΗΝΙΚΗ, καί διεθόθη εἰς πάντα τά ἔθνη, καί γι’αὐτό καί, ὄντως, πολεμεῖται ἀπό τούς ἀπογόνους τῶν Σταυρωτῶν τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία. Οἱ ΣΤΑΥΡΩΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ἐπιδιώκουν μέ κάθε δόλιο τρόπο νά ἐξαφανίσουν τόν Ἑλληνικόν Πολιτισμό καί τήν Ὀρθοδοξία, διότι μόνον αὐτά φοβοῦνται.

Καί εἶναι καιρός κάθε  ἄνθρωπος κυρίως Ἐμεῖς οἱ ΕΛΛΗΝΕΣ, ἔχουμε ΧΡΕΟΣ, νά ξυπνήσουμε καί  ἀκολουθῶντας βῆμα-βῆμα τόν Χριστόν εἰς τό ἑκούσιον Πάθος, ἄς συνειδητοποιήσουμε καί τό Χρέος νά διαφυλάξουμε βαθειά μέσα στήν καρδιά μας τό Χριστό καί τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του, διότι εἰς ἡμᾶς δοθηκε Ἡ ΧΑΡΙΣ καί ἡ ΒΑΣΙΛΕΙΑ. καί ἡ Ἐντολή  ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ, λόγῳ καί ἔργῳ, νά κηρύσσουμε τόν Χριστόν εἰς πάντα τά Ἔθνη, δοξάζοντες Αὐτόν ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Αὐτοῦ. Διότι εἰς Αὐτόν, τόν ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ ΤΟΥ ΣΩΣΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ, Τόν Ἀληθινόν Μεσσίαν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀνήκει ἡ Βασιλεία καί ἡ Δύναμις, ἡ Τιμή ,ἡ Δόξα καί τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.ΑΜΗΝ.