ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΕ,

ΜΕΓΑ ΚΑΙ ΑΝΕΙΚΑΣΤΟΝ

ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΤΙΡΜΩΝ ΣΟΥ!

 

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Φιλάνθρωπε καί Οἰκτίρμων, ἄφωνοι παραμένουμε Ἐνώπιόν Σου καί γονατίζουμε θαυμάζοντες, τό ὄντως Μέγα καί ἀνείκαστον πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, Πολυεύσπλαγχνε Κύριε!

Πῶς νά μή θαυμάσουμε, Κύριε, τήν ἀνέκφραστη Θεϊκή σου  Σου Συγκατάβασι; Λαμβάνεις δούλου Μορφήν, Σύ ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ τέλειος Θεός, ὁ δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο, ἔρχεσαι κοντά μας καί δέν ἐντρέπεσαι νά ἀποκαλεῖς ἀδελφούς Σου, ὅλους ἐμᾶς τούς ἀχρείους καί ἀναξίους δούλους Σου!... Καί ὄχι μόνον, ἀλλά καί μᾶς ἀποκαλύπτεις, τό Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας Σου καί γίνεσαι ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, γιά νά παρακολουθήσουμε τά ματωμένα Χνάρια Σου, Νά περιπατήσουμε ἐν ἀγάπη,  καί νά φθάσουμε ἀπό τό· «κατ’ εἰκόνα», εἰς τό· «καθ’ ὁμοίωσιν». Ἔγινες ταπεινός ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί, κατά χάριν. Σταυρώθηκες, ἀντί ἡμῶν, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ καί Ἀναστήθηκες, καί χάρισες εἰς ἡμᾶς τούς καταδίκους τήν Ἀνάστασιν καί τήν ζωήν. Μετά δέ τήν Ἀνάστασίν Σου καί τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, εἰσῆλθες εἰς τό ὑπερῶον, ὅπου ἦσαν οἱ Μαθηταί συνηγμένοι διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων καί ἔδειξες σέ μᾶς τούς εὐτελεῖς, τάς χεῖρας καί τούς πόδας  καί τήν ἄχραντον πλευράν Σου!... Πῶς, Κύριε, ἐπέτρεψες σέ μᾶς τούς ὀλιγοπίστους  , νά ψηλαφήσουμε, τάς χεῖρας καί τούς πόδας καί τήν ἄχραντον πλευράν Σου, χωρίς νά κατακαοῦμε; Πῶς δέν μᾶς κατέκαψες, Κύριε; «Φιλάνθρωπε, ὄντως μέγα καί ἀνείκαστον τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου· ὅτι ἐμακροθύμησας ὑπό  τῶν  Ἰουδαίων ῥαπιζόμενος, ὑπό ἀποστόλων ψηλαφώμενος καί ὑπό τῶν ἀθετούντων Σε πολυπραγμονούμενος. ΠΩΣ ἐσαρκώθης; ΠΩΣ ἐσταυρώθης ὁ ἀναμάρτητος; Ἀλλά ΣΥΝΕΤΙΣΟΝ ἡμᾶς ὡς τόν Θωμᾶν βοᾶν Σοι· ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου, δόξα Σοι».  

Ὀλιγόπιστοι εἴμαστε. Γαλήνευσε, Κύριε, τήν ταραγμένη μας καρδιά! Χάρισε καί σέ μᾶς τούς ἀναξίους, ἀλλά μετανοημένους δούλους Σου, τή Δική Σου ΕΙΡΗΝΗ, Μακρόθυμε καί Οἰκτίρμον!  Ἔλεος Σοῦ ζητῶ, Κύριέ μου!

 Συγχώρησε τήν ὀλιγοπιστία μας καί βοήθησέ μας, νά πιστέψουμε καί νά Σέ λατρεύουμε μέ τήν καρδιά μας, «Ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ»!...

ΜΕΓΑ ΣΟΥ ΤΟ ΕΛΕΟΣ, ΚΥΡΙΕ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ! 

 ΔΟΞΑ Τῌ ΑΝΕΚΦΡΑΣΡΑΣΤῼ, ΛΟΓΕ, ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΕΙ ΣΟΥ!

 «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος, ἡ ζωή ἐκ τάφου ἀνέτειλας Χριστέ ὁ Θεός·  καί τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, τοῖς Μαθηταῖς ἐπέστης  Η ΠΑΝΤΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ, ΠΝΕΥΜΑ  ΕΥΘΕΣ δι’ αὐτῶν ἐγκαινίζων ἡμῖν, κατά τό ΜΕΓΑ ΣΟΥ ΕΛΕΟΣ».