Α Ν Ε Β Α Ψ Η Λ Α

ΒΑΔΙΖ'  ΕΜΠΡΟΣ  ΚΑΙ ΜΗ ΓΥΡΙΖΗΣ ΠΙΣΩ

Ἡ κλῖμαξ τῶν ἀρετῶν

«Τά ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δέξιᾷ τοῦ Θεοῦ
καθήμενος, τά ἄνω φρονεῖτε, μή τά ἐπί τῆς γῆς»(Κολοσ. γ΄  1-2).

«Ἀναβαίνετε, ἀναβαίνετε, ἀδελφοί, ἀναβάσεις προθύμως
ἐν καρδίᾳ διατιθέμενοι, ἀκούοντες τοῦ φάσκοντος·»( Κλῖμαξ)

«Δεῦτε ἀναβῶμεν εἰς τό ὄρος Κυρίου, καί εἰς τόν οἶκον τοῦ
Θεοῦ ἡμῶν» (Ἡσ. β΄ 3).

«Οὐδείς ἐπιβαλών τήν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ’ ἄροτρον  καί βλέπων
εἰς τά ὀπίσω εὔθετός ἐστιν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ»

                                                                                                                       (Λουκ. θ΄ 62).

Σύντροφε, συνοδοιπόρε, μή δειλιάσης
Μπροστά  στίς δυσκολίες καί στίς θλίψεις
πού, τυχόν,  στό δρόμο σου θά συναντήσῃς.
Ἀνοδική εἶναι ἠ πορεία μας ἀπό γῆς πρός οὐρανόν,
«στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ Ὁδός ἡ ἀπάγουσα
εἰς τήν ζωήν καί ὀλίγοι οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν».

Ἡ κλίμακα τῶν ἀρετῶν, μᾶς ἀνεβάζει ἀπό τή γῆ

στόν Οὐρανό, καί τό πρῶτο σκαλοπάτι της, ἡ

τοῦ ματαίου βίου, ἡ των γηῒνων ἀποταγή.

Καί πολύ παρήγορο εἶναι, πώς μᾶς χάραξε τό δρόμο

ὁ πρωτότοκος ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς, ὁ Χριστός, μέ τό

αἷμα Του, καί πρῶτος  Αὐτός ἀνέβηκε πρός τόν Πατέρα

ἐκεῖ ὅπου  καί  μᾶς καλεῖ νά Τόν ἀκολουθήσωμεν.

Ἐμπρός, λοιπόν, μέ θάρρος καί πίστι θερμή, ἄς μήν

ἀφήσουμε τή θλῖψι, νά βυθίσῃ τήν ψυχή μας στό σκοτάδι.

Μέ χαρά ἄς ἀναβαίνομε εἰς τό ὄρος Κυρίου, εἰς τόν οἶκον

τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Νά ἀρχίσουμε , ὅσο εἶναι καιρός, νά

βαδίζουμ’ ἐμπρός, χωρίς πισωγυρίσματα,

νά ἀναβαίνουμε  ψηλά, πρός τό ἀνέσπερο Φῶς.

Νά νεκρώσουμε τά βρωμερά μας πάθη.

Νά σταυρώσουμε τή σάρκα,  σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς

ἐπιθυμίαις, ἁγιωσύνην ἐπιτελοῦντες ἐν φόβῳ Θεοῦ.

Προθύμως νά ἀναβαίνουμε τίς θεῖες ἀναβάσεις καί μέ

καθαρή καρδιά, κάνοντας «πρᾶξι» τήν ἐσταυρωμένη

ἀγάπη,  ἡ ψυχή μας  ἀκατάπαυστα ἄς ᾂδει,

ἀγαλλομένη, καινές ᾠδές, ὕμνους εὐχαριστείας,

στό Λυτρωτή, μέχρι νά φθάσουμ’ «ἐν αὐτῷ» στήν κορυφή

τῆς Κλίμακος τῶν ἀρετῶν, ἐκεῖ ὅπου μᾶς περιμένει

 ὁ στεφοδότης, ὁ Χριστός,  ὁ Θεός τῆς  Ἀγάπης.