ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΣΤΟ  ΛΥΤΡΩΤΗ

Ὤ πάντων ἐπέκεινα, ὑπερούσιε καί ὐπέρθεε!

Σύ, Κύριε, ὁ Πανταχοῦ καί πληρῶν τά πάντα,

ὁ Πάνσοφος Δημιουργός καί Παντοδύναμος,

ἦλθες, καί ὄχι μόνον ἔσωσες, ἀλλά καί σώζεις

πάντας ἠμᾶς ἀπό τήν κακή μας προαίρεσι.

Δέν ἀμφισβητῶ, ἀλλά πιστεύω ἀπόλυτα στίς

ὑποσχέσεις Σου, Μεγαλόδωρε Κύριε!

Μᾶς εἶπες ὅτι θά εἶσαι παρών, καί εἶσαι

παντοτινά μαζί μας, Φρούριόν μας, Κύριος

καί Θεός μας, σκέπη, καταφυγή καί στερέωμα.

Ἡ ἁγία Παρουσία Σου διώχνει τό φόβο ἀπό τήν

ἄθλια ζωή μας. Ὅμως πολλές φορές αἰσθάνομαι

νά  μέ τυλίγει ἕνα ἀνυπόφορο, βαθύ   σκοτάδι

καί ψάχνω νά βρῶ καί νά δῶ σκιωδῶς τήν ἁγία

Σου Μορφή... βυθίζομαι στήν ἄβυσσο τῆς ἀθλίας

μου ψυχῆς καί προσκρούω στό γνόφο, ναί στή

σκοτεινιά τῆς ἀγνωσίας, ἀόρατε καί ἀκατάληπτε

Κύριε, φώτισε τά σκοτάδια μου, φώτισέ μου τό

Σκότος!  Ἔγγισον, Ἀγαθέ... ἔγγισον ὁ Πανταχοῦ...

Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν Σου, ἀπό τοῦ

Παιδός Σου, ὅτι θλίβωμαι... 

Κύριε, ταχύ ἐπάκουσόν μου, μή ὑπερίδῃς με.

Τή Χάρι Σου νά προσεγγίσω δέν μπορῶ κι’

ἐκλιπαρῶ,  μέ δάκρυα εἰλικρινοῦς μετανοίας,

Ἐσέ τόν Φιλάνθρωπον καί Πανοικτίρμονα Θεόν,

ἱκετεύω Ἐσένα, πού ἔλαβες, γιά χάρι μου δούλου

μορφήν, γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, καί

ζητῶ τό ἔλεός Σου, πολυεύσπλαγνε  Κύριε.

Ἄκουσε, Κύριε, τήν ἀγωνιώδη κραυγή τῆς ἀθλίας

μου ψυχῆς  καί μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν Σου

ἀπό τήν καθῃμαγμένη καί παντοιοτρόπως καί

δολίως σπαρασσομένη Ἑλλάδα μας. Θλίβομαι, Κύριε,

ὅταν θορῶ τόν κατατρεγμό της...

Ὀχιές, γεννήματα ἐχιδνῶν πολεμοῦν τίς Ἀρχές καί τά

Ἰδανικά της, τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Πολιτισμό της.

Ἄκουσε Κύριε, τήν κραυγή τῆς ἀθλίας μου ψυχῆς.

Φώτισε τά σκοτάδια τῆς σαλεμένης ἀνθρωπότητος.

Παῦσον τά φρυάγματα τῆς παγκοσμίου  φαυλοκρατίας.

Ἐξαφάνισε τά φληναφήματα τῶν Ἐθνῶν, σβῆσε τά

πεπυρωμένα βέλη τοῦ Πονηροῦ τά καθ’  ἡμῶν δολίως

κινούμενα καί λύτρωσε ἡμᾶς ἀπό πάσης ταραχῆς καί

δειλίας. Ἐμψύχωσε τόν Λαόν Σου, Φιλάνθρωπε !...

Ὅλοι γνωρίζουμε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, πώς αὐτές

Τίς ἅγιες ἡμέρες τῶν Σεπτῶν Σου Παθῶν, μᾶς θέλεις

πολύ κοντά Σου. Θέλεις νά ἀγρυπνοῦμε μαζί  Σου,

τήν ὥρα, πού προσεύχεσαι στόν Οὐράνιο Πατέρα...

Προσεύχεσαι γιά μᾶς καί γιά χάρι μας πάσχεις!...

Δέν θέλεις νά μᾶς κυριεύσῃ ὁ ὕπνος, ὅπως τότε, τούς

τρεῖς Σου Μαθητάς, ἀλλά νά ἀγρυπνοῦμε μαζί Σου!

Ἀξίωσέ μας, Κύριε, νά μένουμε ξάγρυπνοι κοντά Σου,

ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωής μας, σ’ αὐτή τήν παροικία.

Ἀξίωσέ μας  ἀκατάπαυστα νά ὑμνοῦμε Ἐσένα τόν

Μόνον Κύριον, τόν Λυτρωτή καί Θεόν μας.

Ἀποδίωξον  ἀφ’ ἡμῶν πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον,

ὥστε, ἐν εἰρήνη καί ὁμονοίᾳ, νά μένουμε ξάγρυπνοι

κοντά Σου καί αὐτές τίς ἅγιες μέρες τῶν Σεπτῶν Σου

Παθῶν καί νά γιορτάσουμε  ἐν ᾨδαῖς πνευματικαῖς

καί τήν ἔνδοξόν Σου  Ἀνάστασιν. Ἀμήν.