Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ

Ἡ Ζωή καί ἡ Ἀνάστασις ἡμῶν

Ὁ Χριστός «ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς καί ἑκών ἐτάφη

καί Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τά σύμπαντα.

Αὐτόν προσκυνήσωμεν».

Ὁ Χριστός «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ»(Ἀποκ. στ΄2).

Ἀπό ἄπειρη, γιά τά πλάσματά Του, ἀγάπη, ὁ τέλειος Θεός, ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος, ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, ἔπαθεν ὡς ἄνθρωπος, κατῆλθεν εἰς τόν ᾏδη, γιά νά ἐλευθερώση καί τούς ἐν ᾏδῃ καί ἐπειδή «οὐκ ἦν δυνατόν κρατεῖσθαι ὑπό τῆς φθορᾶς τόν ἀρχηγόν τῆς Ζωῆς», ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός Ἀνέστη ὡς Θεός, μετά δόξης, καί «κατήργησε τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστι τόν διάβολον»(Ἑβρ. β΄14) καί μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τό θάνατο καί ἀπό τό φόβο τοῦ θανάτου καί ἔσωσε τά σύμπαντα.

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος! Γι’ αὐτό καί ἀγάλλεται καί χαίρει πᾶσα ἡ κτίσις.

Τά πάντα γέμισαν φῶς. Τό φῶς τό τῆς γνώσεως, τό Φῶς τῆς ἀγάπης καί τῆς Δικαιοσύνης καί εἶναι καιρός, νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό, τό Νικητή καί Θριαμβευτή πάνω στό Θάνατο, νά τροποποιήσουμε καί νά θεραπεύσουμε τήν προβληματική μας συμπεριφορά καί νά βροῦμε ἀνάπαυσι στήν ψυχή μας.

Χριστός Ἀνέστη! Χαρούμενα ἄς πάλλοντ’ οἱ καρδιές

Καί τά χείλη μας ἄς ψάλλουν στόν αἰώνιον Νικητή, μέ Κατάνυξι,  ὕμνους δοξολογίας, εὐχαριστήριες  Ὠδές.

Τιμή καί δόξα στόν Αἰώνιο, τόν Λυτρωτή μας καί Θεό! 

         

Κατήργησε τό θάνατο, ὁ Κύριος, ἐνέκρωσε τόν ᾏδη.

Ἐφώτισε τά σύμπαντα, μέ τήν Ἀνάστασίν Του.

Ἔδιωξε, μέ τή Χάρι Του καί μέ τή Δύναμί Του, τόν

Πόνο καί τή συμφορά, διέλυσε τά σκοτάδια μας.

Χριστός Ἀνέστη! «Σημεῖον», Φάρος φωτεινός

Προβάλλει τοῦ Σωτῆρος ὁ Τίμιος Σταυρός.

Σύμβολον Ἀγάπης, Θυσίας, Προσφορᾶς,

Σύμβολον Ἀναστάσεως, θριάμβου καί Χαρᾶς.

Ἕνωσε γῆ καί Οὐρανό, μέ τή Θυσία Του καί τήν

Ἀνάστασίν Του. Ἀνέστησε, ὕψωσε, ἐδόξασε τόν

ἄνθρωπο, ἁγίασε τή φύσι, δώρισε τήν καταλλαγή,

τῶν ἀνθρωπίνων,  χαμηλῶν, παθῶν τή ἀπαλλαγή.

Χριστός Ἀνέστη! Ἡ ἀλήθεια καί τό δίκιο θριαμβεύει.

Τώρα πιά, ὁ Δικαιοκρίτης, ἀποδίδει στόν καθένα, ἀνάλογα μέ τά ἔργα του, «Κεφαλή», «καρδιά» καί «πόδες»(πρβλ. Ἡσ. α΄ 5), τά πάντα ἐποπτεύει ὁ Θριαμβευτής.

Ἐγκρέμισε τά εἴδωλα γύρω μας καί μέσα στήν ψυχή μας. 

Τό μῖσος ἐξερίζωσε ἀπ’ τό νοῦ καί τήν καρδιά μας.

Ἔμπρακτα μᾶς  δίδαξε τήν Καινήν Ἐντολήν, τήν τέλεια

Ἀγάπη, πώς πρέπει, ὅταν χρειασθῇ, 
ἀκόμη καί γιά τούς ἐχθρούς, νά σταυρωθοῦμε.

Χριστός Ἀνέστη! 
Καί ἵδρυσε τή «Νέα Κοινωνία», κοινωνία ἁγίων.

Μᾶς ἕνωσε μέ τό Θεό  καί μέ τούς ἀδελφούς μας.

Ἐκεῖνος ἐπιβλέπει καί κανείς δέν ἐπιτρέπεται 
τόν ἄλλον  νά ὑποβλέπῃ. 

Ἡ Ἀγάπη Του τον κόσμο κυριεύει.

Κύριέ μου, Ἰησοῦ, πῶς, ὁ ἄθλιος ἐγώ, μπορῶ νά Σέ ὑμνήσω; Τό μόνο, πού μπορῶ εἶναι νά διακηρύξω, ὅτι Σύ εἶσαι ἡ Ἀνάστασις καί ἠ ζωή ἡμῶν, τῶν ἀναξίων.

Ναί Σύ καί μόνο Σύ εἶσαι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ

Μόνη μας καταφυγή, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Σύ σταυρώθηκες καί Ἀναστήθηκες, γιά μᾶς. Σύ, Κύριε, εἶσαι ὁ Λυτρωτής μας. Σύ καί μόνον Σύ, θέλεις ὡς Πανάγαθος καί μπορεῖς ὡς Παντοδύναμος  νά  μᾶς  ἀνασύρεις ἀπό τήν «ἰλύν βυθοῦ», στήν ὀποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ. Σύ καί μόνον Σύ, μᾶς παραστέκεις καί μᾶς στηρίζεις σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας. Καί ὅταν ἐμεῖς οἱ ἄθλιοι Σέ διώχνουμε ἀπό κοντά μας, μέ τά ἄπρεπα καμώματά μας, μόνον σύ μᾶς κυνηγᾶς μέ τό Ἔλεός Σου καί κρούεις τή Θύρα τῆς ψυχῆς μας, περιμένοντας, μέ τήν ἄφατη μακροθυμία Σου, τήν ἐπιστροφή μας. Μόνον Ἐσένα ἔχουμε κοντά μας στίς χαρές καί στίς θλίψεις μας. Ἐκτός ἀπό Σένα δέν ἔχουμε καί δέν θέλουμε νά ἔχουμε ἄλλον Κανένα.

Κύριε, Μακρόθυμε, μή μᾶς ἐγκαταλείπης. Μεῖνε μαζί μας!...Λυπήσου μας καί ἐλέησέ μας, ὄχι γιατί τό ἀξίζουμε, ἀλλά ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ Ὀνόματός Σου, Κύριέ μου Ἰησοῦ. Ἀξίωσέ μας, εἰλικρινά μετανοιωμένοι, νά Σέ δοξολογοῦμε καί, ἀσιγήτως, νά Σέ  ὑμνοῦμε, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. Ἀμήν.