ΒΙΒΛΟΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ

ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Ματθ. α΄ 1).

 Εἶναι, ἀλήθεια, θαυμαστή ἡ ἐπιγραφή τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου: «ΒΙΒΛΟΣ γενέσεως Ἱησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ, υἱοῦ Ἀβραάμ».

Τίτλος, πού ἐκφράζει, μέ ἁπλότητα καί συντομία τό περιεχόμενον ὁλοκλήρου τοῦ Εὐαγγελίου. ΒΙΒΛΟΣ

πού ἱστορεῖ Πῶς ὁ Πανάγαθος καί φιλάνθρωπος Θεός πραγματοποιεῖ τίς ἐπαγγελίες Του, τήν προαιώνιον Βουλήν Του, γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου.

ΒΙΒΛΟΣ, πού ἱστορεῖ τήν πραγματοποίησιν «τοῦ χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου Μυστηρίου»(Ρωμ.16, 25)

Τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας.

«Καί ὁμολογουμένως μέγα ἐστί τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ» (Α΄Τιμ.3,16).

Η ΒΙΒΛΟΣ, πράγματι, ἱστορεῖ  τήν φανέρωσιν τοῦ Μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπό τῶν αἰώνων καί ἀπό τῶν γενεῶν (Κολοσ. 1, 26), μᾶς ἀποκαλύπτει τό Πρόσωπον, ἀλλά καί τό κοσμοσωτήριον ἔργον τοῦ Κυρίου μας  Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εὐαγγελίζεται τόν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον τοῦ Χριστοῦ, γνωστοποιεῖ

καί φωτίζει πάντας, ἀποκαλύπτει ποιό εἶναι τό

μυστικό Σχέδιον, πού ἦτο κρυμμένον ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησε τά πάντα διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (πρβλ. Ἐφεσ. 3,9).

ΒΙΒΛΟΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, σημαίνει Βίβλος, βιβλίον, σύγγραμμα, πού ἔχει σάν περιεχόμενον ὅλα, ὅσα ἔχουν σχέσι μέ τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Δηλαδή εἶναι βίβλος, πού περιέχει ὄχι μόνον τήν θαυμαστήν, τήν, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, Γέννησιν τοῦ Σωτῆρος, τοῦ ἐν σαρκί ἐληλυθότος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀλλά περιέχει καί τόν πανάγιον Βίον Του, τίς πράξεις, τά θαύματα, τήν αἰώνια σωστική διδασκαλία Του, τά ἄχραντα Πάθη Του, τόν ἐπώδυνον θάνατον, τήν εἰς ᾏδου κάθοδον, τήν ἐκ νεκρῶν ἔνδοξον Ἀνάστασιν  Αὐτοῦ, τήν «εἰς οὐρανούς ἀποκατάστασιν» καί τήν Πανταχοῦ ζωντανή  καί σωστικήν Παρουσίαν Αὐτοῦ, τοῦ Κυρίου μας Ἱησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «Τίνος δέ ἕνεκεν Βίβλον αὐτήν ΓΕΝΕΣΕΩΣ καλεῖ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Καίτοιγε τοῦτο οὐ μόνον τήν γέννησιν ἔχει, ἀλλά πᾶσαν τήν οἰκονομίαν. Ὅτι πάσης τῆς οἰκονομίας τό κεφάλαιον τοῦτο, καί ἀρχή καί ρίζα πάντων ἡμῖν τῶν ἀγαθῶν γίνεται» (Εἰς Ματθ. Α΄ ὁμιλ. Β΄ γ΄).

«ΒΙΒΛΟΣ γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ», «ὅς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμόν ἡγήσατο τό εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ’ ἑαυτόν ἐκένωσεν μορφήν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ. Διό καί ὁ Θεός -Πατήρ (καί ὡς ἄνθρωπον) Αὐτόν ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τό ὐπέρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων, καί πᾶσα γλῶσσα        ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός» (Φιλιπ. 2,6-11).

Ἡ βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό Εὐαγγέλιον τῆς Ζωῆς, ἡ μελέτη τοῦ ὁποίου μᾶς φωτίζει, μᾶς ἁγιάζει καί μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή, τήν ὄντως ζωήν.

Ὁ Χριστός γεννᾶται καί γίνεται ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί κατά χάριν, διά τῆς πίστεως τῆς δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένης. Ἡ Βίβλος μᾶς καλεῖ νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό, πού ἔρχεται κοντά μας, γιά νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τό βυθό τοῦ ᾏδου καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τόπον ἀναψυχῆς, «εἰς ζωῆς πηγάς ὑδάτων».

Ἡ Βίβλος μᾶς  διδάσκει τό Πῶς διά τῆς Πίστεως εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν, διά τῆς ὑπακοῆς εἰς τόν λόγον Του, θά φθάσουμε ἀπό τό «κατ’ εἰκόνα», εἰς τό «καθ’ ὁμοίωσιν», μᾶς διδάσκει τό ζῆν εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

Χρέος καί ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μας εἶναι νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον Τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί νά ἀκολουθήσουμε τά ματωμένα Χνάρια Του, νά γράψουμε βαθειά μέσα στήν καρδιά μας τή Βίβλο γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά γίνῃ ἡ ψυχή κατοικητήριον καί θρόνος τοῦ Θεοῦ, νά γίνῃ ἠ ζωή μας Παράδεισος.

Χρέος καί ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μας εἶναι νά μελετᾶμε μέρα καί νύκτα τή βίβλο γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά κάνουμε «Πρᾶξι» τήν ἀγάπη.

Χρέος καί ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μας εἶναι νά δεχθοῦμε τόν «Ἐρχόμενον», «τήν προσδοκίαν τῶν ἐθνῶν», τόν Μεσσίαν, τόν Λυτρωτήν, νά πιστέψουμε εἰς τό ὄνομα Αὐτοῦ, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε «τέκνα Θεοῦ γενέσθαι».

Χρέος καί ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μας εἶναι νά ἐπιστρέψουμε, εἰλικρινά μετανοιωμένοι, κοντά στό Χριστό, νά γονατίσουμε μπροστά στό Θεῖον Βρέφος, καί  ἀποθέσουμε ἐκεῖ τίς ἁμαρτίες μας καί νά προσκυνήσουμε, ταπεινά, τόν Κύριον τῆς Δόξης, τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεόν, καί νά βγοῦμε ἀπό τό Σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ, νέοι ἄνθρωποι, «καινή κτίσις», ἀποφασισμένοι νά λατρεύουμε τόν Σωτῆρα Κύριον «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» διότι Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ ειρήνη μας καί σ’Αὐτόν ἀνήκει ἡ τιμή, ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τοὐς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.