Τ' ΑΠΑΝΕΜΟ ΛΙΜΑΝΙ ΜΟΥ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

 Αυτό ‘ναι τό ἀπάνεμο λιμάνι μου, ὁ Χριστός.

Ὅσο κι’ἄν δέν τό καταλαβαίνῃς, φίλε μου,

εἶναι ὁ μόνος, πού μέ παραστέκει καί μέ στηρίζει, σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία. Μόνον Αὐτός.

Κι’ ἐδῶ σ’ αὐτή τήν  ἄβατη, τήν ἔρημη κι’ ἄνυδρη γῆ, μᾶς δέρνουν μπόρες, θύελλες καί σφοδρές Καταιγίδες, μεγάλα κακά, πού μᾶς κτυποῦν ἀλύπητα...Ἀρρώστιες, καταπίεσι, ἀνέχεια, κακίες, ἔριδες μίση, ψευτιές ,ὑποκρισίες, ἀκαταστασίες,

πόλεμοι, ταραχές, ἀστόχαστες ἐνεργειες ἀφρόνων,

πονηροί ἄνθρωποι καί γόητες, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι...ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τόν νοῦν, μακράν τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς ἐξαπατοῦν καί ἀλύπητα μᾶς θλίβουν καί μᾶς ὁδηγοῦν στήν ἀπόγνωσι καί στήν ἀπελπισία, πράγματι μεγάλη συμφορά...

Κανείς δέν μπορεῖ νά ἀρνηθῇ ὅλα αὐτά πού μᾶς δέρνουν  σέ μιά κοινωνία ,χωρίς Θεό, χωρίς ἀγάπη.

Χείμαρρον διῆλθε καί διέρχεται ἡ ψυχή μας...

Ἄν ὁ Κύριος δέν ἦταν μαζί μας...ἄς τό ὁμολογήσουν οἱ πιστοί, ἄν ὁ Κύριος δέν ἦταν μαζί μας, σίγουρα, θά μᾶς εἶχαν καταβροχθησῃ οἱ ἐχθροί μας, θά μᾶς κατάπιναν ζωντανούς (Ψαλμ. 123,1-3)

Ὁ κατακλυσμός τοῦ μίσους τῶν ἀσεβῶν καί ἡ

ἀσύνετος ὁρμή τῆς παραφορᾶς τους, πράγματι,

μοιάζει μέ ὁρμητικό χείμαρρο, πού στό διάβα του

καταστρέφει καί ρημάζει καί ἀφανίζει τά πάντα.

Ἔτσι εἶναι ὁ κόσμος χωρίς Θεόν, χωρίς  ἀγάπη.

«Ἄς ἔχῃ δόξα ὁ Κύριος, πού εἶναι μαζί μας καί μᾶς προστατεύει καί δέν μᾶς ἀφήνει, σάν θήραμα στά Δόντια τῶν ἐχθρῶν μας, νά μᾶς κατασπαράξουν. Ἡ ψυχή μας, σάν σπουργιτάκι, ἐγλύτωσε, μέχρι σήμερα ἀπό τήν παγίδα, αὐτῶν, πού παραμονεύουν νά τήν συλλάβουν, σάν θήραμα. Ἡ Παγίδα, πού εἶχαν στήσει, συνετρίβη καί ἐμεῖς, μέ τή Χάρι καί τή δύναμι τοῦ Κυρίου σωθήκαμε»(πρβλ.Ψαλμ.123,6-7) Δόξα τῷ Θεῷ!

«Ἡ βοήθεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ ποιήσαντος τόν οὐρανόν καί τήν γῆν»( Ψαλμ.123,8). Ἡ βοήθειά μας βασίζεται στό Χριστό καί μόνον Σ’Αὐτόν. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο καί στό ἐπαναλαμβάνω, φίλε μου. Μήν ἀμφιβάλλῃς. Πίστευε. Ὁ Χριστός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας καταφυγή, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον, τ’ ἀπάνεμο λιμάνι τῆς ψυχῆς μας. Μόνον ὁ Χριστός.

Ἄν ὁ Κύριος δέν ἦταν μαζί μας, θά εἴχαμε, σίγουρα καταποντισθῇ. Ὅμως ὁ Κύριος εἶναι μαζί μας.  Καί χρέος μας εἶναι νά τόν δοξάζουμε μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς μας καί, ἀσιγήτως, νά Τόν ὑμνοῦμε, μετά τῶν Ἀγγέλων καί τῶν Ἁγίων. Διότι Σ’Αὐτόν ἀνήκει ἡ τιμή καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας.

Εἴθε νά μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Κύριος νά νοιώσουμε τήν ζωντανή Του Παρουσία στή ζωή μας καί τήν παντοδύναμον Προστασία Του. 

Εἴθε νά μᾶς ἀξιώσῃ νά κουρνιάσουμε στά ἄχραντα πόδια Του, νά ἀναπαυθῇ ἡ ψυχή μας.

Εἴθε νά μᾶς δώσῃ τή Χάρι Του νά Τόν ὑμνοῦμεν σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.