«Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ Ο ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ»

ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ.

Ὁ Χριστός, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ  Ζωή, τό Φῶς καί ἡ Εἰρήνη τοῦ κόσμου, «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ΄ 8) ἔρχεται, ἀνά πᾶσαν στιγμήν, κοντά μας. Εἶναι ὁ πλησίον μας.
Ὁ Χριστός εἶναι «τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ Ἔσχατος, ὁ Ὤν καί ὁ Ἦν καί ὁ ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ» (Ἀποκ. α΄8. κα΄ 6. κβ΄ 13).

Ὁ Χριστός, «ὁ λευκός ἵππος καί ὁ πάλλευκος καβαλάρης», «ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τόν σπόρον αὐτοῦ»  (Ἀποκ. στ΄ 2. Λουκ. η΄ 5). 

Ἔρχεται καί σπέρνει τό ζωοποιό Του λόγο στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί μέ τόν εὐλογημένον Ἐρχομό Του ἐνεργεῖται τό μυστήριον τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, τό μυστήριον τῆς σωτηρίας μας, τό ὁμολογουμένως μέγα, τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον (Α΄Τιμόθ. γ΄16).

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀνά πᾶσαν στιγμήν, ἔρχεται κοντά μας, καί πραγματικά ἁπαλύνει τόν πόνο μας, σπογγίζει τά δάκρυά μας, πλένει τίς πληγές μας, περιδένει τά τραύματά μας, θεραπεύει τις ἀρρώστιες μας, «ὁ πανακής ἰατρός» καί μᾶς χαρίζει τήν ἴασι τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Μᾶς ζωοποιεῖ.

      Εἶναι ὁ μόνος πλησίον μας, ὁ πρῶτος παράκλητος

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔρχεται κοντά μας, «ὡς αὔρα λεπτή», «πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ» καί «τυφλοί ἀναβλέπουσι καί χωλοί περιπατοῦσι, λεπροί καθαρίζονται καί κωφοί ἀκούουσι, νεκροί ἐγείρονται καί πτωχοί εὐαγγελίζονται» (Ματθ. ια΄ 5).

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔρχεται καί διέρχεται  τήν ζωήν αὐτοῦ εὐεργετῶν, κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ καί ἰώμενος πάντας τούς καταδυναστευομένους ὑπό τοῦ διαβόλου» (Ματθ. δ΄ 23.Πραξ. ι΄38). «Καί τίς ἱκανός λαλῆσαι τάς δυναστείας αὐτοῦ; Ἀκουστάς ποιῆσαι πάσας τάς αἰνέσεις αὐτοῦ ἤ διηγήσασθαι πάντα τά θαυμάσια αὐτοῦ ἐν παντί καιρῷ;», ἀναφωνεῖ ὁ Μέγας Βασίλειος.

Ἄφωνος  παραμένει κάθε συνετός ἄνθρωπος μπροστά στά θαυμαστά ἔργα τῆς μεγαλειότητος αὐτοῦ. Δέν ὑπάρχουν λόγια, δέν ἐπαρκοῦν τά λόγια, γιά ὑμνήσουν τά θαυμάσια τοῦ Θεοῦ καί τίς ἄπειρες εὐεργεσίες Του. Ἄφατη εἶναι ἠ θεϊκή Του συγκατάβασι. Συγκαταβαίνει, ἔρχεται κοντά μας, ὁ μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Μᾶς ἐπισκέπτεται μέ τρυφερότητα καί τέλεια ἀγάπη, ὅποιοι κι’ ἄν εἴμαστε, ὅπου κι’ ἄν βρισκώμαστε, ὅ, τι κι’ ἄν κάνουμε. Δέν στερεῖ κανέναν τῆς ἀγάπης Του. «Πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄Τιμόθ. β΄ 4). Ἔρχεται καί μᾶς καλεῖ ὅλους κοντά Του καί, ἐνῷ ὡς παντοδύναμος μπορεῖ νά μᾶς ἐξαναγκάσῃ, ὅμως δέν μᾶς

ἐξαναγκάζει. 

«Οὐ βιάζεται δέ τινα διά τό Αὐτεξούσιον». Ζητεῖ τήν ψυχή μας. Θέλει νά Τόν ἀκολουθήσουμε μέ τή Θέλησί μας. «Δεῦτε πρός πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν·  ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός(μαλακός καί ὠφέλιμος) καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν»(Ματθ. ια΄ 28-30). Θέλει νά Τόν ἀκολουθήσουμε ἐλεύθερα καί ἀβίαστα, χωρίς ἐξαναγκασμό. «Ὅστις θέλει  ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν...» (Μάρκ. η΄34).

Ὁ Χριστός ἔρχεται κοντά μας. ἑπισκέπτεται ὅλους τούς ἀνθρώπους καί κρούει τήν Θύραν. «Ἰδού ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν, εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καί αὐτός μετ’ ἐμοῦ» (Ἀποκ. γ΄ 20). Ζητεῖ τήν ψυχή μας. Ζητεῖ νά ἀκούσουμε τή φωνή Του καί νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας, νά κατοικήσῃ ἐντός μας. Ζητεῖ νά καταστήσῃ τήν ψυχή μας Παράδεισον τῆς τρυφῆς,  κατοικητήριον καί Θρόνο Θεοῦ. Ζητεῖ ἐλεύθερα καί ἀβίαστα νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωή. Μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθήσουμε τήν Ὁδόν τῆς Ζωῆς, τήν Ὁδόν ἀπό τό «κατ’ εἰκόνα», εἰς τό «καθ’ ὁμοίωσιν», ὥστε νά διαφυλάξουμε τήν ψυχοσωματική μας ὑγεία ἀπό παντός εἴδους κορωναϊούς, ἀπό παντός εἴδους δαίμονας καί δαιμονανθρώπους.

Ὁ Χριστός, «χθές καί σήμερον ὀ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» ἐπισκέπτεται ὄχι μόνον τούς λεπρούς καί τούς παραλύτους, ἀλλά κάθε ἐμπερίστατο. Ἐπισκέπτεται καί τούς Γαδαρηνούς καί τούς Σαμαρεῖτες καί δηλώνει ὅτι πεῖνα καί δίψα Του εἶναι ἡ σωτηρία τους. Πεῖνα καί δίψα Του ἡ σωτηρία κάθε ψυχῆς , πού θέλει νά σωθῇ, κάθε ψυχῆς, πού διψᾶ τή σωτηρία της.  Δέν δέχεται ἄλλη τροφή. Τροφή μου εἶναι ἵνα ποιῶ τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με καί τελειώσω αὐτοῦ τό ἔργον, πού εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων (Ἰωάν δ΄ 34).Τρέφεται καί Χορταίνει μέ τήν ἐπιστροφή  καί τῶν Σαμαρειτῶν στήν Πατρική Ἑστία.

Ὁ Χριστός ἔρχεται, εἶναι ὁ ἀεί ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ, ὁ Παντοκράτωρ, πού συγκαταβαίνει καί μᾶς καταδιώκει μέ τό Ἔλεός Του. Ζητεῖ καί εὑρίσκει τό ἀπολωλός, τό ἀναλαμβάνει εἰς τούς ὤμους Του καί τό φέρει πρός τόν πατέρα καί γίνεται μεγάλη χαρά στόν Οὐρανό, γιά κάθε ἁμαρτωλό, πού ἐπιστρέφει εἰλικρινά μετανοιωμένος.

Κανείς δέν μπορεῖ νά περιγράψῃ τή χαρά τῆς εὐεργετικῆς Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας. Κανείς δέν μπορεῖ νά ἐκφράσῃ τά μεγαλεῖα τῆς Παντοδυνάμου Προστασίας Του.

Τό μόνο, πού μποροῦμε εἶναι νά κλίνουμε σιωπηλά καί εὐλαβικά  τό γόνυ ψυχῆς τε καί σώματος, μπροστά στήν ἄφατη, θεϊκή συγκατάβασι, ἀσιγήτως ὑμνοῦντες καί προσκυνοῦντες τόν  δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε ὑπέρ ἡμῶν ἐπί Ποντίου Πιλάτου, καί παθόντα, καί ταφέντα. Καί ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατά τάς Γραφάς. Ναι. Αὐτόν καί μόνον Αὐτόν, ἀσιγήτως καί ἐκ βάθους καρδίας, «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ, ὑμνοῦντες, ευλογούντες καί προσκυνοῦντες Αὐτόν, ἀσιγήτως, ἄς   ψάλλωμεν:  ΑΛΛΗΛΟΥΪΑ!   ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο  ΘΕΟΣ!  «ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΚΥΡΙΟΥ, ΩΣΑΝΝΑ ΕΝ ΤΟΙΣ ΥΨΙΣΤΟΙΣ! ».

.