«ΜΕΘ' ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ»

«ΓΝΩΤΕ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΗΤΤΑΣΘΕ,

ΟΤΙ ΜΕΘ’ ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ»

(Ἡσ.  8, 8-10 Ματθ. 28, 20).

Εἶναι μαζί μας ὁ Θεός καί νοιώθουμε ἀσφαλεῖς.

Μᾶς βεβαιώνει ὁ Ἕνας καί Μόνος ἀληθινός Θεός.
Μετά τήν Ἀνάστασί Του καί πάλιν μᾶς βεβαιώνει
ὅτι θά εἶναι καί εἶναι παντοτινά μαζί μας.
Καί πραγματικά,  «ἐν Χριστῷ γάρ ζῶμεν καί
κινούμεθα καί ἐσμέν»(Πραξ. ιζ΄ 28). Ἐν αὐτῷ
ζῶμεν καί περιπατῶμεν ἐν ἀγάπῃ καί φέρομεν
καρπόν πολύν. «Ὅτι χωρίς  Αὐτοῦ οὐ δυνάμεθα
ποιεῖν οὐδέν»( Ἰωάν. ιε΄5). Αὐτό εἶναι ἡ ἀλήθεια.

Ἔχοντες στήν ψυχή καί στή ζωή μας τόν Χριστόν,

Ζῶντες  εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ, ὡς  καρποφόρα

δένδρα καί ἀειθαλῆ, πεφυτευμένα παρά τάς

διεξόδους τῶν ὑδάτων, φέρομεν καρπόν πολύν
καί  ἡ ζωή καί  τά ἔργα μας κατευοδοῦνται.
«Οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, ἀλλ’ ἤ ὡσεί
Χνοῦς, ὅν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπό προσώπου τῆς
γῆς...«Chi Jodea derech tsadikim, ve derech
ressaim tovet» (Ψαλμ. α΄4,6). Δηλαδή:

Ὅτι γινώσκει Κύριος ὁδόν δικαίων καί ὁδός

ἀσεβῶν ἀπολεῖται. Ὁ Κύριος βδελύσεται τήν
ἀδικίαν καί ἀγαπᾶ καί εὐλογεῖ τήν Δικαιοσύνην.
Ἔχοντες στήν ψυχή καί τή ζωή μας τόν Χριστόν,
Δέν φοβούμαστε τίποτε καί κανέναν. Πιστεύομεν
ὅτι ὅταν ὁ Κύριος εἶναι μαζί  μας, κανείς δέν μπορεῖ νά

σταθῇ ἐναντίον μας. Δέν φοβούμαστε καί «ὅταν ἀκόμη συγκλονίζεται τό Σύμπαν καί σείεται  ἐκ θεμελίων ἡ γῆ καί μετακινοῦνται τά ὄρη καί μεταθέτωνται ἐν μέσῳ τῶν θαλασσῶν καί ὅταν ἀφρίζουν καί βογγοῦν τά παντός εἴδους κύματα καί ἐπέρχονται καταστροφικές ἀναστατώσεις τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καί τῶν δαιμονανθρώπων, ἐμεῖς πιστοί στό Χριστό νοιώθουμε σιγουριά καί ἀσφάλεια ὑπό τήν κραταιάν Χεῖρα τοῦ Θεοῦ(Α΄Πέτρ.ε΄6). Δέν χάνουμε τήν ψυχική μας γαλήνη καί ἡρεμία. Δέν φοβούμαστε. Γιατί ἔχουμε στήν καρδιά μας τό  Χριστό, σκέπη, καταφυγή καί δύναμι. Δέν φοβούμαστε διότι «ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων εἶναι μαζί μας, φρούριόν μας, ὁ Θεός τῶν Πατέρων μας»,(Lo nira…Chi Jodea Tsebaoth imanu, misgav lanu   Eloche Jaakob). Παρβαλ. Ψαλμ.45, 1ἑξ.

Μᾶς βεβαιώνει ὁ Τριαδικός Θεός. «Τάδε λέγει Κύριος Παντοκράτωρ» ( Μαλαχ. Α΄ 4,6,8-11,13 κλπ.).

Μᾶς τονίζει ὁ Κύριος καί λέγει: Μή φοβεῖσθε. Εἶσθε ὁ Λαός μου καί Ἐγώ εἶμαι ὁ Θεός σας. Ὁ Ελευθερωτής, ὁ Λυτρωτής σας. Αὐτός πού νοιάζεται γιά σᾶς. Δέν ὑπάρχουν γιά σᾶς ἄλλοι θεοί, ἐκτός ἀπό μένα.

«Ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου,...Οὐκ ἔσονταί σοι θεοί ἕτεροι πλήν ἐμοῦ...Ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, Θεός ζηλωτής» (Ἐξοδ. κ΄ 1-5). Μᾶς τονίζει ὅτι εἶναι πολύ στοργικός  πατέρας, δικαιοκρίτης καί, ἀποδίδει, ἀνά πᾶσαν στιγμήν, στόν καθένα ἀνάλογα μέ τά ἔργα του καί « ἔτι  ἡ Χείρ(ἐστίν) ὑψηλή» (Ἡσ. ε΄ 25. θ΄ 12,  16, 20. ι΄4).Μᾶς βεβαιώνει ὅτι τό παντοδύναμο Χέρι τοῦ Θεοῦ-Πατρός εἶναι ὑψωμένο, ἕτοιμο νά ἀποδώσῃ δικαιοσύνη. Ἕτοιμο νά προστατεύσῃ  πλάσματά Του καί νά συντρίψῃ τούς ἀμετανοήτους ἀσεβεῖς, ὅπως ὁ κεραμεύς συντρίβει τά ἄχρηστα σκεύη. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο, κι’ ἐμεῖς αἰσθανόμαστε ἀπολύτως ἀσφαλεῖς, κάτω ἀπό τή δική Του πατρική, στοργική, παντοδύναμη Προστασία.

«Ἐάν ὁ Κύριος δέν ἦταν μαζί μας...»

«Εἰ μή ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν, εἰπάτω δή Ἰσραήλ·

Ἐάν ὁ Κύριος δέν ἦταν μαζί μας, ἄς τό ὁμολογήσῃ ὁ τόσο πολύ εὐεργετηθείς λαός τοῦ Θεοῦ, ἄς τό ὁμολογήσῃ, μέ εὐγνωμοσύνη, ὁ παλαιός καί ὁ νέος Ἰσραήλ, ἄς τό ὁμολογήσῃ κάθε πιστός. Διότι ὅλοι μας ἔχουμε δεχθῇ στή ζωή μας, τίς,  φανερές καί ἀφανεῖς, ἄπειρες εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Εἶναι δέ βέβαιον, ὅτι ἄν ἐμεῖς σιωπήσωμεν, «οἱ λίθοι κεκράξωνται».

«Εἰ μή ὅτι Κύριος ἦν ἐν ἡμῖν ἐν τῷ ἐπαναστῆναι ἀνθρώπους ἐφ’ἡμᾶς, ἄρα ζῶντας ἄν κατέπιον ἡμᾶς ἐν

τῷ ὀργισθῆναι τόν θυμόν αὐτῶν ἐφ’ ἡμᾶς· ἄρα τό ὕδωρ ἄν κατεπόντισεν ἡμᾶς, χείμαρρον διῆλθεν ἡ ψυχή ἡμῶν· ἄρα διῆλθεν ἡ ψυχή ἡμῶν τό ὕδωρ τό ἐνυπόστατον» (Ψαλμ. 123,1-4).

Ἐάν  ὁ Κύριος δέν ἦταν μαζί μας, ὅταν  ξεσηκώθηκαν οἱ ἐχθροί μας ἐναντίον μας, ἀσφαλῶς ζωντανούς θά μας καταβρόχθιζαν, σάν ἄγρια θηρία, ὅταν  ἐκορυφώνετο ὁ θυμός τους ἐναντίον μας. Ἀσφαλῶς ὁ θυμός τῶν ἐχθρῶν μας δαιμόνων καί δαιμονανθρώπων, σάν χείμαρρος, σάν ὁρμητικό ποτάμι νεροῦ θά ἐπλημμύριζαν αὐτοί καί θά μᾶς ἔπνιγαν, ὁλόκληρη ἡ ζωή μας θά κατεποντίζετο στό Χείμαρρον τοῦ μίσους καί τῆς κακίας τῶν ἔχθρῶν μας. Πραγματικά, ἄν ὁ Κύριος δέν ἦταν μαζί μας, ἡ ζωή μας θά βυθιζόταν, θά ὑπέκυπτε στόν ἀπύθμενο ὁρμητικό Χείμαρρον τῆς κακίας τῶν δαιμονανθρώπων.

Εἶναι καιρός νά ἀναγνωρίσουμε τήν  εὐεργετικήν Παρουσία  καί τήν παντοδύναμον προστασία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. «Εὐλογητός Κύριος, ὅς οὐκ ἔδωκεν ἡμᾶς εἰς θήραν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτῶν»(Ψαλμ.123,6). Ἄς δοξάσουμε τόν Θεόν, πού δέν ἐπέτρεψε νά γίνουμε θήραμα καί τροφή στά δόντια τῶν ἀγρίων αὐτῶν θηρίων, τῶν παντοειδῶν  ἐχθρῶν μας. Ἄς ἔχῃ δόξα ὁ Κύριος, πού μᾶς γλύτωσε μέχρι σήμερα καί μᾶς γλυτώνει καί μᾶς προστατεύει ἀπό τά χέρια τῶν παντοειδῶν ἐχθρῶν μας καί διαφεύγουμε ἀπό τόν κίνδυνον, ὅπως διαφεύγει τό σπουργίτι ἀπό τήν παγίδα τῶν κυνηγῶν. Ἡ Παγίδα πού μᾶς στήνουν καί πολλές φορές μᾶς συλλαμβάνει, συντρίβεται καί ἐμεῖς σωζόμαστε, μέ τή Παρουσία τοῦ  ζῶντος Θεοῦ.

Πραγματικά ἡ βοήθεια καί ἡ σωτηρία μας  μόνον εἰς 

Αὐτόν ὀφείλεται.  Εἰς τόν Ποιητήν τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τόν Παντοδύναμον Κύριόν μας, ὀφείλεται» (παρβλ. καί Ψαλμ. 123, 6-8). Ἐάν ὁ Κύριος δέν ἦταν μαζί μας, θά είμαστε γιά πάντα χαμένοι.

Ἀλλά ὁ Κύριος εἶναι «μάρτυς ὁ πιστός καί ἀληθινός»

( Ἀποκ. γ΄ 14) καί τηρεῖ τίς ὑποσχέσεις Του(Ἑβρ. ι΄23). Μᾶς  ὑποσχέθηκε ὅτι θά εἶναι παντοτινά μαζί μας, καί εἶναι παντοτινά μαζί μας.

Εἶναι, λοιπόν, καιρός, νά γίνῃ συνείδησις σέ ὅλους, στούς μυαλωμένους, ἀλλά καί στούς δυστυχεῖς ἄμυαλους, ὅτι δέν εἴμαστε πιά μόνοι, εἶναι μαζί μας ὁ Χριστός, σκέπη καταφυγή καί στερέωμα τῶν πιστῶν. «Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός. Γνῶτε ἔθνη καί ἡττᾶσθε, ἐπακούσατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς, ἰσχυκότες ἡττᾶσθε· ἐάν γάρ πάλιν ἰσχύσητε, καί πάλιν ἡττηθήσεσθε. Καί ἥν ἄν βουλεύσησθε βουλήν, διασκεδάσει Κύριος, καί λόγον ὅν ἄν εἴπητε, οὐ μή  ἐμμείνῃ ἐν ὑμῖν, ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ἡσ. η΄  8-10). 

Εἶναι  καιρός νά μάθουν ὅλοι, ὅσοι καταδυναστεύουν τό λαό τοῦ Θεοῦ, ὅτι «εἶναι μαζί μας ὁ Χριστός» καί ὅτι «ἔτι ἡ Χείρ ἐστίν ὑψηλή».

Εἶναι δέ καιρός νά καταλάβουν πάντες, οἱ δύσμοιροι θνητοί, ὅτι εἶναι «σκληρόν τό πρός κέντρα λακτίζειν» καί ὅτι «Τεθνήκασι καί θνήσκουν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ Παιδίου».  Νά ἐπιστρέψουν δέ στήν Πατρική Ἑστία, εἰλικρινά μετανοιωμένοι, καί ὅλοι μαζί, ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ, λόγῳ καί ἔργῳ, μαζί μέ τόν Ἱερόν Δαμασκηνόν, νά εὐχαριστήσουμε τόν Εὐεργέτην, τόν Παντοδύναμον Προστάτην καί βοηθόν, τόν Κύριόν μας, τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Εἷναι καιρός νά λατρεύωμεν «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» τόν Κύριον και Θεόν μας, τόν Πάντων Ἐπέκεινα καί Πανταχοῦ Παρόντα, νά Τόν ὑμνοῦμεν καί νά Τόν δοξολογοῦμεν ἀσιγήτως, διότι Σ’Αὐτόν καί μόνον Σ’ Αὐτόν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, ἀνήκει ἠ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.  Ἀμήν.

«Δεῦτε λαοί, ὑμνήσωμεν, καί προσκυνήσωμεν Χριστόν, δοξάζοντες αὐτοῦ τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν· ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ ἐκ τῆς πλάνης τοῦ ἐχθροῦ τόν κόσμον λυτρωσάμενος».

 

«Τόν ἀρχηγόν τῆς σωτηρίας ἡμῶν Χριστόν δοξολογήσωμεν· αὐτοῦ γάρ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος, κόσμος ἐκ πλάνης σέσωσται· χαίρει χορός Ἀγγέλων· φεύγει δαιμόνων πλάνη· Ἀδάμ πεσών ἀνίσταται, Διάβολος κατήργηται».