Η ΕΚΤΡΩΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΟΛΩΧ

ΕΙΝΑΙ ΣΤΥΓΕΡΗ ΔΟΛΟΦΩΝΙΑ.

Ἡ  ἔκτρωσις, ἡ ἄμβλωσις, ἡ τεχνητή πρόωρη ἀποβολή τοῦ ἐμβρύου ἀπό τή μήτρα, ἡ τεχνητή αὐτή, καί αὐτόματη διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης εἶναι στυγερή δολοφονία, εἶναι ἀνθρωποθυσία στό Νέο Μολώχ.

Θά πρέπει νά σημειώσω ἐδῶ ὅτι οἱ ἀμβλώσεις, δυστυχῶς στή Χώρα μας, στήν καρδιά τῆς Ὀρθοδοξίας, ξεπερνοῦν τίς διακόσιες χιλιάδες (200.000) τό χρόνο καί, ἀναμφισβήτητα, ἀποτελοῦν τό πιο ὀξύ, τό πιό σοβαρό καί πολύπλευρο πρόβλημα, γιά τήν Πατρίδα καί πρέπει, ὄχι ἀπλῶς νά μᾶς προβληματίσῃ, ἀλλά νά μᾶς συγκλονίσῃ καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ στή λῆψι δραστικῶν μέτρων, πρίν νά εἶναι ἀργά. Κινδυνεύουμε νά ἀφανισθοῦμε σάν Φυλή.

 Ἄς προσέξουμε  νά στηρίξουμε τήν ὀρθόδοξη ἑλληνική Οἰκογένεια. Καί ἡ Οἰκογένεια δέν στηρίζεται μέ τό  αὐτόματο διαζύγιο, μέ τόν πολιτικό Γάμο καί μέ τήν νομιμοποίησι τῶν ἀμβλώσεων, πού πραγματικά εἶναι δυναμίτης στά θεμέλιά της. 

Οἱ Ἀμβλώσεις εἶναι καυτό κοινωνικό πρόβλημα, πού περιμένει ἀμέσως τή λύσι του. Κάι ἡ λύσις δέν δίδεται μέ τή νομιμοποίησι τῶν ἀμβλώσεων, ἀλλά μέ τή σωστή διαπεδαγώγησι τῶν Νέων κυρίως, καί μέ τή λῆψι τῶν καταλλήλων μέτρων, γιά τήν ἐξάλειψι τῶν αἰτίων, πού ὁδηγοῦν στήν ἀποτρόπαιη, τή στυγερή καί ἀπάνθρωπη, στήν ἐγκληματική αὐτή πρᾶξι.

Κάθε συνειδητός, τίμιος ἄνθρωπος δέχεται ὅτι ἡ ὑλιστική θεώρησι τῆς ζωῆς, ὁ χαλαρός σύνδεσμος μέ τό Χριστό, ἡ ἔλλειψις τοῦ πνεύματος τῆς αὐταπαρνήσεως καί τῆς αὐτοθυσίας, εἶναι, δυστυχῶς, τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῆς τεχνοκρατικῆς, τῆς ἐξωφρενικῆς ἐποχῆς μας.

Μιά  ἀπό τίς βδελυρές συνέπειες τῆς τραγικῆς αὐτῆς πραγματικότητος εἶναι καί ἡ κακοποίησις τοῦ Σέξ, «ὁ Πανσεξουαλισμός», πού, κατά γενικήν ὁμολογία, ἀποτελεῖ τήν πιο κτηνώδη μορφή κυριαρχίας τοῦ ἀνθρώπου πάνω στόν ἄνθρωπο.

Τό πρόβλημα τῆς νομιμοποιήσεως τῶν ἐγκληματικῶν ἀμβλώσεων(ἐκτρώσεων) ξεκινάει ἀπό τόν ἀστόχαστον, τόν ἀπερίσκεπτο ἐλεύθερο Ἔρωτα καί ἀπό τίς  ἰδέες, γιά δῆθεν ἀπελευθέρωσι ἀπό κάθε ἠθική ἀξία.

Θά πρέπει, γιά ἀκόμη μια φορά, νά τονίσω ὅτι οἱ ἰδέες αὐτές, τά αἰτήματα αὐτά τῆς ἐποχῆς μας, γεννοῦν τόν ἀποτροπιασμό σέ κάθε τίμιον ἄνθρωπον.

Διότι ὁ ἐλεύθερος ἔρωτας, ἡ ἀποποινικοποίησις τῆς μοιχείας, ἡ μείωσις τοῦ ὁρίου ἡλικίας ἀποπλανήσεως τῶν ἀνηλίκων, τό «αὐτόματο Διαζύγιον» καί ἡ νομιμοποίησις τῶν Ἀμβλώσεων, συντελοῦν στή διάλυσι τῆς Οἰκογενείας καί  ἀποτελοῦν μιά ἁλυσίδα ἀνηθικότητος, πού ὁδηγεῖ στήν κακοποίησι καί ἀποθέωσι τοῦ Σέξ. 

    Ἡ ἄμβλωσις εἶναι δολοφονία, θυσία στό  Μολώχ.

Καί δέν εἶναι ὑπερβολή, ἄν πούμε, ὅτι  προπαγανδίζεται σήμερα καί μέσα στά Σχολεῖα ἡ ἀθεῒα καί ἡ ἀνηθικότητα και ὅτι ὑπάρχουν πολλοί ἄνθρωποι, πού ἔχασαν τόν ὀρθό προσανατολισμό τους καί ὑψώνουν σέ θεότητα τό κακοποιημένο σέξ  θυσιάζουν δέ, σάν σέ ἄλλο νέο Μολώχ, ζωντανές, ἀθῶες καί ἀνυπεράσπιστες ὑπάρξεις. Γιατί ἡ ἔκτρωσις (ἡ ἄμβλωσις) εἶναι δολοφονία, εἶναι ἀνθρωποθυσία στό Μολώχ.

Εἶναι πασίδηλον ὅτι ἡ ζωή εἶναι δικαίωμα καί δῶρον τοῦ Θεοῦ (πρβλ. Ψαλμ.127). Κανείς καί γιά ὁποιοδήποτε λόγο δέν ἐπιτρέπεται νά ἀφαιρῇ τή ζωή τοῦ ἄλλου. Ἡ καταστροφή μιᾶς ζωῆς γεννημένης ἤ μή γεννημένης ἀκόμη δέν δικαιολογεῖται μέ κανένα τρόπο. Ἡ ζωή τοῦ ἐμβρύου ἀρχίζει ἀπό τῆς συλλήψεως, εἶναι πραγματική καί ἀνθρωπίνη, ἀνήκει στό κοινωνικό σύνολο καί προστατεύεται. Κάτω ἀπό  αὐτή τήν προϋπόθεσι ἡ ἄμβλωσις, πράγματι, ἀποτελεῖ ἐκ προθέσεως ἀνθρωποκτονίαν.

Ἡ γυναῖκα δέν εἶναι «γεννητική μηχανή». Εἶναι προσωπικό της δικαίωμα νά κάνῃ ἤ νά μήν κάνῃ παιδί. Δέν ἔχει ὅμως κανένα ἀπολύτως δικαίωμα νά σκοτώνῃ τό παιδί, πού μέ τή θέλησί της συλλαμβάνει. Δέν τῆς ἀνήκει. Ἀπό τῆς συλλήψεώς του εἶναι μέλος τῆς κοινότητος.

«Κάθε ἀνθρώπινο ὄν, ἀκόμη καί τό παιδί μέσα στά σπλάγχνα τῆς μητέρας του, ἔχει δικαίωμα στή ζωή, πού ἔχει ἀμέσως  ἀπό τό Θεό, καί ὄχι ἀπό τούς γονεῖς ἤ ἀπό ὁποιαδήποτε κοινωνία ἤ καμμία ἀνθρώπινη ἐξουσία. Ἑπομένως δέν ὑπάρχει κανένας ἄνθρωπος, καμμία ἀνθρωπίνη ἐξουσία, καμμία ἐπιστήμη, καμμία ἰατρική «ὑπόδειξις» εὐγονίας, κοινωνικῶν, ἠθικῶν συνθηκῶν, πού νά ἠμπορῇ νά ἐξαγάγῃ ἤ νά ἀποδώσῃ οἱονδήποτε νομικό δικαίωμα ἔγκυρο στό νά διαθέσῃ ἀπ’ εὐθείας καί ἐλευθέρως μίαν ἀθῶα ἀνθρωπίνη ζωή, δηλαδή νά τήν διαθέσῃ γιά νά την καταργήσῃ, εἴτε ἐν προόψει ἑνός σκοποῦ, εἴτε ὡς μέσον γιά τήν ἀπόκτησι ἑνός σκοποῦ, πού καθ’ ἑαυτόν νά μήν εἶναι διόλου παράνομος...

Ἡ ζωή ἑνός ἀθώου εἶναι  ἄψαυστος καί κάθε ἄμεσος ἀπόπειρα ἤ προεπίθεσις ἐναντίον της παραβιάζει ἕνα ἀπό τούς βασικούς νόμους, χωρίς τούς ὁποίους δέν εἶναι δυνατή ἡ ἀσφάλεια τῆς ἀνθρωπίνης κοινωνίας...

Ὑπεράνω παντός ἀνθρωπίνου νόμου και ὑπεράνω πάσης «ὑποδείξεως» ὀρθώνεται ἀπαράγραπτος και αἰώνιος ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ» (Πάπα Πίου  ΙΒ΄ λόγος πρός Μαίας 11).

Ἡ ἄμβλωσις ἐγκυμονεῖ κινδύνους γιά τή γυναῖκα.

Ἡ νομιμοποίησις τῶν ἀμβλώσεων δέν εἶναι μια ἐπί πλέον διαβεβαίωσις ἐλευθερίας, γιά τή γυναῖκα. Οὐσιατικά εἶναι μιά νομιμοποιημένη ὑποδούλωσι, πού καθιστᾶ τή γυναῖκα ὄργανο ἱκανοποιήσεως τοῦ

σεξουαλικοῦ ἐνστίκτου, μέ φοβερές συνέπειες, γιά τή ζωή, τήν ὑγεία καί τήν ψυχοσωματική της ἰσορροπία.

Εἶναι δεκτόν ἀπό τή σύγχρονη ἰατρική ἐπιστήμη ὅτι κάθε μέθοδος, πού ἐφαρμόζεται καί σήμερα γιά τήν ἄμβλωσι δημιουργεῖ κινδύνους, γιά τή ζωή τῆς ἐγκύου. Οἱ κινδυνοι προέρχονται ἀπό τήν ἴδια τή μέθοδο ἤ πηγάζουν ἀπό τά ἄτομα, πού ὑποβάλλονται στίς ἀμβλώσεις. Τά θανατηφόρα περιστατικά εἶναι πολλά καί προέρχονται ἀπό τή νάρκωσι, ἀπό σηπτικές ἐπιπλοκές, μετεγχειρητικές αἱμορραγίες, ἀπό διάτρησι τῆς μήτρας, ὅπως καί ἀπό ἀνακοπή ἤ ἀερώδη ἐμβολή. Ἄλλες μή θανατηφόρες ἐπιπλοκές, πού παρουσιάζονται κατά τήν ἄμβλωσιν εἶναι φλεγμονές τῶν γεννητικῶν ὀργάνων, θρομβοφλεβίτιδα, ἐνδομητρίωσι, ἀνωμαλίες τῆς περιόδου, περιτονίτιδα, στείρωσι κ.λ.π.  Καί πάνω ἀπό ὅλα ἡ Ἄμβλωσις εἶναι στυγερή δολοφονία τοῦ ἀθώου βρέφους στήν κοιλιά τῆς μητέρας του, ἀπό τήν ἴδια τή μητέρα του.

Ἐκτός ὅμως ἀπό τίς φοβερές ἐπιπτώσεις, πού ἔχει στή γυναῖκα ἡ ἐγκληματική ἄμβλωσις ( ἔκτρωσις), εἶναι καί ἀντίθετη πρός τή θέλησι τῆς πλειονότητος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Γιατί ὄχι μόνον ἀπό θρησκευτική καί ἠθική ἄποψι, ἀλλά καί ἀπό κοινωνική, ἰατρική καί νομική ἄποψι ἡ ἐγκληματική ἄμβλωσις εἶναι ἀνθρωποκτονία ἐκ προθέσεως.   Εἶναι γενοκτονία καί σφαγιασμός ἀθώων ὑπάρξεων, πού ἐξυπηρετεῖ σκοτεινές Δυνάμεις, πού ἀποβλέπουν ὅχι μόνον στή μείωσι τοῦ πληθυσμοῦ, ἀλλά, γιά μᾶς τούς Ἕλληνες,  ἀποβλέπουν στόν ἀφανισμό τῆς Φυλῆς μας.

Ἡ Διάταξι, γιά τή νομιμοποίησι τῶν ἀμβλώσεων πέρασε σάν ἐμβόλιμη, «δίκην τσόντας», στό νομοσχέδιο «Περί μεταμοσχεύσεων βιολογικῶν οὐσιῶν ἀνθρωπίνης προελεύσεως», ὡσάν νά ἐπρόκειτο, γιά κάτι ὁλότελα ἀσήμαντο. Κι’ αὐτό δέν τό συγχωρεῖ εὔκολα, στούς ἐκπροσώπους του ὁ  ξύπνιος ἑλληνικός Λαός. Ἡ Διάταξις ἐξάλλου εἶναι ἀντισυνταγματική, γιατί , ὄχι ἁπλῶς δέν προστατεύει, ἀλλά ἀντίθετα σκοτώνει τή μητρότητα.

Τό σύνταγμα τοῦ 1975, στό ἄρθρο 21,1 ὁρίζει ρητά ὅτι «Ἡ Οἰκογένεια, ὡς θεμέλιον τῆς συντηρήσεως καί προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους. ὡς  ὁ γάμος, ἡ μητρότης καί ἡ παιδική ἡλικία τελοῦν ὑπό τήν προστασίαν τοῦ Κράτους».

Ὑπάρχει κανείς συνετός, σώφρων ἄνθρωπος, πού νά νομίζει ὅτι ἡ νομιμοποίησις τῶν ἀμβλώσεων, ἡ δολοφονία ἀνυπεράσπιστων καί ἀθώων ὑπάρξεων, πρίν ἀκόμη γεννηθοῦν, εἶναι προστασία τῆς μητρότητος καί τῆς παιδικῆς ἡλικίας ἀπό μέρους τοῦ Κράτους; Ἡ Διάταξις πρέπει ἀμέσως νά καταργηθῇ.
Στό Τμῆμα διακοπῶν τῆς Βουλῆς τότε, μόνον δύο Βουλευτές τάχθηκαν ἐναντίον τῆς Διατάξεως, γιά τήν
νομιμοποίησι τῶν ἀμβλώσεων. Μόνον δύο τίμησαν τό ἀξίωμά τους καί εἶναι ἄξιοι παντός ἐπαίνου, γιατί μέ θάρρος εἶπαν την ἀλήθεια καί ἀντιτάχθηκαν στην ἁμαρτία.
Ὁ Βουλευτής τῆς Ν.Δ. κ. Λ.Ι. Γαλῆς χαρακτήρισε τήν ἄμβλωσι σάν δολοφονία λέγοντας ὅτι «ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου δέν ἀρχίζει ἀπό τόν τοκετό, ἀλλά ἀπό τῆς κυήσεως. Ἐάν κατά τή διάρκεια τῆς κυήσεως κάνουμε διακοπή αὐτό εἶναι δολοφονία».
Ἐπίσης ὁ ἀνεξάρτητος Βουλευτής Θεσσαλονίκης κ. Σ. Παπαθεμελῆς, ἐκτός τῶν ἄλλων, εἶπε τά ἑξῆς: «Μέ βρίσκει εὐθέως ἀντίθετο ἡ διαδικασία, πού ἐπιλέχθηκε γιά τήν νομιμοποίησι τῶν ἀμβλώσεων αὐτῶν. Ἡ συγκεκριμένη διάταξι, παρενεβλήθη «δίκην  τσόντας» στό νομοσχέδιο...Πιστεύω ἐξ ἄλλου ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό, ψευδονύμως εἰσάγεται ἡ καθολική νομιμοποίησι τῶν ἀμβλώσεων, ὅπως πολλοί κύριοι συνάδελφοι πρότειναν. Ἐάν ἡ πλευρά πού θέλει τή νομιμοποίησι αὐτή, ἰσχυρίζεται ὅτι τήν ὑποστηρίζει κάποτε ἡ ὑποκρισία πού ὑπάρχει, εἶμαι ὑποχρεωμένος νά τονίσω, ὅτι καί ὁ τρόπος τῆς εἰσαγωγῆς τῆς σημερινῆς διατάξεως, εἶναι νέος Φαρισαϊσμός. Ἄλλωστε δέν πρόκειται νά προσφέρη τίποτε περισσότερο ἀπό ὅτι προσφέρει τό ἄρθρο 304 παρ.4 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος. Ἀντίθετα καθιερώνουμε μία ἀρχή γιά νά εἰσαχθοῦν στό μέλλον καί μερικώτερες ἄλλες καινοτομίες, μέ τίς ὁποῖες
δέν συμφωνεῖ ὁ ἑλληνικός λαός».
Οἱ ἰσχυρισμοί ἐκείνων, πού ὑποστηρίζουν τήν νομιμοποίησι τῆς ἐγκληματικῆς ἀμβλώσεως εἶναι «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις». Ὅλες οἱ περιπτώσεις τῆς θεραπευτικῆς ἀμβλώσεως καλύπτονται ἀπό τό ἄρθρον 304 τοῦ ἑλληνικοῦ Ποινικοῦ Κώδικος.
Θά πρέπει νά τονίσω ἐδῶ ὅτι καί ἡ ἐγκληματκή ἄμβλωσις ἐξυπηρετεῖ σκοπούς τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων.
Καί εἶναι καιρός νά καταλάβουν οἱ ἁρμόδιοι φορεῖς ἐγκαίρως τό δημογραφικό πρόβλημα τῆς Ἑλλάδος καί νά  πάρουν τά κατάλληλα μέτρα, πρίν νά εἶναι ἀργά. Νά ἐνισχύσουν τήν ἑλληνική Οἰκογένεια καί νά προστατεύουν προγεννητικῶς, περιγεννητικῶς καί μεταγεννητικῶς τίς Ἑλληνίδες Μητέρες. Εἶναι καιρός νά συνειδητοποιήσουν οἱ Ἁρμόδιοι  ὅτι τό κ ε ν ό ν δέν ἀναπληρώνεται ἀπό Ἀλβανους, Πακιστανούς, Ἀφγανούς καί ἄλλους ἀλλοδαπούς λαθροεισβολεῖς. Οἱ Ἕλληνες γεννιοῦνται ἀπό Ἕλληνες γονεῖς, δέν γίνονται. Καί οἱ βάρβαροι, βάρβαροι γεννήθηκαν καί βάρβαροι θά μείνουν, δέν μποροῦν νά γίνουν Ἕλληνες. Οἱ Γραικύλοι, οἱ ἀνεγκέφαλοι καί οἱ πληρωμένοι Ἐφιάλτες, πού νομίζουν ὅτι μέ ἐκτρώσεις κλπ. θά ἀφανίσουν την Ἑλλάδα, π λ α ν ῶ ν τ α ι.
Δέν θά περάσουν οἱ ψευτοελληνοποιήσεις  εἶναι καρκινώματα στό σῶμα τῆς ἀθάνατης Ἑλλάδος. Ὁ Θεός δέν θά ἐπιτρέψῃ τόν ἀφανισμό μας. Εἶναι μαζί μας ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ καί ἡ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ σκεπάζουν τήν Ἑλλάδα.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ὅμως κι’ ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες νά ξυπνήσουμε καί νά καθαρίσουμε τήν ψυχή, τή ζωή καί τήν Πατρίδα ἀπό κάθε δυσωδία, ἀπό κάθε βρωμιά.

Δέν ἐλευθερωθήκαμε ἀπό τήν Τουρκιά, γιά νά ὑποδουλωθοῦμε στήν κοπριά τῆς Εὐρώπης καί  στή δυσωδία τῆς Παγκοσμιοποιήσεως. Εἷναι καιρός νά δώσουμε τή μάχη, νά πολεμήσουμε, γιά νά Φυλάξουμε στήν καρδιά μας  τό ΧΡΙΣΤΟ καί ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ καί νά εἴμαστε σίγουροι ὅτι καί ὁ ΚΥΡΙΟΣ  ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ  ΜΑΖΙ ΜΑΣ. Καί εἶναι βέβαιον ὅτι οἱ ἐχθροί μας καί  ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, «Οὗτοι μετά τοῦ Ἀρνίου  πολεμήσουσι, καί τό Ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι Κύριος  κυρίων ἐστί καί Βασιλεύς βασιλέων, (νικήσουσι δέ) καί οἱ μετ’ αὐτοῦ κλητοί και ἐκλεκτοί καί πιστοί»

                                                             (Ἀποκ. ιζ΄ 14).