Ο ΧΡΥΣΟΥΣ ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΣΚΗΤΙΚΗΣ

ΘΑ ΚΡΙΝΗι ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΝ

ΕΝ ΤΗι ΕΣΧΑΤΗι ΗΜΕΡΑι.

«Καί καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. στ΄ 31).

«Πάντα οὖν ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς. Οὗτος γάρ ἐστιν ὁ νόμος καί οἱ προφῆται» (Ματθ. ζ΄ 12).

 

Ὁ Πανάγαθος καί πάνσοφος Δημιουργός, δέν ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπον εἰς ἀπώλειαν, ἀλλ’ εἰς σωτηρίαν. Προεγνώριζε τήν πτῶσιν καί προέβλεψε καί τόν τρόπον ἐπιστροφῆς τοῦ ἀνθρώπου στήν Πατρική Ἑστία. Ἐπειδή εἶναι ἄπειρη ἀγάπη ὁ Θεός, καί «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄Τιμ.β΄4), γι’αὐτό, μαζί μέ τό «θεῖον ἐμφύσημα», φυτεύει μέσα στήν καρδιά του καί τόν αἰώνιον νόμον Του, ὥστε, ἄν θελῃ, νά μπορῇ νά βρῇ τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς στήν Πατρική Ἑστία. Καί ὁ ἔμφυτος αὐτός νόμος τῆς Ἀγάπης ὁ Χρυσός Κανόνας τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀσκητικῆς. Καί συγκεφαλαιώνει τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του ὁ Θεός στόν Χρυσόν Αὐτόν Κανόνα: «Πάντα, λοιπόν, ὅσα ἄν θέλητε νά σᾶς κάνουν οἰ ἄνθρωποι, τά ἴδια νά κάνετε καί σεῖς σ’ αὐτούς. Διότι αὐτός κατ’ οὐσίαν εἶναι ὁ νόμος καί οἱ προφῆται, τό νά ἀγαπᾶτε δηλαδή τούς πλησίον σάν τόν ἑαυτόν σας». Καί ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἀναφέρει, μέ λίγες λέξεις, τόν ἴδιο Κανόνα καί λέγει: «Ὅπως ἀκριβῶς θέλετε νά συμπεριφέρωνται πρός σᾶς οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, ὅπως θέλετε νά σᾶς κάνουν, ἔτσι ἀκριβῶς νά συμπεριφέρεσθε καί σεῖς σ’ αὐτούς, τά ἴδια νά κάνετε καί σεῖς σ’ αὐτούς».

Στούς ἐθνικούς δέν δόθηκε ἄλλος γραπτός νόμος. Οἱ θεοσεβεῖς ἄνθρωποι, ὁδηγοῦνται ἀπό τόν ἔμφυτον αὐτόν νόμον καί πράττουν ὀρθῶς τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Νόμος γι’ αὐτούς εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός τους, δηλαδή ἡ συνείδησίς τους. «Οὗτοι νόμον μέ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος» Ἀποδεικνύεται στήν πρᾶξι ὅτι ὁ νόμος πού τούς βοηθεῖ νά διακρίνουν τό Καλόν ἀπό τό Κακόν καί νά πράττουν τό Ἀγαθόν εἶναι ἔμφυτος, γραμμένος στήν καρδιά τους, ἀπό τόν Θεόν, ὅταν ἡ συνείδησίς τους δίδει μαρτυρίαν σ’ αὐτούς γιά κάθε πρᾶξι καί οἱ ἐσωτερικοί  λογισμοί ἀναμεταξύ τους κατηγοροῦν ἤ καί καμμιά φορά ἀπολογοῦνται. Ἡ συνείδησις προτρέπει στό Καλό καί ἀποτρέπει ἀπό τό Κακό. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνῃ καλές πράξεις, ὅταν συμπεριφέρεται πρός τούς ἄλλους ὅπως θά ἤθελε νά συμπεριφέρονται οἱ ἄλλοι σ’ αὐτόν, τότε χαίρεται, ἐνῶ,  ὅταν δέν συμεριφέρεται καλά νοιώθει βασανιστικές τύψεις. Ὅλα αὐτά θά φανερωθοῦν, σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιόν μου, λέγει ὁ Παῦλος, ὅταν ὁ Θεός κρίνει τά κρυπτά τῶν ἀνθρώπων, διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (πρβλ. Ρωμ. β΄ 14-16).

Ὁ Πατήρ τήν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ Χριστῷ. Καί ὁ Κύριος λέγει: «ἐγώ δέν ἦλθα, γιά νά κρίνω τόν κόσμο, ἀλλά γιά νά σώσω τόν κόσμο. Ἔγραψε μέσα στήν καρδιά μας τό Νόμο τῆς Ἀγάπης καί σταυρώθηκε, γιά νά μας διδάξῃ τήν πραγματική, τήν ἀληθινή ἀγάπη καί μᾶς τόνισε ὅτι «ὁ λόγος ὅν ἐλάλησα, ἐκεῖνος θά κρίνῃ κάθε ἄνθρωπο ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ» (Ἰωάν.ιβ΄47-48).

Τόν Νόμον τῆς Πίστεως στό Χριστό, ὁ Παῦλος τόν ὀνομάζει Εὐαγγελιον, διότι εὐαγγελίζεται στούς ἁμαρτωλούς τήν, διά τῆς Πίστεως εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν, σωτηρίαν τους.

Ὁ Χρυσοῦς Κανών τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀσκητικῆς, εἶναι περιληπτικά ὁλόκληρον τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί ἔμφυτος στίς καρδιές ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὥστε στή περίπτωσι παραβατικῆς συμπεριφορᾶς, θά εἴμαστε ἀναπολογητοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Κανείς δέν μπορεῖ νά ἰσχυρισθῇ ὅτι δέν καταλαβαίνει τόν ἔμφυτον αὐτόν νόμον. Κανείς ἄνθρωπος ὑγιής δέν ὑπάρχει, πού νά μισῇ τόν ἑαυτόν του. Ὅλοι μας ἀγαπᾶμε τόν ἑαυτόν μας καί θέλουμε νά μᾶς ἀγαποῦν καί νά προσέχουν οἱ ἄλλοι. Καί ὁ Χρυσοῦς Κανών, μᾶς προστάσσει νά συμπεριφερώμαστε πρός τούς πλησίον μας, ὅπως ἀκριβῶς θέλουμε νά συμπεριφώνται οἰ ἄλλοι πρός ἐμᾶς. Θέλεις οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι νά σέβωνται τή σωματική σου ἀκεραιότητα, τήν ψυχική καί τήν οἰκογενειακή σου γαλήνη καί νά μή ἐπιθυμοῦν ὅσα σοῦ ἀνήκουν; Τό ἴδιο ὀφείλει καί σύ νά σέβεσαι τή σωματική ἀκεραιότητα τῶν ἄλλων, τήν Ψυχική τους καί τήν οἰκογενειακή τους γαλήνη καί ὅσα ἀνήκουν σέ αὐτούς.

Θέλεις νά ἐπιβουλεύονται τή ζωή σου; Θέλεις νά σέ κλέβουν; Ἤ νά προσβάλουν τήν τιμή σου ἤ τήν τιμήν τῆς Οἰκογενείας σου;  Ἀσφαλῶς  ΟΧΙ.  Τότε γιατί ἐσύ ἐπιβουλεύεσαι τήν οἰκογενειακήν γαλήνη,  τήν τιμήν καί  τήν ἀξιοπρέπεια τῶν ἄλλων;

Θέλεις νά σέβωνται οἱ πάντες τήν ἐλευθερία σου, τά δικαιώματά σου, τό δικαίωμα νά ἐκφράζῃς ἐλεύθερα τή γνώμη σου; Ὀφείλεις , λοιπόν, καί σύ νά σέβεσαι τούς ἄλλους.

Ὁ Χρυσοῦς Κανών μᾶς ὑπαγορεύει τήν ἁγνή, τήν ἀνυπόκριτη, τή θυσιαστική, τήν ἐσταυρωμένη Ἀγάπη πρός τούς πλησίον. Καί πλησίον μας εἶναι κάθε ἄνθρωπος, ὁμόφυλος ἤ ἀλλόφυλος, φίλος ἤ ἐχθρός. Τό πῶς ἕνα ἄνθρωπος γίνεται ἐχθρός πρός τούς ἄλλους εἶναι ἕνα ἄλλο τεράστιο θέμα. Ἀλλοίμονο στόν ἄνθρωπο, πού κυριεύεται καί ἀπό τό ὀλέθρια,  βρωμερά του Πάθη. Ἀλλοίμονο στόν ἄνθρωπο, πού ἀφήνει νά φωλιάσῃ στήν ψυχή του ἡ μνησικακία, ἡ λέπρα τῆς ψυχῆς. Ἀλλοίμονο στόν ἄνθρωπο, πού δέν χαίρεται τή χαρά τῆς ἀνεξικακίας.

Ὁ ἀνδρῶν ἁπάντων σοφώτατος Σωκράτης, κατά θείαν Οἰκονομίαν, «παιδαγωγός εἰς Χριστόν» εἰς τά ἔθνη, ἐδίδασκε τήν ἀρετή καί κυρίως τήν ἀνεξικακίαν καί ἔλεγε «Οὐδαμῶς δεῖ ἀδικεῖν», καί «ἀδικούμενον μηδέ δεῖ ἀνταδικεῖν».

Στό Ἑβραϊκόν δίκαιον πλησίον, φίλος ἦτο ὁ ὁμοεθνής. Ὁ Κύριος ἔρχεται καί τελειοποιεῖ τόν Νόμον, καί λέγει ὅτι Πλησίον μας εἶναι κάθε ἄνθρωπος, δίκαιος ἤ ἁμαρτωλός. Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη· «Ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου καί μισήσεις τόν ἐχθρόν σου»(Ματθ. ε΄ 43). «Ἐγώ δέ λέγω ὑμῖν· Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὐμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καί προσεύχεσθε ὑπέρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καί διωκόντων ὑμᾶς, ὅπως γένησθε υἱοί τοῦ πατρός ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τόν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς καί βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους» (Ματθ. ε΄ 44-45).

Ἔρχεται ὁ Χριστός, «πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ» καί μᾶς ἐπισκέπτεται ὡς «αὔρα λεπτή» καί πάνω ἀπό τό Σταυρό Του βροντοφωνάζει σέ ὅλους μας. Δέν μᾶς προτρέπει, δέν μᾶς συμβουλεύει, δέν μᾶς παρακαλεῖ, ἀλλά μᾶς προστάσσει καί λέγει: «Ἐντολήν καινήν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶται ἀλλήλους, καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καί ἡμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοί μαθηταί ἐστε, ἐάν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις»(Ἰωάν. ιγ΄ 34-35). Ὅπως ἐγώ  σᾶς ἀγάπησα. μέχρι σταυροῦ καί θανάτου.

Λοιπόν, ἀδελφέ, θέλεις νά σέ ἀγαποῦν οἱ ἄλλοι ὅπως ὀ Χριστός μᾶς ἀγάπησε; Ἄν θέλῃς, τότε ὀφείλεις καί σύ νά ἀγαπᾶς τούς ἄλλους, ὅπως  ὁ Χριστός μᾶς ἀγάπησε, μέχρι Σταυροῦ καί θανάτου. Ἡ Τήρησις τοῦ Χρυσοῦ αὐτοῦ Κανόνος τῆς Ἀγάπης, μᾶς ἀνεβάζει στό Ὕψος τῆς Θεϊκῆς τελειότητος. Μᾶς καθιστᾶ τελείους, ὅπως ἀκριβῶς τέλειος εἶναι καί ὁ Πατέρας μας ὁ οὐράνιος(Ματθ. ε΄ 48).

Εἶναι δέ αὐτονόητον ὅτι ἡ τήρησις τοῦ Χρυσοῦ κανόνος τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀσκητικῆς. προϋποθέτει Πίστιν, τήν δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένην. Προϋποθέτει γυμνασίαν εἰς εὐσέβειαν, συνεχή, ἐπίπονη ἄσκησι, μέ ὑπομονή καί ἐπιμονή. Προϋποθέτει προσοχή, ἀδιάλειπτη, πραγματική Προσευχή. Πρέπει νά μάθουμε νά ἀγαπᾶμε τό Χριστό, νά μάθουμε νά ἀγαπᾶμε τούς ἐλαχίστους ἀδελφούς Του. Πρέπει νά μάθουμε νά ἀγαπᾶμε καί τούς σταυρωτές μας καί νά προσευχώμαστε γι'αὐτούς ὅπως ὁ Χριστός. Νά ἀγαπᾶμε ὅχι μέ λόγια, ἀλλά μέ πράξεις καί χρειάζεται δύναμις, τήν ὀποίαν ἀντλοῦμε ἀπό τήν ἐπικοινωνία μας μέ τόν Θεόν καί αὐτό προϋποθέτει Μυστική κοινωνία, συνομιλία σχέσι καί ἕνωσι μέ τόν Πατέρα, μέ τόν Χριστόν καί τό Πνεῦμα τό Πανάγιον, γιά νά φθάσουμε στό ὕψος τῆς Θεϊκῆς τελειότητος, ὥστε νά ἐξέλθουμε ἀπό τή Βαβυλῶνα, ἀπό τό ὑλικό Σύμπαν καί νά εἰσέλθουμε εἰς τό πνευματικόν Σύμπαν, εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, εἰς τόν Παράδεισον, δηλαδή εἰς τήν ἀδιατάρακτον διά θέας ἀπόλαυσιν τοῦ ἀπείρου κάλλους τοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν. ΕΙΘΕ ! ΓΕΝΟΙΤΟ!

ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΑ ΘΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΓΜΑΤΑ

 

ΕΥΛΟΓΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΥΕΤΑΙ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΝ.

 

Ὁ Πανάγαθος καί πάνσοφος Θεός, ὡς ἄπειρη Ἀγάπη, μᾶς παραστέκει στό κάθε μας βῆμα. Μολονότι, διά τῆς παρακοῆς, ἀπομακρυνθήκαμε ἀπό κοντά Του καί ἐπιδείξαμε ὅλο τό μέγεθος τῆς ἀχαριστίας μας στόν Εὐεργέτη, ὁ Κύριος δέν μᾶς ἐγκατέλειψε. Συνεχίζει νά ἐνδιαφέρεται γιά μᾶς καί νά μᾶς καθοδηγῇ καί νά μᾶς στηρίζῃ τίς δύσκολες ὧρες, διότι «πάντας ἀνθρώπους  θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄Τιμόθ. β΄4).

Γνωρίζει «τό εὐόλισθον, τό ὀλισθηρόν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως», καί μᾶς προτρέπει νά κάνουμε καλή χρῆσι τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας μας καί, σάν στοργικός Πατέρας, μᾶς ἀποτρέπει ἀπό τό Κακόν καί τήν ἁμαρτίαν. Θέλει νά γίνουμε ἅγιοι καί τέλειοι, μέ τή θέλησί μας, χωρίς ἐξαναγκασμό. Τίποτε δέν ἔχει ἀξία, ὅταν γίνεται μέ τό πιστόλι στόν κρόταφο. Οἱ πράξεις πού γίνονται μέ ἐξαναγκασμό δέν καταλογίζονται. Ὁ Θεός μᾶς χάρισε τήν ἐλευθερίαν καί δέν μᾶς ἐξαναγκάζει. Θέλει νά γίνουμε θεοί κατά χάριν, καί μᾶς ἐνισχύει στήν προσπάθειά μας , ἀπό «δυνάμει», νά γίνουμε καί καί «ἐνεργείᾳ» θεοί. Μᾶς καθοδηγεῖ, μέ τίς πανάγιες Ἐντολές Του, ὥστε ἐλεύθερα καί ἀβίαστα, νά φθάσουμε ἀπό τό· «κατ’ εἰκόνα», εἰς τό· «καθ’ ὁμοίωσιν». Ἡ παρακοή στό Θέλημα τοῦ οὐρανίου πατρός, φανερώνει τήν ἀχαριστία, τήν  ἀγνωμοσύνην καί τήν ἔλλειψι ἀγάπης τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Δημιουργόν καί Εὐεργέτην Θεόν. Ἡ παρακοή μᾶς ὁδηγεῖ εἰς τήν ἄβυσσον τῆς αἰώνιας Ὀδύνης, στήν ἔσχατη ἐξαθλίωσιν.

Συγκαταβαίνει ὁ Φιλάνθρωπος καί μᾶς ευσπλαγχνίζεται καί μᾶς ὁδηγεῖ στό δρόμο τῆς ὑπακοῆς. Μᾶς διδάσκει πῶς νά ζήσουμε καλά ἐδῶ ἐμεῖς καί τά παιδιά μας καί πῶς νά ἀποφύγουμε τό θάνατο: «Ἐάν θέλητε καί εἰσακούσητέ μου, τά ἀγαθά τῆς γῆς φάγεσθε· ἐάν δέ μή θέλητε, μηδέ  εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τό γαρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα» (Ἡσ. α΄19-20).

«Ἡ ὑπακοή στά θεῖα προστάγματα ἀποδεικνύει τήν ἀγάπη μας στόν Θεόν-Πατέρα καί μᾶς χαρίζει ὄχι μόνον μακρότητα ἡμερῶν καί τά ἀγαθά τῆς γῆς, ἀλλά καί τήν αἰώνιον μακαριότητα. Ὁ  Προφήτης Δαυῒδ μᾶς ἀποκαλύπτει τήν ἀμοιβήν τῆς ὑπακοῆς καί λέγει ὄτι «τόν πιστόν,  τόν δίκαιον ἄνθρωπον, τόν ἄνθρωπον τῆς ὑπακοῆς, αὐτόν πού ἐλπίζει σέ Μένα, θά τόν εὐλογήσω, θά εἶμαι μαζί του στίς θλιψεις του καί θά τόν ἐλευθερώσω ἀπό τίς δυσκολίες καί τά δεινά καί θά τόν δοξάσω. Μακρότητα ἡμερῶν ἐμπλήσω αὐτόν καί δείξω αὐτῷ τό σωτήριόν μου»(Ψαλμ.90,15-16).«Τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν Μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ  πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχει ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ΄15-16). Ὁ Οὐράνιος Πατέρας μας, δέν λογάριασε τόν Μονογενῆ Του Υἱόν, ὁ ὁποῖος ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, δέχεται καί γίνεται ταπεινός ἄνθρωπος, «ὑπήκοος  μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ» (Φιλιπ.β΄8). Γίνεται τύπος καί ὑπογραμμός, τέλειον ὑπόδειγμα ὑπακοῆς στά θεῖα προστάγματα, «ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ». 

Ἐνσαρκώνει τήν ἀρετή τῆς ὑπακοῆς στό Θεῖον Θέλημα καί ὑποδεικνύει σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους τήν Ὁδόν τῆς ὑπακοῆς, τήν Ὁδόν τῆς ὄντως ζωῆς.Ἡ ὑπακοή βέβαια προϋποθέτει καυστικήν , θερμήν Πίστι στόν ἐνανθρωπήσαντα Κύριον, προϋποθέτει Πίστιν τήν «δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένην»(Γαλάτ.ε΄6). Καί ὁ Θεός βραβεύει τήν ὑπακοήν στά θεῖα προστάγματα ὄχι μόνον μέ τά ἀγαθά τῆς γῆς, ἀλλά καί μέ τά ἐπουράνια ἀγαθά, «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α΄Κορινθ. β΄ 9).

Ὁ Πέτρος, πιστεύοντας στό Χριστό, μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς του, ὅταν τόν πρόσταξεν ὁ Κύριος καί τοῦ εἶπε: «ἐπανάγαγε εἰς τό βάθος καί χαλάσατε τά δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν» (Λουκ. ε΄4), ἀποκρίθηκε στόν Κύριον λέγων: Κύριε, δι’ ὄλης τῆς νυκτός κοπιάσαντες, οὐδέν ἐλάβομεν· ἐπί δέ τῷ ῥήματί σου, Κύριε, χαλάσω τό δίκτυον». Καί ἀμέσως  ὑπήκουσε στό Θεῖον πρόσταγμα. Καί ὁ Κύριος ἐβράβευσε τήν ὑπακοήν του, ὄχι μόνον μέ τήν θαυμαστήν ἀλιεία, ἀλλά  τοῦ ἔδωκε καί τήν χάριν νά ψαρεύει ἀνθρώπους. Τόν ἀνέδειξεν Ἀπόστολόν του, συνεχιστήν τοῦ κοσμοσωτηρίου ἔργου Του.

Εἶναι βέβαια αὐτονόητον ὅτι χρειάζεται ἐπίπονη ἄσκησις, γιά νά μάθῃ κάθε ἄνθρωπος νά ὑπακούῃ στά θεῖα προστάγματα. Χρειάζεται γυμνασίαν εἰς εὐσέβειαν, προσοχή, πραγματική προσευχή, νά ἀξιωθῇ ὁ πιστός νά φθάσῃ στό ὕψος τῆς ἀρετῆς τῆς ὑπακοῆς, ὅπως τήν ἐνσαρκώνει ὁ Κύριος. Ὁ Παῦλος μᾶς προτρέπει  νά γυμνάζουμε τόν ἑαυτόν μας εἰς εὐσέβειαν. Διότι «ἡ σωματική γυμνασία ὀλίγο μᾶς ὠφελεῖ, ἡ δέ εὐσέβεια εἶναι πρός πάντα ὠφέλιμος, ἐπαγγελίας ἔχουσα ζωῆς τῆς νῦν καί τῆς μελλούσης»(Α΄Τιμόθ. δ΄ 7-8). Χρειάζεται δέ πολύ ἄσκησις καί προσπάθεια νά βαδίζει κανείς στήν Ὁδόν τῆς ὑπακοῆς στά θεῖα προστάγματα. Θέλει ἄσκησι τό «εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», τό περιπατεῖν ἐν ἀγάπῃ, τό ζῆν καθώς πρέπει ἁγίοις.

Χρειάζεται ἀπόλυτη ὑπακοή στά θεῖα προστάγματα. Διά τῆς παρακοῆς ἔχασε τόν Παράδεισο, τήν ἐπικοινωνία, συνομιλία, σχέσι καί ἕνωσί του μέ τόν Θεόν ὁ ἄνθρωπος. Καί διά τῆς ὑπακοῆς εἰσέρχεται πάλιν εἰς τόν Παράδεισον τῆς Ἐδέμ, πού εἶναι ἠ ἀδιατάρακτος διά θέας ἀπόλαυσις τοῦ ἀπείρου κάλλους τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου, εἰς μακρότητα ἡμερῶν. Εἴθε ὅλοι μας, μέ τή Χάρι οῦ Θεοῦ νά ἀκολουθήσωμεν τόν Χριστόν εἰς τήν ὁδόν τῆς ὑπακοῆς στά θεῖα προστάγματα, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε νά ὑμνοῦμε τόν Τριαδικόν Θεόν, μετά τῶν Ἀγγέλων καί τῶν ἁγίων, «ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Αὐτοῦ», ἀπό τοῦ νῦν καί καί ἕως τοῦ αἰῶνος! ΕΙΘΕ !

Η ΖΩΗ ΜΑΣ «ΕΝ ΧΡΙΣΤΩι »καί

 

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ.

 

«Ἐπιστάτα, δι’ ὅλης τῆς νυκτός κοπιάσαντες

οὐδέν ἐλάβομεν· ἐπί δέ τῷ ῥήματί σου χαλάσω

τό δίκτυον» (Λουκ. ε΄5).

Ἔχουμε πῆ, πολλές φορές, καί ἐπαναλαμβάνομεν τήν μόνην ἀλήθειαν, ὥστε νά γίνῃ σέ ὅλους συνείδησις. Καί ἡ μόνη ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ καί μόνον αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας καταφυγή, ἡ μόνη μας παρηγοριά, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον.  Σ’ αὐτή, τήν ἄθλια παροικία, πού ζοῦμε,  ὅλα καί ὅλοι μᾶς ἔχουν ἐξαπατήσει και μᾶς ἔχουν ἐγκαταλείψει. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ὁ Μόνος, πού δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ. Μᾶς κυνηγάει μέ τό ἄπειρον Ἔλεός του, γιά νά μᾶς λυτρώσῃ, πρῶτα ἀπό ὅλα, ἀπό τόν Κακόν μας ἑαυτό, πού εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός μας καί ὕστερα νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τόν κόσμον, πού «ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» καί τέλος ἀπό τόν Πονηρόν, ἀπό τόν Διάβολο, τόν πατέρα τῆς Ψευτιᾶς καί τῆς Ὑποκρισίας.

Μόνον Ο ΧΡΙΣΤΟΣ δίνει νόημα καί περιεχόμενον στή ζωή μας. Αὐτός γεμίζει τήν ψυχή καί τή ζωή μας μέ τήν τέλεια Ἀγάπη στό Θεό καί τόν πλησίον. Αὐτός μᾶς ὁδηγεῖ στή ζωή καί μᾶς διδάσκει ὅτι μόνον ἡ γνήσια ἀγάπη «Θεόν ποιεῖ τόν ἄνθρωπον».

Χωρίς τόν Χριστόν, ἡ ζωή μας εἶναι κόλασις, κενή, ἄδεια, ἄχαρη, χωρίς καρπούς ἀγάπης καί καλωσύνης, χωρίς περιεχόμενον.

Ἐνῶ ἡ ζωή μας «ἐν Χριστῷ» εἶναι πράγματι παράδεισος τρυφῆς. Εἶναι βέβαια ζωντανή πραγματικότης, ὅτι «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται»(Β΄ Τιμόθ. γ΄ 12). Ἀλλά τί ἀξία μπορεῖ νά ἔχουν οἱ θλίψεις, πού ἀντιμετωπίζει ὁ πιστός, μέσα στόν κόσμον τῆς ἀποστασίας, μπροστά στή χαρά, πού νοιώθουμε ὅταν εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Χριστόν, πού εἶναι ὁ Θησαυρός τῶν θησαυρῶν, ὁ λίθος ὁ ζῶν, ὁ ἐκλεκτός, ὁ ἔντιμος, ὁ ἀκρογωνιαῖος, τό ὑπέρτατον ἀγαθόν, «ὁ  δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο»;

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει ὅτι οἱ πιστοί στό Χριστό, ἑνωμένοι μαζί Του, εἶναι παιδιά τοῦ Θεοῦ. «Εἰ δέ τέκνα καί κληρονόμοι, κληρονόμοι μέν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δέ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καί συνδοξασθῶμεν. Λογίζομαι γάρ ὅτι οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς» (Ρωμ. η΄ 17-18).

Ποιός, ἀλήθεια, μπορεῖ νά περιγράψῃ μέ τόν ἀνθρώπινο λόγο, τή Χαρά, τήν εὐλογία, καί τήν ἀγαλλίασι, πού μᾶς χαρίζει ἡ ἕνωσίς μας μέ τόν  ΧΡΙΣΤΟΝ;

Οἱ ἐμπειρίες τῶν Ἁγίων μᾶς ἀποδεικνύουν ὅτι οἱ πιστοί, οἱ ἑνωμένοι μέ τόν Χριστόν, εἶναι ὄντως μακάριοι. Διότι πιστεύουν καί λατρεύουν τό Χριστό, ἀνοίγουν τήν καρδιά τους στό Χριστό, ἐγκολπώνονται τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του καί τό κάνουν «πρᾶξι» στήν καθημερινή τους ζωή.

Κάθονται, νοερά, παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἀκούοντες τόν λόγον Του καί φυλάσσοντες αὐτόν.

Εἶναι, ὅπως λέγει ὀ Δαυῒδ, δένδρα καρποφόρα καί ἀειθαλῆ, πεφυτευμένα παρά τάς διεξόδους τῶν ὑδάτων, πού ἀποδίδουν τούς καρπούς αὐτῶν, στόν κατάλληλο καιρό καί ὅλα τους τά ἔργα εὐλογοῦνται καί κατευοδοῦνται.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή καί οἱ πιστοί Μαθηταί Του  εἶναι τά κλήματα, πού μένουν ἑνωμένα μέ τήν ἄμπελον καί φέρουν καρπόν πολύν. Ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει καί λέγει:

«Ἐγώ εἰμί ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τά κλήματα. Ὁ μένων ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπόν πολύν, ὅτι χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»(Ἰωάν ιε΄5-6).

Θά ἀναφέρω ἐδῶ ἕνα ἐνδεικτικό παράδειγμα ἀπό τό Εὐαγγέλιον, ὅπου φαίνεται πῶς εἶναι ἡ ζωή μας χωρίς τόν Χριστόν καί πῶς εἶναι μαζί μέ τόν Χριστόν. Ὁ Χριστός στέκεται κοντά στή λίμνη Γεννησαρέτ, καί γιά μή τόν συνθλίβουν οἱ ὄχλοι, μπαίνει στό πλοῖον τοῦ Σίμωνος Πέτρου, καί τόν παρακαλεῖ νά προχωρήσῃ λίγο καί σέ πολύ μικρή ἀπόστασι ἀπό τήν ξηράν. Καί ἀφοῦ κάθεται, διδάσκει μέσα ἀπό τό πλοῖο τά πλήθη τοῦ λαοῦ, πού εὑρίσκονται εἰς τήν παραλίαν. Ὅταν ἔπαυσε νά ὁμιλῇ, λέγει στόν Πέτρο: «Φέρε τό πλοῖο πάλι στά βαθειά τῆς λίμνης καί ρίξτε τά δίκτυά σας γιά ψάρεμα». Τότε ὁ Πέτρος τοῦ εἶπε: «Ἐπιστάτα,  Κύριε, δι’ ὅλης τῆς νυκτός κοπιάσαντες οὐδέν ἐλάβομεν· ἐπί δέ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τό δίκτυον» (Λουκ. ε΄5).

Πράγματι ὀ Πέτρος καί οἰ συνεργάτες του ἐκοπίασαν ὅλη τήν νύχτα χωρίς νά πιάσουν τίποτα.

Δέν εἶχαν μαζί τους τό Χριστό. Δέν εἶχαν στραμμένο τό βλέμμα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος στό Χριστό. Δούλευαν χωρίς τό Χριστό. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν ἕνα ΤΙΠΟΤΑ.

Τό ἴδιο συμβαίνει σέ ὅλους μας, ὅταν ἐργαζώμαστε χωρίς τόν Χριστόν, χωρίς τήν εὐλογία Του, χωρίς τήν εὐλογημένη Παρουσία Του. Τότε μᾶς κυριεύει ἡ ἀγχώδης βιοτική μέριμνα, γιά τήν ἀπόκτησι περισσοτέρων ἀγαθῶν, γιά τόν ἑαυτό μας στή γῆ, μέ  ἀποτέλεσμα ἕνα ΤΙΠΟΤΑ. Ὅλα τά ἀποκτήματά μας, χωρίς τόν Χριστόν καί τό πνεῦμα τῆς ἀγάπης Του, ὅλα εἶναι ἔνα ΤΙΠΟΤΑ. Κοπιάζομεν καί, οὐσιαστικά, οὐδέν λαμβάνομεν. Καί τό ψυχικό μας «κενό» δέν γεμίζει μέ ψευδοαναπληρώσεις, ἀλλά μᾶλλον διευρύνεται. Αὐτή εἶναι ἡ ζωή μας, χωρίς Χριστόν, χωρίς Ἀγάπη. Ἀκαρπία κι’ ἐρημιά.

Ὁ ἄνθρωπος, ἑνωμένος μέ τόν Χριστόν, ἐνεργεῖ καί ἐργάζεται μέ θυσιαστική, ἁγνή ἀγάπη καί καρποφορεῖ τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος , πού εἶναι ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια. Οἱ καρποί αὐτοί τοῦ Πνεύματος εἶναι τό πριεχόμενον τῆς ψυχῆς του, καί δίνουν νόημα στή ζωή του. Αὐτό φαίνεται καί στή συμπεριφορά τοῦ Πέτρου, πού ἀναγνώρισε ὅτι ἡ θαυμαστή ἁλιεία ὠφείλετο στήν Παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί ἀμέσως ἔνοιωσε τήν ἀνάγκη νά μοιράσῃ τούς καρπούς τῆς ὑπακοῆς του στό Χριστό σέ ὅλους τούς συνεργάτες του. Συναισθάνεται  ὁ Πέτρος ὅτι ἔχει στό πλοῖο του τόν «δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο», τόν Χριστόν, καί ὑπακούει  ἀπόλυτα στήν προσταγή τοῦ Χριστοῦ καί μέ ἄκρα ταπείνωσι καί μέ θερμή πίστι ἀποκρίνεται στόν Κύριο: «ἐπιστάτα, δι’ ὅλης τῆς νυκτός κοπιάσαντες οὐδέν ἐλάβομεν· ἐπί δέ τῷ ρήματί σου χαλάσω τό δίκτυον». Καί δέχεται τήν εὐλογία τῆς ὑπακοῆς, τή θαυμαστή ἀλιεία: «Καί τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δέ τό δίκτυον αὐτῶν. Καί ἔκαναν νεύματα εἰς τούς συντρόφους των, πού ἦσαν στό ἄλλο πλοῖο, νά ἔλθουν νά τούς βοηθήσουν· καί ἦλθαν καί γέμισαν καί τά δύο πλοιάρια, ὥστε νά κινδυνεύουν νά βυθισθοῦν». Δέν θέλησε ὁ Πέτρος νά  ὠφεληθῇ μόνον αὐτός, ἀλλά νά μοιρασθῇ μέ τούς ἄλλους τή θαυμαστή ἀλιεία. Εἶχε τό Χριστό στό πλοῖο του καί στήν ψυχή του, καί κάνει «πρᾶξι» τήν ἀγάπη.

Ἔχει συναίσθησι τῆ ἁμαρτωλότητός του καί ἐξομολογεῖται στόν Κύριο καί μαζί μέ τούς συνεργάτες του τά ἀφήνουν ὅλα καί ἀκολουθοῦν τόν ΧΡΙΣΤΟΝ. Ἀναγνωρίζουν οἱ Μαθητές ὅτι ὁ Χριστός εἶναι τό «ΠΑΝ», ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Σωτῆρας καί Λυτρωτής τοῦ Σύμπαντος κόσμου. Καί εἶναι καιρός νά καταλάβουμε καλά ὅλοι ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό φῶς τά ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης. ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΖΩΗ. Εἷναι καιρός νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας. Εἷναι καιρός νά ἀκούσουμε τή φωνή Του καί νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας, νά στήσῃ τή σκηνή Του ἐντός μας, νά γίνῃ ἡ ψυχή καί ἡ ζωή μας Παράδεισος. Γιατί κακά εἶναι τά ψέματα. Ἡ Ἁλήθεια εἶναι ὅτι ζωή μας Χωρίς τόν Χριστόν εἶναι ΚΟΛΑΣΙΣ. Ἐνῶ ἡ ζωή μας μέ τόν Χριστόν εἶναι ὄντως Παράδεισος.

Ἐμπρός, λοιπόν, ἔφθασε ὁ Καιρός νά ποῦμε τό μεγάλο ΟΧΙ στό Διάβολο καί τό μεγάλο ΝΑΙ στό Χριστό καί νά μείνουμε ἑνωμένοι μέ τήν Ἄμπελον τήν ἀληθινήν καί νά φέρουμε καρπόν πολύν καί ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς νἆναι ἡ ζωή μας ΥΜΝΟΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΣΤΟ ΣΩΤΗΡΑ, 

ΣΤΟ  ΛΥΤΡΩΤΗΝ ΚΑΙ  ΕΥΕΡΓΕΤΗΝ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΗΜΩΝ.

 

ΓΡΕΜΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ... ΑΝ ΤΟΛΜΑΤΕ

Ὁ σοφός Ἀμερικανός δημοσιογράφος  Robert Elias Najemy

γράφει ἕναν ἄρθρον-ὕμνον  γιά τήν  Ἑλλάδα μας.

 Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.

Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.

Γκρεμίστε κάθε τι ελληνικό από όλο τον Πλανήτη.
Έπειτα σβήστε την ελληνική γλώσσα από παντού. Από την Ιατρική σας, την Φαρμακευτική σας.

Από τα μαθηματικά σας (Γεωμετρία, Άλγεβρα),από την Φυσική και τη Χημεία σας, από την Αστρονομία σας.

Από την πολιτική σας.

Από την καθημερινότητά σας.

Διαγράψτε τα Μαθηματικά.
Διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη.
Σβήστε την Γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας,

Σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου.

Διαγράψτε την Δημοκρατία και την πολιτική.

Διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω-κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά.

Αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη).
Σβήστε από την καθημερινότητά σας κάθε ελληνική λέξη.
Αλλάξτε τα Ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού (και αυτό βγαίνει από τα ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα).
Αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία).

Σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες.
Αλλάξτε την παιδεία σας.
Αλλάξτε το όνομα της ιστορίας.
Αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμιά σας.
Αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας (χρησιμοποιήστε τον αραβικό).

Διαγράψτε την Φιλοσοφία.

Διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…

Θα πείτε: «δεν γίνεται»!
Σωστά. ΔΕΝ ΓΊΝΕΤΑΙ, γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!
Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον Πλανήτη!

ἄρθρον τοπυ Ἀμερικανου Δημοσιογράφου Robert Elias  Naiemy

Διαβάστε επίσης:  Τώρα ξέρουμε σε τι οφείλονται οι σχηματισμοί των πλανητικών νεφελωμάτων

Η πρόκληση πάντως ισχύει…

Ακολουθεί το κείμενο στα Αγγλικά:

Demolish all of Greece at a depth of 100 meters.
Empty all your museums from around the world.
Demolish everything … Greek from around the world …
Then turn off the Greek language from everywhere.
From your medicine … …. Your medication.
From your math (geometry, algebra)
From your physical, chimeidinatos info
From your astronomical
From your policy
From your everyday life.Delete mathematics, delete each figure, make the triangle-octagon and the straight-curve,

turn off the geometry of the buildings, your streets, your games, your cars,

turn off the name of any disease with any drug,

delete the democracy, Political,

delete gravity and bring it up and down, change the satellites you have square orbit, change all your books (because everywhere there will be a Greek word),

 turn from your daily routine every Greek word,

change gospels, change the name of Christ, and this comes from the Greek and means one who has the anointing, and change the shape of each temple (to do not have the Greek geometry),

turn off Alexander the Great, turn off all the mythical and historical heroes

change your culture,

change the name of the story,

change the names of the universities,

change your way of writing, please use the Arabic,

delete philosophy

delete, delete, delete, delete …

You say “we can not”.

Well, it is because then you can not steriosete even a suggestion! You can not go off Greece, and Greeks, for what the bid on this planet …

The challenge, however, true.

« ΕΞΗΛΘΕΝ ΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΙΝΑ ΝΙΚΗΣΗι»

 

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΝΙΚΗΤΗΣ, «ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ

Ο ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ».

 

 

 

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, τέλειος Θεός, ἐξ ἀπείρου ἀγάπης, γιά τά πλάσματά Του, «εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρός καί συνεργείᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος. «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ»(Ἀποκ. στ΄ 2).Ἔρχεται καί νικᾷ τό Κακόν καί τήν ἁμαρτίαν καί ἐλευθερώνει ἀπό τή δουλεία τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, ὅλους ἐκείνους, πού Τόν δέχονται καί πιστεύουν στό Ὄνομά Του. Δίδει δέ στούς πιστούς τήν «ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι»(Ἰωάν. α΄12-13) καί τήν «ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ καί οὐδέν αὐτούς οὐ μή ἀδικήσῃ» (Λουκ. ι΄ 19).

Ὁ Εὐαγγελιστής τῆς Ἀγάπης, «ὁ υἱός τῆς Βροντῆς», σημειώνει ὅτι «εἰς τά ἴδια ἦλθε, καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον» (Ἰωάν. α΄ 11). Καί πραγματικά ἦλθε στούς δικούς Του, ἀλλά οἱ δικοί Του δέν Τόν δέχθηκαν. Δέν δέχθηκαν τόν Ἀληθινόν Μεσσίαν. Καί ὄχι μόνον δέν Τόν δέχθηκαν, ἀλλά καί «ἐξέβαλον Αὐτόν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος καί ἀπέκτειναν (Ματθ. κα΄ 39).«Οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, παρέδωκαν Αὐτόν εἰς κρῖμα θανάτου καί ἐσταύρωσαν Αὐτόν» (Λουκ. κδ΄ 20).

Οἱ δικοί Του δέν δέχθηκαν τόν ἀληθινόν Μεσσίαν καί Τόν ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ. Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης περιγράφει τήν ΠΩΡΩΣΙ καί ΤΗΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΣΙΑ  τοῦ ἀγνώμονος λαοῦ καί τῶν ἄμυαλων Γραμματέων καί Φαρισαίων καί ἀρχιερέων, τῶν ἀρχόντων τῆς Ψευτιᾶς καί τῆς Ὑποκρισίας, πού δέν δέχονται τόν Ἀληθινόν Μεσσίαν, «τήν προσδοκίαν τῶν Ἐθνῶν», τόν ἀληθινόν ΣΩΤΗΡΑ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΤΗΝ τοῦ κόσμου καί τόν ὁδηγοῦν ἔξω τῆς Πόλεως στό ΓΟΛΓΟΘΑ καί Τόν ΣΤΑΥΡΩΝΟΥΝ. Καί λέγει ὁ Ἰωάννης:

«Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον, καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς·  ἦν γάρ πονηρά αὐτῶν τά ἔργα. Πᾶς γάρ ὀ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό Φῶς καί οὐκ ἔρχεται πρός τό Φῶς, ἵνα μή ἐλεγχθῇ τά ἔργα αὐτοῦ» (Ἰωάν. γ΄ 19-20).

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ Ἀληθινός Μεσσίας, ἐλέγχει τήν εἰς Αὐτόν ἀπιστίαν τῶν Ἰουδαίων καί λέγει: «Ἐγώ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καί οὐ λαμβάνετέ με· ἐάν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» (Ἰωάν. ε΄43). Διαπιστώνω ὅτι δέν ἔχετε μέσα σας τήν ἀγάπην πρός τόν Θεόν. Κι’ αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό τό γεγονός ὅτι ἐγώ ἦλθον ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατρός μου, ὡς ἀντιπρόσωπός Του, πού φενερώνει τό ὄνομά Του καί τό Θέλημά Του, καί ὅμως δέν μέ δέχεσθε καί δέν πιστεύετε εἰς τήν θείαν ἀποστολήν μου. Ἐάν ἔλθῃ ἄλλος, ψεύτικος Μεσσίας, πού θά ἐπιδιώκει τό δικό του συμφέρον καί τή δόξα τοῦ δικοῦ του ὀνόματος, ἐκεῖνον θά τόν ἀποδεχθῆτε.

                              Maitreya antichrist

Καί αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια. Οἱ Ἑβραῖοι δέν Τόν δέχθηκαν. Ἀρνήθηκαν τόν ἀληθινόν Μεσσίαν, τόν πραγματικόν Βασιλέα τῶν βασιλέων καί Κύριον τῶν κυρίων. Ὡμολόγησαν ὅτι ἔχουν βασιλέα τόν Καίσαρα, τόν Μαμωνᾶ,  τόν Διάβολον , τό Χρῆμα. Τόν ΧΡΙΣΤΟΝ,ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΩΣΑΝ. Καί περιμένουν τόν Ψεύτικο Μεσσίαν, τόν κοσμικόν Παγκόσμιον Κυβερνήτην, τόν Matreya the  antichrist καί ἔκτοτε οἱ Σταυρωτές τοῦ Χριστοῦ καί οἱ ἀπόγονοί τους μέχρι σήμερα, πολεμοῦν, λυσσωδῶς καί δολίως, τόν Ἀληθινόν Μεσσίαν καί τήν Ἐκκλησίαν Του. Συκοφαντοῦν τήν Ἀνάστασίν Του. Ὁ Χριστός ὅμως ἐξῆλθε νικῶν καί νικήσῃ. «Χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ, νικᾶ δέ καί συντρίβει, μέ τήν ζωντανήν, παντοδύναμον Παρουσίαν Του, καί κονιορτοποιεῖ πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον. Ὁ Ἀντίχριστος καί οἱ ἀντίχριστοι «πολεμήσουσι μετά τοῦ Ἀρνίου, καί τό Ἀρνίον νικήσει αὐτούς ὅτι Κύριος κυρίων ἐστί καί Βασιλεύς βασιλέων,  (νικήσουσι δέ) καί οἱ μετ’αὐτοῦ κλητοί ἐκλεκτοί καί πιστοί» (Ἀποκ. ιζ΄ 14).

Οἱ ἀντίχριστοι πολεμοῦν καί θανατώνουν   τούς δύο Μάρτυρας.«Οὗτοι εἰσιν αἱ δύο ἐλαῖαι καί αἱ δύο λυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς γῆς  ἑστῶσαι. Ὁ Ἱερός Κλῆρος καί ὀ πιστός λαός. Τούς θανατώνουν  καί ἀφήνουν ἄταφα τά πτώματά τους ἐπί τῆς πλατείας τῆς πόλεως τῆς μεγάλης, ἥτις καλεῖται πνευματικῶς Σόδομα καί Αἴγυπτος, ὅπου καί ὀ Κύριος αὐτῶν ἐσταυρώθη»(πρβλ. Ἀποκ. ια΄3 ἑξ.). 

Ἀλλά ὁ ΑΝΑΣΤΑΣ, ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ Θανάτου, ΑΝΕΣΤΗΣΕΝ αὐτούς. Διότι ὁ Χριστός,  ὁ ἀληθινός Μεσσίας εἶναι ὁ αἰώνιος Νικητής, ὁ αἰώνιος Θριαμβευτής.

Καί μέ ἕνα φύσημα τοῦ στόματός Του ἐξαφανίζει τόν ἀντίχριστο, τούς ἀντίχριστους καί τούς ἄμυαλους δαιμονανθρώπους. Ἄς μή πλανῶνται οἱ σταυρωτές τοῦ Χριστοῦ, οἱ σύγχρονοι Γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι, οἱ Ἀρχιερεῖς, λάτρες τοῦ Μαμωνᾶ. Ὅλοι αὐτοί πού πολεμοῦν την Ἐκκλησίαν καί δολίως προσπαθοῦν νά ξεριζώσουν ἀπό τήν ψυχή μας τήν ΠΙΣΤΙ στό ΧΡΙΣΤΟ. Ὅσο προσπαθοῦν νά σπείρουν τό φόβο στήν ψυχή μας μέ καρωναϊούς καί μέ διάφορα δαιμονικά τεχνάσματα, δέν πρόκειται νά μᾶς φοβήσουν. Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ στίς ψυχές τῶν πιστῶν καί ἡ ΑΓΑΠΗ ἔξω βάλλει τόν φόβον. Ὁ νέος περιούσιος λαός τοῦ Θεοῦ, ἡ αἰωνία Ἑλλάς, εἶναι τό φῶς καί ἡ Ψυχή τοῦ σύμπαντος κόσμου καί ποτέ δέν πεθαίνει. Καί ἡ ὈΡΘΟΔΟΞΙΑ ΘΡΙΑΜΒΕΥΕΙ. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ  ΝΙΚΑ.

Εἶναι καιρός νά ἀνανήψουν, νά ξυπνήσουν οἱ Ἕλληνες καί μαζί τους νά ξυπνήσουν καί οἱ συνετοί καί μυαλωμένοι τοῦ Σύμπαντος κόσμου. Εἶναι καιρός νά καταλάβουν ὅλοι ὅτι ἐάν ὑπάρχουν καί μποροῦν νά ἐπικοινωνοῦν ὡς ἄνθρωποι, αὐτό τό ὀφείλουν στήν Ἑλλάδα. Κάθε προσπάθεια νά ἐξαλείψουν τήν Ἑλλάδα καί τήν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ εἶναι ματαία καί ἀποβαίνει σέ βάρος τῶν διωκτῶν. Τεθνήκασι καί θνήσκουν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ ΠΑΙΔΙΟΥ.

Καί εἶναι καιρός νά συνειδητοποιήσουν οἱ πάντες ὅτι ὁ Πάντων Ἐπέκεινα καί Πανταχοῦ Παρών, ὁ ἀληθινός Μεσσίας, Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καί πεπτώκασι δαίμονες. Νά συνειδητοποιήσουμε ὅλοι ὅτι ὁ Οὐράνιος Πατέρας τόν Υἱόν Του καί ὡς ἄνθρωπον «αὐτόν ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων, καί πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι ΚΥΡΙΟΣ  ΙΗΣΟΥΣ  ΧΡΙΣΤΟΣ εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός» (Φιλιπ. β΄9-11). Ἀμήν.