Παρά τάς διεξόδους τῶν υδάτων: «ΣΤΑΥΡΟΣ, ΠΙΣΤΩΝ ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ.

ΣΤΑΥΡΟΣ, ΑΓΓΕΛΩΝ Η ΔΟΞΑ,

ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΤΟ ΤΡΑΥΜΑ».

Ὁ Σταυρος, «τό Ξύλον τῆς κατάρας», ἔγινε «Ξύλον εὐλογίας». Ὁ Υἱός καί Λόγος Τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, ἀπό ἄπειρη, γιά τά πλάσματά Του, ἀγάπη, γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος. Ἔρχεται κοντά μας, γιά νά μᾶς συμφιλιώσῃ μέ τόν Οὐράνιον Πατέρα μας καί νά μᾶς ἐπανεισάγει εἰς τόν Παράδεισον, τόν ὁποῖον χάσαμε, διά τῆς παρακοῆς. Προσλαμβάνει τήν ἀνθρώπινη φύσι, και τήν ἀφθαρτοποιεῖ, τήν ἐξαγιάζῃ, τήν ἀναφέρει εἰς ὕψος θείας ἀναβάσεως. Κατεβαίνει Αὐτός κάτω, γιά νά ἀνέβουμε ἐμεῖς ἄνω, λέγει ὁ Χρυσόστομος. Γίνεται αὐτός ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί κατά χάριν. Γίνεται «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ». Γίνεται «Τύπος καί ὑπογραμμός» σέ ὅλους μας, «ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ». Ὑψώνεται εἰς τό Ξύλον τοῦ Σταυροῦ ἑκουσίως. Σταυρώνεται Αὐτός , ἀντί ἡμῶν,« ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχει ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν γ΄ 15-16).Καί μέ τή Σταυρική Του Θυσία, χαράσσει τό δρόμο ἀπό γῆς πρός Οὐρανόν καί μᾶς καλεῖ νά τόν ἀκολουθήσουμε. Σαρκώνεται ἡ Ἀγάπη καί γίνεται σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἡ Ὁδός τῆς ὄντως Ζωῆς. Ἕνα βλέμμα στό Σταυρό ἀρκεῖ, γιά νά συνειδητοποιήσῃ κάθε συνετός τό· πῶς μπορεῖ νά γίνῃ «καινή κτίσις», πῶς μπορεῖ νά ἐνδυθῇ τόν Χριστόν καί νά γίνῃ Θεός κατά χάριν.

Μέγα τό Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ! Ἄφατη ἡ Ἀγάπη Του! Ἀνεκλάλητη ἡ συγκατάβασί Του! Ἀνέκφραστη ἡ Μακροθυμία Του! Δέν τό Χωράει ὁ νοῦς μας τοῦτο τό μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριον! Ὁ Σταυρός ἁγιάζεται, γίνεται ἀήττητον τρόπαιον.

Γίνεται «τό Σύμβολον τῆς νίκης καί τοῦ Θριάμβου καί τό ὅπλον κατά τοῦ Διαβόλου». Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, «τό σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» γίνεται τῶν ἀγωνιζομένων πιστῶν τό στήριγμα, ἀποστόλων ἐγκαλλώπισμα, δικαίων πρόμαχος, πάντων τῶν Ὁσίων διάσωσμα». Ὁ Σταυρός, τό πανσεβάσμιον, τό εὐλογημένον Ξύλον, εἰς τό ὁποῖον ὑψώθηκε ὁ Χριστός, ὁ Βασιλεύς καί Κύριος, τό σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἡ συγκεφαλαίωσις τῆς Ὀρθοδοξίας Πίστεως καί Ζωῆς. Εἶναι ἡ περίληψις τῆς Βίβλου γενέσεως Ἱησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ ἀρχίζει ἀπό τήν ἄκρα ταπείνωσι καί ἀνέρχεται τήν Κλίμακα τῶν ἀρετῶν καί φθάνει στήν ἐνσάρκωσι τῆς τελείας Ἀγάπης, πού κορυφώνεται στό ΓΟΛΓΟΘΑ.

ΣΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ, ἐν τῇ πράξει, κορυφώνεται ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Φθάνει εἰς τό ὕψος τῆς τελείας Ἀγάπης, ἡ ὁποία Θεόν ποιεῖ τόν ἄνθρωπον. Ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ διδάσκει τήν Θεοποιόν ἀγάπην καί λέγει: «Ἐντολήν καινήν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθώς (Ἐγώ) ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καί ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Ὅπως ἐγώ σᾶς ἀγάπησα. Αὐτό εἶναι τό καινούριο (Ἰωάν. ιγ΄ 34). Ἡ γνήσια, ἡ ἁγνή, ἡ ἀνυπόκριτη, ἡ ἐσταυρωμένη Ἀγάπη, εἶναι τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τῶν Μαθητῶν μου: «Ἐν τούτῳ γνώσονται πᾶντες ὅτι ἐμοί Μαθηταί ἐστέ, ἐάν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰωάν. ιγ΄35).

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ εἶναι τρανοτάτη ἀπόδειξις τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Μόνον ὁ Θεός θά μποροῦσε νά φθάσῃ στό ὕψος τοῦ Σταυροῦ, δηλαδή νά σταυρωθῆ γιά μᾶς τούς ἁμαρτωλούς. Ὁ σαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ λέγει «Κἀγώ ἐάν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρός ἐμαυτόν»(Ἰωάν. ιβ΄32). Πεῖνα καί δίψα Του ἡ σωτηρία μας (Ἰωάν. δ΄32-34). Ὑπάρχει στόν κόσμο τίποτε ἄλλο, ἴσον μέ τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης; Ἀσφαλῶς καί ΟΧΙ.

Ἀντί νά σταυρωθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, Σταυρώνεται Αὐτός, ὁ ἀναμάρτητος, ἀντί ἡμῶν, γιά νά Τόν μιμηθοῦμε καί νά ὑποτάξουμε τό θέλημά μας, στό πανάγιον Θέλημα τοῦ Θεοῦ: Νά σταυρώσουμε τήν σάρκα σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις, ὡς γνήσιοι Μαθηταί Του(Γαλατ. ε΄24). Ὁ Σταυρός μᾶς καλεῖ νά ἀνεβοῦμε ψηλά, στό Γολγοθᾶ, στό Θεό καί μεταβάλλουμε τή σάρκα σέ πνεῦμα.

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, διά τοῦ Σταυροῦ, μᾶς καλεῖ νά παλαίψουμε, μέ τόν Κακό μας ἑαυτό, μέ τόν Κόσμο καί μέ τό Διάβολο. Μᾶς ἐμπνέει, μέ τή Σταυρική Του Θυσία καί μᾶς ἐνισχύει, μέ τή Δύναμι τοῦ Σταυροῦ, τόν ὁποῖον μᾶς ἔδωκεν ὡς ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου. Μᾶς καλεῖ νά ὑψώσουμε μέσα στήν καρδιά μας τόν Τίμιον Σταυρόν καί νά συνειδητοποιήσουμε τό μέγα μυστήριον τῆς Οἰκονομίας Του, τή Σταυρική Του Θυσία καί νά ἀκολουθήσουμε στή ζωή μας τά ματωμένα Χνάρια Του. Γι’ αὐτό, μέ θάρρος ἀνηφορίζουμε ἀπό γῆς πρός Οὐρανόν. Γι’ αὐτό, μαζί μέ τόν ἱερόν Δαμασκηνόν, εὐχαριστοῦμε τόν Κύριον ψάλλοντες:

«Κύριε, ὅπλον κατά τοῦ Διαβόλου, τόν Σταυρόν Σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γάρ καί τρέμει, μή φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τήν δύναμιν· ὅτι νεκρούς ἀνιστᾷ καί θάνατον κατήργησε. Διά τοῦτο προσκυνοῦμεν, τήν ταφήν σου καί τήν Ἔγερσιν».

Ἀγωνιζόμενοι τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς Πίστεως Ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν καί στρέφοντες τό βλέμμα μας εἰς τόν Σταυρόν τοῦ Χριστοῦ, νικῶμεν τό Κακόν καί τήν ἁμαρτίαν καί φθάνωμεν εἰς τήν κορυφήν τῆς πνευματικῆς τελειότητος. Διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστός νικᾷ, διότι «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ»(Ἀποκ. στ΄2). Τό Ἀρνίον νικᾷ καί μαζί του νικοῦν καί οἱ κλητοί, οἱ ἐκλεκτοί καί πιστοί Μαθηταί του (παρβλ. Ἀποκ. ιζ΄14).

Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ νά μένουμε ἑνωμένοι μαζί Του. Διότι τότε μόνον θά φέρουμε καρπόν πολύν καί μέ ὅπλον τόν Σταυρόν, θά ἔχουμε «πλήρη τήν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ καί οὐδέν ἡμᾶς οὐ μή ἀδικήσῃ» (Λουκ. ι΄ 19).

Ὁ Χριστός μέ τή σταυρική Του θυσία μᾶς καλεῖ κοντά Του, νά ὑψώσουμε μέσα μας καί στή ζωή μας τό Σταυρό Του, νά βιώσουμε τή Θυσία Του καί νά μείνουμε σταθεροί, ἀκλόνητοι στήν Ἀγάπη Του:

«Μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ. Ἐάν τάς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθώς ἐγώ τάς ἐντολάς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καί μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ» (Ἰωάν. ιε΄ 9-10). Σημειώσατε δέ ὅτι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί, καί ὀ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ» (Α΄Ἰωάν. δ΄ 16). Καί μένω ἐν τῇ ἀγάπῃ, μένω ἐν τῷ Θεῷ, σημαίνει ΣΤΑΥΡΟΣ. Τρανό παράδειγμα ὁ Χριστός: «Συνίστησι δέ τήν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστός ὑπέρ ἡμῶν ἀπέθανε» (Ρωμ. ε΄ 8 ).

«Ἡμεῖς δέ κηρύσσομεν Χριστόν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μέν σκάνδαλον, Ἕλλησι δέ μωρίαν, αὐτοῖς δέ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καί Ἕλλησι, Χριστόν Θεοῦ δύναμιν καί Θεοῦ σοφίαν»(Α΄Κορ. α΄ 23-24).

Τό κήρυγμα περί τοῦ Σταυροῦ του Χριστοῦ δέν ὁλοκληρώνεται σέ μιά μόνον ἀνάρτησι, οὔτε σέ πολλές. Δέν ὁλοκληρώνεται οὔτε ἐάν κηρύσσωμεν Ἰησοῦν τόν ἐσταυρωμένον, σέ ὁλόκληρη τή ζωή μας. Ὁμολογῶ δέ ὅτι καί ὅλες οἰ ἀναρτήσεις μου καί ὅλες οἱ ὁμιλίες μου δέν εἶναι ὁλοκληρωμένες, εἶναι ἀτελείωτες (non finito).

Μέγα εἶναι τό Μυστήριον τοῦ Σταυροῦ, τό Μυστήριον τῆς Θείας Οἰκονομίας. Καί «Μυστήρια Θεοῦ ἐρευνῶντες, παραπληκτήσομεν», θά τρελλαθοῦμε, λέγει ὀ ἱερός Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Προσεγγίζονται μόνον εὐλαβικά, μέ τόν Πυρῆνα τῆς Ψυχῆς, μέ τήν ὀρθόδοξον Πίστιν. Καί παρακαλοῦμε τό Πανάγιον Πνεῦμα νά ἀνοίγῃ τά μάτια τῆς ψυχῆς μας εἰς κατανόησιν τῶν θείων λόγων καί νά συμπληρώνῃ τά ἐλλείποντα.

Ὁ Χριστός πάνω ἀπό τό Σταυρό Του, μᾶς καλεῖ νά μελετήσουμε τή Θυσία Του καί νά Τόν ἀκολουθήσουμε στήν ἀνοδικήν αὐτήν πορεία Του ἀπό γῆς πρός Οὐρανόν.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει καί λέγει:

«Γίνεσθε οὖν μιμηταί τοῦ Θεοῦ ὡς τέκνα ἀγαπητά, καί περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησεν ἡμᾶς καί παρέδωκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν προσφοράν καί θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμήν εὐωδίας» (Ἐφεσ. ε΄1-2).

Ἄν στήν ἀνοδική σου πορεία, ἀδελφέ, συναντήσεις ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια καί δυσκολίες, ρίξε ἕνα βλέμμα, μέ πίστι θερμή, στό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί θά λάβης τή Χάρι καί τή δύναμι νά ξεπεράσῃς ὅλα τά ἐμπόδια καί νά φθάσῃς νικητής στήν Κορυφή.

Ἄν θέλῃς νά μάθῃς τί σημαίνει, Πνεῦμα αὐταπαρνήσεως καί αὐτοθυσίας, ἄν δέν μπορεῖς νά καταλάβῃς τί σημαίνει ἐπιείκεια, ἀνεξικακία, συγχωρητικότητα, ἄκρα ταπείνωσι, τί σημαίνει ἁγνή, ἀνυπόκριτη, ἐσταυρωμένη ἀγάπη, τέλεια ἀγάπη στό Θεό καί τόν πλησίον, τί σημαίνει ὑπακοή στό Θεῖον Θέλημα, ρίξε ἕνα βλέμμα, μέ θερμή πίστι, στό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, καί τότε θά καταλάβης καί θά βρῆς ψυχική ἀνάπαυσι καί γαλήνη. Ἔχοντας διαρκῶς στραμμένο τό βλέμμα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, μέ πίστι θερμή, στό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, θά μάθουμε, πῶς μποροῦμε νά ἀπαρνηθοῦμε τόν Κακό μας ἐαυτό, τά βρωμερά μας Πάθη, θά μάθουμε τί σημαίνει ἔξοδος ἀπό τί Βαβυλῶνα, ἀναχώρησις ἀπό τό κακό καί τήν ἁμαρτία, τί σημαίνει ἀφιέρωσις, τί σημαίνει ἀνάβασις, προσήλωσις νοῦ πρός Θεόν.

Γι’ αὐτό Σταυρώθηκε ὁ Χριστός καί μέ τή Θυσία ἄνοιξε τό δρόμο ἀπό γῆς πρός Οὐρανόν, ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς Ἴχνεσιν Αὐτοῦ, νά βιώσουμε τήν ὑπακοή στό θεῖον Θέλημα καί ἐν Χριστῷ καί δι’ Αὐτοῦ νά εἰσέλθουμε εἰς τήν αἰώνιον μακαριότητα, ὑμνοῦντες Αὐτόν, εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

«Τόν σαρκί ἑκουσίως σταυρωθέντα δι’ ἠμᾶς, παθόντα καί ταφέντα, καί Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν, ὑμνήσωμεν λέγοντες· Στήριξον Ὀρθοδοξίᾳ τήν Ἐκκλησίαν Σου, Χριστέ, καί εἰρήνευσον τήν ζωήν ἡμῶν ὡς ἀγαθός καί Φιλάνθρωπος». Ἀμήν.