Η ΕΙΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ

«ΑΝΕΒΗ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΑΛΑΛΑΓΜῼ,

ΚΥΡΙΟΣ ΕΝ ΦΩΝῌ ΣΑΛΠΙΓΓΟΣ»(Ψαλμ. 46,6).

«ΑΝΕΛΗΦΘΗ ΕΝ ΔΟΞῌ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ

ΚΑΙ ΕΚΑΘΙΣΕΝ ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

(Μάρκ. ιστ΄19).

 

Ὁ  Θεάνθρωπος μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι «Οὐδείς ἀναβέβηκεν εἰς τον οὐρανόν εἰ μη ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ» (Ἰωάν.γ΄13).

Ὁ Υἱός και Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος, λαμβάνει «δούλου μορφήν» καταδέχεται ἀπό ἄπειρη, για τά πλάσματά Του, ἀγάπη, καταβαίνει, ἔρχεται ἀπό  τόν οὐρανό, στή γῆ, «ἵνα την ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα, φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσι». Συγκαταβαίνει δηλαδή ὁ Κύριος, μέ σκοπό νά ἀνέβη καί πάλιν εἰς τόν οὐρανόν καί μαζί Του νά ἀνεβάσῃ καί τήν, διά τῆς παρακοῆς, καταφθαρεῖσαν φύσιν ἡμῶν. Μέγα Μυστήριον εἶναι καί ἡ κατάβασις και ἡ ἀνάβασις. «Ἀνέβη ὁ Θεός ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος...»(Ψαλμ.46,6).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Τό δέ ἀνέβη τί ἐστιν, εἰ μή ὅτι καί κατέβη πρότερον εἰς τά κατώτερα μέρη τῆς γῆς; Ὁ καταβάς αὐτός ἐστι και ὁ ἀναβάς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τά πάντα»(Ἐφεσ. δ΄ 9-10).

Ἀφοῦ «ἐτελείωσε», τό ἔργο, πού τοῦ ἀνέθεσε ὁ οὐράνιος Πατέρας, τό ἔργον τῆς σωτηρίας μας, ἀφοῦ ἐπραγματοποίησε σκοπό τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του «ἀνελήφθη εἰς τον οὐρανόν καί ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ»(Μάρκ. ιστ΄19).

Ἔνδοξος Νικητής, Θριαμβευτής πάνω στή φθορά καί τό Θάνατο, καταργεῖ  τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ’ ἔστι τον διάβολον»(Ἑβρ. β΄15), μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό το φόβο τοῦ θανάτου, μᾶς ἐπανενδύει τό ἔνδυμα τῆς ἀφθαρσίας καί ἀνεβάζει ὅλους τούς πιστούς μαζί Του, θριαμβευτικά, καί πάλιν εἰς τόν οὐρανόν, ἐνῶ σάλπιγγες  ἀντηχοῦν χαρμόσυνα.

«Ἀνέβη ὁ Θεός ἐν ἀλαλαγμῷ…». Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει ὅτι «Οὐκ εἶπεν ἀνεβιβάσθην, ἀλλ’ ἀνέβη, δεικνύς ὅτι οὐχ ἑτέρου τινός χειραγωγοῦντος ἀνέβη, ἀλλ’ αὐτός ταύτην ὁδεύων την ὁδόν· ὁ μέν γάρ Ἡλίας ὑφ’ ἑτέρας ἤγετο δυνάμεως, ὁ δε Μονογενής ἀνέβη οἰκείᾳ ἐξουσίᾳ·…».

Οἱ Μαθητές Του  θαυμάζουν τήν θαυμαστήν ἄνοδόν  Του, «βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη, καί νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτόν ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν. Καί ὡς ἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τον οὐρανόν πορευομένου αὐτοῦ, καί ἰδού  ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖς ἐν ἐσθῆτι λευκῇ, οἵ και εἶπον·ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες  εἰς τον οὐρανόν; Οὗτος ὁ ἀναληφθείς ἀφ΄ ὑμῶν εἰς τον  οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται ὅν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτόν πορευόμενον εἰς τόν οὐρανόν»(Πράξ. α΄ 9-11πρβλ. Ἀποκ. α΄7). Προαναγγέλλοντες τήν  ἔνδοξον Αὐτοῦ δευτέραν Παρουσίαν    χαροποιοῦν τούς Μαθητάς.

Οἱ οὐράνιες Δυνάμεις παραξενεύονται βλέποντες τήν ἔνδοξον Ἀνάληψιν τοῦ Θεανθρώπου καί, ὅπως ἀναφέρει ὀ προφήτης, διερωτῶνται καί ψάλλουν:

«Ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καί ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καί εἰσελεύσεται ὁ βασιλεύς τῆς δόξης. Τίς ἐστιν οὗτος ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης; Κύριος κραταιός και δυνατός, Κύριος δυνατός ἐν πολέμῳ…Κύριος τῶν δυνάμεων, αὐτός ἐστιν ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης»(Ψαλμ.23,7-10).

Ὁ ἱερός ὑμνῳδός  ὑμνεῖ τόν Σωτῆρα Κύριον ψάλλων:

«Ἐτέχθης, ὡς αὐτός ἠθέλησας· ἐφάνης, ὡς αὐτός ἠβουλήθης· ἔπαθες σαρκί, ὁ Θεός ἡμῶν· ἐκ νεκρῶν ἀνέστης, πατήσας τον θάνατον· ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, ὁ τά σύμπαντα πληρῶν· καί ἀπέστειλας ἡμῖν Πνεῦμα θεῖον, τοῦ ἀνυμνεῖν και δοξάζειν σου την Θεότητα».

 Ὁ «ἐν σαρκί ἐληλυθώς», ὁ Θεάνθρωπος, διά τῆς «ἐν δόξῃ» Ἀναλήψεώς Του εἰς τόν οὐρανόν  μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἐπετέλεσε τόν σκοπόν τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του, «ἐτελείωσε» τό ἔργον, πού Τοῦ ἀνέθεσεν ὁ οὐράνιος Πατέρας, τό ἔργον τῆς σωτηρίας μας, καί αἰτιολογεῖ τόν ἀποχωρισμό Του καί τήν ἀνάβασί Του εἰς τόν οὐρανόν λέγων ὅτι σκοπός τῆς Ἀναλήψεως εἶναι ἡ εἰς οὐρανούς ἀποκατάστασις ὅλων μας. «Οὗτός ἐστιν ὁ κραταιός και δυνάστης, οὗτός ἐστιν ὁ δυνατός ἐν πολέμῳ, οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης» και Αὐτός μᾶς λέγει: «Ἀναβαίνω προς τον Πατέρα μου και Πατέρα ὑμῶν και Θεόν μου και Θεόν ὑμῶν»(Ἰωάν.κ’17) «Πορεύομαι ἵνα ἑτοιμάσω ὑμῖν τόπον· και ἐάν πορευθῶ και ἑτοιμάσω ὑμῖν τόπον, πάλιν ἔρχομαι και παραλείψομαι ὑμᾶς προς ἐμαυτόν, ἵνα ὅπου εἰμί ἐγώ, και ὑμεῖς ἦτε»(Ἰωάν. ιδ΄ 2-3). «Συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγώ ἀπέλθω. Ἐάν γάρ μη ἀπέλθω, ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται προς ὑμᾶς. Ἐάν δε πορευθῶ, πέμψω αὐτόν προς ὑμᾶς…Ὅταν ἔλθῃ Ἐκεῖνος, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν την ἀλήθειαν»(Ἰωάν. ιστ΄ 7). «Ὁ δε Παράκλητος, το πνεῦμα το ἅγιον ὅ πέμψει ὁ Πατήρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα και ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἅ εἶπον ὑμῖν»(Ἰωάν. ιδ΄25-26).

«Δέν θά σᾶς ἀφήσω ὀρφανούς· ἔρχομαι πρός ὑμᾶς»(Ἰωάν. ιδ΄18). «Και ἰδού ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι  πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν»(Ματθ.κη΄20).Ὁ Πρῶτος Παράκλητος, ὁ Πρῶτος Παρηγορητής, ὁ Θεάνθρωπος, μᾶς ὑπόσχεται ὅτι θἆναι παντοτινά μαζί μας καί ὅτι θά μᾶς στείλῃ καί ἄλλον Παράκλητον παρά τοῦ Πατρός, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὅ παρά τοῦ Πατρός ἐκπορεύεται»(Ἰωάν.ιε΄26). Αὐτός θά σᾶς θυμίζῃ καί θά σᾶς ἑρμηνεύῃ τούς λόγους μου, θα σᾶς στηρίζῃ, θα σᾶς φωτίζῃ, θα σᾶς παρηγορῇ στις δύσκολες ὥρες, θα θεραπεύῃ τά ἀσθενῆ και ἀναπληρώνῃ τά ἐλλείποντα, θά  ὁδηγῇ καί θα σώζῃ τίς ψυχές τῶν πιστῶν. ΔΟΞΑ ΣΟΙ, ΚΥΡΙΕ,ΔΟΞΑ ΣΟΙ! ΔΟΞΑ Τῌ ΑΝΑΛΗΨΕΙ ΣΟΥ! ΔΟΞΑ Τῌ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΕΙ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ!

  «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, χαροποιήσας τούς Μαθητάς τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· βεβαιωθέντων αὐτῶν διά τῆς εὐλογίας, ὅτι Σύ εἶ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου».