«ΓΙΑΤΙ ΗΜΕΙΣ ΟΥΚ ΗΔΥΝΗΘΗΜΕΝ ΕΚΒΑΛΕΙΝ ΑΥΤΟ»(Ματθ. Ιζ΄19).

«ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑΝ  ΥΜΩΝ»(Ματθ.ιζ΄20). 

 

Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, λίγες μέρες πρίν ἀπό τη Σταυρική Του Θυσία παρέλαβε τούς τρεῖς πρωτοκορυφαίους Μαθητάς αὐτοῦ, τόν Πέτρον, τόν Ἰάκωβον καί  τόν Ἰωάννην, ἀνέβη εἰς τό ὄρος Θαβώρ καί μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν.

Γιατί ὁ Κύριος πῆρε μαζί του μόνον αὐτούς τούς τρεῖς; Διότι μόνον αὐτοί  βρέθηκαν ἄξιοι καί  ἰκανοί νά δεχθοῦν την δόξαν τῆς Μεταμορφώσεως Αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά Πατρός, νά ἀτενίσουν τό ἀῒδιον Φῶς τοῦ Θεοῦ, νά φωτισθοῦν καί, μετάρσιοι γενόμενοι τῷ πνεύματι, νά ἐννοησουν ὅτι ὁ Κύριος «ἑκουσίως» καταδέχεται Σταυρόν, καί  ὅτι Αὐτός, ὁ Διδάσκαλός τους, ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός και Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, εἶναι ὁ Ἁληθινός Μεσσίας, ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν, πού ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος δι’ ἡμᾶς, καί ὅτι Αὐτός καί μόνον Αὐτός ὑπάρχει τοῦ Πατρός τό ἀπάυγασμα,  νά διακηρύξουν δέ σέ ὅλον τόν κόσμον καί νά ὑμνήσουν Τριάδα ὁμοούσιον εἰς τούς αἰῶνας. Ὡς δεκτικούς τῆς Χάριτος τούς ἀνέβασε μαζί Του στο Θαβώριον ὄρος «δηλῶν ὅτι οἱ τό ὕψει τῶν ἀρετῶν διαπρέψαντες καί τῆς ἐνθέου δόξης ἀξιωθήσονται».

Πράγματι οἱ τρεῖς  εἶχαν διαπρέψει εἰς τάς ἀρετάς, εἶχαν πιό θερμή Πίστι στό Διδάσκαλό τους καί ἁγνή ἀγάπη καί καθαρότητα καρδίας. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς το λόγο καί ἀξιώθηκαν τῆς Θείας Μεταμορφώσεως,  νά δοῦν, με τά μάτια τους τή φανέρωσι τῆς ἁγίας Τριάδος και ἄκουσαν, με τά αὐτιά τους τον Οὐράνιον Πατέρα νά παρουσιάζῃ τόν  Υἱόν  Του καί να ζητεῖ ἀπόλυτη ὑπακοήν  Σ’Αὐτόν, τόν  Διδάσκαλόν τους, καί ὅτι ὡς Θεός, «ζώντων καί νεκρῶν κυριεύει», ὥστε ὅταν Τόν δοῦν Σταυρούμενον, νά μή δειλιάσουν, ἀλλά νά διακηρύξουν ὅτι Αὐτός εἶναι ἀληθῶς τοῦ Πατρός τό ἀπαύγασμα.

Οἱ ἄλλοι Μαθηταί, κατά λόγον δικαιοσύνης, ἔμειναν εἰς τούς πρόποδας τοῦ ὄρους , ὡς ἀνίκανοι νά δεχθοῦν τήν Δόξαν Του, διά τήν ἀπιστίαν αὐτῶν. Ἀπόδειξις τούτου εἶναι καί τό γεγονός ὅτι δεν μπόρεσαν νά θεραπεύουν τόν σεληνιαζόμενον νέον. Ὅταν, μετά τήν Μεταμόρφωσιν, ἐπέστρεψε κοντά τους ὁ Ἰησοῦς ἐθεράπευσε ἀμέσως τόν δυστυχισμένον νέον. Τότε οἱ Μαθητές ἐπλησίασαν  ἰδιαιτέρως τον Ἰησοῦν και τοῦ εἶπον: «Διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήμεν ἐκβαλεῖν αὐτό;» και ὁ Ἰησοῦς τούς εἶπε ξεκάθαρα τὸ λόγο: Δέν μπορέσατε νά διώξετε αὐτό τό δαιμόνιο, δέν μπορέσατε νά θεραπεύσετε αὐτόν τόν δυστυχῆ, διότι δέν ἔχετε Πίστιν:

« Οὐκ ἠδυνήτε, διά την ἀπιστίαν ὑμῶν. Ἀμήν γάρ λέγω ὑμῖν, ἐάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, και μεταβήσεται,  καί οὐδέν ἀδυνατήσει ὑμῖν»(Ματθ.ιζ΄20).

Τό Παράδοξον εἶναι ὅτι, ἐνῷ ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει ὅτι μποροῦμε διά τῆς Θερμῆς Πίστεως τῆς δι’ἀγάπης ἐνεργουμένης, μποροῦμε να μετακινούμε βουνά, να θεραπεύουμε πᾶσαν νόσον και πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ, ἐνῷ προγνωρίζουμε τή δύναμι τῆς Πίστεως, ἐμμένουμε, με λυσσώδη μανίαν στήν ἀπιστίαν ἡμῶν και ὄχι μόνον, ἀλλά καί ἐπιτρέπουμε «σέ μιά χοῦφτα λαμόγια», πού εἶναι σίγουρα «πιόνια» τοῦ Μασωνισμοῦ καί τῶν σκοτεινῶν Δυνάμεων καί ἐδῶ στην καρδιά τῆς Ὀρθοδοξίας, νά μᾶς κάνουν πλῦσι ἐγκεφάλου καί, μέ ἰδιωτείας ἔπη, νά προσπαθοῦν να ξεριζώσουν μέσα ἀπό την ψυχή μας και ἀπό τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μας την Πίστι στό Χριστό, σέ συνεργασία μάλιστα, μέ «παρεισάκτους» Ψευδαδέλφους, πεπτωκότας ἀστέρας (Ματθ.24,29.Ἀποκ.6,13.12,4κ.ἄ.), καταργοῦν τή διδασκαλία τοῦ Ευαγγελίου τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ στα Σχολεῖα μας, προπαγανδίζουν τή ἀθεῒα καί  διδάσκουν στά παιδιά μας, τίς ἔμφυλες Ταυτότητες, το Κοράνιο τοῦ Μίσους, τή Βεδάντα καί τίς Οὐπανισάδς. Ποῦ μᾶς ὡδήγησαν αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ πρακτικές; Δεν μᾶς τρομάζει ἡ αὔξησις τῆς ἐγκληματικότητος σέ Παγκόσμια Κλίμακα; Μέχρι πότε θα ἐπιτρέπουμε σέ μια χοῦφτα ἀνεγκέφαλους Γραικύλους, στα «πιόνια» αὐτά ξένων Δυνάμεων νά προσπαθοῦν νά μᾶς πολτοποιήσουν; Ἕως πότε θά τούς ἐπιτρέπουμε νά διαστρεβλώνουν τήν ἔνδοξη καί αἱματωβαμένη Ἱστορία μας; Μήπως εἶναι καιρός νά ξυπνήσουμε καί νά φυλάξουμε ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ «τά ὅσια και τί ἱερά μας», νά διαφυλάξουμε ζωντανή τή Θρησκευτική καί τήν Ἐθνική μας Ταυτότητα. Ἐμπρός, λοιπόν, ἀδελφοί, ἔφθασε ὁ καιρός, νά δώσουμε σέ ὅλους αὐτούς, νά καταλάβουν καλά ὅτι ἐμεῖς «Ἕλληνες, Ὀρθόδοξοι, Χριστιανοί γεννηθήκαμε καί Ἕλληνες ὀρθοδοξοι Χριστιανοί θα πεθάνουμε».

Πιστεύουμε στό Χριστό καί κανείς δέν θά μπορέσῃ ποτέ νά μᾶς βλάψῃ. Εἴμαστε στά Χέρια τοῦ Θεοῦ και δεν φοβούμαστε τίποτε και Κανέναν, ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός.

Τί προσπαθοῦν, οἱ γελοιοδέστατοι Παραβάτες, νά ἐπιτύχουν; Κατασκευάζουν στά Ἐργαστήρια τοῦ Διαβόλου καί ἐξαπολύουν στόν κόσμο θανατηφόρους κορωναϊούς καί σπέρνουν τό ΦΟΒΟ στις καρδιές τῶν ἀνθρώπων κάνοντας πλῦσι ἐγκεφάλου στό Λαό τοῦ Θεοῦ. Τί προσπαθοῦν οἱ γελοιοδέστατοι; Να μᾶς φοβήσουν, με τά ἀνόητα, γελοιοδέστατα, ἀθεϊστικά, καμώματά τους; Νομίζουν, οἱ ἀνόητοι πώς «Τάχατες μᾶς ἐκμηδένισαν». Εἶναι καιρός νά καταλάβουν καλά, ὅλοι οἱ Προδότες, ἐπί τέλους ὅτι ὅλες αὐτές οἱ ἠλιθιότητες, καί οἱ ἀπειλές, ὅλα αὐτά τά τῆς ἰδιωτείας ἔπη,  «ΤΕΤΟΙΕΣ ΞΥΠΝΑΔΕΣ ΟΜΩΣ ΠΕΡΑΣΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ Σ’ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ», λέει, ὁ Ἐθνικός μας ποιητής Κ. Καβάφης.

Εἶναι καιρός νά μάθουν ὅλοι οἱ ἀνεγκέφαλοι, ἐχθροί και φίλοι, ὅτι για μᾶς τούς Χριστιανούς ΜΟΝΟΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ και ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ ΣΩΖΕΙ.

Εἶναι καιρός να μάθουν ὅλοι οἱ γελοιοδέστατοι Ἀρνητές τῆς Πίστεως ὅτι ὅλοι οἱ διῶκτες, ἀπ’ ἀρχῆς καί μέχρι σήμερα κονιορτοποιοῦνται. «Τεθνήκασι και θνήσκουν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ Παιδίου». «Ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ». Αὐτός εἶναι «τό Α και το Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος και ὁ Ἔσχατος, ὁ Ὤν και ὁ Ἦν και ὀ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ». Αὐτός εἶναι ὁ Ἰσχυρός Θεός, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης. Αὐτός εἶναι ἡ Ὁδός και ἠ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις και ἡ Ζωή, το Φῶς και ἡ Εἰρήνη τοῦ κόσμου. Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας και ἠ εἰρήνη μας, ἠ μόνη μας παρηγοριά, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, το Φρούριόν μας τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Αὐτόν και μόνον Αὐτόν πιστεύουμε. Σ’ Αὐτόν ἁμαρτάνουμε, ἀλλά Αὐτόν μονάχα λατρεύουμε με την καρδιά μας, «ἐν πνεύματι και ἀληθείᾳ». ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕΙΝΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.

Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο, οἱ ἀπειλές, οἱ ἐκφοβισμοί και τεχνάσματα τῶν ἀντιχρίστων, δεν μᾶς πτοοῦν, δεν μᾶς φοβίζουν. «Τέτοιες ξυπνᾶδες ὅμως πέρασι δέν ἔχουν σ’ ἐμᾶς τούς Χριστιανούς», «ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός».

 ΓΝΩΤΕ  ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΗΤΤΑΣΘΕ ΟΤΙ ΜΕΘ’ ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ.   ΑΥΤῼ Η ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ. ΑΜΗΝ.