Ὁ Χρυσοῦς Κανών

 «Ὁ χρυσοῦς κανών».

Τῆς ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀσκητικῆς.

«Καί καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. στ΄  31).

 

«Πάντα οὖν ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως· οὖτος γάρ ἐστιν ὁ νόμος καί οἱ προφῆται» (Ματθ. ζ΄ 12).

 

Ὁ Πάνσοφος Δημιουργός, «ὁ ἐρευνῶν νεφρούς καί καρδίας (Ἀποκ. β΄ 23. Ρωμ. η΄ 27), ὁ Kύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἔρχεται καί μᾶς πλησιάζει μέ ἄπειρη ἀγάπη. Εἰσέρχεται εἰς τά ἐσώτατα βάθη τῆς ψυχῆς μας. Βλέπει καί ἐξετάζει τά ἀπόκρυφα βάθη μας. Καθαρίζει τήν, διά τῆς παρακοῆς, διαφθαρεῖσαν  φύσιν ἡμῶν καί τήν ἀμαυρωθεῖσαν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, καί ἀνασύρει ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας καί μᾶς ἀποκαλύπτει τόν ἔμφυτον Νόμον, τόν κεκρυμμένον εἰς τά μύχια τῆς καρδίας μας. Καί ὁ ὑπέρτατος αὐτός Νόμος συνοπτικά εἶναι ὅλος ὁ Νόμος καί οἱ Προφῆται μαζί. Ὁ Νόμος τῆς Ἀγάπης καί τῆς Δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖον ἐμφυτεύει ὁ Κύριος σέ κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο. Κάθε ἄνθρωπος γεννιέται  καί φέρει στήν ψυχή του τόν ὑπέρτατον, τόν ἁπλούστατον καί φυσικώτατον αὐτόν Νόμον , τόν ὁποῖον μᾶς παρουσιάζει ὁ Καρδιογνώστης Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Πάνσοφος παιδαγωγός καί,  εἰς τήν ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία, μᾶς λέγει:

«Καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς  ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. στ΄ 31). Καί ὁ Ευαγγελιστής Ματθαῖος (ζ΄ 12) λέγει: «Πάντα οὖν ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καί ἡμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» καί προσθέτει: «Οὗτος γάρ ἐστιν ὁ Νόμος καί οἱ Προφῆται». Πράγματι εἶναι «ὁ χρυσοῦς Κανών» τῆς ζωῆς. Νόμος παγκόσμιος, ἁπλός, εὐκολονόητος, θεϊκός.

Ὁρίζει τό εὐσεβῶς ζῆν, τό περιπατεῖν ἐν δικαιοσύνῃ καί ἀγάπῃ, καθώς πρέπει ἁγίοις. Καί ὁ χρυσός αὐτός Κανόνας τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς Ἀσκητικῆς καί πνευματικότητος εἶναι ἔμφυτος σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους Χριστιανούς καί μή. Αὐτός ὁ Νόμος θά μᾶς κρίνῃ ὅλους καί στήν παροῦσα καί στή μέλλουσα ζωή. Οἱ Ἰουδαῖοι ἐκτός ἀπό τόν ἔμφυτον ἠθικόν Νόμον εἶχαν καί νόμον γραπτόν. Ὅλα τά ἄλλα Ἔθνη δέν εἶχαν γραπτόν νόμον, εἶχαν ὅμως τόν αἰώνιον ἔμφυτον ἠθικόν Νόμον, τήν ἠθικήν συνείδησιν καί τούς λογισμούς.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, πρός Ρωμαίους λέγει:

«Ὅταν γάρ ἔθνη τά μή νόμον ἔχοντα φύσει τά τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μή ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσί

νόμος, οἵτινες ἐνδείκνυνται τό ἔργον τοῦ νόμου

γραπτόν  ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καί μεταξύ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἤ καί ἀπολογουμένων».(Ρωμ. β΄14-150).

Δηλαδή : Ὅταν οἱ Ἐθνικοί, ἄν καί δέν ἔχουν νόμον γραπτόν, πού νά ὁρίζει ποιές πράξεις νά πράττουν καί ποιές πράξεις νά ἀποφεύγουν, ὁδηγούμενοι ἀπό τόν ἔμφυτον ἠθικόν νόμον, πράττουν ἐκεῖνα πού ὁ γραπτός νόμος ὁρίζει, αὐτοί, ἄν καί δέν ἔχουν νόμον γραπτόν, εἶναι οἱ ἴδιοι, γιά τούς ἑαυτούς των, νόμος. Οἱ Ἐθνικοί δέν εἶναι χωρίς νόμον. Ἔχουν καί αὐτοί τήν συνείδησιν, ἡ ὁποία, πρίν ἀπό κάθε πρᾶξι, προτρέπει ἤ ἀποτρέπει, καί μετά ἀπό κάθε πρᾶξι, ἐπιδοκιμάζει ἤ ἀποδοκιμάζει. Ὁ Χρυσός Κανόνας, πού ἐνεφύτευσε ὁ Χριστός στήν καρδιά μας, στίς καρδιές ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἔχει μεγάλη σημασία καί ἀξία, διότι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ὁδηγόν τήν ἠθικήν συνείδησιν, αὐτόν τόν ἔμφυτον νόμον, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖον θά κριθοῦμε ὅλοι. Ἔτσι ἀποδεικνύεται ὅτι τό ἔργον τοῦ νόμου, πού ἀφορᾷ εἰς τήν διάκρισιν  τοῦ ἀγαθοῦ καί τοῦ κακοῦ, εἶναι γραπτόν στίς καρδιές μας, καί φαίνεται διά τῆς μαρτυρίας τῆς συνειδήσεώς μας, γιά κάθε πρᾶξι καί διά τῶν ἐσωτερικῶν λογισμῶν, πού ἀναμεταξύ τους  κατηγοροῦν, κατακρίνουν ἤ  καμμιά φορά καί  ἀπολογοῦνται.

Ἐνεφύτευσεν ὁ Χριστός στήν καρδιά μας αὐτόν τόν ἠθικόν νόμον, ἡ παράβασις τοῦ ὁποίου μᾶς καθιστᾶ ὅλους  ἀδικαιολογήτους καί  ἀναπολογήτους. Κανείς, ἀπολύτως κανείς δέν μπορεῖ νά ἰσχυρισθῇ ὅτι δέν γνωρίζει ποιά πρέπει νἆναι ἡ ὑγιής, ἡ ἁγία συμπεριφορά στή ζωή μας.

Καί ὅλοι ὀφείλουμε νά ζοῦμε  «εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», «καθώς πρέπει ἁγίοις». Ὀφείλουμε νά γυμνάζουμε τόν ἑαυτό μας , νά ἀσκούμεθα καί νά γίνῃ ζωή μας ὁ Χρυσοῦς Κανών:

«Ὅπως θέλετε νά συμπεριφέρωνται σέ σᾶς οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι ἀκριβῶς νά συμπεριφέρεσθε καί σεῖς σ’ αὐτούς». «Ὅλα ὅσα θέλετε νά σᾶς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, τά ἴδια ἀκριβῶς νά κάνετε καί σεῖς σ’ αὐτούς. Διότι αὐτός οὐσιαστικά εἶναι ὁ Νόμος καί οἱ Προφῆται, νά ἀγαπᾶτε, δηλαδή,  γνήσια καί ἀληθινά, τόν πλησίον σας, σάν τόν ἑαυτόν σας».

Θέλετε νά σέβωνται οἱ ἄλλοι τήν προσωπική σας ζωή, τήν περιουσία σας, τήν οἰκογενειακή σας γαλήνη, τήν ἐλευθερίαν σας, τήν προσωπικότητά σας; Ἀσφαλῶς ναί. Τότε καί σεῖς ὀφείλεται νά σέβεσθε τή ζωή, τήν περιουσία, τήν οἰκογενειακή γαλήνη καί τήν προσωπικότητα τῶν ἄλλων.

Θέλετε νά εἶναι ἐπιεικεῖς καί νά σᾶς συγχωροῦν τά λάθη σας οἱ ἄλλοι; Τότε νά κάνετε καί σεῖς τό ἴδιο. Εἶναι δέ γνωστόν ὅτι «ἐάν μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα, οὐδέ ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν».

Θέλετε συνεχῶς καί εἰλικρινά νά σᾶς ἀγαποῦν καί νά σᾶς συμπαραστέκουν οἱ ἄλλοι; Νά κάνετε καί σεῖς ἀκριβῶς τό ἴδιο. Θέλετε νά εἶναι δίκαιοι καί εἰλικρινεῖς ἀπέναντί σας; Νά εἶσθε καί σεῖς δίκαιοι καί εἰλικρινεῖς πρός τούς ἄλλους.

Κάθε ὥρα καί κάθε στιγμή ὀφείλουμε νά κάνουμε ἐνσυνείδητο αὐτοέλεγχον καί ἐάν διαπιστώσουμε ὅτι ἡ συμπεριφορά μας δέν εἶναι σύμφωνη μέ τόν Χρυσό αὐτόν κανόνα, δηλαδή, ἐάν ἠ συμπεριφορά μας εἶναι προβληματική, καλόν εἶναι ἀμέσως νά τροποποιοῦμε καί νά θεραπεύουμε τήν κακή, τήν ἀρρωστημένη μας συμπεριφορά καί νά ζοῦμε πραγματικά μέ δικαιοσύνη καί γνήσια ἀγάπη, σύμφωνα μέ τό χρυσό Κανόνα.

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, γνωρίζει τά ἐσώτατα βάθη τῆς ψυχῆς μας καί τό εὐόλισθον, τό ὀλισθηρόν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Γι' αὐτό «ἐκένωσεν ἑαυτόν» ἔγινε ταπεινός ἄνθρωπος καί ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, ἔπαθε γιά χάρι μας, ἐσταυρώθη καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν «ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ».

Ἔγινε τύπος καί ὑπογραμμός, φωτεινό σέ ὅλους μας παράδειγμα, γιά νά Τόν μιμηθοῦμε, νά Τόν ἀκολουθήσουμε καί νά φθάσουμε στήν κορυφή, στό Θεό. Σέ ὅσους Τόν δέχονται καί πιστεύουν στό Ὄνομά Του ἔδωκεν ἐξουσία τέκνα Θεοῦ γενέσθαι.

Γιά νά ἐφαρμόσουμε στή ζωή μας τόν χρυσό κανόνα τῆς  ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀσκητικῆς ζωῆς, χρειάζεται  συνεχής γυμνασία εἰς εὐσέβειαν, πνευματικές ἀσκήσεις, γιά νά ἀκολουθοῦμε ἀκριβῶς τά ματωμένα Χνάρια τοῦ Χριστοῦ, γιά νά νικήσουμε στήν πάλη, πού γίνεται στά ἐσώτατα βάθη τῆς ψυχῆς μας, στή βασική σύγκρουσι τῆς ἠθικότητας μέ τήν ἀνηθικότητά μας, στήν πάλη τοῦ Ἀγαθοῦ μέ τό Κακόν, πού τελεσιουργεῖται μέσα μας. Καί ἡ βασική αὐτή σύγκρουσις τοῦ κακοῦ μας ἑαυτοῦ, μέ τόν καλόν ἑαυτό μας, ἡ ἐσωτερική αὐτή πάλη «οὐκ ἔστιν ἡμῖν πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. στ΄ 12).

 

Ἐάν δέν προσέξουμε καί, στήν πάλη αὐτή, στή βασική αὐτή σύγκρουσι, νικήσῃ ὁ κακός μας ἑαυτός, ἐάν νικήσῃ ἡ ἀνηθικότητα τήν ἠθικότητά μας, τότε νιώθουμε ἐνοχές, πού δημιουργοῦν φοβερό ἄγχος, καταλυτικό τῆς προσωπικότητάς μας καί αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά λυτρωθοῦμε ἀπό αὐτό καί ἀντί νά τό ἐξετάσουμε καί νά διορθώσουμε τήν συμπεριφορά μας, τό ἀπωθοῦμε.

Ἐάν ὅμως προσέξουμε καί ἀποφύγουμε τή σύγκρουσι, ἐάν, δηλαδή, ἀφορῶντες ἐπί τόν Ἀρχηγόν τῆς πίστεως καί τελειωτήν Ἰησοῦν, παλαίψουμε ἐν Χριστῷ καί στήν πάλη νικήσῃ ἡ ἠθικότητα τήν ἀνηθικότητά μας, νικήσῃ ὁ καλός μας ἑαυτός , τότε, «τῷ νικῶντι» λέγει ὁ Κύριος, «δώσω  αὐτῷ φαγεῖν ἐκ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, ὅ ἐστιν ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ Θεοῦ μου» (Ἀποκ. β΄  7).Καί εἶναι πλέον ἤ βέβαιον ὅτι θά νικήσουμε στήν πάλη μας μέ τόν κακό μας ἑαυτό ἐάν ἀκολουθοῦμε, πιστά, στή ζωή μας, τά ματωμένα Χνάρια τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός ἐνσαρκώνει καί τόν Χρυσοῦν Κανόνα. Αὐτός εἶναι ἡ ἐνσάρκωσις τῆς Δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἀγάπης. Αὐτός εἶναι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ ζωή. Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας καταφυγή ἡ μόνη μας ἐλπίδα. Αὐτός πρῶτος μᾶς ἀγάπησε καί μᾶς ἔλουσε καί μᾶς ἐκαθάρισε ἀπό τίς ἁμαρτίες μας, μέ τό πανάγιον αἷμα Του, καί μᾶς κατέστησε βασιλιάδες καί Ἱερεῖς τῷ Θεῷ καί Πατρί αὐτοῦ».

Καιρός λοιπόν εἶναι νά βιώσουμε τόν χρυσόν κανόνα, νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, νά τό κάνουμε «πρᾶξι». Νά ἀγαπήσουμε τόν πλησίον μας, ὅπως τόν ἑαυτόν μας, νά ἀκολουθήσουμε τά ματωμένα Χνάρια  Του, νά μείνουμε ἑνωμένοι μαζί Του, καί, μέ τή Χάρι του, νά ἀξιωθοῦμε νά Τόν ὑμνοῦμε καί νά Τόν δοξάζουμε ἀδιαλείπτως,  σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι,  καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.