«ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΕΣΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΔΙΔΟΝΑΙ

 

Ἤ   ΛΑΜΒΑΝΕΙΝ»(Πράξ. κ΄ 35).

 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὡς «ζηλωτής τῶν πατρικῶν του παραδόσεων», ἐδίωκε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, με καλή προαίρεσι. Πίστευε ὅτι ὑπηρετεῖ τό Θεό. Ὁ Κύριος, ὡς Καρδιογνώστης, γνωρίζει την καλή του προαίρεσι καί τον καλεῖ να ἐπιστρέψῃ ἀπό την πλάνη καί νά ὑπηρετήσῃ τήν Ἀλήθεια. Τόν ἀνέδειξε «εἰς φῶς ἐθνῶν, νά εἶναι τό μέσον σωτηρίας μέχρις ἐσχάτων τῆς γῆς» (πρβλ. Πράξ. ιγ΄ 47). Τόν κάλεσε καί τόν ἀνέδειξε Ἀπόστολον τῶν Ἐθνῶν: «Ἐγώ εἰς ἔθνη μακράν ἐξαποστελῶ σε»(Πράξ. κβ΄ 21). Καί πράγματι δέχτηκε τήν Κλῆσιν καί Πίστεψε στόν Κύριο και ἀφοσιώθηκε στην ὑψηλή του ἀποστολή καί ὑπηρέτησε τόν Κύριον μέχρι θανάτου καί ἀνεδείχθη πρωτοκορυφαῖος Ἀπόστολος, και ὀρθῶς χαρακτηρίζεται, ὡς ὁ Πρῶτος, μετά τον ΕΝΑ, μετά τον Χριστόν.

Ὅταν βρέθηκαν μερικοί  «παρείσακτοι» ψευδάδελφοι και ψευδαπόστολοι «προβατόσχημοι, λύκοι βαρεῖς», καί τόν κατηγόρησαν καί ἀμφισβήτησαν τό ἀποστολικό του ἀξίωμα, ἔγραφε στούς Κορινθίους: «Δέν εἶμαι Ἀπόστολος; Δέν εἶμαι ἐλεύθερος; Δέν εἶδα τόν Ἰησοῦν Χριστόν τον Κύριόν μας; Δεν εἶσθε σεῖς τό ἔργον μου ἐν Κυρίῳ; Ἐάν δι’ ἄλλους δέν εἶμαι ἀπόστολος, εἶμαι τοὐλάχιστον για σᾶς, διότι, με τη Χάρι τοῦ Κυρίου σεῖς εἶσθε ἡ σφραγίδα τῆς ἀποστολῆς μου: «Ἡ σφραγίς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ»(Α΄ Κορινθ. θ΄ 1ἑξ.).

Καί ταπεινά τονίζει ὅτι μολονότι ἔχει και αὐτός δικαίωμα νά δέχεται ἀπό τούς Μαθητάς  τά ἀναγκαία ἀγαθά γιά τήν συντήρησί του,  ὅπως  καί οἱ λοιποί ἀπόστολοι καί οἱ ἀδελφοί τοῦ Κυρίου καί Κηφάς (Α΄ Κορινθ. θ΄4-6), ἐν τούτοις δέν κάνει χρῆσι τοῦ δικαιώματος αὐτοῦ, για ἕνα και μοναδικό λόγο, «ἵνα μή ἐγκοπήν τινα δῶμεν τῷ Εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ», στερούμαστε τά πάντα, γιά νά μή παρεμβάλωμεν οὐδέ τό παραμικρόν ἐμπόδιον εἰς το κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ( Α’ Κορινθ. θ΄ 12).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἐξάλλου, ἐφάρμοζε, συνειδητά, στή ζωή του, τό λόγο τοῦ Κυρίου, πού λέγει: «Πορευόμενοι κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεάν ἐλάβετε, δωρεάν δότε» (Ματθ. ι΄ 7-8). Καί ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν τηρεῖ ἐπακριβῶς αὐτήν την Ἐντολήν τοῦ Κυρίου καί γίνεται τό Πρότυπον, τό Ὑπόδειγμα, γιά ὅλους τούς πιστούς και ἰδιαίτερα γιά τούς Ποιμένες και Διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας. Ὑποδεικνύει , με το παράδειγμά του ὁ Παῦλος, να γίνῃ συνείδησις σέ ὅλους το· «ΔΩΡΕΑΝ ΕΛΑΒΕΤΕ, ΔΩΡΕΑΝ ΔΟΤΕ». Διότι «Μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἤ λαμβάνειν».

Ὅπως ἀναφέρῃ στις Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ὁ Λουκᾶς, ὁ Οὐρανοβάμων Παῦλος, ἐπειδή γνωρίζει ὅτι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι εἶναι ἀπό τήν Πάρω καί ὄχι ἀπό τήν Τήνω, ἐπισημαίνει σέ ὅλους τούς πιστούς και κυρίως  σέ κείνους, πού ἀξιώθηκαν να συνεχίσουν τό κοσμοσωτήριον ἔργον τοῦ Χριστοῦ, και λέγει: « Σεῖς οἱ ἴδιοι γνωρίζετε καλά ὅτι τίς δικές μου ἀνάγκες καί τίς ἀνάγκες τῶν συντρόφων μου, τῶν συνεργατῶν μου, τίς ἐξυπηρέτησαν αὐτά ἐδῶ τά χέρια μου. Σᾶς ἔδειξα, μέ κάθε τρόπο, ὅτι ἔτσι με τον κόπο τῆς ἐργασίας σας πρέπει νά βοηθᾶτε τούς ἀδυνάτους και νά θυμᾶσθε τά λόγια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, πού αὐτός ὁ Ἴδιος εἶπε: «Μακάριόν ἐστι διδόναι μᾶλλον ἤ λαμβάνειν» (Πράξ. κ΄ 34-36.πρβλ. και Α΄ Θεσσαλ. β΄7-9. Α΄ Κορινθ. ι΄ 12).

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παρακαλεῖ ὅλους καί λέγει: «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε» (Α΄Κορινθ.δ΄16). Μᾶς παρακαλεῖ θερμά, νά τόν μιμηθοῦμε καί νά θεραπεύουμε πᾶσαν νόσον και πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ ΔΩΡΕΑΝ, πρός δόξαν τοῦ Πανοικτίρμονος Θεοῦ. Διότι στόν Κύριόν μας, τόν Ἰησοῦ Χριστόν, σύν τῷ Πατρί και τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, διά τίς ἄπειρες πρός ἡμᾶς εὐεργεσίες Των, ἀνήκει ἡ τιμή, ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.