Ο ΠΛΕΟΝ ΕΝΤΙΜΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΛΗΡΟΥ

«Ἄξιος ὁ ἐργάτης τῆς τροφῆς αὐτοῦ»

( Ματθ. ι΄10).

«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη...

Κηρύξατε τό Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει...
Ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαριζετε,
νεκρούς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε·
ΔΩΡΕΑΝ ΕΛΑΒΕΤΕ, ΔΩΡΕΑΝ ΔΟΤΕ»
                                                    (Ματθ. κή΄19. Μάρκ. ιστ΄15. Ματθ. ι΄ 7-8).

Πρίν 50 περίπου χρόνια, ὁ ἀείμνηστος καί πολύ σεβαστός μου Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ.(Κοτσώνης) ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ὁ Α΄ μοῦ εἶχε ἀναθέσει νά μελετήσω τό Πῶς καλλίτερα νά ἀμείβεται καί νά συντηρεῖται ὁ Ἱερός Κλῆρος.

Μελέτησα τό θέμα καί ὑπέβαλα τίς προτάσεις μου εἰς τήν τότε  πολυπληθῆ Σύναξιν τῶν Κληρικῶν τοῦ Λεκανοπεδίου, πού ἔγινε στό Μητροπολιτικό Ναόν τῶν Ἀθηνῶν.

Ἀνέφερα τότε ὅτι ἡ ἐναπομείνασα ἐκκλησιαστική Περιουσία, πρέπει νά ἀξιοποιηθῇ καί τά ἔσοδα νά εἰσέλθουν εἰς μίαν Τράπεζαν τῆς Ἐκκλησίας. Σέ αὐτήν τήν Τράπεζαν νά κατατίθενται ὅλα τά ἔσοδα τῶν ἐκκλησιῶν ἀπό δωρεές, προαιρετικές εἰσφορές τῶν πιστῶν, καί τά ἔσοδα ἀπό τά κεριά. Καί μέ τά ἔσοδα αὐτά νά συντηροῦνται τά Φιλανθρωπικά Ἱδρύματα τῆς Ἐκκλησίας (Ὀρφανοτροφεῖα, Γηροκομεῖα,πτωχοκομεῖα κλπ.) καί γενικά γιά τό φιλανθρωπικό της ἔργο, γιά τήν ἀνακούφισι τῶν πτωχῶν ἀδελφῶν μας.

Τό ὑπερμέγιστον ἀξίωμα τῆς Ἱερωσύνης, εἶναι ἀνώτερον ἀπό τό Βασιλικό, καί τό αὐτοκρατορικό καί τό Προεδρικό καί ἀπό κάθε ἄλλο κοσμικό ἀξίωμα. Εἶναι ἀνώτερο ἀκόμη ἀπό τό ἀρχαγγελικό ἀξίωμα. Καί πρέπει νἆναι ἀπό ὅλους σεβαστό. Δέν εἶναι ἕνα ἀξίωμα δοτό ἀπό τόν Ἐπίσκοπο, ἀλλά εἶναι χρῖσμα, χάρισμα, πού δίδεται ἀπό τόν Θεόν, διά τοῦ Ἐπισκόπου, ὁ Ὁποῖος καλεῖ «εἰς τόν ἅγιον καί ὑπερμέγιστον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης καί εἰσελθεῖν εἰς τό ἐνδότερον τοῦ καταπετάσματος, εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου παρακύψαι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι ἐπιθυμοῦσι, καί ἀκοῦσαι τῆς εὐαγγελικῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ, καί θεάσασθαι αὐτοψεί τό πρόσωπον τῆς ἁγίας ἀναφορᾶς, καί ἀπολαῦσαι τῆς θείας καί ἱερᾶς Λειτουργίας...». Δέν ἐπιτρέπεται, λοιπόν, νά ἐμπαίζῃ κανείς καί νά εὐτελίζει καθοιονδήποτε τρόπον τό Μέγα τοῦτο ἀξίωμα.

ΣΥΝΕΠΩΣ ὀφείλομεν πάντες ἀπέραντον σεβασμόν στό ὑπερμέγιστον  τῆς Ἱερωσύνης ἀξίωμα. 
Διά τοῦτο δέν ἐπιτρέπεται ἐπ’ οὐδενί νά σύρεται ἡ Ἐκκλησία πίσω ἀπό τό ἅρμα κανενός. Δέν ἐπιτρέπεται νά ἐξαρτᾶται ἀπό τό Κράτος, μέ τή μισθοδοσία τοῦ Κλήρου ἤ ἀπό τά φιλοδωρήματα τῶν πιστῶν,  καί ἐπομένως   Ἐπιβάλλεται: 
1ον) ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘῌ Ο ΜΙΣΘΟΣ ἀπό τό Κράτος, καί νά παύσῃ τό Κράτος νά φορολογῇ τήν ἐκκλησία κατά τό 35%  ἐπί τῶν ἀκαθαρίστων Ἐσόδων καί νά τῆς ἐπιστρέψῃ τήν Περιουσία, πού τῆς πῆρε.
Νά μή σύρεται ἡ Ἐκκλησία πίσω ἀπό τό ἅρμα τοῦ Κράτους.
2^ον) ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ τά λεγόμενα τυχηρά, τά φιλοδωρήματα. Οἱ κατηγορίες  α, β, γ, κλπ. στά Μυστήρια. Νά τελοῦνται ΔΩΡΕΑΝ, ὥστε νά μή ἐξαρτᾶται ὁ ἱερεύς, ἀπό τούς πιστούς. Νά τελοῦν τό Καθῆκον τους σύμφωνα μέ τήν Ἐντολήν τοῦ Χριστοῦ, πού λέγει:
ΔΩΡΕΑΝ ΕΛΑΒΕΤΕ,ΔΩΡΕΑΝ ΔΟΤΕ.
3^ον)ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ  οἱ μεταβιβάσεις. Τά μυστήρια δέν εἶναι εὐκαιρίες ἐπιδείξεως πλούτου, μυστήρια εἶναι. ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ,ΟΧΙ ΕΠΙΔΕΙΞΙΣ ΠΛΟΥΤΟΥ.
Τό καθεστώς αὐτό τῆς μισθοδοσίας ἀπό τό Κράτος, τό καθεστώς τῆς  ντροπῆς, νά συνεχίσῃ νά ἰσχύῃ,  γιά τούς ἱερεῖς, πού χειροτονήθηκαν μέ τό καθεστώς αὐτό , ὅσο ζοῦν. Σιγά -σιγά οἱ ἱερεῖς αὐτοί θά συνταξιοδοτηθοῦν καί θά ἀποχωρήσουν.
Καί ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς ὅποιος θέλει νά λάβῃ τό ὑπερμέγιστον ἀξίωμα τῆς Ἱερωσύνης  ΟΦΕΙΛΕΙ
Νά δηλώνῃ ἐκτός τῶν ἄλλων εἰδικῶν προσόντων,καί τό βιοποριστικόν του ἐπάγγελμα.
Βέβαια δέν θά μποροῦν νά χειροτονοῦνται Ἱερεῖς οἱ πορνοβοσκοί, οἱ σωματέμποροι, οἱ ἔμποροι ναρκωτικῶν κλπ. Ἀλλά θά μποροῦν νά χειτονοῦνται οἱ διδάσκαλοι, οἱ καθηγητές, οἱ δικηγόροι, οἱ δικαστές, οἱ γιατροί, ὁ καλός καί τίμιος μανάβης, ὁ μπακάλης, ὁ ἀγρότης. ὁ καλλιεργητής, ὁ σκηνοποιός καί κάθε τίμιος ἐργάτης.
Αὐτός καί μόνον αὐτός εἶναι ὁ καλλίτερος καί ὁ πλέον ἔντιμος τρόπος συντηρήσεως τοῦ Κλήρου, τόν ὁποῖον ὐποδεικνύει σέ ὅλους ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος ὀ Πρῶτός μετά τόν ΕΝΑ, ὁ ὁποῖος λέγει: «Ἀργυρίου ἤ χρυσίου ἤ ἱματισμοῦ  οὐδενός ἐπεθύμησα. Αὐτοί γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καί τοῖς οὖσι μετ’ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται» (Πράξ. κ΄ 33-34). Καί γνωρίζετε πολύ καλά ὅτι ὑπομένουμε τά πάντα καί δέν ζητᾶμε ἀπό κανέναν τίποτε «ἵνα μή ἐγκοπήν τινα δῶμεν τό εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ», γιά νά μή φέρουμε κανένα ἐμπόδιον στό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ...Ποιός εἶναι λοιπόν ὁ μισθός μου; Τό νά κάνω ἀδάπανον τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, ὅταν τό κηρύττω, καί νά μή χρησιμοποιήσω τό δικαίωμα, πού μοῦ δίνει τό Εὐαγγέλιον»(Α΄Κορινθ. θ΄ 12—18).
Τό λεγόμενον ἀπό πολλούς :«Ἤ παπάς παπάς ἤ ζευγάς ζευγάς»,  δέν εἶναι σωστό. Τόν Ἀπόστολο Παῦλο δέν τόν ἐμπόδισε ἡ ἄσκησις τοῦ ἐπαγγέλματος τοῦ σκηνοποιοῦ στό ὑψηλό καί μέγιστο ἱεραποστολικό του ἔργο. Ὡς σκηνοποιός ἐξυπηρετοῦσε,  ἀπό τήν τίμια ἐργασία του, τίς προσωπικές του ἀνάγκες καί τίς ἀνάγκες τῶν συντρόφων του.
Ἐξάλλου ὁ Κύριος  λέγει: «Ἐγώ εἰμι ὁ Ποιμήν ὁ καλός» καί ὅτι «ὁ ποιμήν ὁ καλός τήν ψυχήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων». 

Καί τονίζει ὅτι « ὁ μισθωτός καί οὐκ  ὤν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσί τά πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τόν λύκον ἐρχόμενον καί ἀφίησι τά πρόβατα καί φεύγει· καί ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτά καί σκορπίζει τά πρόβατα. Ὁ δέ μισθωτός φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καί οὐ μέλει αὐτῷ περί τῶν προβάτων...» (πρβλ. Ἰωάν. ι΄  1-21).
Ὁ Χριστός μᾶς θέλει καλούς ποιμένες. Ζητεῖ νά τόν μιμηθοῦμε. Νά Τόν λατρεύουμε μέ τήν καρδιά μας. Νά  ἀκολουθοῦμε ἀκριβῶς τά ματωμένα Χνάρια Του καί νά μήν ἐξαρτώμεθα ἀπό τά ἀργύρια.

Ὅταν ἀσκοῦμε τό βιοποριστικό μας ἐπάγγελμα, θά ζοῦμε ἀξιοπρεπῶς καί θά προσφέρουμε τίς ὑπηρεσίες μας, σύμφωνα μέ την Ἐντολήν τοῦ Κυρίου μας, ΔΩΡΕΑΝ. Θά θεραπεύουμε μέ τή Χάρι Του πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

Τότε ὁ Μακαριώτατος δέχθηκε τίς προτάσεις μου, ἀλλά προφανῶς βρῆκε ἐσωτερικά καί ἄλλα ἐμπόδια, καί δέν πραγματοποιήθηκαν.

Σήμερα καταθέτω εἰς τήν ἀγάπην  τῶν ἁρμοδίων τήν ἴδια Πρότασι,  ὡς τόν καλλίτερον καί πλέον ἔντιμον τρόπον συντηρήσεως τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου.
Καί πιστεύω ὅτι θά συμφωνήσουν μαζί μου ὅλοι «οἱ κλητοί, ἐκλεκτοί καί πιστοί», πρός δόξαν Χριστοῦ.
Θά ἤθελα δέ ἐπ’ εὐκαιρίᾳ νά τονίσω ἐδῶ ὅτι ὁ μοναδικός πλοῦτος τῆς Ρωμιοσύνης εἶναι ὁ Ἑλληνικός Πολιτισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία. Ὁ Λαός μας στήν πλειοψηφία του εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Τό Γένος μας εἶναι ζυμωμένο μέ τήν ὀρθόδοξον Πίστιν στό Χριστό. «Η ψυχή τοῦ Γένους μας εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Ἡ ἀνατολική τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησία στήριξε καί συντήρησε στή Ζωή  τήν ἱστορική, τή θρησκευτική καί ἐθνική συνείδησι τῶν Ἑλλήνων, καί στή δύσκολη ὥρα ἔλυωσε τά καντίλια καί τά δισκοπότηρα καί τά ἔκανε βόλια γιά τόν ἀγῶνα, γιά τήν ἀπελευθέρωσι τοῦ Γένους ἀπό τή σκλαβιά. Καί πρωτοπόροι στούς ἀγῶνες ἦσαν πάντα οἱ πτωχοί παπάδες μας. Δέν πρέπει ποτέ νά λησμονήσῃ κανείς τίς θυσίες τοῦ φλογισμένου καί εὐλογημένου ράσου.

Ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νά πιστεύει ὅ,τι θέλει ἤ νά μήν πιστεύει τίποτε. Δημοκρατία ἔχουμε. Μέσα του ὁ καθένας ἄς ἔχει τό φρόνημά του , τίς ἰδέες του. Ὅλοι, ὅσοι θέλουμε νά ζοῦμε στήν Ἑλλάδα ὀφείλουμε νά σεβώμαστε τά ὅσια καί τά ἱερά τοῦ Γένους, τήν ἔνδοξη Ἱστορία μας καί τά Ἰδανικά μας. Ἄν  κάποιος,γιά κάποιο λόγο δεν μπορεῖ νά τα σεβασθῇ, ἄς φύγει. Δέν τόν ἀναγκάζουμε νά μείνῃ. ΑΛΛΑ κανείς δέν ἐπιτρέπεται στήν Ἑλλάδα, ἄν εἶναι ἕλληνας καί δέν εἶναι προδότης, νά μιλάῃ γιά Θρησκευτική οὐδετερότητα ἤ γιά χωρισμό Ἐκκλησίας καί Πολιτείας στήν Ἑλλάδα. Διότι κανείς δέν μπορεῖ καί δέν ἐπιτρέπεται νά χωρίσῃ τή ΜΑΝΑ ἀπό τά ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ.