Ο ΘΕΟΣ ΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗΝ ΤΟΥ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 

ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΙΣΩ.

«Lo nira chi Jodea Tsebaoth immanu, misgav lanu Eloche Jaakob» (Ψαλμ. 45, 3). Δέν φοβούμαστε τίποτε, διότι ὁ Κύριος τῶν Δυνάμεων, ὀ Παντοδύναμος Θεός εἶναι μαζί μας, φρούριόν μας, ὁ Θεός τῶν Πατέρων μας.

Καί ὅταν βογγοῦν τά κύματα καί συνταράσσεται τό Σύμπαν, κι’ ἀλλάζουν θέσι τά βουνά, στοῦ ὠκεανοῦ τά βάθη, «ἐν καρδίαις θαλασσῶν», ὅταν παφλάζουν τά νερά τους καί ταράζονται, φουσκώνουν καί τραντάζουν καί μετακινοῦνται τά βουνά καί βυθίζονται στό μέσον τῶν ὠκεανῶν, μέ τήν τρομερῆ δύναμι τοῦ Κυρίου, ἐμεῖς δέν θά φοβηθοῦμε, διότι ὁ Κύριος εἶναι μαζί μας. Ὁ Θεός εἶναι τό κααταφύγιον τῶν πιστῶν. Ὁ Θεός δέχθηκε στούς κόλπους Του τήν Ἑλλάδα καί τῆς ἀνέθεσε νά μεταδίδει τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο.

Πολλές φορές ξεφύγαμε ἀπό τό δρόμο τῆς Πίστεως, διατρέχοντες τόν κίνδυνο τοῦ καταποντισμοῦ ,τοῦ ἀφανισμοῦ. Ἀλλά ἡ Ἱστορία διδάσκει ὅτι ἀπό ὅλους τούς κινδύνους μᾶς λύτρωσε ὁ Κύριος. Τήν ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦ διεπίστωσε καί ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ὅταν φώναξε σέ ὅλους ὅτι «Ὁ Θεός ἔβαλε τήν ὑπογραφή Του, γιά τή σωτηρία τῆς Ἑλλάδος καί δέν τήν παίρνει πίσω».

Καί τώρα εἶναι καιρός νά διδαχθοῦμε ἀπό τήν ἔνδοξη Ἱστορία τῆς Πατρίδος τῶν πατρίδων, ἀπό τήν Ἱστορία τῆς Ἑλλάδος καί νά μή ἐπιτρέψουμε σέ κανέναν τήν παραχάραξι τῆς Ἱστορίας.

Πάνω ἀπό ὅλα ἡ ἱστορική μνήμη,

ἡ Ἐθνική μας συνείδησις.

«Historia vero testis temporum, lux veritatatis,

Vita memoriae, magistra vitae, nuntia  vetustatis».

(Ἡ Ἱστορία εἶναι μάρτυς τῶν καιρῶν, εἶναι τό φῶς

τῆς ἀληθείας, διατήρησι στή ζωή τῆς  ἱστορικῆς

μνήμης, διδάσκαλος τῆς ζωῆς, ἀγγελιαφόρος τῆς

ἀρχαιότητος,λέγει ὁ Κικέρων, De Oratore,II, 36).

Ἡ Ἱστορία εἶναι ἡ ἐπιστήμη ἡ ὁποία  συστηματικά καί ἀντικειμενικά ἐκθέτει,ἀναλύει, κατατάσσει, ἐρευνᾶ καί ἑρμηνεύει τόν ἐσωτερικόν καί ἐξωτερικόν βίον τῆς ἀνθρωπότητος,  ἐκθέτει ὅλα τά συμβάντα τοῦ παρελθόντος καί μέχρι σήμερα, ὅλα τά   γεγονότα  τῆς  ζωῆς τῶν ἀνθρώπων , ὅπως ἀκριβῶς  λαμβάνουν χώραν ἐν χρόνῳ.

Ὁ ἔντιμος ἱστορικός ὀφείλει νά μελετᾶ τήν ζωήν τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν καί νά  περιγράφῃ τά γεγονότα, ὅπως ἀκριβῶς ἔγιναν, χωρίς προσθαφαιρέσεις, χωρίς νά τά ἀλλοιώνῃ, ἀνάλογα μέ τήν ἱδεολογική του τοποθέτησι. Ἱστορῶ, ἐρευνῶ, ἐξετάζω, ἀφηγοῦμαι.

Ἡ Ἱστορία δέν ἀνέχεται τό ψέμα. Περιγράφει γεγονότα πραγματικά. Περιγράφει τήν ἀλήθεια, τά γεγονότα ὅπως ἀκριβῶς ἔγιναν. Μοῦσα, εἶναι ἡ Κλειώ, πού ἐγγυᾶται τήν πιστότητα τοῦ ἀρχικοῦ λόγου. Ἵστωρ, ἀπό τή ρίζα Fιδ- τοῦ ρήμ. Οἶδα καί  εἶδα, πού σημαίνει γνωρίζω. Ἵστωρ, αὐτός πού γνωρίζει. Ἵστωρ εἶναι αὐτός, πού ἔχει δῆ κάτι καί τώρα μπορεῖ νά παρουσιαστῆ, σάν αὐτόπτης μάρτυς. Ἔτσι ἱστορίη εἶναι ἡ ἐξερεύνησις καί διήγησις μέ βάσι τήν προσωπική παρατήρησι.

Ὁ ἱστορικός καί Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ὁ ἰατρός, γράφει:

«Ἐπειδήπερ πολλοί ἐπεχείρησαν ἀνατάξασθαι διήγησιν περί τῶν πεπληροφορημένων ἐν ἡμῖν πραγμάτων καθώς παρέδωσαν ἡμῖν οἱ ἀπ’ ἀρχῆς αὐτόπται καί ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου, ἔδοξε κἀμοί, παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς, καθεξῆς σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε, ἵνα ἐπιγνῷς περί ὧν κατηχήθης λόγων τήν ἀσφάλειαν» ( Λουκ. α΄ 1-4)

Ἀργότερα ἐκτός τῆς αὐτοψίας, ἔχομεν τήν ἐξέτασιν  ἀξιοπίστων μαρτύρων. Διότι ὅπως ἔχουμε πῆ, μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ἀλήθεια.

Ὁ Γεώργιος Παχυμέρης ἔλεγε ὅτι «ἡ ψυχή τῆς Ἱστορίας εἶναι ἡ ἀλήθεια». Ὁ Κικέρων ἀναφερόμενος στήν ἱστορία λέγει ὅτι εἶναι, (καί ἔτσι πρέπει νἆναι),  Φῶς τῆς ἀλήθειας, μάρτυρας τῶν καιρῶν, δάσκαλος τῆς ζωῆς. Μᾶς ὁδηγεῖ στή μίμησι τῶν καλῶν καί στήν ἀποφυγήν τῶν λαθῶν τοῦ παρελθόντος. Ἡ Ἱστορία διδάσκει καί πρέπει νά διδάσκεται στά Σχολεῖα, χωρίς νά διαστρεβλώνεται. Καί δυστυχῶς σήμερα παρουσιάζονται πολλοί ἀνεγκέφαλοι παραχαράκτες στήν ἔνδοξη Πατρίδα μας.

Ὁ Γερμανός φιλόσοφος καί ποιητής Γκαῖτε ἔλεγε ὅτι «ὅποιος τήν ἱστορία του τήν ἴδια δέν ξέρει, τό πῶς  καί τό γιατί ἐδῶ καί τρεῖς χιλιάδες χρόνια, στῆς ἀλήθειας τό σκοτάδι μένει καί ζεῖ μονάχα ἀπό τή μιά μέρα στήν ἄλλη».

Κάθε Λαός ὀφείλει νά μελετᾶ καί νά γνωρίζει τήν Ἱστορία του, ἄν ἔχει βέβαια ἱστορία. Καί εἶν’ ἀλήθεια τό λεγόμενον, ὅτι «Λαοί πού δέν γνωρίζουν τήν Ἱστορία τους, εἶναι καταδικασμένοι σέ ἀφανισμό».

Πολύ δέ περισσότερο ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ὀφείλουμε νά μελετοῦμε τήν ἔνδοξη Ἱστορία μας καί νά διδασκόμαστε: τόν ἡρωισμό, τήν ἑλληνική λεβεντιά, τή φιλοπατρία, τίς παραδόσεις. τά ἰδανικά, τήν Πίστι στό Θεό, τήν Ἀγάπη στήν Πατρίδα, ὅτι «Οὐδέν γλύκιον Πατρίδος», τήν ἀγάπη πρός τήν Οἰκογένεια, πού ἀπό τό Χριστιανισμό ὑψώθηκε σέ «κατ’ οἶκον Ἐκκλησία» καί νά ἀποφεύγουμε τά ἐλαττώματα τῶν προγόνων μας , ὅπως ὁ Ἑγωϊσμός, ἡ διχόνοια κ.ἄ.

Ἔχουμε δέ χρέος, πολύ περισσότερο σήμερα νά προστατεύουμε τήν ἱστορική ἀλήθεια καί νά καλλιεργοῦμε τήν ἱστορική μνήμη καί τήν Ἐθνική μας συνείδησι καί νά διατηροῦμε ζωντανή τήν ἑλληνορθόδοξη ταυτότητά μας, ἀπό τούς «βαρεῖς λύκους, πού ἔχουν  ἀναβῆ «ἀλλαχόθεν» καί, χωρίς ντροπή, αὐτοί οἱ πατριδοκάπηλοι, πού ὑποκρίνονται τόν πατριώτη, γιά νά ἱκανοποιήσουν τά ἀτομικά τους συμφέρονται, οἱ ἄθεοι προδότες, πληρωμένοι ἤ  ἀπό ἰδιωτεία, ροκανίζουν τά θεμέλια τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας, πολεμοῦν, μέ λυσσώδη μανία, τήν πίστι μας στό Χριστό καί τήν ἀγάπη μας στήν Πατρίδα καί τήν Οἰκογένεια, παραχαράττουν τήν ἔνδοξη Ἑλληνική Ἱστορία, νομιμοποιοῦν τή διαστροφή, προπαγανδίζουν, μέσα στά Σχολεῖα μας, τήν ἀθεῒα , προσπαθοῦν, μέ κάθε δόλιο τρόπο, νά ξεριζώσουν μέσ’ ἀπό τήν ψυχή τῆς νέας γενιᾶς τήν Πίστι στό Χριστό καί τήν ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα μας, οἱ ἄθλιοι αὐτοί προδότες !

Εἷναι καιρός νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι χωρίς γνῶσι τῆς ἔνδοξης Ἑλληνικῆς Ἱστορίας μας, δέν εἶναι δυνατόν νά καλλιεργηθῇ ἐθνική συνείδησις καί ἀγωνιστικό φρόνημα.

Ὅπως  ἔχουμε πῆ, οἱ σκοτεινές δυνάμεις καί ἡ ἄθεη παγκοσμιοποίησις, μέ τίς μαριονέτες, πού μᾶς κυβερνοῦν, προσπαθοῦν, μέ κάθε ἄνομο τρόπο, μέ τή νομιμοποίησι κάθε εἴδους διαστροφῆς, μέ τή βεβήλωσι τῶν ὁσίων καί ἱερῶν τῆς Ρωμιοσύνης, νά σβύσουν μέσ’ ἀπό τίς ψυχές τῶν Νεοελλήνων, καί μάλιστα τῶν Νέων, μέ τά νέα Προγράμματα Σπουδῶν, τήν ἱστορική μνήμη,  τήν ἐθνική μας συνείδησι καί τήν Ἑλληνοχριστιανική μας Ταυτότητα.

Γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες ἡ ἱστορική μνήμη, ἡ ἐθνική συνείδησις, ἡ Θρησκευτική μας Ταυτότητα, ἡ «ἑλληνική Παράδοσις, ἡ γλῶσσα, ἡ ἔννοια τοῦ Ἔθνους,

εἶναι οἱ δυνάμεις, πού μᾶς κράτησαν καί μᾶς κρατοῦν στή ζωή. Ὁ Ἑλληνοχριστιανικός Πολιτισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ μοναδικός καί βασικός πλοῦτος μας. Εἷναι ἡ ψυχή τῆς Ἑλλάδος.

Μέ αὐτόν τόν πλοῦτο θρέψαμε τούς λαούς τῆς γῆς καί τους ἐξανθρωπήσαμε.

Δέν θά θυσιάσουμε τίς Ἀρχές ,τά Ἰδανικά  καί τίς Παραδόσεις μας, στό βωμό «τῆς Παγκοσμιοποίησης καί τῆς Πολτοποίησης, πού ἐπιδιώκουν οἱ σκοτεινές δυνάμεις καί τά Ἕβραϊκά Lobi.

Καιρός νά περισυλλεγοῦμε, ὡς Ἕλληνες, νά  μελετήσουμε σέ βάθος  τήν ἔνδοξη Ἱστορία  μας  καί  νά καλλιεργήσουμε τήν ἐθνική μας συνείδησι καί τή θρησκευτική μας ταυτότητα καί νά προστατεύουμε,  μέ τήν ἑλληνική μας Λεβεντιά, τήν Ἱστορία μας ἀπό τούς Παραχαράκτες,  ἀπό τούς διεστραμμένους  διαστροφεῖς τῆς Ἱστορίας μας, ἀπό ὅλους αὐτούς τούς ἀθέους, πού δηλητηριάζουν τίς ψυχές τῶν Παιδιῶν μας μέ τίς ὑλιστικές, ἀθεϊστικές ἰδέες τους,  ἀπό ὅλους αὐτούς, πού  ὑπηρετοῦν τούς ἐχθρούς τῆς Πατρίδος μας καί μᾶς ἀπειλοῦν, μέ ἀφανισμό. ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ !

«Οἱ Ἕλληνες καβάλα πᾶν'  στήν Ἐκκλησιά, καβάλα προσκυνᾶνε»

Ὁ Μεγάλος δραματουργός Εὐριπίδης (ὁ ἀπό σκηνῆς φιλόσοφος), ὡσάν νά προέβλεπε τό σημερινό μας κατάντημα, ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων, πατρικά,  μᾶς βροντοφωνάζει (Εὐριπίδου, Ἀντιόπη, Κλήμεντος Ἀλεξανδρέως, Στωματεῖς  Δ΄ 25, ΒΕΠΕΣ  8, 103,3-11):

«Ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν,

μήτε πολιτῶν ἐπί πημοσύνην

μήτ’ εἰς ἀδίκους πράξεις ὁρμῶν,

ἀλλ’ ἀθανάτου καθορῶν φύσεως

κόσμον ἀγήρω, πῇ τε συνέστη

καί ὅπῃ καί ὅπως (χὦθεν χὤπως),

τοῖς δέ τοιούτοις οὐδέποτ’ αἰσχρῶν

ἔργων μελέτημα προσίζει».

(Δηλαδή: Εὐτυχής, μακάριος εἶναι ἐκεῖνος, πού γνωρίζει τήν Ἱστορία, διότι εἶναι κάτοχος σοφίας! Δέν ἐπιδιώκει βλάβη τῶν πολιτῶν, μήτε σέ ἄδικες πράξεις ἔχει τό νοῦ του. Ἐξετάζοντας πάντα τό αἰώνιον Σύμπαν καί γιά ποιό σκοπό καί ἀπό ποῦ καί πῶς ὁρίστηκε ἡ ἀμετάβλητη τάξι του  δέν σκέπτεται νά πράξῃ  αἰσχρά ἔργα).

Εἶναι καιρός νά καταλάβουμε καλά ὅλοι οἱ γνήσιοι Ἕλληνες, οἱ πατριῶτες, ὅτι ἡ Πατρίδα μας, ἡ Ἑλλάδα μας, τό φῶς τοῦ κόσμου, σκλαβώθηκε στήν κοπριά τῆς Εὐρώπης, μέ ἀδικαιολόγητα Χρέη καί ξεπουλιέται καί διακυβεύεται ἡ Ἐθνική ἀκεραιότητα τῆς Πατρίδος μας  ἀπό τούς ἐπίβουλους, δόλιους καί ἄσπονδους φίλους μας.

Εἷναι καιρός νά ξυπνήσουμε καί, ὁπλισμένοι μέ τήν ἑλληνική λεβεντιά, μέ Πίστι Χριστό  καί μέ ἀγάπη στήν Πατρίδα καί τήν Οἰκογένεια, νά ὑπερασπισθοῦμε τά ὅσια καί τά ἱερά μας, τά ἀθάνατα ἱερά τῆς Ρωμιοσύνης, πού βεβυλώνονται, χωρίς ντροπή, ἀπό τούς ἀχρείους τῶν σκοτεινῶν Δυνάμεων, ἀπό τούς  δεδηλωμένους ἐχθρούς τῆς Πατρίδος μας καί ἀπό τούς Γραικύλους συνεργάτες τους, ἀπό τούς  δεξιούς καί ἀριστερούς, κρυφούς καί φανερούς ἀθέους.

«Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε Πατρίδα

ἐλευθεροῦτε δέ παῖδας, γυναῖκας Θεῶν τε πατρῴων

ἔδη (τά ἱερά τῶν Πατέρων) θήκας τε προγόνων, νῦν  ὑπέρ πάντων ἀγών !».

Ἀγαπητά μου παιδιά, συγχωρεῖστε τόν πόνο μου, γιά ὅλα τά τεκταινόμενα (τά κρυφίως καί φανερῶς δολίως παρασκευαζόμενα σέ βάρος τῆς Πατρίδος μας. Συγχωρεῖστε τήν ἀγωνία, γιά ὅσους σιωποῦν μπροστά σ’ αὐτά τά ἀνοσιουργήματα καί κρύβονται κάτω ἀπό τήν καρέκλα τους, ἐνῶ θἄπρεπε... Δέν κρίνουμε κανέναν. Δέν μποροῦμε ὅμως νά μένουμε ἀπαθεῖς  μπροστά σ’αὐτούς , πού, κατ’ ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ, δολίως κατεργάζονται τόν ἀφανισμό μας, στό γκρέμισμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καί στόν ἀφανισμό τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἄς προσέξουμε καί τώρα, στήν νέα ἀναθεώρησι τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Χώρας, νά κατοχυρώσουμε τά ὅσια καί τά ἱερά τῆς Ρωμιοσύνης.

Μέ συμμαχο τό Χριστό, τόν Νικητή καί Θριαμβευτή πάνω στό Κακό, ἄς ἀναχαιτήσουμε τή λαίλαπα τῶν Κακῶν. Διότι «ὁ Θεός, πού ἔχει ὐπογράψει τή σωτηρία καί τή λευτεριά τῆς Ἑλλάδος, δέν παίρνει πίσω τήν ὑπογραφή Του», ὅπως ἔλεγε  ὁ Γέρος τοῦ Μωριά.

Ἀρκεῖ νά ξυπνήσουμε καί νά δώσουμε τή Μάχη μέ θάρρος καί λεβεντιά, ὅπως ἔπραξαν καί οἱ Πατέρες μας σέ δύσκολες ὧρες καί νά πολεμήσουμε, ὅπως ἐκεῖνοι,

«γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστι τήν ἁγία

καί γιά τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερίαν».

Ἐμπρός, λοιπόν, ἄς ἑνωθοῦμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες, καί,  μέ μια ψυχή, μέ καρδιά ἄς δώσουμε τή μάχη, γιά τό Χριστό γιά τήν Πατρίδα, γιά τήν καλῶς ἐννοουμένη Λευτεριά.

Καί κλείνω θυμίζοντάς σας καί πάλιν τήν προτροπή τοῦ Ἐθνικοῦ μας ποιητοῦ, τοῦ Κωστή Παλαμᾶ:

«Κι’ ἄν εἶναι πλῆθος τ’ ἄσχημα

Κι’ἄν εἶναι τ’ ἄδεια ἀφέντες

Φτάνει μιά σκέψι, μιά ψυχή

Φτάνεις ἐσύ, ἐγώ φτάνω,

νά δώση νόημα στῶν πολλῶν τήν

ὕπαρξι,

ἕνας φτάνει».