Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Εἴμαστε δεκτικοί τῆς Χάριτος τοῦ Αγ. Πνεύματος;

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός μᾶς εἶπε: «Ἐάν μέ ἀγαπᾶτε, θά τηρήσετε τίς Ἐντολές μου. Καί ἐγώ θά παρακαλέσω τόν Πατέρα καί θά σᾶς δώσῃ ἄλλον Παράκλητον, γιά νά μένῃ αἰώνια μαζί σας. Θά σᾶς δώσῃ, δηλαδή, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας. Τό Πνεῦμα αὐτό δέν μπορεῖ νά τό δεχτῇ ὁ κόσμος, γιατί οὔτε τό βλέπει οὔτε τό γνωρίζει. Ἐσεῖς ὅμως τό γνωρίζετε, γιατί μένει κοντά σας καί θά εἶναι μέσα σας...Ὁ Παράκλητος (ὁ παρηγορητής) τόν ὁποῖον θά στείλῃ ὁ Πατέρας στό ὄνομά μου, ἐκεῖνος θά σᾶς διδάξῃ ὅλα  καί θά σᾶς θυμίσῃ ὅλα ὅλα σᾶς ἔχω πῇ ἐγώ... Ὁ Παράκλητος, τόν ὁποῖον ἐγώ θά σας στείλω ἀπό τόν Πατέρα τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, τό ὁποῖον ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα, ἐκεῖνος θά δώσῃ μαρτυρίαν, γιά Μένα... Ὅταν ἔλθῃ Ἐκεῖνος, το Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, θά σᾶς ὁδηγήσῃ εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» (Ἰωάν. ιδ΄ 15-17,25-26. ιε΄ 26-27,ιστ΄ 13).

Ὁ Κύριος, ὡς ἄπειρη ἀγάπη, μᾶς ὑπόσχεται καί τηρεῖ τίς ὑποσχέσεις Του. Μᾶς στέλνει τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον κατέρχεται ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν ἐπί τούς ἁγίους αὐτοῦ, πιστούς Μαθητάς καί Ἀποστόλους, ἀλλά καί σέ κάθε ἕναν, πού πιστεύει εἰς Αὐτόν. Καί εἶναι ἀναντίρρητη ἀλήθεια ὅτι ὅποιος πιστεύει εἰς τόν Χριστόν, ὡς Θεόν καί σωτῆρα τοῦ κόσμου, καί ἐγκολπώνεται τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του, δέχεται μέσα στήν καρδιά του τό ὕδωρ τό ζῶν, τό Πνεῦμα τό ἅγιον, καί τότε «ποταμοί  ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρέουσιν ὕδατος ζῶντος»( πρβλ. Ἰωάν. ζ΄ 38-39). Ἄφθονα, καθάρια νερά θά τρέχουν μέσα του, οἱ χάριτες καί οἱ δωρεές τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὥστε νά ποτίζεται αὐτός καί ὅλοι ὅσοι ἔρχονται σέ σχέσι καί κοινωνία μαζί του. Ἀξιώνεται δηλαδή ὁ πιστός τῆς Χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ποιός μπορεῖ νά περιγράψῃ τή Χάρι καί τή Χαρά, πού νοιώθει στήν ψυχή καί τή ζωή του ὁ πιστός, πού δέχεται μέσα του τό πανάγιον Πνεῦμα; Ὀφείλουμε νά δεχθοῦμε καί νά ὁμολογήσουμε ὅτι,

«Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον (εἶναι) Φῶς καί ζωή, καί ζῶσα πηγή νοερά· (εἶναι)Πνεῦμα σοφίας, Πνεῦμα συνέσεως, ἀγαθόν, εὐθές, νοερόν, ἡγεμονεῦον, καθαῖρον τά πταίσματα· (εἶναι) Θεός καί θεοποιοῦν, πῦρ ἐκ πυρός προϊόν, λαλοῦν, ἐνεργοῦν, διαιροῦν ά χαρίσματα· δι’ οὗ προφῆται ἅπαντες καί Θεοῦ ἀπόστολοι μετά μαρτύρων ἐστέφθησαν. Ξένον ἄκουσμα, ξένον θέαμα, πῦρ διαιρούμενον εἰς νομάς χαρισμάτων»(Τροπάριον τῶν αἴνων  τῆς Πεντηκοστῆς).

Ὁ Κύριος ἔστειλε στήν Ἐκκλησία Του τό Πνεῦμα
τό Ἅγιον, νά μένῃ στήν Ἐκκλησίαν καί νά  στηρίζῃ, νά φωτίζῃ, νά ἁγιάζῃ τούς πιστούς  καί νά μᾶς ὁδηγῇ εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν. Καί πραγματικά:
«Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον· βρύει προφητείας, ἱερέας  τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλον συγκροτεῖ τό θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁμοούσιε καί ὁμόθρονε τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ, Παράκλητε, δόξα σοι» (Τροπάριον Ἑσπερ. τῆς Πεντηκοστῆς). 

Ἕνα εὔλογο, ἀναγκαῖο ἐρώτημα εἶναι: Εἴμαστε δεκτικοί τῆς Χάριτος τοῦ Αγίου Πνεύματος;

Ὁ ἀνθρώπινος νοῦς δέν μπορεῖ νά χωρέσῃ τό γεγονός τῆς καθόδου τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Οὕτε μέ τήν πεπερασμένην, ἀνθρωπίνην νοητικήν ἱκανότητα μποροῦμε νά ἐρευνήσωμεν τό μυστήριον τῆς μιᾶς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος. Μποροῦμε ὅμως νά ἐξετάσουμε ἐάν εἴμαστε δεκτικοί, καί ἐάν ὄχι, μποροῦμε νά ἐρευνήσωμε τά βάθη τῆς ψυχῆς μας καί νά διαπιστώσουμε, γιατί δέν εἴμαστε δεκτικοί τῶν δωρεῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί πῶς μποροῦμε νά γίνουμε δεκτικοί τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἕνας ἐνσυνείδητος αὐτοέλεγχος μᾶς ὁδηγεῖ στή διαπίστωσι ὅτι ἔχουμε ξεφύγει ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ καί καθημερινά, μέ κάθε τρόπο βρωμίζουμε τήν ψυχή μας μέ κάθε εἴδους ἀκαθαρσίες. Ἡ συμπεριφορά μας εἶναι προβληματική. Ὁδεύουμε ἀπό ἐκτροπή σέ ἐκτροπή, πηγαίνουμε καθημερινά ἀπό τό Κακό στό χειρότερο. Ἐγκαταλείπουμε τήν Πηγή τῆς Ζωῆς, τόν ἕνα καί μόνον Ἀληθινόν Θεόν καί ὀρύσσουμε λάκκους συντετριμμένους, οἵ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν» (Ἱερμ.β΄13).

Διαπιστώνουμε ὅτι λατρεύουμε τό Βόρβορο, τό Διάβολο, τό Μαμωνᾶ, τό Χρῆμα. Ἔχουμε, δηλαδή περιέλθει στήν ἔσχατη ἀθλιότητα, τήν ὁποίαν ζοῦμε καθημερινά καί σέ παγκόσμια Κλίμακα. Τά πολλά λόγια περιττεύουν. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο, δυστυχῶς, εἶναι πικρό καί τό νερό, πού πίνουμε
                              τό ψωμί πού τρῶμε «ἄρτος Ὀδύνης».

Ζοῦμε ἀνάμεσα  σ’ ἀγκάθια καί τριβόλους, «ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ». Προσπαθοῦμε νά γεμίσουμε τό ὑπαρξιακό κενό, στά λασπονέρια τῆς ἀποστασίας, μέ ψευδοαναπληρώσεις, πού διευρύνουν τό «κενό». 

Εἷναι ἀνάγκη τῶν καιρῶν, πρίν νά εἶναι ἀργά, νά συνέλθουμε, νά περισυλλεγοῦμε καί ὄχι ἁπλῶς νά τροποποιήσουμε τήν προβληματική μας συμπεριφορά, ἀλλά τή θεραπεύσουμε. Νά καθαρίσουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό κάθε μολυσμό σαρκός καί πνεύματος, ἀπό κάθε ὑλική καί ἀκάθαρτη ἡδονή. Νά ἐπιστρέψουμε, εἰλικρινά μετανοιωμένοι, στό Θεό. Νά  ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας  καί νά πιστέψουμε μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς μας στό Χριστό. Νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του καί νά το κάνουμε «πρᾶξι» καί ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ, νά ἀξιωθοῦμε νά δεχθοῦμε στήν καρδιά μας τό Ἅγιον Πνεῦμα «τό φωτίζον καί ἁγιάζον τάς ψυχάς ἡμῶν».

Προϋπόθεσι, γιά νά δεχθοῦμε στήν ψυχή καί τή ζωή μας τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι ἡ  θερμή Πίστις στό Χριστό, «δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένη», πρᾶγμα πού σημαίνει καθαρότητα καρδίας καί τήρησι τῶν Ἐντολῶν. Τέλεια ἀγάπη στό Θεό καί τόν πλησίον. Εἴθε νά μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Κύριος, νά ἀκολουθήσουμε τά Χνάρια Του καί περιπατοῦντες ἐν ἀγάπῃ, νά γίνουμε δεκτικοί τῆς Χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος, «ὑμνολογοῦντες Τριάδα Ὁμοούσιον, Πατέρα καί Υἱόν σύν Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. Εἴθε ! Εἴθε!

«Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών, καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν, καί ζωῆς χορηγός· ἐλθέ, καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλῖδος, καί σῶσον ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν».